Niet voor het werk gemaakt

Het is weereens tijd voor een stukje over een collegaatje. Deze keer niet gewoon spontaan, maar om wat te laten zien wat één van de dingen is die ervoor zorgen dat ik denk wat ik denk van hoe de dingen werken, ook voor mensen die er heel anders tegenaankijken dan ik.

Dit stukje gaat over een collegaatje die ik kende in mijn tijd achter de ramen. Ik had toen andere dingen aan mijn kop, en ik had nietzoveel contact met mijn buurtjes, maar ik kon het daarom juist wel fijn vinden dat ze contact met me zocht. Ze was op zoek naar een beetje steun, en één van mijn buurtjes had haar toen naar mij doorgestuurd. Ik was toen zo iemand die zich overal voor laat vragen, en dan krijg je dat. Dat ben ik trouwens misschien nog steeds wel.

Ze was een mooie meid, iets ouder dan ik, mooi lang en blond van zichzelf. Ze had prachtig haar, waar je eigenlijk alleen maar wat shampoo voor nodighebt. Dat van mij ziet eruit als een vieze hooiberg als ik er niet elke dag een half uur mee bezig ben, en ik was best jaloers op dat haar van haar. Achter de ramen is je uiterlijk superbelangrijk, want de klanten komen pas met je praten als ze interesse hebben door hoe je eruitziet.

De kamer die ze had genomen was nietzogoed gelegen, maar wel een beetje uit de route ook van de toeristen. Dat was maar goed ook, want ze had geen grote mond. Als er toeristen komen, schuifelen die meestal met hun lege ogen voorbij, maar je hebt ze altijd die leuk proberen te zijn. Dat jaagt niet alleen klanten weg, maar het trekt mensen met fototoestellen aan, en het is gewoon superirritant. Een grote mond helpt dan nog het beste. Anders moet je je gordijnen dichthouden tot ze klaar zijn met leukdoen.

Mijn eerste indruk van haar was dat ze zelfverzekerd was, en dat ze heel duidelijk een doel had. Dat was veelbelovend, want meiden die maar een beetje aan komen waaien, die gaan nooit goed verdienen. Als ze het meer dan een week ofzo volhouden. Ze was op zoek naar een ervaren iemand waar ze met vragen naartoe kon komen. Ik was nog zo groen als wat, maar ik vond mezelf reuze ervaren, en ik wou wel helpen.

Ze was goed voorbereid, en heel gemotiveerd. De meeste meiden rollen er een beetje in, maar zij had heel bewust de keus gemaakt, en alles afgewogen. Dat is opzich een hele goeie aanwijzing dat er wel wat inzat voor haar, maar dan had je toch verkeerd gezeten. Want wìllen zegt niet dat je het ook kàn. En dat was bij haar niet omdat er iets mis met haar was, of dat ze dom was, maar omdat het gewoon niet bij haar paste.

De vragen die ze had zouden me nu meteen al hebben laten zien dat het niets ging worden. Ze was teveel bezig met de seks van zich afhouden, ze keek er niet nieuwsgierig en seksueel tegenaan, voor haar was het iets wat ze ging doen alleen voor het geld. Dat is de motivatie van de meeste meiden, maar die zijn dan tenminste op hun gemak met emotieloze seks. Niet mijn ding, maar je moet het ene of het andere hebben.

Ze werd al heel snel open tegen me, en ze was goed in grapjes maken om het ijs te breken. We zaten al heel snel te kleppen over vanalles, en ze legde me uit dat dit haar eerste keer in de prostitutie zou zijn. Ik vond het nogal een sprong, maar zij had er goed over nagedacht. Ze moest geld hebben voor een snelle start van een bedrijfje, die wou ze heel snel opdoen, en dit was voor haar de snelste manier om geld te verdienen.

Het viel erg mee dat ze zelf best gemakkelijk was met seks. Ze hield wel van een one night standje af en toe, ze had veel partners gehad, hield wel van een beetje ruig of een beetje slapjes en teder, ze had alle kunstjes weleens gezien en gedaan. Ze vond seks wel leuk, ookal was ze wel duidelijk dat ze nog niet zag hoe ze in een hoerenkast in de stemming zou moeten komen. Dat klikte nietzo bij haar.

Haar ideeën waren natuurlijk niet realistisch. Ze wou "rustig" beginnen, met tien klanten per dag. Dat was toen al best wel veel, dat waren getallen voor in het weekend, en nog steeds niet altijd. En de eisen die ze wou stellen zouden ook wel zorgen dat de meeste klanten weer wegkonden voordat er wat gebeurde. Ze wou vooral zo weinig mogelijk doen, en zoveel mogelijk de controle houden zonder aan de klant te denken. Ik had daar zelfs toen al een hard hoofd in.

Ik heb haar vanalles uitgelegd over SOA, ookal wist ik daar zelf toen nog heel weinig vanaf, ik dacht dat ik de wijsheid in pacht had. Ze onthield alles meteen, ze deed het heel serieus. Het lonken kon ze van zichzelf al beter dan ik, ze zei dat ze voor de spiegel had geoefend. Dat was trouwens wel een goed idee, want ik kon mijn eigen lonken daar toen ook nog goed mee verbeteren.

Eigenlijk had ik verwacht dat ze redelijk snel een luie hoer zou worden, die zo weinig mogelijk doet en zoveel mogelijk uitpeest, vooral op de toeristen afgaat, en overal extra voor vraagt. Daar had je er toen nog een hoop van, maar die zijn nu weggeconcurreerd door de Oostblokmeiden. Op sommige manieren pakte ze het serieuzer aan dan ik. Zij had een plan, voor mij was het gewoon een beetje wat doen. Het was een baantje.

Ze was er positief over. Ze had er goed over nagedacht, en ze was zelfverzekerd en enthousiast. De seksuele kant trok haar niet aan, maar er zit meer aan prostitutie vast, en dat had ze goed gezien. Ze had ook niets tégen de seksuele kant, ze had er alleen duidelijk helemaal niets méé. Niet omdat ze niets met seks had trouwens, ze had best goeie ervaring en hield van seks. Maar ze miste wel het plezier van werken met seks, en dat ging toen een beetje langs me heen.

Het was helemaal onverwacht toen ze een paar uur later, na haar allereerste klant, wit als een laken voor mijn raam kwam staan. Het was alsof ze een spook had gezien. Ik liet haar maar binnen, met wat tegenzin, want het liep net lekker door, om te vragen wat er was. Het was alsof ze een ander persoon was. Ze praatte heel zachtjes, en ze klonk alsof ze zomaar hysterisch zou kunnen gaan huilen.

Ik maakte me wel zorgen over haar. Ik dacht eigenlijk dat ze heel slecht behandeld was, of dat een foute klant haar iets had geflikt omdat ze zo onervaren was. Maar daar ging het niet om. Het was dat ze een hele gewone klant voor pijpen en neuken binnen had gehad, en nu overstuur was. Ze had het gedaan, maar ze had zich niet los kunnen koppelen, en dat was het plan geweest.

Dat loskoppelen is toch maar een hele rare manier om ermee om te gaan vind ik, ik heb het nooit zo gedaan, en ik heb haar uitgelegd dat het zo niet hoeft. Je kan het ook gewoon zelf doen, en er juist erg mee bezigzijn. Ze luisterde maar half denk ik. Maar ze wou niet meer terug naar haar raam die dag, en ze ging maar vroeg naar huis. Morgen zou het vast beter gaan. Ik verwachtte al dat ik haar niet meer terug zou zien.

Maar de volgende dag stond ze meteen al aan mijn raam, en terwijl ik nog de kamer in orde aan het maken was, had ze meteen alweer een hele nieuwe planning gemaakt die ze me uitlegde. Ze had niet verwacht wat er gisteren was gebeurd, maar nu was ze erop voorbereid. Ze had al flink wat vriendjes gehad, ze kon seks wel, en ze wist wel hoe ze mannen moest behagen. Daar moest ze zich gewoon op concentreren, vond ze.

Ik had mijn twijfels, maar ik liet haar maar. Misschien zou het wel voor haar werken. Ik moedigde haar een beetje aan, en ik kwekte lekker tegen haar over dingen die mij ook overstuur hadden gemaakt, en dat je er wel overheenkomt. Eigenlijk was ze een beetje een sta-in-de-weg, en ik wou maar dat ze snel aan de slag ging, want ik moest ook aan de bak. Ze vond geloof ik dat ik haar een beetje geadopteerd had, en ik wist niet of ik dat wel moest aanmoedigen. Maar ik ben niet van steen.

Het duurde nog geen uur, of ze stond alweer bij mijn raam. Ik had nog geen klant gehad, en zij was weer lijkbleek omdat zij wel beet had gehad. Ze wist niet waar ze voor kwam, ze wist niet wat ze me wou vertellen, maar ze ging wel na een minuutje over haar nek in mijn wasbak. Ik dacht dat ze ziek was, of dat ze misschien drugs had gebruikt, maar het was gewoon de stress.

Natuurlijk is het achteraf makkelijk te zien dat dit niets ging worden. Maar ik kon dat nog niet zien, en ik ging gewoon mee met wat ze zei, dat ze het moest kunnen, en dat ze eroverheen kon stappen. Dat viel nog erg tegen, want de tweede klant van die dag was nog erger, want die had na wat pijpen zijn biezen gepakt. Die kon er niet tegen hoe ze deed. Ze mocht het geld houden. Ik was jaloers, ik had nog steeds geen klant gehad, en ik moest mijn huur nog krijgen.

Ik zag haar niet meer tot ik wegging, toen kwam ze nog even buurten. Ze had nog wel aanloop gehad, maar die waren telkens tijdens het praatje of voor het uitkleden al afgeknapt. Toen ik zag hoe spookachtig ze eruitzag, begreep ik best waarom. Ik probeerde eruit te krijgen wat er nou aan de hand was. Ik was naïef toen, maar ik zag wel dat er meer aan de hand was. Ik dacht toen aan pooiers.

Ze had daar nog niet lang genoeg gestaan om ook nog last met pooiers te krijgen, en ze had ook niet echt stressdingen in haar gewone leven. Eigenlijk zat alles goed, behalve het werk. Daar kon ze niet tegen. Ze voelde het alsof haar lijf niet meer van haar was. Ze voelde het alsof er walgelijke dingen gebeurden. Ze voelde het alsof ze bezig was met een weerzinwekkend toneeltje. Ze voelde zich achteraf aangerand, en schuldig, en misbruikt, en verward, en ziek.

Als een klant haar aanraakte beschreef ze hoe ze zichzelf moest dwingen om niet van hem weg te rukken, ze vertelde hoe hard ze moest kokhalzen als ze een lul voor haar lippen kreeg, en hoe hard haar kut verkrampte als ze wist dat ze zo moest neuken. En dat ze elke kleine beweging tijdens het neuken voelde, en niet wilde voelen, en het leek alsof het uren duurde. Het deed niet eens pijn, het voelde gewoon als iets heel erg verkeerds. Ze noemde het "alien."

Ze had zich losgekoppeld met de tweede klant die het ook echt deed, maar dat had het alleen maar veel erger gemaakt natuurlijk. Vooral als je ophoudt met die zelfhypnose komt de klap keihard binnen. Jezelf een beetje losmaken van jezelf doe ik bij de tandarts ook wel, maar dan is het niet iets waar ik niet tegenkan om mee te maken, dan is het alleen de lichamelijke pijn van je afhouden. Bij seks is het omgekeerd. Je kut kan tegen heel veel.

De derde dag kwam ze nog door het straatje lopen, maar ze is niet meer bij haar raam binnengeweest. Ze liep erlangs, kwam bij mij langs, ging nog eens langs, hing wat rond. En daarna was ze weg. Ik dacht er meteen niet meer over na. Het gebeurt wel vaker dat zo'n nieuwe meid ontdekt dat het niets voor haar is. Ik stuurde haar nog een SMS-je om te vragen of alles goed was, maar daar gaf ze geen antwoord op, en ik liet het maar zo.

Nou ja, er kwam wel een antwoord. Maar dan meer dan een jaar later. Ik dacht toen eigenlijk dat het een verkeerd nummer was, maar na een poos snapte ik dat zij het was. Ik was naar de clubs over, en zij vroeg of we nogeens konden afspreken. We spraken bij mijn oude raam af. Eigenlijk had ik eerst niet zo'n zin, maar dat was minder dan hoe nieuwsgierig ik toch werd naar wat ze wou.

Mijn oude raam had nu een ander meisje, haar oude raam ook. We hebben even gekeken. Toen vertelde ze me ook waarom ze dit wou. Ze wou kijken of ze echt van haar trauma afwas. Ik was verbaasd. Ze had in die twee dagen zoveel stress gehad, dat ze een jaar lang therapie had gehad, om van die stress af te komen. Haar seksleven was verkloot, omdat ze meteen in de stress schoot als een man op haar afkwam, en ze kon het gewoon niet meer. Ze begon net weer seks te kunnen hebben.

Het verhaal wat ze me vertelde was voor mij ver van mijn bed, want ik heb die problemen nooit gehad. Maar ik heb altijd mijn seksuele handelingen gedaan terwijl ik er seksueel mee op mijn gemak was. En zij deed dat niet. Zij probeerde zich te dwingen. En ik heb wel vaker gehoord, dat gaat niet goed. Dan krijg je dat je steeds meer tegen jezelf moet vechten. En bij haar duurde dat twee dagen. Bij een ander bijna een maand, en bij een ander was het meteen al teveel.

Als je motivatie niet goed zit, dan is prostitutie iets wat niet goedgaat. Je kan jezelf een hoop dingen dwingen, maar voor prostitutie moet je je lijf zo intiem en zo compleet mee hebben, dat je tegen een muur aanloopt als het niet goedzit met je motivatie. Het is voor lijfmeisjes goedgenoeg om de motivatie zover te hebben dat ze het acceptéren wat er gebeurt, maar goeie hoeren wèrken met hun lijf, en hebben het zo zitten dat het méégaat.

Dat is een stukje talent, maar ook een stukje hoe je er tegenaankijkt. Je moet met jezelf samenwerken. Als je onderbewuste het niet aankan, kan je dat niet negeren. Je kan jezelf niet lang dwingen. Dat gaat niet goed, en die weerstand wordt niet minder, maar juist heel snel meer, totdat je er niet meer tegenopkan. Het is net een muur. Voor haar was die muur van wanhoop er eentje die ze al voelde bij de deur, ze kwam gewoon echt haar kast nietmeer in.

In het klein heb ik het ook meegemaakt. Nietzo sterk, en nietzo heftig, en terwijl ik veel beter wist wat me overkwam, maar ik kan niet met vrouwen werken. Ik ben te hetero, en mijn lijf komt gewoon in opstand. Ik weet ook dat als ik doorzet, dat ik dan met hetzelfde te maken krijg. Je kan mij misschien nog net met een geweer dwingen om seks met een vrouw te hebben, maar eerlijk gezegd denk ik dat ik dat ook niet langer dan een paar dagen zou volhouden voor ik niet meer kàn.

Deze vrouw was gewoon niet voor het werk gemaakt. Ze probeerde het, en het lukte niet. En inplaatsvan op te geven dwong ze zichzelf om door te gaan. En dat gaat meteen mis. Soms na een week, soms na een uur. Maar het kan niet goedgaan. Het werk kan je doen zonder dat je plezier hebt, of zonder dat je lijf reageert, maar als je iets in je voelt protesteren, dan verandert dat in een uitslaande brand als je toch doorgaat.

Het is iets in je lijf, je kon het wel aan haar zien. Ze werd wit, ze moest kotsen, janken, trilde, kon niet ophouden met oppervlakkig ademhalen. Ze probeerde zichzelf te beheersen, maar als zoiets over je komt, kan je beter gewoon naar huis gaan. Het is netzoals een wespensteek, als je de eerste keer allergisch bent, wordt dat alleen maar erger, en moet je goed oppassen.

Van gesprekken met gigolo's hoor ik dat het voor mannen anders is. Ik denk dat het komt omdat we gewoon verschillend zijn, maar ik hoor van mijn jongens die gay for pay zijn wel, dat die dat heel anders ervaren dan ik zou verwachten. Dan heet heet het dat ze wel stiekem bi zullen zijn, maar ik twijfel daar bestwel aan. Die jongens voelen zich veelminder aangetast. Misschien is dat biologisch, omdat mannen niet zwanger kunnen worden ofzo. Maar laat ik het maar hierbij laten, want ik weet er eigenlijk niets van hoe dat bij mannen werkt.

De vraag is natuurlijk of je nou uitzonderlijk bent als je wèl een hoer kan zijn, of als je het níét kan. Dat kan ik eigenlijk niet beantwoorden. Ik weet wel dat als je het hebt, je een leuke baan eraan kan hebben als je het een beetje goed doet, en dat als je het niet hebt, dat het dan niet gaat lukken, hoe hard je ook probeert, hoe gemotiveerd je ook bent, hoeveel je jezelf ook dwingt. Of gedwongen wordt.