Defember

Donderdag is mijn dag om het nieuws te bespreken, en dat doe ik meestal in één stukje. Er is nieuws, meer dan genoeg, maar dat komt later in de week nogeens aan de beurt. Er is een stukje nieuws wat ik erg graag extra aandacht aan wil geven, zonderdat het tussen al het gekwaak in de media terechtkomt en wordt overgeslagen. En eigenlijk heb ik zelf ook even geen aandacht voor al dat gedoe terwijl er een mooi initiatief is.

Geenstijl komt deze december met Defember. Dat is aksie tegen de steeds diepere schendingen van onze privacy, en dat de overheid steeds meer van ons wil weten en bijhouden. Ik vind dat een hartstikke goed initiatief. En ik wil graag mijn steentje bijdragen, al is het maar een koppelingetje ernaar plaatsen. Geenstijl is soms wat studentikoos, maar dit vind ik ècht een goed iets, waar ik hélemaal achter kan staan.

Het draait nu een beetje om het internet. Dat is niet raar, want daar wordt nu veel gevochten. Internet is namelijk uit de hand gelopen op een hele ontroerend mooie manier. Het is een onbeheersbaar boeltje geworden, waar iedereen zijn mening kan uiten en gebruiken. Je kan vanalles met informatie verspreiden, vinden, en bespreken, wat je zonder internet niet zou kunnen. En dat is niet alleen vanwege de techniek, maar ook omdat er geen lagen redacteuren meer tussenzitten.

Omdat het internet onbeheersbaar is, vinden politici het maar wàt eng. Die willen de mening van hun volk besturen door de media te besturen, zoals ze al eeuwen doen. Met internet wordt dat steeds minder belangrijk, en schakelen mensen gewoon over op een andere nieuwsbron als er één wordt gemuilkorfd. Ze proberen daarom steeds meer te reguleren hoe mensen verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor wat ze niet bevalt.

Tegelijk willen ze juist de informatie die technisch mogelijk is extra benutten voor zichzelf. Het liefst weten ze van elke verbinding die je maakt, elke koppeling die je klikt, en elk woord dat je schrijft. Ze willen weten met wie je contact hebt, hoe laat dat was, vanaf welke device, en waar je toen was. Ze willen meer van jou weten dan ze vroeger van criminelen mochten bijhouden. En ze geven zichzelf maar wat graag die rechten.

Nederlanders zijn heel braaf. En ze zijn gewoon dòm goedgelovig als het over hun overheid gaat. Als ze zien dat één van de weinige demonstraties die er dan wel eens zijn, hardhandig uitelkaar wordt geslagen, gaan ze er maar meteen vanuit dat de overheid wel een goeie reden zal hebben gehad. Ze gaan ervanuit dat politici kijken naar het belang van de burgers, en verstand van zaken hebben. Heel dom.

We hebben een welvarend land, en een cultuur die heel veel goedmaakt. Dat komt door de mensen in Nederland, en wat wij met zijn allen fatsoenlijk vinden. De mensen doen goed omdat ze goed willen zijn, niet omdat ze dat moeten van de overheid. Maar daar hoort respect voor de overheid bij. En die overheid hoeft dat in Nederland niet te verdienen, en dat weten hij ook. Zolang ze maar netjes in pak en stropdas hun woordje zeggen, legt de brave Nederlander zich erbijneer.

Het gaat er niet om dat de overheid vol met corrupte ambtenaren en politici zit. Dat ìs wel zo, maar dat is niet het ergste van wat er gebeurt. Het ergste is dat de overheid heel veel macht heeft, en die macht niet goed kan gebruiken omdat ze alleen kijken naar de waan van de dag, en niet doordenken over wat er gebeurt met hoe ze die macht gebruiken. Die daarom hele domme dingen doen, die mooi in de krant passen alsof ze iets goeds doen.

Een Nederlandse Lente zit er niet in. Daar zijn we te braaf voor. Maar we hebben wel nodig dat we de overheid ergens mee voor het blok kunnen zetten. Politieke partijen zijn het "aangewezen middel" vinden de politici, maar dat is vooral omdat die makkelijk mee kunnen worden gekregen in de dagelijkse sleur van de politiek. Zelfs met de enorme opkomst van de LPF en de PVV is er nooit ècht iets veranderd. Ze draaien na een paar maandjes gewoon mee met de sleur.

In Nederland gebeurt pas wat als opeens alle politieke partijen tegelijk een draai maken. Na de moorden op Theo van Goch en Pim Fortuyn veranderde wat de samenleving nog pikte van de overheid, en járen nadat de draai had moeten komen, ging de overheid toch maar mee, omdat er buiten de overheid om steeds meer gebeurde. Het enige waar de overheid echt bang voor is, en echt richting voor verandert, is de angst dat er iets náást de overheid opbloeit wat invloed gaat hebben.

Als hoer krijg ik al een aantal jaren de volle laag van de overheid. En mijn collega's ook. Wij worden behandeld alsof we in een soort maffiafilm spelen. Ze berechten mensen onterecht, maken belachelijke wetten, en besteden veel tijd en geld aan pure pesterij. Dat de overheid dat zogenaamd goed zou bedoelen vind ik geen excuus. Niet alleen is het niet wáár, maar je bent toch ook niet begrijpend en vergevend als de brandweer je huis blankzet omdat ze dachten dat er misschien wel brand zou kunnen zijn?

Je kan denken dat het ver van je bed is. Jou overkomt toch nooit wat. Jij bent zo normaal, jij doet niets verkeerd, jou hoeven ze nergens voor te hebben. En waarschijnlijk geloof je ook gewoon wat de kranten van de persberichten overschrijven. Dan begrijp je niet dat het machthebbers gaat om macht hebben. Om dingen onder controle krijgen. En daar hoor jij ook bij.

Ze hoeven niet eens wat met die macht te doen, maar dat mensen zich vrij bewegen zonderdat zo'n politicus daar ergens toch invloed op heeft is al iets waar politici moeilijk van in hun stoel gaan schuiven. Politici hebben een soort waandenkbeeld dat alles mis zal gaan als zij niet de richting aangeven. Ze zien hun burgers als kippen zonder kop, behalve als we stiekeme criminelen zijn die overal een slaatje uit willen slaan.

Ik ben hoer. Ik werk in een gestigmatiseerde branche. Wij moeten oppassen, of er gebeuren lelijke dingen met ons. Het werk zelf is prima werk, maar hoe de samenleving ermee omgaat, is niet normaal. De overheid heeft als bestaansrecht om te zorgen voor eerlijke behandeling van individuen, juist als het gaat om individuen die in de problemen komen met groepen. De staat doet bij ons alleen het omgekeerde.

Waar de staat zou moeten zorgen voor zorgvuldig onderzoek naar de situatie, gaan ze uit van indianenverhalen die lekker liggen bij de kiezer. Waar de staat zou moeten zorgen voor bescherming van verguisde individuen tegen vooroordelen en morele paniek, kiezen ze steevast partij voor de meute, en doen hun best om zich aan hun eigen regels te onttrekken. De staat schrikt niet terug.

Elk jaar krijgen wij meer te slikken van de staat. De brutaliteit wordt steeds groter, omdat er steeds meer wordt geaccepteerd over hoe we worden behandeld. En die acceptatie komt mede omdat mensen ons zo behandeld zien worden, en denken: waar rook is, zal wel vuur zijn. Sowieso krijgen ze te geloven, wat ze toch al willen geloven, dus dat is niet eens het nadenken waard.

Ik ben slordig geweest. Ik heb gedacht dat het wel los zou lopen. Ik dacht dat ze ècht op zoek waren naar misstanden, en als ze mij pakten, ik wel uit kon leggen hoe het echt zat, en dat ze me zouden laten gaan. En dat was gewoon niet waar. Nu is het nog erger geworden, dus eigenlijk mag ik blij zijn dat ik vroeg werd gepakt. Ze pakken je hard.

Nu moet ik leven met heel veel schuld aan de overheid, allemaal verplichtingen die nergens op slaan, en veel tijd, geld en problemen kosten, en ik sta op het lijstje van de overheid om meteen weer aan te pakken als ze wat nieuws voor me verzinnen. Allemaal dingen waar ik géén invloed op heb, en waar ik me ook niet van kan terugtrekken. Ik zit er gewoon vast in. Terwijl het allemaal op waanideeën is gebouwd.

Ik heb geleerd door schade en schande, dat de overheid niet weet waar hij mee bezig is. Ik heb geleerd dat je de overheid niet moet geloven, zéker niet als de overheid over de overheid vertelt. Je moet altijd na kunnen gaan of het klopt. En daar zouden we de pers voor hebben, maar de pers in Nederland is een schoothondje van de overheid. Zo'n schoothondje van een oud dametje, die ook nog een extra taak heeft, waar de buren niet van hoeven te weten.

Dat is één van de redenen dat een soepel internet belangrijk is, waar je dus achtergrondinformatie op kan vinden, èn beschikbaar maken. Zonderdat je kan worden gecensureerd, of voor het schrijven van dingen die de overheid maar niets vindt kan worden "verantwoordelijk gehouden." Want de overheid houdt ervan om je laf te bedreigen als je dingen schrijft die ze niet bevallen.

Ook daarom zit ik dit te typen op een "schoongemaakte" laptop, en gaat het straks via een "VPN" naar een "delay relay" die het via-via gaat doorsturen naar andere computers, die het uiteindelijk voor me op Blogger zetten. Zodat ik maar moeilijker te traceren ben. Soms voelt het als een overdreven iets, als ik hoor hoe knullig de pogingen van de politie en de politici zijn geweest om me te vangen, maar ik ben er maar blij mee.

Als je nu nog steeds niet aan het twijfelen bent, en nog steeds denkt dat niemand wat van jou hoeft, en dat ze jou alles mogen maken, dan ben je dom. Want iedereen heeft wel iets. Zelfs al ben je geen sportschutter, hardrijder, pokeraar, hoerenloper, pornokijker, casual drugsgebruiker, multiculti-tegenstander, islamiet, academicus, journalist, advocaat, ouder van een kind, of politiek kritisch over wat dan ook, dan gebruik je vast wel een keer per ongeluk een woord wat de politie op een lijst van codewoorden van pedofielen heeft staan. Onterecht natuurlijk, maar dat mag jij later uitleggen.

Dus ooit kom jij aan de beurt. Samen met iedereen anders, of op je eentje. In het groot of in het klein. Als je voor die tijd niet dood bent, kom je aan de beurt. De overheid offert jouw vrijheden maar wat graag op aan het grote goed. Of dat grote goed nou bestaat of niet, of het jouw vrijheid waard is of niet. Voor de overheid is het scoren altijd jouw vrijheid wel waard. En ze komen ermee weg als jouw kant van het verhaal mensen niet bereikt.

Juist daarom is het internet, en de vrijheid op dat internet, zo belangrijk. Het is het eerste en het enige medium dat zo laagdrempelig is om dit soort informatie te verspreiden, en dat zo effectief is om het gelezen te krijgen. Mijn blog heeft voor mij een hoop functies, en om eens de onderkant van de laars van de overheid te laten zien is een belangrijke tegenwoordig. Al bereik ik maar een handvol mensen, in vergelijking met de gesubsidiëerde propaganda van de verbiedertjes.

Ik ben met mijn blogje maar een druppel op de gloeiende plaat. En de mensen zijn in mijn verhaal eigenlijk nietzo geïnteresseerd, want de meeste voorstanders èn de meeste tegenstanders willen alleen geile verhalen horen over hoeren. Of dat dan porno of slavinnetjesporno is, maakt niet uit. Maar ik ben niet helemáál te negeren. Want als ik maar een paar mensen bereik, dan dragen die mijn ideeën mee, en die komen dan verder in de samenleving. En de verbiedertjes moeten hun verhalen al ingewikkelder maken, om de meest schrijnende tegenspraken op te lossen.

Internet is alleen maar internet. Maar het is een heel belangrijk stuk van de communicatie geworden, en je hoeft maar een dagje zonder te zitten om te zien hoeveel van je leven op internet gebeurt. De grote waarde van internet komt doordat het vanzelf zo'n mooi en vrij medium is geworden, waar niemand de baas is, en wat niemand echt beheerst. Het laat zien wat gemeenschappen gaan doen zonder overheidsbemoeienis. En dat is veel en mooi. Geen wonder dat de overheid het niet kan aanvaarden.