Feminisme (3/3)

In de vorige twee stukjes heb ik verteld over hoe ik feministe werd, hoe ik het weer kwijtraakte, en waarom ik van mijn oude feministische ideeën ben afgestapt. Ik moet niets meer hebben van mijn oude ideeën over de patriarchie, en al die verziekte mannen- en vrouwenrollen. Inplaats daarvan heb ik geleerd dat het juist veel beter was om eens uit te zoeken hoe dat nou echt werkt, zo'n man.

Denk trouwens maar niet dat ik dan aan de kant van de masculinisten, of de Men's Rights beweging sta. Die zijn volgens mij netzo erg. Je moet van allebei de kanten afstand nemen als je eerlijk wil zijn. Ik begrijp best dat er nog dingen zijn die niet eerlijk zijn, tegenwoordig vooral voor mannen, maar als je een plaatje gaat maken waarbij het oorlog is tussen bewegingen van mensen, dan ben je netzo verkeerd bezig.

Ga maar strijden voor gelijke rechtspraak, waarbij vaders netzovaak de kinderen toegewezen krijgen, of vrouwen evenveel kans hebben om opgepakt en veroordeeld te worden na dezelfde misdaad, en voor dezelfde straf. Kijk maareens naar die toestand met die moord in IJsselstein. Denk je echt dat als het niet de moeder, maar de vader was geweest, die de dochter doodstak omdat ze met jongens omging, dat de straf dan nog steeds zo laag zou zijn geweest?

En dat mannen minder beschermd worden tegen ongelukken of geweld dan vrouwen in de praktijk, ook iets wat je aan kan pakken. En dat vrouwen meer seksuele vrijheid hebben als het bij mannen al aanranding heet is natuurlijk de wereld op zijn kop, als we wèl van mannen verwachten dat ze het initiatief nemen. Maar maak er geen levensbeschouwing van, want dan ga je mis.

Mannen hebben nog meer dan vrouwen te maken met verwachtingspatronen in de maatschappij. Als een vrouw niet vrouwelijk zich gedraagt, dan is daar wel begrip voor, maar voor mannen heb je dat niet. Er zijn nog steeds hele strenge verwachtingen over hoe een man voor zichzelf op moet komen, anders is hij een verachtelijk watje, en een man die van zijn vrouw haar inkomen leeft, daar kotsen we op als maatschappij. Als je als man buiten die boot valt, heb je het zwaarder dan een vrouw in een mannenwereld.

Nou zijn er genoeg feministen die inhaken hierop, en zeggen dat mannen dus feminisme nodighebben, om daarvanaf te komen, maar dat is niet echt wat feminisme dóét. Rechten voor mannen zijn er hoogstens een bijprodukt van, en alleen als feministen daar nut bij hebben. Het gaat er vaak meer om mannen uit de race te halen tegen vrouwen op powerposities, als je beter kijkt. Als het echt om mensenrechten ging, was het nietzo op vrouwen gericht.

Er is ook nog genoeg te doen, begrijp me niet verkeerd. Ik geef geld aan organisaties die vechten tegen onderdrukking van vrouwen in India. Daar is ècht wat te klagen, en die vrouwen zijn goed bezig. Daar hoor je ook niet de ingewikkelde filosofietjes, en de mannenhaat. Daar gaat het soms letterlijk om overleven, en om een menswaardig bestaan. Dan vind ik dat je daar zo hard tegen mag zijn als je wil. Maar het is hier niet India.

Wat ze daar wel onderkennen is dat het niet vechten tegen mannen is, maar vechten tegen ideeën. Je moet mannen, maar vooral vróúwen leren dat dingen niet acceptabel zijn, en dat het moet stoppen. Daar gaat het om, want ik heb van mannen nooit zoveel onderdrukking gemerkt, maar vrouwen halen elkaar àltijd naarbeneden als er één iets doet wat tegen de groepsregels ingaat, en dan vooràl bij kliekerige culturen zoals de feministische bewegingen.

Heel anders is, dat vele soorten feminisme mijn vijand werden toen ik hoer werd. Je hebt de radfems die uitspraken doen dat we als verraders geëxecuteerd zouden moeten worden, maar een veel grotere groep vindt dat wij de patriarchie versterken en de positie van vrouwen ondermijnen, door seks als een produkt te behandelen. En dan heb je de keus om ofwel een vijand te zijn, ofwel gemanipuleerd te zijn door de patriarchie.

Ik had het eigenlijk moeten weten. Ik heb zelf meegedaan aan discussies over een vrijwillige porno-ster, en hoe die éígenlijk toch verkracht werd. Door haar tegenspeler, want die stopt zijn lul erin zonderdat hij een echte liefdesrelatie met haar heeft, de regisseur omdat hij een overwicht heeft en haar baas is, en door de kijker, want die heeft van haar nooit de persoonlijke toestemming gekregen om opgewonden van haar te raken, ze weet niet eens wie hij is. Dat vonden we toen logisch.

Het heeft lang geduurd voordat ik het zag. Ik was heel naïef, en ik dacht dat we het echt meenden toen we zeiden dat we opkwamen voor alle vrouwen, vooral die in de greep van de patriarchie, zoals in de seksindustrie. Dat was natuurlijk helemaal niet waar. Maar ik heb me veeltelang nog op mijn gemak gevoeld met feminisme, omdat ik me er nog mee identificeerde, zelfs als ze over me heenliepen en me haatten.

Bij het voorbereiden van dit stukje ging ik naar een radfem-forum, waar ik me voorstelde en wat vragen beantwoord wou hebben om te zien of er veel veranderd was. Mijn vraag kwam niet eens op het forum, want ik kreeg meteen een ban omdat ik geen "trigger warning" had bijgezet over prostitutie. Het enige wat ik schreef was dat ik een "sex-worker" was, en dat was al genoeg. Ze willen je niet eens horen.

Omdat ik toch moet kiezen, ben ik liever vijand. Want dat slachtofferrolletje, dat doet zoveel schade. De feministen hebben hun handen ineengeslagen met de religieuze moralisten, waar ze normaal niet mee door één deur kunnen, en de professionele zieligerds. Twintig jaar geleden waren die allemaal slachtoffer van satanistisch kindermisbruik, en nu van "mensenhandel." Zie je dan niet met wat voor mensen je samenwerkt? Want denk eens na, hoe komen die drie groepen nou overéén? Daar kom ik nog op terug.

Je kan best wel vaak horen hoe alle prostitutie eigenlijk verkrachting is. Daar hoeven ze niet eens radfem voor te zijn. Ik vind het ergens bitter dat heel veel vrouwen in de dagen dat feminisme nog echt over belangrijke dingen ging, zoals stemrecht of studeerrechten, die het voortouw namen voor de vrouwen, hoeren waren. Die zouden het niet mooi vinden hoe er nu over ons gepraat wordt.

Alle prostitutie is dus verkrachting, omdat seks alleen maar geen verkrachting is als de vrouw de seks zelf wil. Ik bedoel dat de vrouw de seks wil omdat ze de sèks wil, niet omdat ze er wat mee krijgt. Want seks omdat je er wat mee krijgt, dat is dan dat de vrouw ergens mee gemanipuleerd wordt, en seks als je gemanipuleerd wordt is verkrachting. Ik vind het nu te gek voor woorden om het zo op te schrijven, maar ooit geloofde ik dit heilig.

Ik zou het graag gewoon helemaal achter me laten. Dan zou het gewoon een herinnering zijn waar ik me een beetje schaapachtig voor kon schamen, maar waar ik geen tijd meer mee verspil. Maar zo makkelijk is het weereens niet hoor, ik heb genoeg te doen door het feminisme. De politiek is één ding, want feministen zijn goed te horen in de media, en die maakt toch de politiek, maar vooral door mijn klanten.

Klanten tussen de twintig en de veertig zijn opgevoed met feminisme. Vooral de groep die nu rond de vijfendertig is heeft de hardste klappen gekregen. De groep jonger dan vijfentwintig heeft het minder, en het is onder de twintig zelfs veel minder, maar dat komt vooral omdat die meer vermarokkaanst zijn op school. Dan hebben ze nog andere invloeden gehad. Ik weet alleen niet of ik daar nou blij mee moet zijn.

Die feministisch opgevoede mannen, daar heb ik mijn handen aan vol. Die zien overal misbruik in, hun seksuele dominantie is verknipt geraakt, en ze hebben meer knopen in hun hoofd over seks dan je zomaar even aankan in een sessie. Er zit iets aarzelends in die mannen, en als je eventjes niet oplet zet dat opeens je beurt stil. Je moet ze de hele tijd aan de gang houden. En ookal willen ze initiatief nemen, er zit de hele tijd iets bij ze in de achtergrond dat ze bang zijn dat ze druk op je zetten.

Je kan zien dat ze de hele tijd denken: ik zet toch geen druk op haar? We zijn toch wel gelijk genoeg? Ze wil het toch wel zelf? Ze vindt het toch wel leuk genoeg? Ze geniet toch wel genoeg? En ze denken nooit dat het mijn eigen verantwoordelijkheid is om te zorgen dat ik het naar mijn zin heb, en dat ik zelf wel mijn bekkie bij me heb. Want op school leerden ze dat zij daarvoor verantwoordelijk zijn, en ook al zullen ze vrouwen respecteren als onafhankelijke wezens, bij seks zijn ze altijd bijna verkrachters in hun eigen ogen.

Een man ervan genezen, dat lukt me niet. Ik kan erop inspelen, door de hele tijd de nadruk te leggen dat alles naar mijn zin is, maar eigenlijk bevredig je dan zo'n vent ook niet. Die is van binnen gewoon een man, en die heeft de dominantie ergens wel in zich zitten. Als je de hele tijd zo duidelijk maakt dat jij bepaalt dat het goed zit, dan laat je wel aan zijn innerlijk duidelijk zien dat jij eigenlijk dominant bent.

Bij de oudere mannen, die het allemaal minder meegekregen hebben, zie je best geregeld onderworpen mannen, of mannen die wel van een beetje femdom houden. Wat je ziet bij de feministisch opgevoede mannen is ontevreden femdommers. Ze zijn een beetje de femdom ingerold, niet omdat ze daar een kick van krijgen, maar omdat het een manier is om onder dat schuldgevoel uit te komen, en het te doen zoals ze tussen de regels door geleerd hebben dat het moet zijn.

Ze schrikken bijvoorbeeld ook van zichzelf als ze je zien als een seksobject. Een seksobject, dat is iemand waarvan je alleen maar de seksuele aspecten ziet. Daar kunnen feministen heel boos om worden. Je kan dat verkeerd vinden, vooral als je daarom mensen van het andere geslacht niet goed behandelt. Maar niemand die het verschil maakt, dat het wèl goed en gezond is om iemand als een seksobject te zien tijdens seks, of seksueel getint contact.

En we doen ons best ook wel om een seksobject te zijn. Sexy zijn is de nadruk leggen op jezelf als seksobject. En dan ga je ook niet de nadruk leggen op de dingen die niet seksueel zijn. Mannen kunnen ook seksobjecten zijn, en als ze te horen kregen hoe ze dat slim konden doen, deden ze dat allemaal. Seksobject zijn is leuk als je in de stemming bent, en we willen allemaal ook seksobject zijn af en toe.

Af en toe, dat is wel belangrijk. Want waar de afkeer vandaankomt is dat mannen veel vaker vrouwen als seksobject benaderen dan dat die proberen een seksobject te zijn. Dat komt ook niet omdat die mannen zich niets ervan aantrekken of je zin hebt een seksobject te zijn, maar omdat mannen onze signalen niet altijd begrijpen, en dus maar wat doen. Wij zien het als subtiel, en zij zien het als onduidelijk.

Die feministisch opgevoede mannen hebben het wel ìn zich om je een seksobject te laten zijn tijdens seks, maar dat is ze afgeleerd. Ze willen tijdens seks de hele tijd contact met je maken als persoon. Net als een maagdje die de intimiteit van een tedere knuffel zoekt tijdens een neukpartij, omdat ze de intimiteit van een beurt nog niet begrijpt, en dus maar eng afstandelijk vindt. Echt een afknapper bij een vent van dertig.

Je krijgt dus als hoer een heleboel truukjes om zo'n man toch in de val te laten lopen en zich te laten gaan, en je tòch eventjes als een seksobject te zien. Soms makkelijke truukjes, zoals een rollenspel, en soms veel subtieler. Het is best even werken, en dat is maar de helft. Achteraf, als hij niet meer in de roes van seks zit, moet hij nog zien dat het okee is wat er net is gebeurd.

Laat ik maar even duidelijk zijn, dit zijn dingen die bij héél veel mannen in die leeftijden voorkomen, maar ècht niet bij iedereen, en de meeste hebben het ook nietzo erg dat je er wat aan moet doen, maar als je het eenmaal ziet, herken je het bij veel mannen en kan je er bij best veel mannen ook wat aan doen. Ze zijn geen seksuele gehandicapten ofzo, maar als je het onderste uit de kan wil geven, dan is het iets waar je mee aan de slag moet.

De echte erge gevalletjes, die krijg je in mijn werk ook niet. Die gaan niet naar de hoeren, want dat is fout. Die denken dat ze voor eeuwig besmet zijn als ze het eens proberen. Die denken dat ze dan hoerenlopers, en dus verkrachters zijn, en dat is zo'n beetje het ergste dat ze zich kunnen voorstellen. Die kom ik alleen maar tegen bij het daten, en gelukkig niettevaak, want ik kan daar echt niet tegen.

Niet alleen mannen raken gefrustreerd door feministisch gedoe. Feministes gáán voor seksuele frustratie, en al die boosheid die daarbijkomt. Het wordt gecultiveerd, en je wordt er een "betere" feminist van als je lekker gefrustreerd doet. Die seksuele frustratie straalt ervanaf, zelfs mannen die normaal niets snappen van vrouwen kunnen het eraanafzien. En die grapjes die ze maken, die komen hard aan, juist omdat ze waar zijn.

Het is makkelijker om in de filosofie te geloven als je hem voelt, en feminisme komt uit de onderbuik. Hoe minder pik je in je onderbuik douwt, hoe harder die meewerkt aan je feminisme. En dat is een soort kick. Je overgeven aan die frustratie en die boosheid, het voelt machtig. Je kan daar power van krijgen, je hebt een soortvan energie die je kan gebruiken voor vanalles.

Ik was dus ook helemaal niet verbaasd over het nieuws over Heleen Mees, van dit stukje, een tijd terug, die een vent seksueel stalkte en zijn gezinnetje lastigviel. Als je zolang je leven aandrijft met je seksuele frustratie, dan neemt zoiets een plek in die je niet kan negeren, en als je lang genoeg gefrustreerd bent gaat dat rare dingen met je doen. Seks is nou eenmaal nodig om je balans te houden.

En je hoeft je ook niet te verbazen over hoe de feministische bolwerken in Nederland reageerden. Seksistisch. Normaal zou je bij een vent horen dat hij een voorbeeld is dat alle mannen gewelddadige psychopaten zijn, en dat hij dood zou moeten, maar niet bij haar. Niet alleen omdat ze een vrouw is trouwens, want die kunnen ooknog worden ingepast in de patriarchie als je ècht wil. Maar omdat ze een prominente feministe is.

Alle zinnetjes kwamen tevoorschijn waar je meestal mannen van beschuldigt dat ze vinden van slachtoffers. Het is eigenlijk zijn schuld, het kwam van twee kanten, hij had haar uitgelokt en nu moest hij niet klagen, het is al erg genoeg voor haar dat het uitgekomen is, het was allemaal véél genuanceerder die relatie, en de meest prominente feministen hebben zelfs nog geprobeerd om druk op de pers te zetten. Wat ik hoor is dat nog gedeeltelijk gelukt ook.

Het was heel anders toen Petite Jasmine vermoord werd. Er was rouw bij de hoeren, vooral wij aktivistiese hoeren kenden haar wel. Ik heb niet heel veel contact met andere activistes, maar net wèl met haar. Zij was een lieve vrouw, die echt op geen enkele manier verdiend had wat haar overkwam.

De radfems moesten op de rouwpagina's en op de discussies op internet komen schijten. Belerende toespraakjes over dat we moesten zien hoe het de patriarchie was die haar had vermoord. En natuurlijk "kijk eens hoe hoeren aan hun eind komen." Maar het was vooral politie spelen om commentaar te geven op mensen die de moord in verband brachten met het Zweedse Model. Ze weten hoe sterk een voorbeeld kan zijn, dus dat moest in de kiem worden gesmoord. Bij mij stond het er niet lang, niet op mijn blog.

Op hun eigen plaatsen waren ze er grappen over aan het maken, en duurde het best eventjes voordat het verhaal verdween dat ze door een klant was doodgestoken. Is dat nou vrouwenrechten verwerven? Feminisme laat veel lelijke kanten zien, en ze doen zelf waar ze de patriarchie van beschuldigen. Die niet bestaat, maar waar ze wel overal van de schuld aan geven. Als je ze kent vanaf de buitenkant, is feminisme een hele gemene, lelijke beweging.

In de media is feminisme meteen de goeie kant van elk debat. Als er iemand de seksismekaart trekt, werkt dat netzogoed als de racismekaart, de tegenstander is meteen ongeloofwaardig. Het werkt zelfs tegenover vrouwen. We krijgen van alle kanten te horen dat racisme en seksisme slecht zijn, en dat zelfs nadenken waaròm en hoezó al zelf racisme en seksisme is. Je moet het voelen. Dat maakt het onaantastbaar, en dat vind ik heel verkeerd. En dat doe je alleen maar als je iets te overstemmen hebt, dat anders niet het daglicht verdraagt.

Weet je nog wat ik eerder vroeg, hoe radfems, professionele zieligerds en kleine rechtse partijen samenkomen? Dat is namelijk waar nu de politieke kijk op de prostitutie vandaankomt. Die drie groepen hebben de microfoon. De conservatieven in de samenleving denken dat het wel goed zit door lui als Segers van de Christenunie, vrijdenkende mensen gaan meestal met feministen mee, want die denken dat die voor mensenrechten staan, en de PVV-stemmende SBS6-kijker gaat mee met de tranentrekkers. Maar wat ze gemeen hebben, die drie groepen, is dat ze de waarheid graag overstemmen met hun levensbeschouwing, de levensbeschouwing van het heilige slachtofferschap.

EDIT:Feminisme deel 1
Feminisme deel 2