Opruimen

De lente komt, en als het lente is, krijg ik de lentekriebels. Niet sekskriebels, maar opruimwoede! Alles moet onder handen worden genomen. Mijn huis heeft de hele winter langzaam kunnen veranderen in een beestenbende, omdat ik at in bed, en me in een dekbed inpakte op de bank, maar nu komt de zon weer binnen, en dan kan ik daar niet meer tegen. Alles moet weer licht en luchtig, en ik heb dus dagen vrij genomen om op te kunnen ruimen.

Dat betekent wel planning, dus ik liep al dagen rond met het opruim-gevoel voordat ik ook echt een dag ervoor had. Het bouwt op, en je gaat steeds meer plannetjes maken. En omdat ik veel in mijn werkflatje was, heb ik daar al flink mijn opruimwoede botgevierd. En dat was wel wat meer dan alleen maar stofzuigen. Ik heb mijn keukenkastjes schoongemaakt, mijn ijskast, ik heb de oude Senseo weggedaan en een nieuwe, mooie Nespresso gekocht. De badkamer moest ook in het nieuw, dus ik heb al die flessen met aangekoekte shampoo weggegooid, ook al zijn ze niet leeg, want ik kon er ècht niet meer tegenaankijken. Daarna heb ik meteen maar een nieuw gordijn gekocht voor het raampje, want dat was helemaal groezelig.

Het werd ook tijd voor weer een nieuw matras, want die gaan maar een jaartje mee, en deze was niet lekker meer. Bij mijn peeskamertje heb ik bij de grote schoonmaak 11 condooms gevonden achter kastjes, tegen de onderkant van het bed geplakt, op de TV, overal! Ik ben blij dat die weer weg zijn. De gordijnen zijn geklopt, het plafond is geborsteld, de lampen zijn gestoft, de afzuigkap heb ik uit elkaar gehad en schoongeboend. De ramen gelapt, alles wat ik tussendoor even kon doen!

Maar toen ik thuis tijd had, heb ik me een beetje verkeken. Één van de dingen die ik had bedacht dat ik thuis wel wou, is een nieuwe TV. Ik heb een hele ouwe Sony, zo'n dikke ouwe TV, en dat kan écht niet meer. Hij is technisch nog wel goed, maar zo'n ouderwets lelijk ding wil ik gewoon niet meer in mijn huis als ik een mooie platte kan hebben. Ik voel me dan altijd wel een beetje schuldig dat ik iets wegdoe wat nog werkt, maar de nieuwe zijn echt veel mooier in mijn interieur.

Ik had N uitgenodigd om naar mijn huisje te komen kijken, want zij studeert voor binnenshuisarchitect, en ik was wel nieuwsgierig om te zien wat zij voor ideeën had over mijn huisje. Ik had wel een béétje opgeruimd, zodat ze niet tegen een vuile boel aan zou kijken, maar mijn huis was nog steeds wel een boeltje. Ik wou niet alles weer overhoop gaan halen om dingen te veranderen, als ik eerst zoveel werk heb gedaan om het aan de kant te krijgen!

We hebben het eerst over de kleuren gehad. Ik heb mijn huisje een beetje koel gekleurd, met blauwe en grijze tinten, met groen als tegentoon. Ik vind dat heel rustig, want mijn werkflatje is juist met warme kleuren ingericht. Je moet niet aan zo'n scharlaken hoerentent denken, maar ik heb wel meer terracotta en roomkleuren gebruikt dan thuis. N wil zelf niet graag aan de pastels en mengkleuren, die is meer bezig met geborsteld metaal en primaire kleuren. Ik vind dat opvallend ouderwets van haar.

Ze haalde ook haar neus op voor mijn Bruynzeelkeuken. De expressie die ik in mijn keuken heb gelegd is niet zo groot, en design is daar ook niet echt te vinden, maar ik ben ook niet zo'n keukenprinses. Het meeste komt uit mijn magnetron. Ik heb wel een hele dure messenset van Sabatier, maar die gebruik ik eigenlijk vooral om koffiepads mee uit de verpakking te krijgen. N wil juist voor tienduizenden euro's investeren in een designkeuken, en dan de muur naar de woonkamer weghalen.

Ik werd er een beetje kriegel van, dat zij alles wou veranderen waar ik niet zo mee bezig was, en dat ze mijn ideetjes niet zo belangrijk vond. Bovendien ben ik niet van geld gemaakt, en zij wil alles van het duurste design maken. Dat hoef tvoor mij gewoon echt niet. Ik vind dingen van de Ikea of de Bijenkorf vaak netzoleuk als iets uit een dure designwinkel. N haalt daar echt haar neus voor op, die vindt dat belangrijk.

Voor haar is het niet alleen maar belangrijk dat er een bekende naam op staat, maar ook dat die namen bij elkaar passen. Die legt dan uit dat ze mijn keuken met oppervlaktes van die en die wil laten neerzetten, en dan apparaten van merk zus en zo, en ik weet dan echt niet wat ik me ervan moet voorstellen. Dus toen zijn we maar gaan shoppen samen, zodat ik kon zien over wat voor spullen ze het had.

Ik ben als een kind in een snoepwinkel in zo'n woonboulevard. In de Ikea heb je toch wel veel dingen die er een beetje goedkoop uitzien, maar in zo'n woonboulevard heb je echt stijl. De dingen die N geweldig vond, vond ik erg duur en niet erg mooi, maar ik heb wel andere dingen gezien waar ik echt enthousiast van werd. Er waren wat Indonesische invloeden in sommige winkels, en ik heb altijd wat met Indo gehad. Een vriendinnetje op school was Indo, en ik was altijd gek op de wierookgeur en de organische aspecten van de meubels.

Toen we weer bij mij thuis waren, ging N wat schetsen maken van wat we hadden bedacht, maar er was nietzoveel waar we het ècht over eens waren. Het enige wat we allebei wel vonden was dat die TV ècht niet meer kon. Omdat die toch in de weg stond voor het meten gingen we hem maar op de stoep zetten. Dat was niet eens omdat het nou zo nuttig was, want de mannen die de nieuwe komen leveren nemen de oude echt wel mee. Maar dan hadden we wat echts gedaan. Dus we gingen hem optillen, N aan de ene kant, en ik aan de andere kant.

We hadden het snoer wel losgemaakt, maar we hadden er geen rekening mee gehouden dat hij met een snoer aan de UPC-doos vastzit. Toen we hem optilden, kwamen we erachter dat hij loodzwaar was, dus we hadden hem al bijna niet meer, en toen schrok N van die UPC-doos die van de TVtafel viel. Toen heeft ze haar kant laten vallen, en ik ging door mijn rug. Die TV kwam met een hele harde bons op de vloer terecht, en ik kon niet meer overeind komen.

N wou de ambulance bellen, maar ik vond dat onzin. Ik kroop in bed, want ik kon niet meer zitten of staan. Zij heeft nog koffie voor me gemaakt, maar toen moest ze ook weer weg. Ik heb twee dagen alleen maar moeilijk kunnen bewegen, en ik had de hele tijd rugpijn. Toen ik weer aan het werk moest, was dat best zwaar, en het is nog steeds niet helemaal over. Maar ik heb dus niets op kunnen ruimen, mijn huis is een zwijnenstal.

Het ergste is, de TV doet het nog. Het kijkt alleen rot nou dat hij op de vloer staat.