Utrecht wil het niet horen

Even een kort stukje. Ik heb geen zin om het nieuws weer uitgebreid te gaan beschrijven, jullie hebben het allemaal wel een keer van me gehoord.

Het eerste, en belangrijkste, is dat er honderdtwintig meiden van het Zandpad samen een petitie aan de burgemeester van Utrecht hebben aangeboden. Luister ook maar naar de korte geluidsfragmentjes in de rechtermarge. Dat soort dingen zijn in Alkmaar en in Den Haag ook wel gebeurd, en daar kregen we precies hetzelfde resultaat. De ambtenaren schamen zich een beetje dat er hoeren in hun buurt staan, doen een beetje raar en doen als je wegbent alsof er nooit iets is gebeurd.

Eigenlijk gaat het gewoon zoals ik al zei, de meiden zijn besmet, en worden niet zomaar meer door het legale circuit opgenomen. Het is gewoon broodroof, dus er staat flink druk op die meiden, om dan toch maar voor een pooier of de illegaliteit te kiezen. En die meiden lieten zich nou ook niet registreren omdat ze dat zo leuk vonden, die doen dat omdat ze het op andere plekken niet fijn vinden werken. Utrecht pakt ze gewoon hun brood af, en doet alsof ze maar dankbaar moeten zijn.

Die meiden hebben het nu ook wel geleerd. Je kan meegaan met alle regeltjes, ze pakken je tòch. Als je je onderwerpt, word je alleen maar harder genaaid, net als met pooiers. Nu hebben ze je gegevens, en heb je betaald, maar je hebt geen werkplek. En die gegevens blijven. Je kan de overheid niet vertrouwen, en als je in goed vertrouwen ze een centimeter geeft, begint op die plek het onderhandelen opnieuw. Ze geven nooit wat terug. Als de overheid iets wil, is het àltijd verkeerd, als je hoer bent. Neem maar aan. Als het lijkt alsof het goed is, heb je nog niet goed genoeg gekeken. Elke keer als de overheid wat doet, is het om het erger te maken. Zeg àltijd nee!

Het tweede is dat er een paniekzaaierijtje is geweest over dat Eindhoven Airport een "lek" is waar de mensenhandel doorheenkomt. Nederland is niet dicht, dus het is raar om het een lek te noemen. Maar alles wordt gewoon geslikt als het om mensenhandel gaat. Door de mediamensen tenminste. Want een tafelgast stelde wel een vraag aan Renate van der Zee toen die weer onzin aan het uitkramen was. Ze kon er niet mee overweg. Gelukkig kreeg ze achteraf troost van de programmamaker. Dit was niet zijn bedoeling geweest.

Natuurlijk gaat het bij die groei van meldingen op de vliegvelden, waar het allemaal om gaat, omdat de marechaussee niet meer alleen gevalletjes van mensenhandel aan Comensha doorgeeft, maar alle gevalletjes van mensen die misschien-signalen zouden kunnen afgeven dat ze iets met mensenhandel te maken zouden kunnen hebben.

Er is gelukkig ook nog wat goeds in de kranten gezet. Het is een lichtje in het donker.

Iedereen die me mail heeft gestuurd op mijn nieuwe adres, moet nog even wachten op antwoord. Er is weer een hoop gedoe. Ik ben blij dat ik er een nieuw adres voor heb aangemaakt.