Complimentjes

Ik zou je niet kunnen zeggen hoe vaak ik "Oh wauw, jij hebt ècht een grote pik, zeg!" heb gezegd. Maar meer dan tienduizend keer heb ik dat ècht wel gezegd. Het is bijna een woord geworden inplaatsvan een zin. Het heeft niet zijn betekenis verloren, maar het is een zinnetje geworden dat één symbool voor me is, netzoals een gebed of een lied één ding is, en niet een opgebouwd iets dat uit meerdere symbolen bestaat.

Het is een soort geluidje dat ik haast niet kan voorkomen dat ik het zeg, als ik voel dat het het juiste moment is. Het is een soort gewoonte die ik niet kan onderdrukken. Er zijn weinig dingen die ik graag anders gedaan zou hebben in mijn loopbaan in de hoererij, want alles heeft zijn plaatsje gehad, maar me dàt loopje aanleren zou ik echt liever niet gedaan hebben. Het zit er nogsteeds in, en het gaat er maar niet uit.

Voordat ik de hoererij inging, vond ik mezelf al reuze ervaren. Ik had mezelf door meer jongens en mannen laten naaien dan mijn vriendinnen, ik had intussen ook in de kunstwereld wel geleerd hoe het werkt om seks in te zetten voor commerciëel succes, maar ik had er nog nooit echt wèrk van gemaakt. Ik vond mezelf reuze ervaren, maar als ik nu terugkijk was ik echt zo groen als gras, en had ik geen idee waar ik aan begon.

Er waren dus een aantal dingen waar ik al snel tegenaanliep. En ookal begreep ik er toen nog niets van, ik had er vooral een probleem mee dat je als hoer initiatief moet nemen, en subtiel de leiding moet hebben. Alle seks die ik daarvoor had gehad, was vooral de man het initiatief laten nemen en te laten zien hoe lekker je was door nergens moeilijk over te doen, en met hem mee te doen. Dat werkt maar heel slecht als je gaat hoeren.

Ookal hebben de meeste mannen, en zelfs de meeste klanten, geen idee over wat ze moeten verwachten bij een hoer, ergens diepvanbinnen voelen ze het meteen als je het verkeerd doet. Je moet het initiatief hebben, je moet wèrk ervan maken, je moet het dóén. Dus niet het je laten overkomen, en dat is wat de meeste vrouwen buiten de hoererij doen. Ik toen ook. En ik stond dus met mijn mond vol tanden tijdens mijn eerste tijd.

Na een paar cardates ging ik achter de ramen. Dat was mijn stijl niet, maar dat kon ik nog niet weten. Vergeleken met de meiden die daar echt lekker draaiden, was ik aan het spartelen. Ik kreeg mijn inkomen wel rond, maar ik was niet aan het cashen zoals de meiden die het daar echt goed doen. Ik kreeg weinig vaste klanten, want de diensten die ik verleende waren gewoon niet goed genoeg. Ik was jong, ik was gewillig, maar meer had ik nog niet.

Daar merkte ik wel wat van. Niet wàt er nou misging, maar wel dàt er iets misging. En het werd me ook al snel duidelijk dat het bij andere meiden níét misging. Ik ging er domweg vanuit dat ik niet geschikt was voor het werk, en dat het daardoor kwam. Dat vond ik erg moeilijk te accepteren, want ik vond het wel léúk. Bovendien was mijn tijd in de ramen iets wat ik voelde als het moment dat je op het spreidhout onderaan het want bent geklommen, klaar om door te stijgen maar ook het moment dat je kan besluiten dat je het toch maar niet gaat doen.

Het was voor mij dus een tijd om te voelen hoe ik verder wou met mijn leven. Ik had nog allerlei gekke ideeën over hoeren en pooiers en gevaar en klanten en wat nou het werk echt wàs, maar mijn lijf was al vooruit gedraafd en was al begonnen om haar draai te vinden. Dus ik voelde ergens wel dat er veel te ontdekken was, en het heel jammer zou zijn als ik niet zou slagen als hoer. Dus het zat me wel dwars.

Voor mij was het idee dat ik mijn plekje in de prostitutie kon gaan vinden, als een soort hoofdinkomen zodat ik als kunstenares vrij kon werken zonderdat ik de hele tijd met geld in mijn hoofd zat, òf dat ik zou ontdekken dat het gewoon niets voor mij was, en ik met genoeg geld weg zou gaan om iets anders te vinden waar ik een beter inkomen mee zou hebben dan ik toen had.

Mijn inkomen was toen vooral mijn kunst. En ookal kon ik daarvan leven, vooràl omdat ik van de kraak in de woning van mijn vriendje was binnengekomen en hij al mijn vaste lasten betaalde, ik wou toch minder klaplopen. Of het in elk geval niet hóéven. Een inkomen door het direkt met seks te verdienen, inplaatsvan indirekt door mijn kunst te kunnen laten verkopen door kunsthandelaars, mannen van galeriehouders of mannen die aan anderen laten weten welke kunst nu hip is, seksueel gewillig te zijn.

Dat schrijf ik nou op alsof ik iets edels deed, maar misschien moet ik er maar een stukje aan wagen hoe ik toen naar geld en inkomen keek, hoe ik naar afhankelijkheid keek, en hoe dat in die tijd veranderde. Want ik was nog bepaald niet volwassen met mijn leven aan het omgaan, en ik kijk er nu heel anders naar terug. Als iemand daarvan kan leren, zou dat fijn zijn. Maar dat is voor een andere keer.

Ik had hetzelfde stomme idee als héél veel meiden die de hoererij instappen. Dat ìk ànders was dan al die hoeren, omdat ìk wèl wist waar ik aan begon, en ik wèl mijn grenzen ging handhaven, dat ik mijn éígen normen ging handhaven. Ik was béter dan dat. En in tegenstelling tot al die andere hoeren ging ik werken terwijl niemand grip op me had, niet als al die hoeren die door schulden of pooiers gedwongen werden om over hun grenzen te gaan. Ik was zo'n muts.

Natuurlijk ging ik nat omdat ik geen idee had waar ik mee bezig was, en lukte het de meiden die er realistisch naar keken wèl. Ik werd een beetje minzaam aangekeken door de meeste meiden in mijn straatje, waar ik nauwelijks kontakt mee had. Dat leek toen voor mij alsof ze mij niet mochten, maar achteraf kan ik wel zien dat ik het er gewoon zelf naar maakte. Ik was een lawaaiige feministenkrakerkunstenares die niet onder stoelen of banken stak dat ik me beter voelde, en dan maak je geen vrienden.

Gelukkig waren er ook vrouwen die echt heel hartelijk waren, en over mijn houding heen konden kijken. Eentje daarvan was een Braziliaanse vrouw van ongeveer veertig. De klanten vertelde ze dat ze in de twintig was, en dat slikten ze. Ik maakte me toen nog druk over één jaartje eraf liegen, ik had nog geen idee dat mannen er tientallen jaren naast kunnen zitten. Zij was heel behulpzaam, en nam me onder haar vleugel.

Dat was een vleugel waar je je niet van moet voorstellen dat hij me een hoge vlucht gaf. Ze was lief, behulpzaam en hartelijk, maar ze had haar leven ook niet heel goed voorelkaar. Ze reisde van de ene plek naar de ander, niet omdat ze op die nieuwe plek ambities had, maar omdat ze een boeltje had gemaakt van de plek waar ze was. Ze was verslingerd aan pooiers, ze werkte onveilig, ze was te lawaaiig voor de meeste collega's, en ze had een zwak voor hosseltjes en sjacheren. Dat gaat niet lang goed, en dan trok ze weer door.

Er was dus genoeg aan die Braziliaanse waardoor je twee keer na zou moeten denken voordat je advies van haar aan moest nemen, maar ze had wèl iets wat me vertelde dat ik iets van haar kon leren: ze had plezier in haar leven, en plezier in haar werk. Dat kon ik toen al wel zien. En ze had meer ervaring dan ik, zoals bijna alle meiden daar, dus ik voelde wel dat ik haar advies echt nodighad.

Ik had tegen haar geklaagd over moeilijke stiltes had met klanten, of dat ze iets van me verwachtten tijdens het neuken, terwijl ik niet wist wat ik zou moeten zeggen. Ik klapte dan helemaal dicht, en kwam nergens meer. Met mijn vriendjes was ik altijd doodstil geweest tijdens het vrijen, en met klanten kan je dat eigenlijk niet maken. Je moet kontakt maken, en praten is superbelangrijk. Zelfs als hij je niet verstaat.

De Braziliaanse gaf me een simpele tip: als ik niet wist wat ik moest zeggen, en ik voelde dat de stilte ongemakkelijk werd, moest ik zeggen: "Oh wauw, jij hebt ècht een grote pik, zeg!" En dat was een hele opluchting voor me. Het lag voor de hand dat het zou werken, en het was makkelijk. Dus daar ging ik wel voor. Maar toen ik het voor het eerst nodighad, lukte het me niet om het te zeggen. De stress sloeg erin bij mij.

Vanwege die ene keer heb ik het toen als een soort versje uit mijn hoofd geleerd. Elke keer als ik het gevoel had dat het ijs gebroken moest worden, elke keer als ik de klant wou opzwepen, elke keer als ik wou dat hij gauwer kwam, elke keer als ik niet wist wat ik moest zeggen, dan flapte ik het eruit. Ik heb het veel te lang véélteveel gebruikt, tot het een stopwoordje werd.

Dat werkte voor mij. Voor mijn klanten niet echt. Ik zag het gelukkig in het begin niet, maar ik merkte het toen ik wat serieuzer ging aanpakken ècht wel. Toen was het al een stopwoordje geworden, wat ik er telkens uitfloep. Door de jaren heen is het steeds minder geworden, maar als ik moe ben of afgeleid ben, floept het er nogsteeds makkelijk uit. Of als ik even met mijn bek vol tanden sta. En ik zou het maar wàt graag afleren.

Niet omdat complimentjes geven een slecht idee is. Complimentjes zijn fijn, complimentjes helpen iemands zelfvertrouwen en zelfbeeld verbeteren, complimentjes werken seksueel ook heel goed, en de meeste mannen krijgen véél te weinig complimentjes. Zo weinig dat die dingen inslaan als een bom, en een enorme invloed op een vent kunnen hebben. We hebben alleen als maatschappij afgeleerd om mannen te waarderen en te bewonderen, en complimentjes voor mannen zijn dus bijna verdwenen.

Ik wil er ook niet vanaf omdat het een verkeerd complimentje is. Mannen krijgen héél graag complimentjes over hoe fors hun lul is, want ze weten héél goed dat hun seksuele prestaties voor een heel groot deel afhangen van hoe goed ze je vullen, en een beetje overmaats zijn makkelijk opgelost is met een beetje rekken, maar ondermaats zijn niet opgelost wordt. Als maatschappij doen we alsof de maat er niet toe doet, maar het is zo'n beetje de doorzichtigste leugen die we geloven over seks.

De reden dat ik van mijn stopwoordje afwil, is dat complimentjes geven heel voorzichtig moet. Want een perfekt geplaatst complimentje doet een man veel goed, een niet perfekt geplaatst complimentje komt een beetje raar over, en een matig of slecht geplaatst complimentje voelt onecht, en haalt hem meer omláág dan een perfekt geplaatst complimentje hem omhoog zou halen. En als ik als een stopwoordje complimentjes maakt, zijn ze nooit zorgvuldig gedaan.

Nog veel erger, als je slechte complimentjes hebt geplaatst, lijken al je andere complimentjes, hoe goed geplaatst ook, óók nep. Daar gooi je je eigen glazen mee in. Wat ik vooral verkoop, is dat een man wèlkom bij me is met zijn seksualiteit, en als ik daar iets bij doe waardoor het nep lijkt, is dat gevoel van welkom zijn meteen helemaal stuk, en dat komt niet makkelijk terug.

En mannen zijn complimentjes-schuw. Ze geloven het niet makkelijk, en zelfs spontane, gemeende complimentjes komen makkelijk over als nep. Dus je moet nog op je tellen passen ook, zelfs als je helemaal eerlijk en open bent. Dat is eigenlijk niet eerlijk, maar het is nou eenmaal zo. Mannen leven in een complimentjes-woestijn, en complimentjes zien er dan uit als een oase waar ze toevlucht hebben, òf als een Fata Morgana, waar ze verbitterd langslopen.

Ik ben beter geworden in complimentjes geven door mijn werk. Niet alleen omdat het wèrkt voor het werk, maar ook omdat ik geleerd heb dat ze welkom zijn, en dat mijn klanten ze nodig hebben. Het is ook makkelijker geworden, want door mijn werk ben ik positiever naar mensen gaan kijken, en dan complimenteer je natuurlijk ook vaker. En beter.

Wat ik wel heel erg heb moeten leren, is doseren. En timing. Het was vlot te leren welke complimentjes goed gingen vallen, en hoe ik die moest inpakken, maar als je te vroeg of te laat komt met je complimentje, valt het op dove oren. En je krijgt meestal maar één kans. Complimentjes herhalen klinkt al heel snel ongemeend, alsof je hem probeert te manipuleren. Omdat het klinkt alsof je hem expres complimentjes geeft òm hem complimentjes te geven.

En dat is soms wel waar, maar je wil nou juist niet dat het zo overkomt.

Complimentjes zijn onderdeel van de dienst die ik verkoop. Ze horen bij seks, ze horen bij acceptatie, ze horen bij persoonlijk met iemand omgaan, en ze horen bij iemand waarderen. Dat zijn allemaal dingen die horen bij mijn dienstverlening. Maar dat betekent niet meteen dat die complimentjes niet op hun plek zijn. Dat betekent niet dat ze niet geméénd zijn. Ookal zou ik dat niet hóéven te menen.

Niemand zou me kwalijk nemen als àl mijn complimentjes gelogen zijn. Het wordt zo'n beetje verwacht bij hoeren dat er geen waar woord uit ons komt. We verkopen immers illusies, en seks hangt sowieso al van de leugens en manipulaties aan elkaar. Daar moet ik misschien maar een heel stukje aan wijden, want dat moet ik ook eens breder uitleggen dan alleen in de context van het hoeren.

Toch geef ik vooral gemeende complimentjes. Nieteens uit principe, maar gewoon omdat dat het beste werkt met hoe ik werk. Ik draai mijn vaste klanten erop dat ze een echte klik met me hebben, en ik mijn best doe om ook een echte klik met die mannen te hebben. Daar maak ik echt werk van. En de complimentjes komen dan vanzelf.

Een gemeend complimentje is makkelijk voor een ongemeend complimentje aan te zien. En een ongemeend complimentje al helemaal. Ik heb er nooit zo'n talent voor gehad om ongemeende complimentjes ècht te laten klinken, zelfs mijn gemeende complimentjes worden veeltevaak maar half geloofd. Andere meiden zijn daar veel beter in, al heb ik wel gemerkt dat diezelfde meiden soms helemaal niet doorhebben òf hun complimentje geloofd wordt.

Of een vent je compliment gelooft, hangt vooral af van of hij gelooft dat je compliment terecht is. Een man met een hangende rubberlul complimenteren op zijn harde erektie is wrang voor hem, en hij gelooft er niets van. Ookal vind jij het juist wel een compliment waard omdat hij er normaal zo'n moeite mee heeft om op dit peil te komen. Een gespierde vent die veel rondhangt met sportschooljongens vindt zichzelf helemaal niet zo gespierd, en gelooft je niet als je hem daarvoor een complimentje geeft.

Ik dacht heel lang dat ik goed zou zitten als een complimentje maar echt en spontaan tevoorschijnkomt uit wat ik met de klant meemaak, en dat er geen vent zou zijn die iets waarvoor hij een complimentje verdient, niet zou zien als iets wat helemaal terecht is. Maar mannen hebben geen idee over seks, geen idee over zichzelf, en al helemáál geen idee over wat jij van hem vindt.

Je moet je complimentjes dus altijd beoordelen vanaf de klant. Je moet proberen te leren wat hij gelooft over zichzelf, seks en jou, en daar je complimentjes in laten passen. En dat betekent dat je veel gemeende complimentjes die hij niet gaat geloven, voor jezelf moet houden. Mannen die zich zorgen maken over de gekste dingen wil je vaak juist complimenteren over die punten, maar dat werkt averechts. Mannen die keihard ergens voor compenseren verdienen een pluim, maar die pluim is heel wrang voor ze omdat het ze met die tekortkoming die gecompenseerd wordt konfronteert.

Maar toch werken gemeende complimentjes verreweg het beste. Je kan toch al niet inschatten waar hij wel of niet in meegaat, en een gemeend complimentje klinkt sneller gemeend. En ze komen eigenlijk al vanzelf als je maar positief over je partners leert denken, en je een beetje aan je werk toewijdt. Voor mij was het danweer een stap verder om daar ook naar die partners open over te zijn door complimentjes, maar dat is denk ik meer door mezelf.

Gemeend of niet, complimentjes geven is wel iets wat je moet leren. Ik in ieder geval wel, want ik ben er veeltevaak mis mee gegaan toen ik nog niet wist wat voor me werkte.

Ik weet niet of het voor iedereen zo werkt, maar voor mij is het met schade en schande duidelijk geworden dat het complimentje zoals je het in boeken tegenkomt, of zoals je het van je moeder leert, in de praktijk niet werkt. De netjes gevormde zin waarmee je even een complimentje plaatst omdat je iets goeds hebt gezien, dat komt zó makkelijk nep over, dat ik het in de ban heb gedaan. Het werkt niet.

Wat wèl werkt, is heel kort of heel lang. Een snelle opmerking over dat hij iets goed doet of lekkers is, dat komt goed aan. Vooral als je het metéén zegt als het je opvalt, en vooral als hij snapt dat je het meteen zegt zo gauw je het opgevallen is. Dat snelle en korte, dat onhandig abrupte, dat maakt het èchter voor hem. Je hebt er immers niet over na kunnen denken. Dat maakt het moeilijker voor hem om het niet te geloven.

Omgekeerd werkt het óók om juist je complimentje netjes uit te drukken als een vurig verhaal waarin je, met veel omhaal en uitleg, zijn compliment maakt door zijn goede eigenschap uitgebreid te bezingen, kompleet met hoe jij die goede eigenschap meemaakt, en hoe jij je erdoor voelt. Als je het zo uitgebreid doet, terwijl het wel duidelijk is dat jij iets aan het vertellen bent dat echt over hèm gaat, en geen voorgebakken verhaaltje is, is ookwel iets wat doordringt, zelfs als hij zijn twijfels heeft.

Waar je echt hélemaal bij weg moet blijven, is manipulatieve complimentjes maken. Mannen krijgen niet veel complimentjes, maar wat ze wèl aan complimentjes krijgen, is meestal om ze op te vrijen om iets van ze gedaan te krijgen. Dat gebeurt zovaak dat de meeste mannen wantrouwig worden van èlk complimentje dat ze krijgen. Dus als jij als hoer, die tòch al niet geloofd wordt, iets manipulatiefs lijkt te doen, dan is het gebeurd.

Dus van die collegaatjes, vooral groentjes, die klanten gaan complimenteren dat ze zo goed de regels van het huis volgen, daar wordt geen complimentje meer van geloofd. Collegaatjes die een klant met complimentjes overladen over hoe gul hij is omdat hij tipt, krijgen voortaan minder tips dan als ze hun bek hadden gehouden. Meiden die complimentjes maken over hoe lekker meegaand hij is, moeten erop rekenen dat die meegaandheid niet meer zo rekbaar is als vòòr dat manipulatieve complimentje.

Als je eenmaal een verdacht complimentje hebt gemaakt, is de toverij verbroken. Alle complimentjes die je ooit bij je klant binnen hebt laten komen, zijn meteen verdacht. En dus eigenlijk meteen minder dan niets waard. Ook als je ze jaren geleden hebt gemaakt, en ze in goede aarde zijn gevallen. Ik heb het wel meegemaakt, dat een klant die heel voorzichtig zich aan mijn complimentjes opgetrokken had, al die vooruitgang in elkaar liet storten toen een complimentje verkeerd aankwam.

Ik ben dan zo'n sukkel die dan op eierschalen gaat lopen, maar dat is ook geen doen. Ja, het is de moeite waard, zeker weten, om te zorgen dat je complimentjes gemeend overkomen, want ongemeend klinkende complimentjes beschadigen je klantennetwerk. Dat kan je een heel eind oplossen door geen complimentjes te maken, maar dan doe je je klanten flink tekort. Het is beter om alleen gemeende complimentjes te maken, maar het is nòg beter om hàndig te worden met complimentjes. Dat scheelt eierschalen.

Het belangrijkste om mee te beginnen als je het nog niet zo goed aanvoelt, is je complimentjes te bewaren voor tijdens het neuken. Als hij aan het stoten is, kan je hem zo'n beetje àlles vertellen. Tijdens het stoten kan je een man toesnorren dat hij de grootste lul heeft die je ooit hebt gevoeld, of dat hij een gespierde hengst is, of dat hij precíés de goede techniek gebruikt, op precíés het goede tempo, ook als hij heel goed kan weten dat dat allemaal onzin is. Niet dat je dat moet doen, maar tijdens het wippen luistert hij gewoon anders.

Voor hem is het verschil enorm. Dat aansporen en opzwepen door hem omhoog te praten tijdens het neuken doet het goed, omdat zijn geest in een hele andere modus staat tijdens het wippen. Daarbuiten is zijn geest stabieler, en twijfelt hij veel meer aan zichzelf. Voor jou is de ervaring heel anders, want de meeste mannen kunnen niet goed genoeg neuken dat jouw kop in die modus komt. Maar dat hoeft hij niet te horen.

Het leuke is dat al die dingen die je hem toeroept terwijl hij naar zijn zaadlozing toe aan het pompen is, wel ergens blijven hangen. Ook als hij ze niet zou geloven daarbuiten. Een vent die je de hele tijd complimentjes over zijn pikgrootte geeft, maakt zich buiten de beurt zich er minder druk over. Tot hij erover na gaat denken natuurlijk, en dat kan je voorkomen door er gewoon niet op terug te komen.

Ik geef dus complimentjes, maar ik denk er meestal goed over na. Behalve die ene die er als een stopwoordje uitschiet. Ik weeg elk complimentje, en als ik er niet zeker van ben, schuif ik het door naar de volgende afspraak. Het is bovendien iets wat spontaner overkomt als je er tijd overheen hebt laten gaan, dus wachten is beter dan denken dat dit je enige kans is, en je je complimentje nú moet maken.

Klanten denken daar anders over. Eigenlijk denken klanten er helemáál niet over, die maken complimentjes. En veel ook! Mannen zijn erg complimenteus als je met ze sekst, of dat nou een beetje flirten is of hun kinks totaal doorwerkt. Je krijgt de hele tijd complimentjes als je je werk een beetje doet. Dat lijkt op de complimentjes die een date maakt, maar het gaat veel harder.

Dat is vooral omdàt je er werk van maakt. Je bent veel sneller bezig, je bent veel accepterender, je maakt het niet over jóú, maar over hèm. Hij voelt zich gezien, en je laat je gewoon van je beste kant zien, zonderdat je gehinderd wordt doordat je zelf dingen wil, en terwijl je jezelf aan hem probeert te laten zien als het meest begeerlijke wat je maar van jezelf kan maken.

Je krijgt dus een stortvloed van complimentjes over je heen. Van het grove, ookal is het nog zo complimenteus bedoeld, dat je zo'n gore hoer bent, het gewone dat je zo lekker nat en strak bent, tot poëtische liefdesbetuigingen. In het begin vind je ze een beetje raar, en kan je wat overrompeld worden met hoevéél het er zijn, vooral als je pas net aan het leren bent om je illusie te maken. Want dan kómen ze, en veel ook. En ik ben echt de enige niet die daar kapsones van kreeg.

Zoveel complimentjes krijgen dóét wat met je. Je moet echt heel bewust leren bedenken dat ze van de seks complimentjes gaan geven, niet omdat jij een supervrouw bent waar alle andere vrouwen bij in de schaduw staan. Je klanten zijn toch een groot stuk van je sociale kringen, en van de mensen die weten dat jij hoert, zijn zij het grootste deel. Dus ookal voel je je een beetje een dom kipje buiten de hoererij om, binnen de hoererij word je op handen gedragen.

Arrogant worden is alleen een belangrijke manier waarop je je waarde netzohard omlaag kan doen, als hij omhoog lijkt te zijn gegaan door al die complimentjes te geloven. Geloven in de complimentjes moet je niet doen. Je krijgt die complimentjes vanwege wat hij meemaakt, niet vanwege wat jij bènt. En als je een mooie illusie maakt, is het complimentje eigenlijk voor je illusie, niet voor jou. Dat is iets wat je vast moet blijven houden.

Het is me ook op gaan vallen hoe die complimentjes eigenlijk werken voor die klanten. Je hebt twee soorten complimenten die mannen maken namelijk. De eerste soort is de complimenten die ze maken omdat je iets goed kan of doet, of dat je lijf iets moois of goeds kan. Een glad middeltje hebben met een subtiel geultje, waar een wasbordje een heel klein beetje doorheen schijnt als je een crunch maakt, dat vinden veel mannen mooi. Die maken dan veel complimentjes over je buik. Ook als jij dat wasbordje hebt omdat je je buik zoveel traint, omdat je hem eigenlijk niet mooi vindt.

Je kan natuurlijk ook complimentjes krijgen over wat je dóét, maar je klanten hebben meestal maar half door wat er eigenlijk gebeurt. Je krijgt complimenten over je gewèldig goede pijpkunsten, terwijl je hem alleen maar met zijn eikel in je mond hebt gehouden terwijl je zijn benen, billen en ballen opwrijft met je handen. Of complimentjes over hoe strak je bent, terwijl je hem juist niet strak vasthoudt maar zijn pik om het hoekje buigt. Nooit teveel luisteren naar de inhoud van de complimentjes dus.

De tweede soort complimentjes die mannen je geven is minder spontaan, al komt het nogsteeds ongevraagd en ondoordacht bij ze op. Dat zijn complimentjes over dingen waarover ze dènken dat jij complimentjes wil. Mannen zijn opgevoed om complimenteus te zijn bij vrouwen, en mannen die een beetje succes bij de vrouwen hebben, weten hoe ze moeten reageren op een vrouw die te koop loopt met iets wat een complimentje nodigheeft.

Als je dus opeens rare complimenten krijgt, komt dat meestal omdat die mannen, alsof het een reflex is, reageren op een seintje van jou, dat je ergens complimentjes over wil. Als je de hele tijd complimentjes krijgt over iets wat je niet begrijpt, is dat meestal omdat je ongemerkt een signaal afgeeft over dat je daar complimentjes over wil. Dat kan heel nuttig zijn, maar het kan wel heel vreemd op jou overkomen.

Wanneer je de hele tijd complimentjes krijgt over je keus in juwelen of je kapsel, vindt de klant het waarschijnlijk een beetje tè, al kan het hem niet schelen, en denkt hij dat jij het zo overdreven doet omdat je vist naar complimentjes. Naïeve meiden denken dan soms juist dat dit hun grote verkooppunt zal zijn, en gaan er extra op inzetten, maar dat wordt niet extra lekker, maar juist extra maf.

Soms moet je echt oppassen, wanneer je complimentjes krijgt over dingen waarvan je weet dat klanten ze eigenlijk niet lekker vinden. Dat complimentje is dat niet bedoeld als signaal aan jou, maar komt omdat de klant zichzelf zit te overtuigen iets te accepteren, en jou tegelijk wil laten zien hoe accepterend hij is van je nadeel. Complimenten krijgen over je muffe kut, je schaamhaarstoppels of je ongevijlde nagels is een behoorlijke rooie vlag. Hoe vurig hij ook bezweert dat hij het gewèldig vindt, en nooit meer anders wil.

Ook als de complimentjes dom, mis, of zelfs onbehoorlijk zijn, is het heel belangrijk om er niet boos of verontwaardigd over te doen. Ze zijn altijd goed bedoeld, want klanten zijn niet in de relatie om passief te gaan lopen zeiken. Ze betalen je, ze hebben de positie van klant, van koper, en daar moet je professioneel naar kijken. Ze hebben je betaald zodat ze even zich op hun meest open en meest kwetsbaar aan je toe kunnen vertrouwen, en zoiets persoonlijks als een complimentje moet je dus wel goed behandelen.

Dus klanten geven complimentjes uit beleefdheid, of om zichzelf te overtuigen, of om je gerust te stellen, of gewoon omdat er iets uitflapt terwijl ze iets heftigs meemaken, maar een hele belangrijke die veel meiden toch lijken te missen is dat klanten ook gewoon complimentjes maken om je te versieren. Ja, hij heeft betaald, en hij hoeft je niet te versieren, maar zo zakelijk als het voor jou ook is, voor hem is het èchte seksualiteit, en daar hoort versieren bij voor hem.

Mannen zijn vaak heel slecht in versieren, en ik heb danook veel plezier met de mannen die dat wèl kunnen. Maar om goed versierd te worden, moet je wel doorhebben dàt je versierd wordt, en daarop reageren. Versieren gaat niet om naïeve meisjes die niet doorhebben dat ze bespeeld worden, tenminste niet als je leeftijd niet meer met een één begint. Versieren is een spel over en weer, een flirt, en een onderhandeling. En mannen hebben daar ook behoefte aan.

Het is zo'n idioot idee dat we als maatschappij geloven dat mannen allemaal versieren en flirten en voorspel doen om hun lul erin te mogen douwen, en dat ze die dingen allemaal links zouden laten liggen als ze mochten wippen zonder al die omhaal. En de mannen geloven dat zelf ook. Het is alleen niet wáár. Ja, van de meeste mannen mag het allemaal véél minder dan wat de burgervrouw nodigheeft, maar ze hebben er zelf ook plezier in.

Versieren is een proces waarbij de man kontakt met je maakt, waarbij hij zichzelf even hard opvrijt als jou, en ookal werkt het toe naar de wip, en heeft het als doel om de wip te maken, het is van zichzelf een belangrijk onderdeel van de hele ervaring. En als hoer moet je dat dus ook binnen je tijd kunnen laten doen, en er ruimte voor hebben. En moet je programma draaien ook als het niet komt.

Met dat versieren, dat die mannen dan doen, laten ze ook meer van zichzelf zien. Van hun beeld van vrouwen bijvoorbeeld, want dat zie je er meteen aan af, maar ook hoe hun seksualiteit werkt. Waar ze behoefte aan hebben. Dat kost een beetje werk om te ontdekken, en dat kan ik je niet in tekst uitleggen, maar als je het eenmaal hebt leren zien is het doodmakkelijk en heel duidelijk. Dus ik raad het je aan.

Het helpt goed tegen de kapsones, en ook tegen gedoe in de peeskamer, als je altijd in de gaten houdt dat je complimentjes van de klant maar een beetje moet afwegen voordat je ze serieus neemt. Veel van die complimentjes zijn een beetje krom of een beetje onhandig, en daar aanstoot aan nemen is heel onprofessioneel. Niet alleen onprofessioneel, het kan zo'n beetje rampzalig zijn.

Voor een klant is het maken van een compliment, vooral een spontaan compliment, heel persoonlijk. Als jij zijn compliment niet goed aanneemt, bijvoorbeeld door er aanstoot aan te nemen, voelt hij zich in de kou gezet, gekwetst of belachelijk. Goeie kans dat je hem niet meer terugziet. Dus zelfs de meest bezopen complimentjes, ook die je beledigend vindt, moet je netjes aannemen. Ze zijn haast altijd tòch goed bedoeld.

De meeste domme complimenten glijden tegenwoordig moeiteloos van me af. Er is wel een groep complimenten die me met de jaren juist méér is gaan ergeren. En dat is complimenten die beginnen met "als ik jou buiten de prostitutie kende..." Die zijn geen complimenten. Dat is zeggen dat je wel ziet dat ik iets goeds heb, maar dat je dat totaal wegwuift alleenmaar vanwege mijn werk. Waar jij gebruik van maakt. Hypocriet.

En ja, hoeren maken ook diezelfde fout die jij in het restaurant maakt als je de serveerster ook "eet smakelijk" terugzegt als ze dat tegen jou heeft gezegd. Als je klant een compliment maakt, heb je automatisch de neiging om hetzelfde terug te zeggen. En we zijn man en vrouw, en wat een compliment is voor de vrouw, is dat lang niet altijd voor de man. Dus dat is iets wat je ooknog tegen moet houden, vooràl omdat het ongemeend klinkt, en al je andere complimentjes op losse schroeven zet.

Het is niet erg als hij heeft gezegd dat je lekker bent, dat kan je nog wel meteen terugzeggen. Maar als hij zegt dat je lekker nat bent, lekker zacht bent, een lekkere grote kont hebt of goeie memmen, dan kan je jezelf behoorlijk verneuken door te zeggen dat hij dat ook heeft. En het is veel beter om gewoon niet automatisch terug te complimenteren dan die fouten te maken, dus leer dat maar. Ookal voelt het onbeleefd. Een compliment is beter geaccepteerd dan beantwoord.

En er zijn zoveel mannen die rare complimentjes geven. En je moet er toch wat mee om het te accepteren. Er is een klant geweest die erover inzat dat hij kaal werd. Zó kaal werd hij niet, en kaalheid kan vrouwen eigenlijk niets schelen als ze geen kleine meid meer zijn, maar hij zat er enorm over in. Dus halverwege een sessie maakte hij het compliment dat ik zo mooi verbloemde dat ik wel merkte dat hij kaal aan het worden was.

Die man heb ik toen met zijn snuit in mijn boezem gestopt, en de bovenkant van zijn hoofd bedekt met kusjes. Ik probeerde hem niet te overtuigen dat het me echt niet kon schelen dat hij dun haar had, ik probeerde hem niet uit te leggen dat het iets mannelijks is wat best lekker is, en ook niet dat hij zich er geen zorgen over hoeft te maken. Zou hij toch niet geloofd hebben. Ik heb hem alleen zijn compliment laten maken, en mijn acceptatie van hem en zijn compliment laten zien.

Het lukt me best vaak tegenwoordig. Zo vaak, dat ik klanten krijg die echt als een verdroogde dwalende in de woestijn het water van mijn complimentjes opzoeken. Ik heb echt klanten die vooral komen voor de complimentjes. Die zijn, vanwege àl deze dingen waar ik op moet letten, bestwel veel werk. Je kan je geen fouten permitteren met die gasten. En het blijft mensenwerk, de hoererij, waar je fouten moet kunnen maken.

Ik was met een klant die veel complimentjes nodighad. Die raar ging doen en zich als een clown ging gedragen als je hem niet genoeg complimentjes gaf. Hij kwam vaak, bijna wekelijks, en ik had goed en dankbaar werk aan hem. Maar op een dag was ik moe en afgeleid, er was gedoe in mijn leven en ik voelde me niet helemaal honderd. Met een gewone klant was de wip prima gegaan.

Maar die klant, vissend naar complimentjes, kon me die dag niet boeien. Hij was eerst aan het raar doen geweest, en ik had zijn honger gestild met een goed gekozen complimentje, en ik had al bedacht dat ik een aanvullend complimentje kon geven net na het neuken. We waren bezig, en het viel een beetje stil. Terwijl ik niet ìn het moment zat. Terwijl ik afgeleid was, en mijn draai niet had. En de stilte als een deken over ons heen drukte.

Voor ik het wist was mijn stopwoordzinnetje er weer uitgeschoten. Ik had het al een jaar niet ongecontroleerd gezegd, maar daar wàs hij weer. En de klant wist heel goed dat hij geen grote pik had, een kleintje zelfs, en de klant merkte ook heel goed aan mij dat ik dat voelde. En voor mijn ogen stortte het hele kaartenhuis van complimentjes voor hem in, en geloofde hij niets meer van dat seksuele zelfbeeld dat ik met hem opgebouwd had.

De rest van de beurt gebeurde niet meer. Ja, de aktie was er nog wel, maar hij had er niets meer aan. Hij probeerde niet te blijven hangen toen hij vertrok. En ik heb nooit meer wat van hem gehoord. Complimentjes, ze zijn toch maar moeilijk. Vooral met de moeilijke mannen natuurlijk, maar ik word er niet vrolijk van om al mijn goede woorden op een goudschaaltje te wegen. Maarja, het hoort bij het werk.