Janboel

Toen ik een heel klein meisje was, leerde een buurvrouw me eens kantklossen. Dat is een hobby waarmee je hele mooie dingen kan maken, en ik vond haar huis vol kanten dingetjes altijd heel mooi en ook een beetje intimiderend. Het was heel erg aanwezig, en het was duidelijk dat ze er heel goed in was. Ze kon zelfs hele toneeltjes in zo'n kanten bedsprei of raamhor of antimakassar klossen, zonder een patroon te maken, alleen vanaf een afbeelding.

Ze probeerde het me te leren, en ik heb het meerdere keren geprobeerd. Je moet alleen zó goed bijhouden wat je doet als je iets moois wil maken, dat je makkelijk in de war raakt, en dan werd ik ontmoedigd en gaf ik het weer op. Pas de laatste keer snàpte ik het opeens, en had ik een werkje dat eindelijk wat ging worden. Maarja, je moet wel naar huis voor het eten, dus ze gaf me de klosjes en het kussentje mee naar huis.

De volgende dag wou ik mijn werkje verder gaan maken, maar er waren wat spelden losgegaan. Het zag er niet ernstig uit. Ik ging dus weer lusjes op hun plek leggen en vastspelden, maar nou de spanning en de routine erafwas, bleek het onwijs moeilijk te zijn om dat weer netjes op te spannen. Elke keer als ik weer probeerde iets te fiksen, maakte ik ergens anders weer iets stuk. Zo gauw de slag eruit was, werd het een janboel. Ik heb het werkje nooit afgemaakt.

Zo voelt mijn leven, en vooràl mijn blog, nu ook. De routine is voor veel dingen verstoord, en voor mijn blog al helemaal, en ik vind het moeilijk om alles bijelkaar te houden. Mijn blogje is meer geworden dan gewoon mijn impulsieve gedachtes eropgooien, ik heb nu een hulpploeg, en sinds al het gedoe met mijn accounts is het nu echt nódig dat die me helpen als ik wat wil plaatsen. Zelf kàn ik het niet.

Maar als je blog op zijn gat ligt, dan is dat hechte clubje dat elkaar bij de les houdt ook opeens een beetje verloren, en wordt het meer theeleuten met zijn allen dan die gespannen samenwerking, die geoliede machine die het eerst was. Ze kùnnen het allemaal nog, reken maar, maar ze hebben allemaal de routine niet meer, en dan hebben ze ook de tijd niet meer. Dan gaan ze andere dingen inplannen in die tijd die jij vroeger van ze kreeg.

Ik neem het ze niet kwalijk, maar het maakt het wel heel veel meer werk om een stukje eruit te persen. Het kost me letterlijk drie keer zoveel tijd, en dat hèb ik eigenlijk niet. Ik moet ooknog werken en studeren, en mijn huishouden is er niet minder werk op geworden met een huisgenote. Dat krijgt nog wel een eigen stukje trouwens, dat moet ik alleen even goed doordenken met de privacy.

De vorige twee stukjes gingen over politiek. Een brief aan de Eerste Kamer, en een verkiezingsgids. Die verkiezingsgids is trouwens nog best goed gelezen, dat viel me nog mee. Die brief aan de Eerste Kamer niet, en ik heb er ook geen antwoorden van Kamerleden op gekregen. Bij mijn vorige brieven kreeg ik tenminste nog out-of-office antwoorden, maar nu helemaal niets. Misschien had ik mijn statistiekmannetje weer moeten vragen of hij alle persoonlijke mailadressen van de Kamerleden kon opvissen. Dat wordt minder gefilterd.

Daar was in principe nog wat tijd voor geweest, want net toen ik mijn stukje erover had geplaatst, werd de vergadering weken uitgesteld. Dat gebeurt heel vaak met die wetstoestanden, en je krijgt er ook geen bericht over. Je moet gewoon opnieuw opzoek naar wat de agenda is, want die wordt bijna stiekem veranderd. Als ik vrijneem om een debat te volgen, gebeurt het me meer dan de helft van de keren dat de agenda opeens is omgegooid. Hoe werken die mensen?

Misschien verbaast het jullie, maar ik heb het debat niet gevolgd. Ik heb mijn inbreng gegeven, er is niets meer aan te doen voor mij. Ik kan het voor jullie wel uit gaan schrijven, zoals ik vroeger deed, maar dat waren ontzèttend onpopulaire stukjes, en ze kosten me tijd. Dus behalve als ik verzoekjes krijg in de reakties, laat ik het er gewoon bij. Ik kijk het later wel terug, als ik mijn leven beter voorelkaar heb.

Wat de verkiezingen betreft, dat is tamelijk verdrietig. De VVD wint een zetel erbij, D'66 ook flink, dus ook met het verlies van zetels van het CDA blijft het huidige kabinet drijven. Als je breder kijkt zie je ook dat het populismeblok van VVD, PVV, FvD, JA21 en BBB acht zetels toeneemt. Dat gaat wel de toon wat veranderen.

Het blok hoerenhaters van PvdA, SP, SGP, CU en CDA verliest wèl weer negen zetels. Dat is op zich dus mooi, want ze hebben dan minder zetels om te versjacheren voor meer hoerenhaat. Helaas zijn we meestal wisselgeld, dus ook als ze maar weinig waard zijn, zijn die partijen voor een coalitie meer waard dan onze rechten. Maar het is vooruitgang.

Ik weet dat ik harde woorden heb gehad voor GroenLinks, maar ik vind het toch een pijnlijk verlies dat ze hebben geleden. Er zullen veel GroenLinksers naar D'66 en Bij1 gevlucht zijn voor de vervreemding die Klaver met zijn egotrip aan ze opdringt. Ik kan alleenmaar hopen dat GroenLinks wakkerschrikt van deze klap, en uit die verheerlijking van zichzelf schiet. Klaver dumpen zou een goede eerste stap zijn.

Nieuwkomer Volt zit in de Kamer, en dat vind ik heel mooi. Met drie zetels nogwel! Het is goed om wat nieuw bloed in de Kamer te hebben zitten dat niet een afsplitsing is van een zittende partij die al onderdeel is van de eenheidsworst. Ik hoop echt heel erg dat ze zich gaan laten horen. Ik hoop ook dat ze de toon en de onderwerpen van hun programma echt menen, en niet blijven hangen op een onbelangrijk detail.

En natuurlijk vind ik het jammer dat mijn Piratenpartij het niet is gelukt, maar ze zijn gewoon te hard bezig geweest om de poten onder hun eigen stoel weg te zagen in de afgelopen jaren. Dat de lijsttrekker op een strategisch moment door Twitter werd gecensureerd hielp natuurlijk niet, maar dat is niet de reden geweest dat ze het niet gehaald hebben. Je kan nòg zo'n mooi en doordacht programma hebben, als je je als groep mensen ongeloofwaardig maakt lukt het niet.

Die verkiezingsgids had achter de schermen trouwens veel poten in de aarde. Ik heb meer dan ooit mensen die inside informatie hebben uit politieke partijen, en dat is niet alleen nuttig om te weten wat je moet stemmen, maar wekt ook heel veel vragen op. Zoals waarom de SP en GL zo hard naar rechts rukken op sommige onderwerpen, terwijl ze juist stemmen zouden kunnen trekken door dat níét te doen. En dat wéten ze ook. Daar zijn we nog niet uit, maar we kijken wel verbijsterd mee.

Er zijn wel meer dingen in de politiek waar je heel anders tegenaankijkt als je ze vanbinnen de politiek hoort dan uit de kranten. Bijvoorbeeld heb je sinds twee jaar de gelegenheid om je doodgeboren kind in te laten schrijven in de gemeentelijke administratie. We zijn zo gewend dat we de registratienummers van onze overheid zijn, dat het heel belangrijk voor mensen is dat hun doodgeboren kind ook zo'n nummer krijgt.

Prima als het helpt met rouwen, prima als ze er erkenning door voelen, maar het wordt dus wel door ongure stukken van de politiek als ingangetje gezien om steeds meer wettelijk persoon-zijn aan foetussen vast te hangen. En dat heeft natuurlijk weer gevolgen voor wat de overheid voor tengels op je foetus heeft. Ze willen niet meteen doorschieten naar dit soort dingen gaan gebruiken tegen het recht op abortus, maar met babystapjes kom je er ook.

Maar er zij nu al dingen om je zorgen over te maken. Bijvoorbeeld dat alle kontaktberoepen weer openzijn, ookal is de avondklok er nog. Nou ja, àlle kontaktberoepen? Nee, natuurlijk niet. Er is een uitzondering voor sekswerkers, en alléén voor sekswerkers. We zijn geïllegaliseerd, en dat blijft dus ook zo als de golven van de Coronaregels weer van ons weg zouden moeten trekken. Dit is niet alleen nu rot, het is ook geen goede voorbode. Het geweld neemt ook toe, en er zijn mensen die proberen dat voelbaar te maken voor de samenleving en de politiek. Kijk hier maar of je mee wil doen.

Wij moeten sappelen en hebben nergens tijd voor, en werken terwijl er op je gejaagd wordt is altijd klote, maar nu er door de coronaregels nog extra mogelijkheden zijn om je aan te pakken natuurlijk nòg meer. Maar onze vijanden hebben tijd zat, en zijn nu bezig met het zoveelste offensief tegen het sekswerk. Niet alleen de wetten die doorgedrukt moeten worden, maar ook gewoon ons draagvlak uithollen. En dat gaat makkelijker als wij corona-verspreiders niet meer in het straatbeeld te vinden zijn.

Op TV is het heel anders gesteld. Ik blijk gewoon gemist te hebben dat Red Light wel degelijk op TV wordt uitgezonden, en ik moest erachterkomen doordat mijn huisgenote het op had gezet. Het is eigenlijk precies wat je ervan kan verwachten, cliché na cliché, allemaal heel dramatisch gebracht. Het is een vehikel voor de actrices, en eigenlijk zit er niets nieuws aan. Gewoon weer een rukfantasie van een prohibitionist.

Ik kan natuurlijk gaan lopen muggenziften over alle onzin in het programma, maar eigenlijk heb ik er geen tijd voor. Vroeger had ik daar KSP voor, maar die is er niet in geslaagd terug op Twitter te komen. Ze heeft nu meer tijd om mij te helpen, maar bloggen is haar stiel niet. Het is ook een heel dom en saai programma, dus ik hoop maar dat het niet zo aanslaat. Anders zal ik er toch aan moeten geloven en er een stukje over schrijven. Gelukkig is er al een artikel over gepubliceerd. Als jullie willen dat ik erover schrijf, dan hoor ik het wel in de commentaren.

Jojanneke van den Berge is ook weer op TV, en ze doet haar serie van een paar jaar geleden dunnetjes over. Het heeft niet veel om het lijf, en opvallend genoeg gaat ze nu zo bot en zo onhandig te werk dat het zelfs voor de pers teveel wordt. Ze krijgt kritiek over haar effektbejag van grote kranten, en de ranzigheid waarmee ze toch al zwak staande vrouwen natrapt is ook gewoon smerig. Maar nu schopt ze waar je het kan zien. Maar ja, helemaal afserveren doet de pers nou ookweer niet. Ze blijvewn wel doen alsof Jojanneke iets èchts laat zien.

Het programma ademt weer netzoveel nep als de vorige serie. Je kan meteen zien dat er vanalles niet klopt. Bijvoorbeeld de vrouw die haar klant meeneemt naar ongeschikte bosjes waar geen enkele voorziening is, geen camouflage, geen werkopstelling, niets. En Frits Rouvoet en Jojanneke kunnen plotseling uit het niets opduiken, ook heel vreemd. Het gilt "in scène gezet."

De serie is een mondstuk voor Fier, en de fans van Fier zien we dan natuurlijk ook weer. De fans, daarmee bedoel ik niet alleen de mensen die Fier de hele tijd promoten, maar vooral instanties die het wel makkelijk vinden om een zogenaamd onafhankelijk bedrijf te hebben dat ze als neutrale bron kunnen behandelen, maar eigenlijk een gewillige sokpop is. Fier, de zedenpolitie en het OM zijn eng verstrengeld.

Verstrengeling hebben we vaker gezien, maar meestal schamen ze zich nog wel een beetje en proberen het te verhullen. Deze keer blijft Jojanneke niet bij geile verhaaltjes over enorme kinderprostitutie, die de politie maar hardnekkig niet kan vinden maar waar Fier wel jaarlijks tientallen miljoenen voor vangt, maar ze krijgt zelfs een inkijkje in de kwestieuze praktijk van de "lokpuber" die het OM gaat inzetten. Op precies het moment dat het OM die voor het eerst inzet.

De lokpuber is een techniek die opvallend veel wegheeft van de nepkinderen van Watch. Er wordt op een sekschat met een man aangelegd, en als hij voldoende is opgegeild met onderling verhaaltjes vertellen, wordt er genoemd, zo ongeloofwaardig mogelijk, dat de politiekant eigenlijk minderjarig is. Als de chat dan doorgaat, is de man zogenaamd strafbaar en worden er stappen ondernomen. Nu dus echt strafrechtelijke vervolging.

Ik zeg "zogenaamd strafbaar" omdat de rechtelijke basis hiervoor nogal wankel is. De man heeft immers geen misdrijf begaan, maar slechts zich laten uitlokken tot iets wat het OM graag leest als een poging tot een misdrijf. Eigenlijk heeft hij alleen laten zien dat hij in een semi-fictief medium zich kan laten uitlokken tot het uiten van een bereidheid over zo'n misdrijf te fantaseren. Maarja, daarmee is hij al een "viezerik," dus dan moet er gestraf worden volgens de crimefighters.

Het doortrapte is dat het OM hier sowieso mee scoort. Niet alleen door mensen schrik aan te jagen via Jojanneke, maar ze hebben ook met hun nieuwe lokpubers sowieso succes. Als het ze lukt, en de rechter gaat erin mee, dan kunnen ze deze techniek gewoon inzetten. Niet alleen met pubers trouwens, maar met àlles waar een soortgelijke konstruktie voor geldt, zolang het maar onder de kromme zedenwetten valt.

Als het ze níét lukt, dan zien we weer dat ze kunnen janken dat ze de wetten niet hebben om hun werk te doen, en is het wetje van de klantcriminalisering weer in de schijnwerpers als de grote politieke oplossing. Niet doorvoeren leidt immers ertoe dat de politie en Justitie dingen niet kunnen doen die ze "moeten" kunnen doen. Daar is de politiek supergevoelig voor, en de senatoren krijgen het voor hun neus net als ze zich op de stemming moeten beraden. Eigenlijk is het dus nu alleen afwachten op welke manier het OM met deze publieksaktie scoort. De media hebben ze in elk geval al mee.

Ja, al deze dingen verdienen een eigen stukje, maar daar heb ik gewoon geen tijd voor. En als ik eerlijk ben, ook geen zìn in. Want het is allemaal negativiteit, allemaal dingen die ik nou al zóvaak heb uitgelegd, allemaal dingen die jullie ook niet heel spannend vinden, bah. Waarom zou ik. Nou ja, ik weet wel waarom ik zou: omdat er mensen zijn die het geloven, en die moeten kunnen worden verwezen naar iets wat uitlegt dat het onzin is. Maar moet ik dat altijd zijn?

Ik kom tijd tekort. Niet alleen omdat mijn blogroutine, en die van al mijn helpers, helemaal naar de kloten is door al dat gedoe dat stukjes niet plaatsbaar zijn of verdwijnen, maar ook omdat er gewerkt en gestudeerd moet worden. Studeren is ècht moeilijk voor mij als ik op afstand moet leren, en ik krijg dat ook te horen van veel medestudenten. Daarnaast moet ik ooknog mijn klantenbestand warmhouden, gratis en voor niets, en ik heb mijn hele verdere leven ook nog te houden.

Iedereen heeft er last van. De hoeren natuurlijk omdat hun inkomsten afgekapt zijn, en we expres en expliciet geen steun of vergoeding krijgen. De rest van mijn helpers, met burgerbanen, zitten ook vaak in zwaar weer. Corona, en vooral de corona-máátregelen, hebben veel van de economie platgelegd. Ik merk het overal om me heen, mensen zitten krap en mensen zitten klem.

Dat niet alleen, maar mensen zijn ook sociale beestjes, en de regels waardoor je niets meer mag zorgen ervoor dat mensen raar worden. Er zijn mensen die àlles geloven als ze maar weer wat vrijheid krijgen om te kunnen mingelen. Er zijn mensen die gewoon vereenzamen omdat ze nietzo populair zijn, en dus niet als "die ene" worden gekozen die op bezoek mag. Er zijn mensen die stress hebben omdat ze zoveel mensen moeten àfwijzen die hen graag als "die ene" willen hebben. Er is stress overal.

Voor iemand die haar werk er jaren van heeft gemaakt om mensen de kans te geven hun stress los te laten is dat voor mij iets wat me persoonlijk heel erg raakt. Misschien onterecht, maar het is wel zo. Dit is geen goede koers, dit gaat niet de goede kant op, en het kan veel beter. Maar jullie zitten niet te wachten op alwéér een schrijfsel over Corona, dus ik laat dat hier maar bij.

Weet je, ik schrijf sinds het plaatsen weer lukt eigenlijk alleenmaar over politiek, en dat is echt niet mijn lievelingsonderwerp. Ik wil weer gewoon schrijven over het werk, en over hoe ik het ervaar, en over de dingen die ik meemaak en hoor van collega's, en van andere mensen die een oogpunt hebben waarvandaan je wat van mijn vak kan zien om het beter te begrijpen. Ik wil weer schrijven over leuke en nare dingen uit mijn werk.

Ik moet dan wel weer in de gewoonte komen, ik moet weer meerdere stukjes in de maak hebben, ik moet er weer tijd voor toekennen om met een pilsje of een kopje koffie te gaan zitten schrijven, en ik moet tegenwoordig helaas met mijn internetgoeroe of mijn statistiekmannetje stap-voor-stap doorheen om een stukje geplaatst te krijgen, met allemaal precieze stappen en precieze handelingen om te zorgen dat ik niet weer "null" krijg.

En er moet minder kutzooi in de media en de politiek zijn waar ik wel over móét schrijven.