Corona-instorting

Corona heeft op de prostitutie een diep stempel gedrukt, netzoals op de rest van de samenleving. Op sommige manieren misschienwel meer dan bij andere beroepen. Er werd immers aktief op ons gejaagd, wat met geen enkel ander beroep werd gedaan, en we werden expliciet uitgesloten van steunmaatregelen door de minister. Die steunmaatregelen zijn versoepeld, alleen voor vergunde meiden natuurlijk, maar het jagen ging voor de rest van ons door.

Dat jagen ging zelfs nog door toen we op één juli weer open mochten. Dat bleek wèl te gelden voor de vergunde meiden, maar nog steeds een reden te zijn om de onvergunde sector op te jagen. Het is een makkelijker iets om hoeren te jagen omdat ze corona-criminelen zijn dan wanneer je een verhaaltje moet kunnen verkopen dat je èchtwaareerlijk mensenhandel kon vermoeden. De zedenagenten maakt het niet uit, zolang ze maar hoeren kunnen verneuken.

Ik heb in maart mijn verantwoordelijkheid genomen, en ben opgehouden te werken. Dat heb ik best lang volgehouden. Toen aangekondigd werd dat we weer aan de slag mochten met één juli, hield ik nog even de boot af. Dat bleek een goed idee te zijn, want er werd nog steeds gejaagd. Ik ben rustigaan weer begonnen vanaf augustus, en dan eerst met vaste klanten, totdat het veiliger werd om te adverteren omdat er meer concurrentie was.

Natuurlijk kan het niet de orde van de dag zijn. Je moet oppassen, je moet voorzorgsmaatregelen nemen. Je kan niet op mondkapjes vertrouwen, en het idee van de politici dat we danmaar op z'n hondjes moeten doen laat weereens zien dat ze geen idee hebben waar ze over praten. Je kan eigenlijk alleen zorgen dat je niet zoent of teveel in elkaars gezicht ademt, en screenen of je klant ookmaar een béétje symptomen laat zien. En dat is alles wat je kàn.

Als je gaat kijken naar de kansen om besmet te raken met Corona, en je vergelijkt dat met de kansen om een gemene SOA op te lopen, dan bereken je al heel snel dat neuken zonder condoom een stuk gevaarlijker is dan mij je laten bezoeken in Coronatijd. Toch zijn er bestwel wat mannen die de bibbers hebben over hoerenbezoek in Coronatijd, die liever het rubbertje achterwege laten. Mensen hebben geen realistisch idee over kansrekening.

Hoeren zijn goed met hygiëne. Dat moeten we wel zijn. Met Corona omgaan is gewoon weer iets extra's om mee op te passen. Je loopt minder risico om besmet te raken van een klant waar je mee batst, dan van een dom wijf dat rochelend over je schouder heenleunt bij het koffieschap in de Jumbo. Want dat wijf kan jij niet screenen, en die supermarktwijven zijn met veel meer, en heb je veel meer besmettingsmomentjes mee.

Wat ik doe is een contactberoep, en daar moet je verantwoordelijk mee omgaan. Niet alleen voor mijzelf, niet alleen voor mijn klantjes, maar voor iedereen om ons heen ooknog. Ik zou me rot voelen als een opa van de kindertjes van een klant op de Intensive Care ligt te stikken als ik dat had kunnen voorkomen. En andere contactberoepen hebben ook regels opgelegd gekregen, dus is het mijn verantwoordelijkheid om me daaraan te houden, illegaal of niet.

Maar dat is zo makkelijk niet. Want mensen met een contactberoep moeten contactlijsten bij gaan houden, en ik ga mijn klanten niet zover krijgen dat ze hun naam, adres en telefoonnummer achter gaan laten. Of zich legitimeren, wat daar natuurlijk ook bij zou horen. Zo'n lijst is een goudmijntje voor zedenagenten die maar wàt graag bezoekers van onvergunde hoeren "confronteren met hun gedrag."

Je gaat geen contactonderzoek los kunnen krijgen bij iemand die weet dat ze haar klanten meer schade doet door ze op te geven dan Corona zou doen. Bovendien weet je als hoer heel goed dat wat jij opgeeft aan de GGD, bij toverslag bij de politie terechtkomt, en dat nette lijstje wordt gebruikt om aan de rechter te laten zien dat jij uit huis gezet moet worden. Vergeet dat dus maar.

Contactlijsten bijhouden zoals de overheid voorstelt is eigenlijk niet te doen in ons werk. Tegelijk ben je als escort misschien niet een groter risico van besmetting dan een kapper of een wijkverpleegster, maar je komt wel door het hele land heen, en je brengt het wel rond als je het hebt. Daar heb ik bestwel even mee geworsteld, want ik wil niet onverantwoordelijk zijn. Maar ik vond een manier om mijn verantwoordelijkheid te nemen.

Die contactlijsten moet je bijhouden zodat de GGD mensen die jij mogelijk hebt blootgesteld aan besmetting kan oproepen voor een test, zodat die niet verder mensen besmetten. Testen, testen, testen, we willen de haarden kunnen zien. Maar ik kan elke klant die ik in de afgelopen jaren heb gehad opzoeken in mijn eigen admi, die versleuteld is en alleen de minimale informatie bevat, zodat de zedenpolitie er geen kwaad mee kan zelfs als ze de decryptiesleutels tepakkenkrijgen.

En ik ben er honderd procent van overtuigd dat ik er beter in ben om een klant zover te krijgen dat hij zich laat testen, dan de GGD. En dus is het niet nódig om een contactenlijst bij te houden zoals de voorschriften zeggen, zolang ik zelf maar de verantwoordelijkheid neem die de GGD anders moet opnemen. Ik heb er eerst nogwel aan getwijfeld of ik dat wel even goed zou kunnen oppakken als zij, maar met wat er intussen is gebeurd twijfel ik daar niet meer aan.

In september kreeg ik een belletje van een klant. Eerst dacht ik natuurlijk dat hij een afspraak wou maken, maar nee. Hij was weken eerder bij me geweest, en hij vertelde me nu dat hij Corona had. Hij had getest, en het was positief. Ik moest me ookmaar laten testen. Ik schrok me een hoedje, en ookal had ik best nagedacht over hoe ik om moest gaan met de pandemie, ik moest toch even puzzelen over wat ik nou moest doen.

Het eerste waar ik aan dacht, was aan de klanten waarmee ik al had gedate sinds die klant die nu positief getest was. Het tweede was of ik nou de klanten die al een afspraak hadden moest afzeggen, en voor hoelang. Ik probeerde de informatie daarover te vinden, maar het werd niet duidelijk. Dat ik onmiddellijk aan de bel moest trekken, en dat ik in isolatie moest, dat wel. Maar wat er wèl kon, en wanneer, daar kwam ik niet uit.

Dus ik deed maar wat je overal door de overheid wordt aangeraden, ik ging bellen. De vrouw die me uiteindelijk sprak vertelde ik dat ik een contactberoep had, en dat ik melding had gehad van een klant. Die wilde toen héél graag weten watvoor werk ik dan deed, en dat duurde even om af te handelen. Toen kwam er wat tegenstrijdigs uit over wanneer na wat ik weer open zou mogen, en er bleek veel af te hangen van wanneer mijn klant positief was getest.

Ik belde mijn klant dus terug, en hoorde zijn hele verhaal aan. Dat vond hij ook wel fijn. Hij was wel gefrustreerd. Het bleek dat een paar dagen voor onze date zijn dochter thuis was gekomen van school met een hoest. Hij was naar mij geweest, en de volgende dag had zijn dochter koorts. Hij probeerde voor haar een Corona-test te regelen, maar die kreeg hij niet omdat ze onder de dertien is.

Hij kreeg zelf ook symptomen, dus hij ging meteen bellen om zich te laten testen. Maar hij kreeg nieteens gehoor. Toen hij het via internet probeerde, kreeg hij alleen een scherm te zien dat er geen testplekken beschikbaar waren voor zijn postcode. Toen hij belde met de huisarts kon die hem vertellen dat de Corona-straten overbelast zijn, en dat hij het later nogeens moest proberen.

Een aantal dagen meerdere keren per dag proberen later kreeg hij een afspraak. Voor iets meer dan een week later. In een andere stad. Die afspraak was nu al bijna twee weken na zijn eerste symptomen, en meer dan twee weken sinds zijn dochter met koorts en hoesten zijn gezin binnen was gekomen. Hij wachtte de afspraak af, en liet zich testen. Hij had al bijna geen symptomen meer.

De test werd afgenomen, en hij hoorde dat hij binnen één of twee dagen uitslag zou krijgen. Hij wachtte af, maar na die twee dagen had hij nogsteeds niets gehoord. Daarna gingen ze het weekend in, en hij verwachtte dat hij danwel uitslag zou krijgen op maandag. Maar ook op maandag niets. Hij belde er achteraan, na zes dagen, en kreeg te horen dat hij moest wachten omdat het zo druk was.

Eindelijk, zeven dagen na de test, kreeg hij uitslag. Hij was positief. Hij zou een brief krijgen met voorschriften waar hij zich aan moest houden, en in lockdown gaan. Hij legde uit dat iedereen in zijn gezin intussen symptoomvrij was voor bijna een week, maar hij moest zich tochmaar aan de voorschriften houden. Het was heel belangrijk dat hij zich aan de letter van die brief hield.

Die brief is nooit gekomen. De klant heeft na een paar dagen zelf maar in zijn telefoon zitten wroeten om te kijken wie hij besmet kon hebben toen hij het nog wèl had, en daarom had hij mij gebeld. Ik had alleen niet begrepen dat hij danwel vier dagen eerder de positieve uitslag had gekregen, maar meer dan een week dáárvoor getest was. Omdat ik ook geen symptomen had gehad, en ons contact meer dan drie weken eerder was geweest, zeggen de richtlijnen dat ik geen besmettingsrisico meer ben. Denk ik.

Maar dan weet ik nogsteeds niet wat ik nou met mijn klantjes van vorige week moet, of met die van deze week, of met die van de week nadat hij kwam. Ik zoek me rot in de richtlijnen, en heb ook mijn helpersploeg maar ingeschakeld. De medici zeggen dat het raar en tegenstrijdig is, de technische mensen zeggen dat het ongedefiniëerde situaties maakt, en iedereen anders kan er geen kop of staart van maken. Als je net begint met lezen lijkt het nogwel wat, maar als je de héle rits documenten doorneemt spreekt het elkaar teveel tegen.

De klanten die ik heb gezien maar naar de teststraat sturen is onzin. Ik werd zelf al afgewezen omdat ik geen symptomen heb, dus ik weet nieteens of hij me nou besmet heeft of niet, en mijn klanten zonder symptomen zelf uit testen sturen en dagen laten wachten op een test is natuurlijk ook zinloos, als ze al een afspraak zouden krijgen. En watvoor nut het dan nog heeft om ze te melden dat een andere klant positief is getest zie ik dan ook niet.

Als ik alle voorschriften lees zoals mij goed uitkomt, zou ik zeggen dat ik allang genezen ben àls ik ooit besmet was, en dat ik dus helemaal geen voorzorgen hoef te nemen. Toch laat ik het daar liever niet bij, want ik heb wel een verantwoordelijkheid aan mijn klantjes vanuit mezelf, dus me er zo makkelijk vanaf maken door naar wat vage richtlijnen te wijzen wil ik niet. Maar wat dan wel? Er is niets wat ik kàn doen.

We krijgen vanaf de overheid veel gepredik en opgeroep om je aan de telkens veranderende regeltjes te houden, maar ze laten hun eigen eind heel hard vallen. In de belangrijke eerste maanden was er helemaal geen testcapaciteit terwijl andere landen dat wel hadden, en nu ze ons niet meer ontmoedigen om te testen maar juist oproepen om te testen, krijg je dit soort onzin omdat ze hun testcapaciteit nogsteeds niet in orde hebben.

Die Coronabestrijding is zo een wassen neus. Testen heeft helemaal geen zin zo, want als de uitslag komt ben je al genezen. Je kan er mensen niet op tijd mee waarschuwen, want als je weken achter de feiten aanloopt is het intussen al veel verder verspreid. En met de hoeveelheid mensen die ze weigeren te testen is het ookwel duidelijk dat de cijfers die ze publiceren flink onder de werkelijke aantallen liggen.

Een andere manier waarop de overheid hun deel niet doet is door geen duidelijke strakke regels te stellen. Er wordt weinig verplicht of verboden, er wordt vooral veel aan de mensen zelf overgelaten en "aangemoedigd" of "opgeroepen." En het is met alle veranderingen en vage uitspraken ook niet erg overtuigend dat het belangrijk is om te doen wat ze zeggen. Je ziet dus ook dat veel mensen het aan hun laars lappen.

Die paar regels die ze dan maken nemen ze zelf nieteens serieus. Als er in het parlement grote discussie moet komen over of een minister nou dezelfde boete moet krijgen als een burgertje als blijkt dat hij zijn eigen regels totaal aan zijn laars lapt, en hij danmaar zijn boete en aantekening krijgt omdat er een signaal naar de burger moet, maar snel daarna de boete omlaaggaat en de al gemaakte aantekeningen worden geschrapt, dan is je geloofwaardigheid natuurlijk helemaal weg.

Volksgezondheid doet maar wat. De burgers hebben wat discipline getoond in het begin, maar dat begint te verslijten. Het is moeilijk om jezelf te verdorsten als je ziet dat iedereen anders de kraan laat lopen. Als er dan geen discipline wordt opgelegd, of zelfsmaar overtuigend wordt uitgelegd wat er moet gebeuren, dan laat je het versloffen. Wie kijkt er naar Rutte en denkt dat hij met een praktische en passende oplossing komt? Het is vooral emotioneel smeken om mee te blijven doen.

Neem nou de maskertjes in winkels. In winkels kan je vaak geen afstand houden, vooral omdat andere mensen die afstand niet respekteren. Maskertjes verplichten zou helpen. Dat doet de overheid niet, die geven alleen winkels de kans om het zelf te verplichten. Dus dan leg je de verantwoordelijkheid voor een onpopulaire zet naar de klant toe bij de winkel, die daarbij moet bedenken of een andere winkel die maskertjes weglaat en zich populairder maakt bij de klanten. Het is de verantwoordelijkheid afschuiven door de overheid, meer niet.

Er wordt veel blindgestaard op de economische belangen die worden geschaad door de maatregelen, alsof dat het belangrijkste is waar de overheid zich op moet richten. Afwegen van economische belangen tegen de volksgezondheid. En niemand die bedenkt dat dat onzin is. De economie is alleen belangrijk omdat de mensen ervan moeten leven, niet als iets op zich. Het gaat hier om het belang van mensen die blijven leven, die willen niet hoeven sterven voor de economische belangen van iemand anders.

Maar wiens economische belangen eigenlijk? Gedeeltelijk natuurlijk die van de staat, want die kan heel veel belastinggeld nu niet uitgeven aan politieke stokpaardjes, of aan braaf doen tegen de EU, wat ook een stokpaardje is. Maar we kunnen ook kijken naar lobbies en eigenbelang. Het is allemaal VVD en D'66 in het kabinet wat de klok slaat, dus het is niet raar om daar even naar te kijken.

De politiek wijst steevast naar het RIVM. Maar dat RIVM is netzoiets als het WODC, een wetenschappelijk instituut dat de politiek moet vertellen wat de politiek wil horen. En na mijn ervaring met het WODC heb ik daar bar weinig vertrouwen meer in. Ze zijn er om de politiek wetenschappelijke flair te geven, en hun doel is om de overheid vrij te spelen van verantwoordelijkheid.

Toen het RIVM zei dat Corona niet naar Nederland zou komen, dat we geen maatregelen nodighadden, dat mondkapjes niet werken, dat kinderen het niet over kunnen brengen dus dat scholen best openkonden, dat was allemaal omdat dat dingen waren die de overheid graag wou horen. Want als je in de onderzoeken gaat neuzen, of dat laat doen door iemand die daar handiger mee is, dan zie je dat toen ze dat zeiden al bekend was dat je daar op zijn minst héél hard aan moest twijfelen.

Als ik mijn hulpploegje toch niet had, die voor me door alle wetenschappelijke publicaties gingen, dan had ik nogsteeds niets meer dan de informatie van het RIVM. En belangrijker, dan had ik de informatie niet die het RIVM doodzwijgt. Er is intussen namelijk bestwel wat onderzoek over hoe mensen het nou krijgen, zodat je beter voor je veiligheid kan zorgen. Zodat je weet welk mondmaskertje goed is, en wanneer. Zodat je weet hoe je besmetting kan voorkomen van besmette oppervlakken.

Maar ik zie het donker in. We gaan niet de goede kant op. Door al het gelul over "het nieuwe normaal" denkt iedereen dat er geen eind meer aan is. Een vaccin gaat waarschijnlijk niet goed genoeg helpen zonder daarnaast inspanning van iedereen, het kan alleen helpen om dat ene zetje te geven om de ziekte in te laten storten. Wat ècht werkt is hygiëne door iederéén, tot we het beheerst of uitgebannen is, en dat ontbreekt nu. Want de mensen geven de inspanning op.