Getemde tijgerinnen

Ik ben altijd braver geweest dan goed voor me is. Ook toen ik allang hoerde, en eigenlijk zelfs nu. Ik ben iemand die gewoon vanzelf kiest voor de veilige richting, en veelte makkelijk nee zegt tegen dingen die me wel een beetje spannend lijken. Ik kijk gewoon te snel naar de nadelen van spannende dingen, en mijn wildheid is nietzo sterk. En dat vind ik jammer, want ik waardeer die wildheid wel, en mijn mooiste momenten waren als ik werd meegesleept door wildebrassen.

In mijn werk kom ik dat soort waaghalzen wel tegen gelukkig. Buiten het werk ook wel, maar heel veel minder. Sommige zijn gewoon onbesuisd of adrenalinejunkies, maar afentoe word ik vriendinnen met een echte tijgerin, een vrouw die weet wat ze wil, nergens bang voor is, en die gewoon dóét wat ze wil. Daar heb ik veel respect voor, en die vrouwen heb ik nodig als vriendinnen. Ze halen het beste uit me.

Nou moet ik niet doen alsof ik een bang konijntje ben dat "meegenomen" moet worden door een tijgerin. Als ik uitga met zo'n vrouw, dan ben ik netzo wild als zij. Maar het komt van haar af, het weerspiegelt alleen in mij, en ik ontdek alleen door haar invloed mijn eigen inwendige tijgerin. In mijn eentje komt dat nooit naar buiten, en maak ik me veelteveel zorgen over vanalles om lekker te tijgeren.

Het gaat natuurlijk vooral over seks. Ja, natuurlijk is er meer, en zijn ze op meer manieren wilde beesten die ontembaar zijn en sprongen maken die huispoezen niet durven, maar seks is altijd wel iets wat meespeelt. Ze zijn mannenverslinders, en ze kunnen de wereld aan omdat ze zich niet laten binden. Als je een wild plan zoekt, of iemand zoekt voor jouw wilde plan, dan kan je het beste een tijgerin vinden, want die springt met je mee.

Ik heb veel kansen laten lopen in mijn leven, en daar heb ik spijt van. Maar ik heb altijd de relaties met tijgerinnen zorgvuldig opgebouwd, en ik waardeer ze erg. Helaas heb ik niet altijd genoeg ontwikkeling gehad om er alles uit te halen, en heb ik soms bij de grotere sprongen wel afgehaakt, maar tijgerinnen heb ik altijd herkend, en altijd gewaardeerd. Ik heb altijd makkelijk andere mensen gespiegeld, en dat is nooit spannender dan als je een tijgerin spiegelt.

Tijgerinnen weten meestal wel dat je spiegelt. Ze zien het niet alleen, ze weten het gewoon omdat ze het veel tegenkomen. De ervarenere tijgerinnen rekenen er gewoon op, en weten ook hoe ze het moeten stimuleren. Die weten ook snel wat ze aan je hebben, en voor watvoor avonturen jij mee te vragen bent. Want als je samen op avontuur gaat, moet het wel een avontuur zijn waar je allebei voor gaat.

Een tijgerin die ik kende zat flink in de SM. Zij vond dat leuk, en ik heb daar toch heel weinig mee eigenlijk. Ik doe het alleen voor mijn werk, al heb ik wel fantasietjes met flinke dominantie-elementen. Ze heeft andere vriendinnen waarmee ze haar SM-avonturen beleeft, en met mij ging ze alleen op avonturen waarin dat niet speelde. Een andere vriendin hield van drugs, en wist ookwel dat ik daar minder mee had. Ik deed alleen wiet, zij hield van paddo's en LSD, en dat soort avonden deed ze met andere vriendinnen die dat ook leuk vonden.

Toen ik nog een klein meisje was had ik al dat ik de wildste meiden op waterpolo ontzettend interessant vond, en het liefst me aan ze vast had geplakt. Meiden die met jongens zoenden, en daar niet dweperig verliefd over deden, maar er juist om lachten en het naar hun zin hadden. Ik wist niet hoe ik met ze om moest gaan, en ik hing maar als een lastige stuurse stille puber bij ze rond tot ze gek van me werden, maar ook die meiden hadden wel een vleugel waar ze me onder wouden nemen als ik maar niet zulk ongemakkelijk gezelschap was geweest.

Het ging veel beter toen ik het huis uit was. Toen had ik meteen al beet, en kwam met vriendinnen in contact die me mee konden slepen op avontuur, al snapte ik helemaal niet waar ik mee bezig was, en wat er goed bij me paste. Zij wisten dat ook niet. Onze wisselwerking was meestal uiteindelijk even schadelijk als dat het me goed deed. Ik kwam terecht bij rare groepen extremisten waar ik niet over nagedacht had, en ik liet me meeslepen om gewoon domme dingen te doen waar ik achteraf spijt van had.

Die wisselwerking is wel belangrijk namelijk. Het gaat eigenlijk namelijk niet één kant op, ook als zij de tijgerin is en jij de huispoes. Zo voelt het misschien, maar ik heb zelf gemerkt, en bij andere meiden gezien, dat het twee kanten opgaat. De tijgerin is misschien ondernemender dan de huispoes, en de huispoes spiegelt dan de tijgerin misschien, maar de tijgerin wordt juist door dat spiegelen ook gestimuleerd om daar meer mee te doen. Je beïnvloedt de tijgerin veelmeer dan je denkt.

Hoe dat precíés werkt kan ik je niet vertellen. Het is moeilijk om dat te bestuderen als je er heel erg ìn zit, en ik maak het niet vaak genoeg mee om er heel veel kanten van te zien. Maar ik kan je wel vertellen dàt het zo zit, want ik heb dat wel meegemaakt van beide kanten. Na een flinke tijd te hebben gehoerd heb ik ook wel een tijgerinnetje in me, ookal is het wel een tijgerin die wat makkelijk voor de verwarming gaat liggen.

Het is zo makkelijk om jezelf te overtuigen dat een wild idee niet kan. Of niet nu kan. Of dat het toch niet leuk genoeg zou zijn. Of om je er te oud of te saai voor te voelen. Soms heb je dan een zetje nodig om daar overheen te komen. Dat kan zijn omdat een tijgerin je meeneemt, maar soms ook juist omdat je je geroepen voelt om de tijgerin te zijn voor een huispoes waarvan je vindt dat ze wel een tijger in haar tank kan gebruiken.

Meestal ben ik de huispoes en een ander de tijgerin, maar ik heb die tijgerinnenrol ookwel gehad. Bijvoorbeeld bij een vriendin die na haar dertigste voor het eerst van haar jeugdliefde afwas, en veelteweinig ervaring met seks had, en dat tochwel graag wou inhalen, maar niet durfde, en dacht dat ze niet kon. Die heb ik aan de hand genomen, en ik heb mezelf verbaasd door hoe wild we werden.

Ik heb haar bijvoorbeeld meegenomen op een avond naar een parenclub, waar ik voor haar contact legde met de ene na de andere man zodat ze eens wat meemaakte met meer mannen in één nacht, en eens het verschil tussen pikken kon voelen. Ze was best overdonderd, maar het is een ervaring waar ze jaren later nog heel blij mee is. Ik was haar tijgerin, en ik leefde helemaal in die weerspiegeling die ik van haar kreeg.

Het voelt goed om iemand bij de hand te nemen, en de wilde wereld te laten zien. Het voelt ook heel goed hoe die huispoes dan naar je opkijkt. Wat zij in je ziet, dat wil je waarmaken. Je krijgt er net het beetje lef voor en het beetje motivatie dat je anders niet gehad had. Je gaat net wat verder, en je loopt er net wat harder voor. En je hebt er zelf ook net wat meer plezier van. Het is spiegelen, netzoals ik met mijn klanten doe.

Van wie nou het initiatief komt kan je zelfs wel kritisch bekijken. Als ik de tijgerin ben, komt het eigenlijk namelijk nooit van mij. Dan hoor ik gewoon van mijn huispoes wat er aan frustraties inzit, en dan is het meestal wel heel duidelijk wat ze nodigheeft. En juist omdat ik die frustratie van haar spiegel, heb ik er netzogoed veel plezier van om die frustratie op te lossen, en haar honger te stillen terwijl ik hetzelfde doe als zij.

Ik denk alleen toch niet dat het ook zo werkt met de tijgerinnen waar ik graag mee omga. Die gaf ik namelijk te weinig om mee te werken, omdat ik teveel een binnenvetter ben, en te weinig lef heb om met mijn frustratietjes naar buiten te komen. Bovendien heb ik de meeste lol gehad met tijgerinnen die met de deur in huis vielen, omdat ze wisten dat ik wel iemand was die meteen mijn handtas pakte en mee zou komen.

Met tijgerinnen heb ik mijn wildste avonturen meegemaakt. Versierwedstrijdjes, waarbij we in één avond op een festival zoveel mogelijk mannen neukten als een soort wedstrijdje, en waarbij zij helemaal losging toen ik dreigde te gaan winnen. Een reisje boeken toen ik mijn baantje als juniormanager helemaal zat was, waarbij we mijn vriend en de hare gewoon thuislieten en naar een reisbureau gingen om die de goedkoopste last-minute naar waardanook, zolang het maar ver weg was.

Ik heb ook nog veel filmpjes die we van elkaar schoten met vriendjes en scharrels, privéporno die ook privé bleef. Vriendjes aan elkaar doorgeven, al klinkt dat tammer dan het was. We versierden een man, leerden hem dingen waarvan we wisten dat het goed was voor de ander, en we gaven hem door. Dat is misschien wel een eigen stukje waard. Maar natuurlijk ook gewoon veel triootjes en wilde avonden uit.

Met dat soort meiden heb je ook goede ervaringen als er helemaal niets wilds gebeurt. Gewoon een avond met biertjes en diepvries-bitterballen, terwijl je om de beurt vertelt over de momenten dat je het diepst gezonken bent in je leven. Van foute vriendjes die je telkens dezelfde chlamydia gaven, tot die keer dat je op een kale snelweg-parkeerplaats moest schijten en je kont afveegde met McDonalds-servetjes die je in de berm had gevonden. Je komt even voorbij wat je gewoon durft.

Liefst had ik heel veel van die tijgerinnen als vriendinnen. Dat gaat alleen niet. Sowieso omdat ze vaak niet tegen elkaar kunnen. Veel tijgerinnen zijn te intens voor veel mensen, en onderling vechten ze elkaar de tent vaak uit. Het zijn meestal dominante persoonlijkheden, die niet graag voor een ander onderdoen. Ze gaan er ook goed op als ze me zien spiegelen, en worden stikjaloers als ze me aan een ander zien spiegelen. Dat snap ik ergens ook wel.

Maar dan hield ik ze wel gewoon gescheiden, dat is het wel waard. Maar ook dat gebeurt niet. Want het probleem is dat tijgerinnen vaak niet lang tijgerin zijn. Het is voor veel vrouwen een fase. Die zijn alleen tijgerin als ze net gekapt zijn met hun vriend, en hun haren los laten. Die zijn alleen tijgerin terwijl ze van de pil af zijn. Die zijn alleen tijgerin als hun werk goedgaat, en verstillen weer als dat stroef gaat omdat ze er te weinig aandacht aan hebben besteed.

Tijgerinnen verdwijnen. Ik heb geleerd om helemaal los met ze te gaan als ze er zijn, want je weet niet wanneer het ophoudt. En als het ophoudt, ben je vaak nogsteeds wel vriendinnen, maar je bent geen vriendin meer met je tijgerin. En dat mis je echt. Dat steekt vaak extra als je die vriendin tegenkomt, en je voelt hoe ze getemd is, en jullie die speciale avontuurlijke band niet meer hebben.

Soms ga ik om met een meid die vroeger een tijgerin was, waarmee ik helemaal los ben gegaan, en die genoeg lef had voor tien, en denk ik "waar ben je heen?" Die vrouw is nu tam, alsof ze onder de pillen zit, en alsof het vuur er gewoon uit is. Ik heb geen klik meer met haar, ik ben haar gewoon trouw vanwege vroeger. Ze is saai en vlak geworden, en houdt zich alleen nog maar met saaie dingen bezig. En ze lijken het vaak nieteens door te hebben.

Er zijn redenen dat die tijgerinnen getemd raken. Soms was het een fase, en kwam het door iets wat weer weg is. Die stimulatie kan vanalles zijn, meestal onrust die een uitweg moet. Ik dacht vroeger dat kindjes of de overgang wel het einde van een tijgerin zouden zijn, maar die heb ik nog niet gezien eigenlijk. Meestal is de dood in de pot gewoon een relatie met een man. Monogamie temt tijgerinnen, of misschien maakt het de tijgerin wel gewoon dood.

Daar heb ik wel geloof in. Ik heb namelijk ookwel gezien dat het terug kan komen. Vooral als een relatie stukloopt, al is het dan vaak onwennig en gebeurt het moeilijk. Maar vooral als de tijgerin toch weereens vreemdgaat. Vreemdgaan brengt heel veel leven in je leven, en bij tijgerinnen lijkt het nogwel extra versterkt zo te werken. Dan is ze soms van de ene op de andere dag weer terug, en dan moet je ervan genieten zolang het er is.

Ik had een tijgerin waarmee ik lang afentoe contact had. Ze was zo iemand met wie ik eigenlijk weinig te doen had als we gewoon voor de gezelligheid afspraken, maar waarmee ik prachtige avonturen had als ze opeens een SMS stuurde met een voorstel voor een wild plan. Zij had daar ook veel aan, want zonder mij had ze ookwel dat soort dingen die ze deed, maar dan ontbreekt er toch wat.

Ze kreeg een vriend, en die vriend was toen ze eenmaal goed verliefd was het eind van de tijgerin in haar. Het verdween helemaal, ookal wist ze ergens dat die tijgerin nogwel zat. Ze maakte er soms opmerkingen over, maar ze was dan meteen weer met haar vent bezig. Ze zijn getrouwd, en ik heb me er op hun huwelijksfeest maar bij neergelegd dat die tijden nietmeer terug zouden komen. Ik blijf haar wel trouw, want ze is een vriendin.

Maar je snapt dat ik heel blij ben als de app opeens op je telefoon brandt: "ga je mee een trio versieren? hubbie moet zo nodig naar PSV"