Dansen

Ik ben gek op dansen. Ik doe het niet zo vaak, ik doe het niet zo goed, maar ik doe het wel heel graag. Ik heb in het verleden wel lessen genomen, maar met een onregelmatige baan die vooral piekt als de lessen zijn, mis je vaak zoveel lessen dat je niet meer meekomt. Of zo ga je je voelen, en dan laat je het maar zitten, ook als je achteraf wel ziet dat je wel door had kunnen gaan.

Het was telkens zo'n goed voornemen dat er maar niet van komt, en als je het dan eens probeert dan raakt het achterop bij al je andere dingen. Het was telkens zoiets dat je wel wil, maar wat je niet zo belangrijk vindt dat je er ook echt je tijd aan besteedt. Het was telkens zoiets wat ik eerst niet in mijn planning op kon nemen, en wat je uiteindelijk dan opeens toch gaat doen omdat een vriendin een cursus boekt en je er dan in meegetrokken wordt.

Dan heb je dus een cursus waar je aan begint, en geen tijd voor hebt. Daar kom je dus snel mee in de problemen, en dan ben ik weer zo iemand die zich dan heel ongemakkelijk gaat voelen om zich nog te laten zien als ik al twee lessen gemist heb. Dan kom ik liever helemaal niet meer, en neem ik me voor een andere cursus te gaan volgen als ik er wèl tijd voor heb. Want nu is het te druk.

Zo'n tijd komt nooit. Want nu is het te druk, en mijn agenda over twee maanden is nog bijna leeg, dus dan doe ik het wel. Maar als die tijd komt heeft mijn agenda zich gevuld en past daar geen danscursus meer in. Dat heb ik heel erg lang gekost om te beseffen, eigenlijk tot het me gewoon werd vertèld, maar het is gewoon heel waar als je gaat kijken. Je komt nooit zo rustig terecht dat je genoeg tijd hebt voor zoiets.

Toen ik ging studeren had ik me er eigenlijk bij neergelegd dat het er niet meer van zou komen. Sowieso omdat ik nu èn een escortpraktijk op moest bouwen zonder echt te kunnen adverteren, èn een studie moest gaan volgen met alle tijd die daarin moet gaan zitten, maar ook omdat met alles wat ik in mijn leven moest veranderen niet het gevoel had dat ik nog een plekje zou hebben voor iets wat ik toch als iets onbenulligs zag.

Het kan soms gek lopen, want dat studeren dwong me om anders te leren organiseren. Je moet gestructureerd met je tijd omgaan, en veel projekten kan je niet doen door er gewoon tijd tegenaan te gooien. Je moet kijken waar je afhankelijk van bent, welke dingen even moeten wachten, en welke dingen even sudder-tijd nodighebben. Plannen wordt heel belangrijk, soms belangrijker dan hóé je het doet.

En wat daarbij hoort is dat je ontdekt dat je héél makkelijk een keivolle agenda bijelkaar kan plannen, en jezelf een bezige bij kan maken, maar dat dat niet gaat werken. Of je je nou niet aan je planning gaat houden omdat je het niet meer ziet zitten, of dat je nou totaal instort omdat je je wèl aan je onmogelijke planning houdt, dat maakt niet uit. Je kan gewoon veel te makkelijk meer plannen dan je aankan.

Heel naïef dacht ik dat de opleiding daar rekening mee hield. Dat die de uren die ze je voorschrijven hadden afgestemd zodat je het kán. Dat is dus niet zo, er wordt vooral gepusht in de hoop dat dat "excellente" studenten op gaat leveren. En dat doet natuurlijk het omgekeerde, want als je zo wordt gepusht leer je vooral te schatten wanneer je een zes hebt, zodat je dan op kan houden en aan je volgende klus kan beginnen.

Maar zelfs als je dat zo doet hou je nog weinig tijd over, en die tijd komt dan op momenten dat je er heel weinig goeds mee kan doen. Voor je het weet Facebook je die gewoon weg, of hang je voor de TV. Wat het beste werkt is om dus wel mijn agenda hutjemutje vol te proppen, maar niet alleenmaar met werkdingen. Sommige van die geplande blokken zijn geplande ontspanning.

Ontspannen gaat het best als je iets dóét. Voor de buis hangen maakt je niet frisser. Ik had er goed advies over gekregen, ik zat achter mijn agenda, te kijken naar al die blokken die al bijna een muur werden, en ik wist eigenlijk meteen al wat ik in de open plekken kon gaan plannen. Ik ging danscursussen doen. Eerst twee, samba en tango, en dan kon ik later kijken of ik er eentje ging laten vallen.

Het gaf me meer rust en zekerheid om zo met mijn planning om te gaan. En het werkte ook heel goed als rustpunt. Ik leefde toe naar mijn uurtjes ontspanning, en zelfs een volle middag met werkcolleges kon me dan niet afmatten. Ik had zometeen iets leuks, en dat gaf me energie. Natuurlijk ben je die avond als je thuiskomt wel gebroken, maar wel voldaan. Veel beter dan wanneer je alleenmaar uitzakt.

Dus nu had ik mijn danscursussen als vaste ontspanning, en merkte ik dat ik ook niet meer zo'n neiging had om ze te laten schieten als ik eens moe was. Ik wist immers dat ik de energie die ik erinstak weer zou terugkrijgen. En als je het regelmatig doet, wordt het een gewoonte, en wordt het alleenmaar makkelijker om door te zetten. En zo maakte ik moeiteloos mijn cursusjes af, en schreef me meteen in voor de vervolgcursussen.

Wat ik geleerd had met studeren gaf me ook een hele andere manier om zo'n cursus te beleven. Ik was niet meer zoveel bezig met mijn eigen ding doen, of kijken naar of andere mensen in de cursus wel op de goede manier naar me keken, maar het ging meer om het leren, en het ontdekken van het plezier van de nieuwe vaardigheden die je opdoet door juist precies mee te gaan met wat de instrukteur zegt.

Door die cursussen ben ik nu een betere danser, maar eerlijk gezegd heb ik er nog steeds hetzelfde onbeholpen prutsgevoel bij als toen ik begon. Ik pruts nu alleen op een hoger nivo! Dansen is een goede manier om met je lijf bezig te zijn, en je blijft er ook lekker fris en soepel van. Ik kan er niet mijn joggen mee vervangen, en ook de sportschool niet, maar het is wel een goede toevoeging.

Mensen zeggen wel dat dans een verticale versie is van een horizontale bezigheid, en ik vond dat altijd een beetje raar om het zo te bekijken. Ik dans al sinds ik kan lopen, en het was nooit seksueel voor me. Ja, je wordt vooral versierd op plekken waar je danst, en dansen is een goede manier om de aandacht te trekken, maar het is niet een uitdrukking van iets seksueels. Vond ik toen.

Daar ben ik van teruggekomen. Dansen is wel degelijk seksueel. Kijk maar eens hoe awkward twee heteromannen doen als ze samen de basis moeten oefenen omdat iedereen anders veel beter is dan zij. Merk ook maar hoeveel makkelijker het dansen is als je een beetje kan flirten met je danspartner. Dansen is netzogoed seks als bij een vogel die een paardansje doet. En als je er beter in wordt, ga je dat ook meer voelen.

Housen is als masturberen, je bent eigenlijk vooral met jezelf bezig. Ja, je staat de wereld om je heen uit te dagen, maar dat is het ook als je op een podium zit te soppen met een dildo. Samba is als wanneer je sekst met een lekkere losse jongen en je op de bank eindigt met een spoor van kleren vanaf de deur. Walsen is eerder romantisch, als een bruidje dat door haar man naar het bed wordt gedragen en zachtjes wordt geminnekoosd. De tango is meer als met de beheerste bruut die je ondanks je ongemeende afwijzingen zorgvuldig in bed gooit en dan je bloes met één ruk openscheurt. Het verschil is vooral stijl.

Ritme, beweging, en de koppeling met de muziek, het maakt allemaal een sfeer waarin je dat paargedrag, die seksualiteit, kan beleven. Seks is ook geiler met een goed muziekje om de stemming te bepalen. Of je dat nou het liefst doet op Fun Loving Criminals of op Slayer. Maar het grote verschil is altijd dat seks seks is, en dansen alleen de suggestie van seks. Dus eigenlijk is elke dans een tease.