Antwoord op: Jij spreekt niet voor alle hoeren

Ik vertel vaak hoe de hoererij werkt. Ik leg een hoop uit wat opgaat voor een boel sekswerkers, en ik leg ook uit over meiden die hele andere keuzes maken dan ik, maar vooral vertel ik over mijn eigen ervaringen, en hoe ik zelf dingen doe. Daar ben ik altijd heel duidelijk in. Ik maak een heel duidelijk verschil tussen de dingen die voor mij opgaan, en de dingen die voor iedereen zo zijn. Daar krijg ik zelfs kritiek op.

Toch krijg ik redelijk vaak te horen dat wat ik zeg fout is of er niet toe doet, omdat ik niet voor alle hoeren spreek. Gek genoeg vaak van mensen die zelf geen hoer zijn maar wel beweren om onze stem te zijn. Gek genoeg vaak van mensen die de handvol hoeren die wèl tegen de stroom ingaan en proberen wat voorlichting te geven weg te zetten als witte raven. Gek genoeg door mensen die de hele business over één kam willen scheren door te doen alsof de excessen de norm zijn.

Mijn antwoord is: Nee, inderdaad. Iedereen heeft zijn eigen stem, en ik laat alleen de mijne horen. En dat gaat voor iedereen op. Echt iedereen.

Want stiekem is dit een fouter argument dan het lijkt. Ja, iedereen ziet meteen dat het een subtiele manier is om me een witte raaf te noemen. En iedereen ziet ook dat het een manier is om wat ik zeg niet te hoeven overwegen bij mijn collega's, zodat mijn argumenten worden genegeerd. En dat vinden ze meestal nogal twijfelachtig. Maar intussen gaan ze wel mee met iets anders.

Door een dissident zo neer te zetten maak je een plaatje van een eenling die probeert te praten voor een heleboel mensen, tegenover een stille meerderheid. En van die stille meerderheid is eigenlijk automatisch verwacht dat die de mening hebben waarvan "iedereen weet" hoe die is. En dus is de suggestie dat die sprekende eenling tegen de publieke opinie ingaat terwijl al haar collega's de publieke opinie volgen.

Er wordt een extra stapje ingezet dat de dissident een bewijslast heeft om te bewijzen dat haar betoog ook wordt gedragen door de zwijgende meerderheid, terwijl de tegenpartij géén bewijslast heeft om te bewijzen dat die zwijgende meerderheid hùn mening deelt. Dat er maar één hoer is van de vele die tegen het verhaal van de zedenpolitie ingaat, betekent niet dat de zedenpolitie, die géén van die vele zwijgende hoeren is, dan zomaar in mag vullen wat die zwijgende meerderheid vindt.

We hebben weer te maken met een drogredenering, en het gaat weer om toestanden met autoriteit. De tegenstander zegt dat je naar mij niet moet luisteren, want ik ben maar een éénling, een afwijkend geval, en mijn argumenten tellen dus niet in het gesprek over andere meiden. Wat die argumenten ook zijn, want praten over dat ik alleen voor mezelf spreek komt in de plááts van argumenten bespreken, niet ernáást.

Argumenten die alleen over mij gaan kan je inderdaad afdoen als dat die niet hoeven te gelden voor anderen. Maar als ik argumenten maak, die ik opgepikt heb uit mijn eigen ervaringen, maar die wel van toepassing zijn op de dingen die die andere meiden ook hebben of meemaken, kan je niet zo opzijschuiven. Anders zou je nooit een argument kunnen maken over een ander. Al zou ik dat onwijs grappig vinden om eens op de verbiedertjes toe te passen, eerlijk gezegd!

Het is voor hoeren niet makkelijk om zich uit te spreken. Je bent tegen de bierkaai aan het vechten, en dat is ècht heel demotiverend. Veel meiden hebben wat opgebouwd wat ze niet willen riskeren door hun identiteit te grabbel te gooien. En dat gebeurt snel toch als je je in het openbaar gaat uitspreken. Anoniem blijven kost veel werk. En de meeste hoeren hebben helemaal geen binding met de rest, want we zijn altijd meer concurrentes dan dat we samenwerken.

Dus het blijft meestal bij eenlingen. Afentoe kan een organisatie eens een protest organiseren waar dan een flinke groep meiden aan mee wil werken, maar die meiden geven dan steun aan die organisatie, die komen niet zich zelf uitspreken. Want dat is moeilijk als iedereen met wie je praat al een beeld ingekrast heeft in hun geest, waar je ze eerst vanaf moet helpen. Dat heeft veel geduld en goede wil nodig. En dat is best veel moeite om op te brengen soms.

Vooral als ik zie hoeveel meiden er zijn die maar gewoon meehuilen met de wolven. Die napraten wat ze van de zedenagent hebben gehoord, zonder te kijken of het wel klopt. Die het wel makkelijk vinden om mythes op te stoken omdat ze denken dat ze het tegen de concurrentie kunnen gebruiken, of omdat ze denken dat ze er dan zelf niet onder vallen. En vooral de grote groep die weleens wat zou kùnnen zeggen, maar gewoon te beroerd is om ook maar een beetje mee te doen.