Antwoord op: Je moet je gevoel uitzetten

In interviews en getuigenissen van hoeren kom je regelmatig tegen dat er wordt gevraagd hoe ze de seks ervaren. De interviewer wil kunnen begrijpen hoe je seks kan hebben buiten het relatiedenken om, want heel veel mensen zijn daar nieuwsgierig naar, en kunnen zich het niet voorstellen. En dan komt er erg vaak een zinnetje over dat ze hun gevoel uitzetten, of even afstand van hun lijf nemen. Dat ze zich losmaken, of dat ze gewoon zichzelf emotioneel uitschakelen.

Als ik dan kontakt kan maken met degene die geïnterviewd is, omdat ik het toch even wil weten voor dit stukje, dan hoor ik in vijf van de acht gevallen dat het gewoon niet is gezegd, maar dat de journalist het kennelijk zo begrepen heeft, en in drie van de acht gevallen dat het ook echt is gezegd. Maar die waren het dan drie vragen later wel met me eens dat het eigenlijk niet laat zien hoe het echt is.

Want het is weer eens gevaarlijke onzin.

Het probleem zit hem erin dat het een hele vage manier van praten is. "Even je gevoel uitzetten" betekent namelijk niet een vast iets. Het is iets dat ermee temaken heeft dat je je gevoel even niet de baas laat zijn van wat je doet, omdat je gevoel een hinder zou zijn bij iets waar je mee bezig bent. Werk is nou eenmaal werk, en daarbij heb je een verantwoordelijkheid te nemen en een rol in te vullen, en die rol is nooit "iemand die emotioneel reageert."

Soorten gevoel uitzetten doen we allemaal wel. Soms is dat best heftig. Als een verpleegster kots moet opruimen zet ze ook even haar "gevoel" uit. Die is eventjes helemáál niet bezig met wat ze ruikt. Als een stewardess alles wat mooi en lelijk is naar haar hoofd krijgt van een passagier zet ze ook even haar gevoel uit, want de situatie moet eerst onder controle voor ze emotioneel reageert op al die gemeenheid.

Maar meestal is het heel klein. Als je in een winkel werkt laat je iedereen een grote glimlach zien, ook als je weet dat je straks door de regen naar huis moet, je pallets nog moet doen, en je langs je maandverband heen aan het lekken bent. Dan neem je voor je gedrag ook even afstand van je emoties, en laat je wat anders zien dan er vanzelf in je opborrelt. En zo gaat dat van receptionistes tot actrices, en van klusjesmannen tot dokters.

Er is alleen in het verwachtingsplaatje over hoeren nòg een manier, en die heeft temaken met hoe we denken over trauma. Helaas zit het beeld van het geknakte bloempje er flink in bij de mensen. En die geknakte bloempjes, die kunnen eigenlijk niet omgaan met de verschrikkelijk vieze dingen die ze in bed met hun afstotelijke, walgelijke klanten uithalen. Seks is namelijk gevaarlijk en maakt je ziel kapot, dus het moet wel heel luguber zijn om met zoveel seks te werken.

Dan krijg je zo'n onheilspellend beeld van meisjes die zo gek zijn geworden dat hun geest buiten ze treedt als ze dingen doen waar ze niet mee kunnen omgaan. Dan denken mensen aan ideeën zoals in The Wall van Pink Floyd, over vervreemding van jezelf, en emotioneel afstompen. De fantasie neemt weer een hoge vlucht, en daar gaat het altijd mis als mensen van buiten dingen over sekswerk gaan bedenken.

Er is geen reden om bij sekswerk je af te moeten sluiten van je gevoel. Maar je kan je ook niet laten léíden door je gevoel, want je moet de klant zijn illusie geven. Dus je laat je gevoel even je gevoel, en je doet je werk. Dat is wat je doet, zoals bij elke soort werk. Aan de andere kant is het onmogelijk om je klant aan te voelen als je je helemaal als een gedissociëerd slachtoffer voor de ervaring afsluit. Dus die soort van afsluiten kan weer níét.

De fout die wordt gemaakt heet een equivocatie. Dat is een drogredenering die wordt gemaakt door misbruik te maken van termen die verschillende dingen betekenen in verschillende konteksten. Er wordt iets genoemd, of meestal aangehaald, dat in bepaalde termen is geschreven of gezegd. Daarna wordt die uitspraak in een nieuwe kontekst geplaatst, waar hij iets anders betekent dan in zijn oorspronkelijke kontekst. Bijvoorbeeld:

Een veer is licht
Wat licht is, is niet donker
Dus veren zijn nooit donker

In dit geval is het de vage term "je afsluiten voor je gevoel" en alle afwijkingen daarvan, die onschuldig zijn bedoeld, maar dan worden geplaatst in een kontekst waar het een grote psychologische aandoening lijkt die je hebt als reaktie op iets verschrikkelijks. Daarvoor is het makkelijkste om maar gewoon de onschuldig klinkende uitleg te geven die iedereen gebruikt. Dat is alleen een uitleg met een dubbele bodem. En dat is geen toeval.

Het gaat er weereens om dat we afgebeeld moeten worden als geknakte wezentjes met een trauma dat zo zwaar is dat het lang, duur en tegen onze wil moet worden behandeld door een gespecialiseerd bedrijf. Dat is nieteens de bedoeling van de meeste interviewers. Die zoeken alleen naar het antwoord wat ze kennen, waarmee ze gerustgesteld zijn over dat ze het denkbeeld niet los hoeven te laten. Maar daarvoor gebruiken ze wel een antwoord dat veel voeten in de aarde heeft.