Antwoord op: Naïef

Er wordt wat afgepraat over prostitutie. Er is een grote mythologie ontstaan van verhalen over hoe de prostitutiebranche eruitziet, en die komt telkens langs in hijgerige documentaires, hetzerige boekjes en huichelende columns. Die mythologie zit niet heel stevig inelkaar. Er zijn veel kieren en gaten in het verhaal dat de mensen zoetjesaan zijn gaan geloven.

Die kieren en gaten worden danook door hoeren, wetenschappers en juristen telkens aangewezen. Meestal gaat dat om het nieuwste nieuwtje wat aan de mythologie toegevoegd wordt. Er wordt dan gediscussiëerd over de nieuwste zaak die in de pers komt, of de nieuwste onzinstatistiek die in het nieuws komt, of over de nieuwste voorstellen om ons nòg harder aan te gaan pakken.

Maar dat is eigenlijk proberen om onkruid te wieden door de blaadjes eraf te branden. Het helpt wel, maar die blaadjes komen weer terug als je de wortel niet aanpakt. En die wortel is de basis van het idee, al die zaakjes en wilde verhalen waar zoveel omheen ingevuld wordt, zijn maar blaadjes die opnieuw uit kunnen groeien. Maar als je mensen laat zien dat de grondaannames van het hele idee rammelen, kunnen ze gaan nadenken.

Het breed uitmeten van de excessen waar de hele industrie van hetzerij op draait is bovendien makkelijk te verdedigen door te laten zien dat het nieuwste indianenverhaal precíés past in wat iedereen al weet, en dat als je tegen dit recente indianenverhaal in wil gaan, je tegen de gevestigde mening in de publieke opinie ingaat. Als je juist de wortels aanpakt, is het veel moeilijker voor ze om dat te gebruiken. Dan zien mensen namelijk wèl dat ze hun aanname gebruiken om diezelfde aanname te verdedigen.

Moeilijker, maar het kan wel, en omdat het het enige is wat ze hebben, doen de verbiedertjes dat natuurlijk alsnog. Ze halen de excessen aan, en doen alsof die de norm zijn. Ze komen met de rammelende rapporten vol met onderzoeksfouten, ze komen met de wilde verhalen van zogenaamde slachtoffers, maar ze kunnen niets met de lastige waarheid, dat wat ze roepen telkens toch een overdrijving blijkt te zijn als je dieper gaat graven.

Als je zaak voor zaak, rapport voor rapport gaat kijken, gaan de verbiedertjes altijd nat. Dus willen ze dat helemaal niet. Ze gaan liever helemáál niet in discussie. Als ze dingen uit gaan leggen gaan mensen misschien zien dat hun uitleg veel zwakker is dan wat er ze eerder als voordeel van de twijfel is gegund. En heel veel verbiedertjes zijn eigenlijk best lui, en hebben hun kennis helemaal niet bij de tijd, dus worden makkelijk opeens voor het blok gezet als ze een lastige vraag krijgen. Dan ontwijken ze liever de discussie.

Een hele populaire manier om niet op een argument in te hoeven gaan is danook door het weg te wuiven, en te zeggen dat het "naïef" is. Hoewel het wel een héle simpele ontwijking is, werkt hij toch heel goed, want in het prostitutiedebat wordt iemand die het gebruikt nog steeds serieusgenomen. Terwijl je er eigenlijk niet wat mee zegt wat echt hout snijdt.

Mijn antwoord is dus: Voer eens een eerlijke discussie, zeg!

Het woord "naïef" betekent goedgelovig, argeloos, onnozel, onwetend, en heeft een belerend toontje over dat je beter zou moeten weten. Als iemand je naïef noemt, is dat dus een bewering dat je kennis en diepte mist, en dat je daarom verkeerd oordeelt over je onderwerp. In principe is daar nietzoveel mis mee, als je het tenminste maar eerlijk meent en eerlijk gebruikt. En daar gaat het nou net telkens helemaal mis.

Iemand naïef noemen wordt namelijk gebruikt als een ad hominem-argument. Dat is een drogredenering waarbij je niet ingaat op wat er geargumenteerd wordt, maar je tegenstander beschuldigt of in een slecht daglicht zet, zodat je hem diskwalificeert, en wat hij te zeggen heeft "niet telt." Dat is eigenlijk natuurlijk een brevet van onvermogen, maar als je niet oplet, ga je er toch in mee.

Er zijn mensen die het hier niet mee eens zijn, omdat ze denken dat een ad hominem alleenmaar aan de hand is als je lelijke dingen over iemand anders zegt, of iemand uitscheldt. Dat naïviteit niet een veroordeling van iemand is omdat je hem slecht vindt, maakt niet uit. Je gaat nog steeds niet in op de argumenten, en het is ontsnappen aan een logische vergelijking van ideeën.

Zoals heel veel drogredeneringen is het geen logica, maar iets wat "als logica voelt." Er zit geen redenering achter, maar we voelen sociaal aan dat degene die naïef genoemd is, iemand is die ondoordachte onzin vertelt, en dus hoeven we er nieteens naar te luisteren. Sterker nog, als we wèl luisteren naar wat die zegt, en we vinden dat er wel wat inzit, voelen we ons zelfs betrapt als die persoon naïef blijkt te worden genoemd. Dat is dus een sterk middel bij mensen die niet streng logisch denken.

En zo logisch denken we niet, als we er niet voor getraind zijn. Ik heb het heel moeizaam moeten leren, en ik kan nu veel fouten zien, ookal ben ik er nog niet. Mijn statistiekmannetje kan nog steeds me wanhopig maken met hoe streng hij kan zijn als hij nakijkt wat ik wil zeggen. Hij heeft wel telkens gelijk, maar het is heel lullig om je aan alle logische regels te moeten houden als niemand anders dat doet.

Het werkt dus prima om iemand naïef te noemen, vooral als die persoon net iets heeft gezegd wat best knaagt aan wat de luisteraar zelf vindt en voelt. Mensen veranderen hun mening niet graag, ookal is die nogzo vaag, en dan komt het heel goed uit als je hoort dat de spreker gediskwalificeerd is. Dan is de luisteraar gerustgesteld, wat er net is gezegd mag weg, want dat is toch gezegd door iemand die er niet toe doet, en van niets weet.

Als het een geméénde opmerking was, en niet alleen een ontwijking, was het zo gebeurd om een naïef iemand even snel wat punten voor te zetten over waaròm dat standpunt dan naïef is. Dat zie je ook telkens als hoeren discussiëren met buitenstaanders, we hebben meteen voorbeelden en kennis paraat om te laten zien dat domme ondoordachte ideeën niet kloppen. Die zijn danwel niet welkom, maar er is wel eerlijk geargumenteerd.

Dat helpt maar weinig. Als we in het openbaar uitleggen, argumenteren en dingen aan de kaak stellen krijgen we meestal alleen verontwaardigd geklok terug. Ik heb nog niet mee mogen maken dat er echt iemand met stevige argumenten kwam. Het is juist op dat moment dat alles wat je zegt hooghartig genegeerd wordt, er geen woord vuil wordt gemaakt aan het beantwoorden van wat je zegt, en ze zeggen dat je naïef bent.

Mensen accepteren dat snel. De reden daarvoor is omdat het in hun ervaring past. Iedereen heeft weleens met een klein kind gepraat die per sé een fout idee wil doordrammen, omdat ze niet beter weet. Dan is het na een poosje zo dat je het zat bent, en het niet nogeens wil uitleggen. Het kind moet maar aannemen dat jij het weet, en zij niet. Die ervaring zit erachter dat iemand naïef noemen zo goed werkt.

Dat momentje dat het gezegd wordt, roept op dat je hier luistert naar iemand die van niets weet en wat zit te brabbelen, en de ander het nu vaak genoeg heeft uitgelegd, en het nu zat is. Natúúrlijk is die dan kortaf. We voelen de sociale spanning, en we gaan mee in de scène die zich voor ons afspeelt, ookal weten we niet wat er ècht speelt. Als iemand bazig en oordelend is, nemen we die serieuzer.

Een andere kant is dat degene die de ander naïef noemt, vaak wil doen alsof wat er net is tegengesproken zo voor de hand ligt, dat het nieteens beargumenteerd hóéft te worden. Dan komt het natuurlijk heel goed uit dat mensen denken dat iedereen al weet hoe het zit in de prostitutie, en dat je wel heel dom moet zijn om niet al de argumenten te wéten die hier van toepassing zijn. Niemand die wil laten zien dat hij dom is.

Zelf hebben mensen wel door wat de ideeën zijn van de verbiedertjes, want dat hoor je wekelijks wel in de media. De verhalen van de hoeren zijn verder van hun bed, en die zijn ongemakkelijker. Het ligt dus voor de hand dat het zo is als de verbiedertjes zeggen. En als de hoer komt met een argument wat je toch niet helemaal lekker zit, kan je maar beter niet vragen om opvolg-informatie om dat argument af te kunnen doen. Anders ben je zelf naïef!

Die opvolg-informatie, die laat zien hoe naïef die persoon is, die komt nooit. Er komt meestal een herhaling van de bewering waar de "naïeve" persoon net tegeningaat, alsof dat een argument is dat waar de "naïeve" persoon mee van tafel kan worden geveegd. Het ìs nou eenmaal zo, en jij moet je mond houden, want je weet niets. Een strategie die we wel vaker zien vanaf de verbiedertjeskant.

Het is een manier om de ander monddood te maken door die te diskwalificeren als persoon. Dat is meestal een riskante aanpak, maar als het om hoeren gaat, is het een hele populaire. Dan werkt hij namelijk veel beter. Mensen hebben maar hele kleine duwtjes nodig om wat een hoer zegt te kunnen negeren. Zelfs als ze dat zelf niet goed doorhebben. Ze denken snel dat er voor ons gesproken kan worden, omdat iemand anders onze stem kan zijn.

Best vaak komt er een stroman-drogredenering achteraan. Dat is een drogredenering waarbij je doet alsof je tegenstander iets zegt wat hij eigenlijk helemaal niet zegt. In dit geval is het meestal doen alsof de "naïeve" persoon de prostitutie afbeeldt als een Utopia waar iedere hoer kirrend van orgasme naar orgasme huppelt, en er geen problemen bestaan als je een hoer bent. Terwijl iedereen kan zien dat dat alleen uit de mond komt van degene die de ander naïef noemt.

Mensen gebruiken naïef noemen om te verstoppen dat ze geen antwoord hebben, en te bluffen dat dat er wel is, en dat dat zó duidelijk is dat je maar héél dom moet zijn om je af te durven vragen wat dat dan is. Die bluf werkt goed, want we laten ons heel makkelijk inpakken door moralisten. Die zijn ergens toch nog wel heel machtig in onze hoofden. Dus als volgende keer iemand naïef wordt genoemd, spits dan je oren, en denk zelf na of dat wel zo makkelijk afgedaan mag worden.