Antwoord op: Je maakt het te mooi

Vandaag geef ik antwoord op een opmerking die ik héél vaak hoor, en die me altijd een beetje boos maakt. Mensen die wat van me hebben gelezen, en niet ingaan op wat ik schrijf, of wat mijn argumenten zijn, maar gewoon vinden dat ik "het te mooi maak." Als je doorvraagt krijg je meestal geen antwoord, maar als je dat krijgt zeggen ze dat ze je niet kunnen vertrouwen omdat ik veel te positief doe over mijn beroep.

Hoe durven ze.

Als ik terugkijk naar al die stukjes die ik in bijna acht jaar heb geschreven, zie ik héél veel stukjes over bittere ellende die we moeten dragen, stukjes over hoe je zakelijk om moet gaan met hachelijke of moeilijke momenten, over hoe je jezelf staande moet houden in een maatschappij die je behandelt als een slachtoffer of als afval, maar vaak als allebei, en heel erg weinig positiefs.

Toch is het niet genoeg ellende voor de mensen die liever geloven in ellendeporno. Voor die mensen is trouwens èlke glimp van nuance weg van ellendeporno al genoeg om te zeggen dat je te positief bent. Probeer maar uit. Meestal is het een poging om je te diskwalificeren zodat ze je argumenten kunnen negeren, en dat is netzo dom en onlogisch als al die andere manieren om te kiezen voor hun vooroordelen.

Prostitutie maak ik niet te mooi. Vooral mijn eigen leven maak ik niet te mooi. Ik maak het juist allemaal veel te lelijk.

Als ik mijn blogje teruglees, herken ik alles natuurlijk. Maar ik herken niet de grote lijn. Mijn blog zit vol met boosheid en vechten, vol met verdriet en verdrietjes, vol met problemen en aanpassingen, vol met proberen om duidelijk te maken wat allang duidelijk moest zijn, heel veel zweet en tranen. Maar dat is geen echte weergave van mijn leven, en ook niet van mijn werk.

Al die dingen zijn er wel. Ze bestáán. Maar ze zijn niet wat ik het meest belééf. Ik ben vrolijk, ik heb een heel fijn leven! Ik geniet van mijn leven, en ik geniet van mijn bedrijfje, en ik geniet van wat ik doe! Ik hou van mijn klantjes, ik hou van wat ik doe met mijn klantjes, ik hou van mezelf en ik hou van het leven dat ik kan hebben omdat ik dit werk allemaal doe.

Ja, prostitutie komt met problemen. De meeste van die problemen hebben niets met prostitutie te maken, maar met een samenleving die prostitutie veracht en er hypocriet over is. Sommige problemen komen uit de prostitutie zelf, zoals elk werk zijn problemen heeft. Maar je krijgt van je ervaring in het werk de vaardigheden en de tools om die problemen aan te kunnen, en die tools zijn sterker dan je problemen. Je komt er beter op uit als je alles optelt.

Ik zou me niet hebben ontplooid zoals ik heb gedaan als ik niet zo diep de prostitutie in was gedoken. Ik had niet zoveel geleerd over zaken, over werken, over mannen, over seks, over mezelf. Er zijn veel dingen geweest waarvan ik zeker weet dat ik ze nooit had ontdekt als ik niet had gehoerd. Je ziet een hele extra wereld in de hoererij. En dat zijn dingen die ik koester. Dat zijn dingen die ik wil dat ze bij mij horen.

Mijn lijf heb ik niet alleen ontdekt, en ik heb het niet alleen leren kennen door mijn werk, maar ik heb er ook gewoon een geweldige kracht door in mezelf aangeboord. Ik zorg dat ik mooi blijf, en daar word ik door mijn werk voor gemotiveerd, maar het werk zelf is al een goeie training, en als ik het een poosje niet doe, dan ga ik eruitzien zoals bij mijn leeftijd hoort. Als ik weer aan de slag ga, word ik weer jonger. Dat is toch geweldig?

En zelfs tijdens het werk, zonder al die ontwikkeling en dingen die ik leer te bekijken, is het gewoon leuk werk. Ik neuk voor mijn brood, en ik doe dat goed genoeg om een goede boterham te hebben, èn plezier in bed met mijn klanten! En juist dit maakt dat mensen heel wantrouwig worden. Want er moet een reden zijn waarom het toch een kutbaan is, anders zou iedereen het wel willen doen, zij ook...

In welk ander vak word je beschuldigd dat je het te mooi maakt als je blij bent met je werk? Het is altijd een mooie manier om te laten zien dat het eigenlijk om vooroordelen gaat, door het te vergelijken met andere soorten werk. Ik heb nog nooit bij andere beroepen gezien dat mensen met dit zinnetje aankwamen als ze zeiden dat ze blij of tevreden waren met hun baan.

Ja, ik schrijf veel over problemen. Eigenlijk tè veel. Ik maak het te lelijk. Maar dat gaat vanzelf. Je schrijft makkelijker over konflikt dan over dingen die vanzelf eigenlijk wel goed gaan. Je schrijft over spanningsvelden, niet over makkelijke simpele dingen. De mooie dingen hoef je niet aan te pakken, daar hoef je geen uitleg over hoe je ermee omgaat, die zijn gewoon fijn.

Maar mijn leven is mooi. Ik zou niet anders hebben willen kiezen. Zelfs met al die ellende die ze aan ons werk vastmaken zou ik nog niet anders willen kiezen, vanwege de waarde die ik uit mijn werk haal. En het is werk, ik heb ook slechte dagen, ik heb ook mijn twijfels en mijn sores, maar alles bijelkaar is mijn leven gewoon heel mooi, veel mooier dan ik op mijn blog laat zien.