Nieuwe baan

De hele dag door kan mijn telefoon gaan. Vaker 's avonds dan overdag, maar het is nooit echt opvallend dat het ding weereens afgaat. Tijdens bezoek van klanten kan ik natuurlijk niet gaan opnemen, dus dan ligt dat ding stil. Ik maak me ook niet druk over een gemist telefoontje, en ik ben echt niet zoiemand die meteen opspringt van haar ringtone. Nou ja, ik heb er al eens een heel stukje over geschreven.

Het was daarom een hele rare ervaring om het eens anders mee te maken. Ik was met een klant bezig, hij lag op het bed terwijl ik hem aan het pijpen was, en opeens hoor ik een ringtone. Dat is niet ongewoon, het gebeurt best vaak dat een klant wordt gebeld tijdens de wip. Maar deze ringtone kwam niet van waar de klant zijn kleren had liggen. Het duurde echt eventjes voordat ik besefte dat het kwam van mijn veiligheidstelefoon.

De telefoon waarmee ik gewoon bel voor mijn werk, heeft natuurlijk een sneltoets voor mijn beveiligers. Maar ik heb nog een telefoon verstopt op een plek waar ik snel bijkan, voor als ik niet bij mijn gewone telefoon kan. Dat is een heel oud Nokiaatje, die vierentwintig uur per dag aan zijn lader zit, en die alleen maar het nummer heeft van de telefoon van mijn beveiligers.

Ik was bestwel afgeleid toen ik dat besefte. Normaal gaat dat ding nooit, want er is niemand die dat nummer heeft. Het had iets griezeligs. Dat zijn dingen die je in horrorfilms tegenkomt. Ik ging natuurlijk snel weer met al mijn aandacht naar de klant, maar toen die was vertrokken ging ik meteen op die telefoon af. Hij was gebeld vanaf het nummer van mijn beveiligers, en dat is raar, want die bellen anders nooit.

Met terugbellen heb ik een uurtje gewacht. Ik denk dat het wel duidelijk is waarom. Daarna kreeg ik de beveiliger aan de lijn die het langste al voor me werkt, en die alle moeilijke uurtjes doet dat de andere niet kan. Hij wou even met me praten, zei hij. Want hij had wat te bespreken. Hij wou het er niet over de telefoon over hebben. Daar werd ik alleen nieuwsgieriger van.

Gelukkig had ik snel de tijd om even in het café te gaan zitten, en daar vertelde hij me dat hij een baan had gekregen. Na jaren in de WAO kon hij eindelijk weer aan het werk. Ik was natuurlijk heel blij voor hem, maar ik had er wel opeens de zorg bij dat ik wel snapte dat hij niet meer mijn beveiliger kon zijn. Ik heb nog gevraagd of hij er wel zin in had in zijn vrije tijd, maar het was wel snel duidelijk dat het er niet inzat.

We hebben even afscheid zitten nemen. Er staat niets in de weg om mekaar toch af en toe even te spreken, en een kopje koffie te doen, maar je weet gewoon ook dat dat niet gaat gebeuren. Bij sommige soorten mensen weet je dat je makkelijk contact kan houden, en bij sommige andere soorten mensen weet je dat je te weinig overeenkomsten hebt om het natuurlijk te houden om elkaar te zien.

Ik was eigenlijk verdrietiger dan ik had verwacht. Ik heb nooit heel veel contact met die mannen van me gehad, en we hadden altijd een heel professionele verhouding, maar toch raak ik dan weer gehecht. Ik ben ze toch echt een beetje als mijn mannetjes gaan zien, ookal moet ik van mijn geldmannetje altijd duidelijk hebben dat ze niet mijn werknemers zijn, op geen enkele manier.

We hebben heerlijk nostalgisch alle akkefietjes zitten herinneren waar hij me mee geholpen had. En ik leerde nog wat extra's ook, want ik wist nooit dat hij niet alleenmaar bezigwas met mijn zaak veilig houden, maar ook met de lastpak "goed op de straat zetten." Dat houdt in dat hij ze kalmeert, en met ze praat over hoe ze zich voortaan gedragen. Dat was ook iets wat hij uit zijn portierstijd mee had gekregen.

Het was iets waar ik eigenlijk nooit rekening mee had gehouden. Er zit nog best wat aan vast om het goed te doen. Voor mij waren ze natuurlijk altijd mijn redders die op kwamen dagen, maar voor hem is het opeens opgeroepen worden naar een mogelijk gevaarlijke situatie, waar hij niets van weet vantevoren. Het kan een vent zijn die niet wil vertrekken en teveel teut, maar het kan ook een gewapende overval zijn. Hij weet dat niet.

Die paar honderdjes die ik hem toestopte had voor hem heel veel verschil gemaakt. Hij was in de WAO, en dan scheelt het heel snel wat. In de bijstand krijg je een boel extra's, die je als WAO'er niet zomaar krijgt. Die paar roteuro's, daar was hij dankbaar voor. Ik heb toch al snel het idee dat ik mensen uitbuit die ik inhuur om wat voor me te doen, en nu kreeg ik dat idee alleen maar veel méér!

We praatten nog wat over zijn nieuwe baan. Die ga ik jullie niet vertellen natuurlijk, maar ik wil wel vertellen dat het een zware uitvoerend technische baan is, die hem ziek gemaakt had. Dat hij nu weer kon werken was niet omdat hij beter was geworden, maar omdat ze zijn ziekte opnieuw hadden geëvalueerd, en vonden dat hij eigenlijk best kon werken. Hij wou dat al jaren, maar mocht niet. Dus hij vond het prima.

Ik had niet de kans om een kadootje voor hem te halen, dus ik heb hem maar iets leuks gegeven wat ik nog had liggen. Het is iets stoms en kleins, maar ik vond het belangrijk om het te geven. Dat hoor je toch te doen. Ik was al blij dat ik wat anders dan een fles wijn had liggen. Ik schoot meteen weer terug in wat ik ooit als personeelstrutje bij een middelgroot bedrijf had geleerd wat je hoort te doen.

Er moet altijd als ik werk een beveiliger klaar kunnen staan. Je hebt niets aan een beveiliger "af en toe." En nu zou dat opeens heel anders worden, en ik moest maar snel een nieuw iemand vinden. Nou ja, ik heb al eerder over mijn beveiligers geschreven, en er zijn genoeg dingen in andere stukjes waaraan je wel kan zien dat ze vaak genoeg nuttig zijn geweest. Al was het maar vanwege mijn rust.

Hij had wel tips voor me. Er was een man met wie hij vroeger portierwerk had gedaan, die vond hij wel betrouwbaar. Die man heb ik ook in de arm genomen, maar die is in de eerste twee weken twee keer niet komen opdagen om de werktelefoon op te pikken. Daar heb ik dus helemaal niets aan zo. Hij luisterde ook niet, en vond mij ook maar iemand om niet serieus te nemen. En als je me niet serieus neemt vanwege mijn beroep, ga je niet mijn beveiliger spelen.

Ik had mazzel gehad met mijn beveiligers. Het café is vlak in de buurt, en daar zaten ze tòch al de hele dag, en deze man woonde ooknog vlak in de buurt van mijn werkflat. Ik kan niet zomaar mensen vinden die net zo'n regeling willen. Ik heb er een paar honderdjes per maand voor over om beschikbaar te zijn, en dat is inclusief gevarengeld. Als ik iemand moet hebben die niet al vanzelf in de buurt klaarzit, is dat voor hem natuurlijk gauw niet de moeite meer.

Nu heb ik af en toe mijn andere beveiliger, maar die zit niet de hele tijd klaar. En voor de rest mijn witte beveiliger, maar die is nietzo nuttig als ik vroeger altijd dacht. Ik ben op zoek, maar het is moeilijker dan ik dacht om iemand te vinden. De eerste keer was ook al lastig, maar daar denk je niet aan tot het opeens nodig is om er weer mee aan de slag te gaan.

Ik hoop ergens dat die nieuwe baan niet lang zal gaan duren. En dat vind ik heel stom van mezelf, en daar voel ik me eigenlijk een beetje schuldig over. Want hij verdient hem, dubbel en dwars.