Ingezonden stukje: vroeg beginnen ontsnapping, geen tragiek

Vandaag weer een ingezonden stukje. Deze komt van een meid die wel wat te vertellen heeft, maar nietzo ervaren is met schrijven. Ze kwam een poosje geleden in mijn mailbox, en ze heeft me veel interessante informatie gegeven. Het was weer zo'n moment dat ik merk dat ik toch niet zo goed uit iemand anders haar ogen kon kijken als ik dacht. Er gebeurt veel meer achter de schermen dan ik ooit had geraden.

Ze heeft me een stukje ingestuurd, maar dat was niet zo heel leesbaar. Ik heb er daarom heel veel in verbeterd, lay-out, grammatica en spelling, en vooral de woordkeus, maar het verhaal is wel hetzelfde. Ik heb het haar ook laten goedkeuren. Ik ben wel heel letterlijk bij haar verhaal gebleven, ookal heb ik alles herschreven. Ik zeg het er maar bij, want anders ben ik net als die journalisten die mensen een beetje napraten en doen alsof het echte citaten zijn.

Ik ben nu 27, en ik werkte sinds ik 14 jaar was in de prostitutie. Ik ben gestopt toen ik 24 was. Ik heb het gedaan toen ik het deed, maar ik wil er niet meer naar terug. Ik ben erg blij dat het er voor me was.

Ik ben nooit zoals jij geweest, Zondares. Ik hou niet van het vak. Ik vind het interessant om de kneepjes van het vak bij jou te lezen, maar ik heb het nooit zo aan willen pakken. Ik was een broodsnol, ik vind het niet erg om zo genoemd te worden. Ik deed het ook echt voor mijn brood. Ik vond het nooit spannend, en nooit leuk, maar voor mij was het vrijheid. Daarom denk ik er ook nog positief aan terug.

Voor mij was het nooit iets waar ik goed in wou zijn. Ik kijk er heel anders naar dan jij. En ik vind het interessant wat je schrijft. Eerlijk gezegd vind ik het verspilde moeite bij 99 procent van de klanten.

Je kan als jonge meid van 14 niet genoeg geld verdienen om op jezelf te gaan wonen. Ga je naar de woningbouw? Kan je rondkomen van kranten bezorgen?

Als je 14 bent kan je alleen met prostitutie een volwassen inkomen krijgen. Een volwassen inkomen heb je nodig om een plek te huren. De enige manier die je hebt om vrij te kunnen komen is prostitutie. Prostitutie is je enige ontsnapping.

Het begon omdat ik thuis problemen had. Mijn problemen waren niet klip en klaar, met drugsverslaafde ouders of seksueel of huiselijk geweld. Ik had alleen moeilijk met de verwachtingen van mijn ouders. Ik kon niet met mijn ouders omgaan. Ik zie ze gelukkig niet meer. Ze hadden een plaatje van me, en als ik iets anders deed, dan zeken ze aan mijn kop tot ik deed wat ze verwachtten. Ze maakten me gek.

Op school hebben ze geprobeerd te helpen, maar die mochten zo weinig. Die haalden maatschappelijk werk erbij, JZ kwam, en als ik wegliep politie. Die keken nietzo ver als school. Die waren alleen bezig om me weer bij mijn ouders te krijgen. Ik vertelde aan de vertrouwensvrouw dat ik wel naar school wou blijven gaan als ik wegliep, maar de school zei dat ze niet stil konden houden dat ik kwam. Ik ging daarom maar niet meer naar school.

Ik ben de hele tijd in aanraking geweest met plaatsingen en opvangtrajecten, maar die waren allemaal alleen even uitrusten voor ze me weer naar huis stuurden. Toen ik een tijdje onafhankelijk was geweest, was de drang naar onafhankelijkheid sterker geworden. Het bleef niet meer bij weglopen, nu was ik echt aan het onderduiken.

Ze zeggen altijd hoe jonger hoe hoger de prijs. Dat is niet waar. De gemiddelde prijs die mannen betalen als je zo jong bent is de helft van als je 18 bent. Je vindt amper klanten. Niemand wil met een minderjarige. Toen ik 16 was kon ik doorgaan voor 18, toen werd het beter, want dan kan je doen alsof je volwassen bent. De eerste paar jaar was het heel moeilijk. Ze willen liever met een 25-jarige die doet alsof ze 14 is dan met een echte 14-jarige.

Je bent heel afhankelijk van je klanten. Ze moeten terugkomen, je vindt geen nieuwe. Dat weten ze ook. Er zijn bij die klanten veel goorlappen. De volwassen prostitutie is duizend keer fijner. Dan word je niet vermeden door de leuke kerels.

Ik kreeg een vriendin, in het vak, zij was een jaar ouder. Die bleek geen echte vriendin te zijn. Zij heeft al mijn klanten afgepikt. Je bent zo jong, ze weten dat je te pakken bent. Dat was erg, want als je klanten wil zijn die heel veel werk. Die komen niet op je af, zoals wanneer je volwassen bent. Je moet contact zoeken. Dat is heel veel risico en heel veel werk.

Hoewel ik wel heb gezocht naar een pooier, heb ik nooit een pooier gehad. Ik was te jong voor de harde jongens die ik zocht. Zo'n half-pooier, zoals in Undercover in Nederland een paar weken geleden, wou ik niet. En toen ik 18 werd, had ik hem al niet meer nodig. In die vroege jaren heb ik het daarom wel moeilijk gehad. Zonder iemand om me te steunen moest ik zelf voor mijn belangen zorgen. De paar klanten die je kreeg waren rare types. Een sterke man achter me was een veilig idee geweest.

Dan was ik ook niet zo vaak gepakt. Ik kon nooit meer dan een paar weken, hoogstens maanden werken zonder gepakt te worden. Als je zo jong bent ben je zo gepakt, en dan zit je weer gesloten.

Pooiers willen je niet. Die zijn op zoek naar volwassen vrouwen. Ze zijn niet op zoek naar iemand die ze echt nodig heeft. Ze willen alleen profiteren. En ik wou geen pooierrelatie, ik wou iemand die op me kon passen. Daar vind je geen pooiers voor. Je staat als jong meisje helemaal alleen.

Omdat ik dus nooit een pooier had, heeft die me nooit problemen gegeven. Wel met chantage door klanten. Maar in mijn dossier staat wel dat ik een loverboyslachtoffer ben, en gedwongen prostitueerde. Die ideeën werden door zogenaamde specialistische hulpverleners verder bevestigd alsof het gedrukt stond. Zij hebben voor mij beslist dat ik een slachtoffer moest zijn. Ik heb daar geen keus mee gehad.

Ik heb geen plezier in het werk gehad. Ik ben er nooit zo mee bezig geweest als jij, maar het was voor mij vrijheid. Ik had er dus geen plezier in om het te doen, maar ik vond het erg de moeite waard.

Het werk zelf, ik had er ook niets tegen. Ik heb nooit ervan gewalgd, of mezelf afgeschermd. Alleen slikken vond ik smerig. De rest was gewoon iets wat ik deed voor het geld.

Het is belangrijk dat het er is. Ik ben echt niet de enige meid die geen andere manier meer had. Voor mij was het onafhankelijkheid of de dood. Ik heb echt op het punt gestaan om me van kant te maken.

Terugkomen in de maatschappij na jaren onderduiken was moeilijk. Na je 18de kan je nog steeds met hulpverlening in de problemen komen. Tot 23 willen die je hebben. Ik was niet naar school geweest. Dat was een groot probleem. Ik kon niet doorleren. Ik wou ook niet in de bijstand. Daar ben ik veel te trots voor. Ik ging dus maar door. Ik wou eigenlijk overstappen naar een normale baan, maar hoe je dat doet wist ik niet.

Ik heb uitstapprogramma's benaderd, maar die sturen je meteen door naar zo'n christelijke toestand of de bijstand. De hulp is echt een lachertje. Het enige waar ze goed voor zijn is een verblijfsstatus. Ik ben Nederlandse. Ik kon er niets mee.

Een klant heeft me aan een baan geholpen. Hij is nu mijn man en we hebben drie heerlijke kindertjes.

Ik denk dat ik nooit meer terug zal gaan in de prostitutie. Maar ik ben blij dat het er is, en ik zou me niet lekker voelen als het verder wordt aangepakt. Dan kan je nooit meer terug. Ik wil altijd 200 procent zeker kunnen zijn dat ik zelf voor mijn kindertjes kan zorgen. Daarom wil ik terug de prostitutie inkunnen als het moet.

Dit is geen tragisch verhaal en ik ben geen zielig meisje. Hoe het thuis was is tragisch, maar toen ik onderdook heb ik goed geleefd. De prostitutie was de ontsnapping, niet het gevangen zijn. Jeugdprostitutie is heel vaak zo. Zondares, jij schrijft over jeugdprostitutie netzoals de overheid over gewone prostitutie. Je weet het niet, dus dan moet je ook niet oordelen.