Weer eens nieuws

Ik neem me telkens voor om het nieuws op een betere manier aan te pakken. Niettevaak, maar ook wel prompt als het er is. Niet alles, maar alleen wat belangrijk is. En het moet vooral niet mijn gewone stukjes in de weg gaan staan. En het moet niet mij teveel tijd gaan kosten, want ik heb na mijn bedrijf en de gewone stukjes van mijn blog maar weinig tijd over om mezelf te zijn. Die tijd gaat op aan de nieuwsstukjes.

Zoals het nu gaat heb ik mijn draai nog niet gevonden. Ik vind altijd dat ik wat aan het nieuws toe te voegen moet hebben, anders ben ik alleen maar koppelingen aan het herhalen die ik vind. Dat is misschien ook nuttig, maar er zijn al genoeg mensen daarmee bezig. Zo krijg je dat de nieuwsartikelen met fouten en al worden doorgezet, en wie heeft daar nou wat aan. Nieuws verzámelen kan ik beter laten. Maar ik heb zelf nog wel wat te melden.

Amsterdam
Eerst maar eens het nieuwe bestuur van Amsterdam. Er is eindelijk een coalitie, en die heeft besloten om minder geld te stoppen in project 1012, het opkopen van de Wallen om de hoeren en de wiet eruit te gooien. Het project ligt tòch al op zijn gat door geldgebrek, dus dit is raar. Zonder méér geld gaat er niets van komen, maar toch kiezen ze ervoor om er geld naar te blijven gooien, ondanks dat ze niets voor elkaar gaan krijgen met een kleiner bedrag.

Het zal wel zijn dat er baantjesmolens moeten draaien, en daarom functies moeten blijven bestaan. Ik heb met al dat gezoek naar motivaties en politieke achtergronden wel geleerd dat de politiek vooral gaat om mensen die elkaar pleziertjes doen door ze op functies te zetten waar ze belangrijk kunnen zijn of flink geld verdienen voor helemaal niets. Dat gaat veel verder dan coalitie-afspraken. Het lijkt meer op een Godfather-film.

Utrecht
In de mail word ik telkens opgeroepen om wat te zeggen over de situatie in Utrecht. De mensen vinden dat er zoveel nieuws uit Utrecht komt. Ik vind dat eigenlijk niet. Want de details veranderen, en mensen worden soms verrast door hoe het gaat, maar het gaat nog steeds niet anders dan wat ik al sinds het begin erover zeg. Ze zijn heel voorspelbaar daar in de Domstad.

Je kan het als nieuws zien dat van Zanen precies in het spoor van Wolfsen is gaan lopen, en ook met loze beloften komt, en draaierij om te zorgen dat hoeren en exploitanten nooit kunnen voldoen aan de eisen om aan de slag te mogen. Dat de raad van Utrecht nog steeds roept dat het zo niet kan, maar wèl zorgt dat Utrecht vrij spel houdt om zijn vieze praktijken door te zetten.

Dan zien mensen het bijvoorbeeld als nieuws dat de tijdelijke oplossing die beloofd was er niet gaat komen. En dat iedereen dat heel jammer noemt, maar niemand er de verantwoordelijkheid voor wil nemen, en dat de datum dat er weer kan worden gewerkt nu naar 2016 is doorgeschoven. En dat is natuurlijk weer een belofte, en beloftes maken in Utrecht geen schuld.

Bij de persconferenties wordt gezorgd dat de hoeren en hun organisaties er niet bij zijn, en de pers likt op wat de overheid voor ze uitbraakt. Er is geen spoortje kritiek, en zo hoeft de overheid ook niet bang te zijn voor verantwoordelijkheid. Ze worden toch wel de held in de krant. De pers heeft geen geheugen, en wil wel lief blijven voor de overheid, omdat ze anders de nieuwtjes niet meer toegestuurd krijgen.

Er zijn mensen boos. Maar eerlijk gezegd vind ik het heel naïef om te denken dat je door de overheid eerlijk zal worden behandeld als hoer. Dit was allemaal allang duidelijk, en als je nu pas ontdekt dat je als hoer of als exploitant gewoon geen rechten hebt, dan heb je er wel erg lang over gedaan. Binnenkort krijgen de gemeentes nog meer rechten om van je af te komen, en dan hoeft er nog minder poppenkast.

Als je meer wil weten, kan je hier het best terecht.

Somaly Mam en Chong Kim
Internationaal zijn mensen wat kritischer dan hier in Nederland. Zo zijn twee boegbeelden à la Patricia Perquin, maar dan beter georganiseerd, door de mand gevallen de afgelopen tijd. In grote bladen zoals Newsweek komen de journalisten er toch achter dat wilde indianenverhalen over sexy slavernijfantasietjes toch niet echt waar zijn. Ookal willen ze het nogzosterk. En dat het komt uit een hele industrie van bedrijfjes die profiteren van de hype.

In Nederland hoor je er bijna niets over. De Nederlandse pers vindt het niet belangrijk waar het geld van bijvoorbeeld Free A Girl aan wordt besteed, ze vinden het belangrijk om daaraan "een steentje bij te dragen." Het geld gaat naar de organisatoren en naar meer repressie. Voor elke oplichtster die door de mand valt, vinden ze wel weer een nieuwe. Want mensen willen hun geile slavinnenfantasietjes.

Het WK
Iedereen heeft wel meegekregen dat het WK weer heerst. Koning voetbal op de troon. En door mascottes als John de Wolf en Yolanthe Sneijder Cabau hebben we ook goed ingeprent gekregen dat er bij het WK heel veel kinderprostitutie voorkomt. Dat gaat dus om meiden die hoeren omdat het soms de enige optie voor ze is. De reactie van Free A Girl is natuurlijk om die enige optie af te pakken. Na de aftrek van onkosten en hun eigen salarissen natuurlijk.

Er doen netzoals met elke Olympische Spelen, elke Super Bowl en elk groot sportevenement weer allemaal verhalen de ronde over dat er stromen hoeren naartoekomen. Het komt nooit uit, maar de paniek is er maar niet minder om. Deze keer hebben we internationaal een deugend artikel van Al Jazeera nieuws, niet echt de beste vrienden van de prostitutiewereld. Maar binnenlands hebben we een goed artikel van Sietske Altink, van Sekswerkerfgoed.

Frits bij Andries
Er is weleens zo'n fabeltje dat Christenen tegen masturbatie zouden zijn. Dat is eigenlijk wat ingewikkelder. Christenen vinden seks eng, en masturbatie hoort daar een beetje bij. Maar er is duidelijk een vorm van masturbatie die de Christenen niet eng vinden, en dat is programma's zoals dit, waar Frits Rouvoet goed geholpen wordt om als een heilig boontje over te komen.

Dettmeijer over tienerseks
Als Dettmeijer, de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, met een rapport over prostitutie komt, wordt dat door iedereen behalve ons hoeren geaccepteerd. In het begin was ik de enige die tegen haar inging, en nu nog steeds ben ik volgens mij de agressiefste van Nederland, en ga ik het meest de diepte in. Met hulp van mijn helpers, gelukkig, want anders lukte het niet.

Het is anders als ze naar de andere helft van haar portefeuille gaat. Met seksueel kindermisbruik is ze niet zo extreem en zo arrogant als met de prostitutie, maar tòch krijgt ze daar meer tegenstand, en door èchte mensen. Want het publiek wil alles wel geloven over hoeren, maar als je met indianenverhalen over hun eigen seksleven, of dat van hun kinderen komt, dan wordt het moeilijker om het te gehoorzamen.

Dettmeijer doet een verdunde versie van wat ze met ons doet. Ze neemt de breedste definities van misbruik, en doet daarna alsof dat allemaal de ergste vorm is. Dan komt ze aan belachelijke cijfers, en die gebruikt ze voor paniek. Gelukkig valt ze nu een beetje door de mand. Want als je het seksueel kindermisbruik noemt als er wat aan tieten wordt gevoeld door tieners, of als een achttienjarige en een zeventienjarige gaan rollebollen, en het dan behandelen als kleuterverkrachting, dan slikt zelfs de brave Nederlander het niet meer.

Het gevolg was dat er in de NRC een kritisch artikel kwam, waar nog best mild het idiote cijferwerk van de Rapporteur werd belicht. Natuurlijk liet het NRC haar vervolgens zelf ook een stukje insturen, waar ze zich mopperend als slachtoffer opstelt. Ze mokt dat het óók erg is als het minder erg is, en ontwijkt totaal dat er dingen onder de definitie van seksueel misbruik vallen die daar eigenlijk helemaal niet thuishoren.

Er zijn dan hoeren die denken dat het publiek dan ookwel door zal denken over hoeveel je moet geloven van Dettmeijers onzinverhalen over de hoererij, maar dat kan ze nog steeds veilig doen. Mensen horen zoveel onzin over ons, dat is helaas normaal geworden, en iets waar de mensen niet meer zomaar vanafkomen. Het gif zit te diep, op eigen houtje komen de mensen er niet meer uit. Je moet het ze echt leren. Weer een reden voor mijn blogje. En gelukkig sta ik niet alleen.

Marijke Vonk
De laatste tijd komt Marijke Vonk op haar blog met ijzersterke stukjes over de prostitutie! Ze heeft nu ook een Engelse blog naast haar Nederlandse, en die heb ik er maar bijgezet in mijn koppelingen rechts. Ze heeft nu ook stukjes over "Doublethink," Dettmeijers rapport Mensenhandel In En Uit Beeld II, Somaly Mam, en natuurlijk al haar oudere mooie stukjes. Ze blijft erg de moeite waard, en de kwaliteit wordt alsmaar beter.

Marijke schrijft over dingen die ik ookwel behandel, maar ik vind haar stukjes op sommige manieren beter dan de mijne. Ze heeft een beter gevoel over hoe je mensen bereikt. Bij haar staat er veel in één stukje, zodat je niet een half blog moet lezen om genoeg achtergrond te hebben. Ik ga meestal veel dieper op dingen in, maar dat is omdat ik een ander perspectief heb, want ik denk dat haar manier beter overkomt. Ik vind het echt heel goed wat ze doet.

Nieuwe campagne Meld Misdaad Anoniem
De politie heeft vroeger heel wat gehad aan hoeren die andere hoeren verdachtmaakten om zo van de concurrentie af te komen. Daar heb ik ooit weleens wat over geschreven ergens, maar ik kan niet zomaar meer vinden in welk stukje. Dat is dan niet nuttig om iemand te helpen, of zelfs maar voor een onderzoek, maar vooràl om de statistieken op te hogen en "bestuurlijk te handelen." Dat laatste houdt in dat ze de tent kunnen sluiten.

Het zal wel opgedroogd zijn. Mensen leren wel als je ze verneukt. Ook hoeren, en zelfs de slechte. De politie gebruikt het al jaren, meiden verleiden om verdachtmakingen over andere meiden te leveren. En kennelijk hebben ze de publieke opinie nu zover dat ze het ook nieteens meer in het geniep hoeven te doen. Deze filmpjes zijn voor mij echt ongelooflijk. Ik dacht eerst dat ik in de maling werd genomen.

Zulke afgetrapte hoeren vind je volgens mij nergens meer. Die zijn kapotgeconcurreerd door de frisse meiden uit het Oostblok. En het lijkt haast wel een scène uit "Wat Zien Ik," en het is ongeveer even geloofwaardig. Dit zijn beelden die je in de jaren 80 misschien nog kon zien, toen het ook nog toegestaan was om buiten je raam te komen zonderdat je door de politie werd aangepakt. Nu mogen dit soort babbeltjes van de gemeente niet meer.

In de filmpjes zie je opgefokt geroddel over het meisje. Je ziet uitdrukkelijk niet dat ze met háár gaan praten. Dat willen de verbiedertjes ook helemaal niet, want je moet meteen vermoedens doorgeven aan Meld Misdaad Anoniem. Als je met haar gaat praten blijkt namelijk veel te snel dat je hitsige roddel nergens op gebaseerd is. Die moet in een politieverklaring staan voordat hij verdampt is.

Ze maken me echt niet lekker om ze te bellen zoals ze hoeren afbeelden. Zure, verlopen wijven die weten dat er een gevaarlijk type rondloopt en toch niet aan durven te pakken. Er zijn overigens veel betere manieren dan de politie om dat te doen. En die nadruk op je straatje schoonkrijgen, en de concurrentie wegkrijgen, die is ècht overdreven. Ze laten zien dat ze niet weten hoe we echt leven, en helemáál dat ze denken dat we dòm en geméén zijn.

Kijk ook maar in beide filmpjes naar de opmerking dat het meisje te jong is omdat ze "amper twintig" is. Op de Wallen, en ook in sommige andere gebieden, is een minimumleeftijd van éénentwintig ingevoerd. Alleen als veiligheidsmarge voor de exploitanten, die anders zich telkens over net-wel of net-niet achttien zorgen zouden moeten maken. Hier doen ze alsof je onder de éénentwintig tè jong bent. En de website gaat over mensenhandel. Erg suggestief, en erg onwáár.

Als je me niet gelooft, kan je eens kijken naar de námen van de twee filmpjes. De eerste, die je vanzelf opent als je op de site komt, heet "mededogen," en daarin doen de verzakte snollen een beetje meewarig over de frisse Hongaarse. De tweede, die je apart open moet klikken, heet "concurrentie," en is explicieter en hatelijker over het meisje op laten vliegen naar haar eigen... "plek."

Er wordt ook even moeizaam en onhandig de nadruk gelegd op de goedkope concurrentie van de thuiswerkende hoer. Want de branches tegen elkaar opzetten, dat werkt geweldig voor de overheid. Er komt nog een antwoord-stukje over het zwartepieten wat de business zoveel schade doet. Dat stimuleert de overheid graag, want alles wat een hoer over een andere hoer zegt, is kat in het bakkie als je ze allebei weg wil hebben.

Die namen van die filmpjes zijn niet dezelfde namen die je op het scherm ziet. Je ziet ze pas als je internetgoeroe de koppelingen voor je losmaakt uit de pagina. Het zijn de namen die jij niet hóórt te zien. Het zijn de namen wat er éígenlijk mee bedoeld wordt, en niet de schijnheilige verhaaltjes die ze er nog bijdoen, ookal kan iedereen zien hoe het zit, als ze zich maar niet automatisch neerleggen bij dat de overheid het wel beter zal weten.

De mensen die met dit filmpje te maken hebben, weten niet hoe het zit in de prostitutie. Ze weten niet wat ons beweegt. Ze weten niet hoe het echt werkt. Maar het kan ze ook niet schélen. Ze willen bloed zien. En dit is win-win voor ze. Want als dit meer meldingen oplevert, kunnen ze weer meer sluiten, turven, en meer meiden hun baan en huis kwijt laten raken. En zo niet, dan is het bewijs dat we allemaal te bang zijn, en je niet naar de meiden moet luisteren.

Voor de publieke opinie is het scoren. Want mensen denken dat dit realistisch is, vanwege de gewichtige namen van het ministerie, de politie, en M zelf. Dit vinden ze insider informatie. Mensen die ik hierover hoor klagen zijn àllemaal mensen die de prostitutie vanbinnen kennen. Niemand anders zegt er een woord over, het wordt stil geaccepteerd. Want na al die stigmatisering gaat het steeds verder wat mensen over ons willen geloven.

Diverse mensen uit de zieligheidsindustrie worden gefeliciteerd door andere verbiedertjes met hun bijdrages aan de campagne. Die is in zijn geheel gebaseerd op de verhalen van de verbiedertjes. Het ministerie wil van niemand wat horen behalve van hen. Als wij proberen om contact te maken krijgen we niet eens antwoord. Want waarom zou je luisteren naar wat je weg wil hebben?

Bangmakerij in Harderwijk
Kinderen krijgen op school loverboyvoorlichting. Wat dat inhoudt, daar komt nogweleens een stukje over. Meestal gaat dat om mensen uit de zieligheidsindustrie die het loverboyverhaal komen indoctrineren bij de schooljeugd. Die het meestal maar half geloven, op die paar na die er toch wel erg geïnteresseerd in zijn. Maar het gelukkig meestal toch niet durven te gaan doen. Dat weet de overheid ook, dus er moet weer méér olie op het vuur.

In Harderwijk hebben de "ketenpartners," dus de organisaties die mensenhandelhype lopen te maken en samenwerken om het zo makkelijk mogelijk te maken om de hoererij te pesten, besloten om neploverboys en neplovergirls op straat te sturen, om jongeren over te halen dingen te doen. Als zo'n jongere meeging in de suggestie van de neploverboy, dan werd het uitgelegd dat ze eringetrapt was, en dat dit nou kwetsbaar zijn is voor loverboys.

Het is bangmakerij. Ze doen hun best om tieners zich kwetsbaar te laten voelen, en ze angst aan te praten om spontaan dingen met anderen te doen. Het ging om dingen als persoonlijke gegevens vragen, hen over te halen geld te pinnen, mee uit te gaan in een andere plaats, of mee te doen aan een fotoshoot. Geld pinnen en een fotoshoot, daar kan je vragen bij stellen. En daar zijn ze ook niet duidelijk over. Maar de andere dingen? Zijn dat nou echt dingen die je per sé móét weigeren? Is het niet juist leuk om spontaan mee te durven gaan met iemand? Is dat niet juist wat een puber met zelfvertrouwen af en toe moet doen? Moet je dat verpesten met bangmakerij? Ik vind van niet.

De WRP in de Tweede Kamer
Ik kan nergens vinden hoe het gaat met de WRP in de Tweede Kamer. De gewijzigde wet is eens besproken, en dat vond ik niet erg veelbelovend, en daarna is er niets gebeurd. Mijn mail naar de kamerleden kreeg een boel auto-reply's dat ze het zo belangrijk vonden en me snel terug zouden mailen, maar er is maar één iemand geweest die dat heeft gedaan, en eerlijk gezegd bevestigde die mijn idee van de Tweede Kamer alleenmaar meer.

Die ene persoon is Marith Rebel van de PvdA, en ookal waardeer ik dat ze als énige wat heeft teruggeschreven, ik kon het echt maar heel moeilijk slikken dat ze, ondanks mijn hele duidelijke Jip-en-Janneke-uitleg, het voorelkaar kreeg om niet te begrijpen dat ik tégen de hele opzet ben van die wet als eenzijdige verplichting voor hoeren, en niet dat ik hem niet strèng en effectief genoeg vind tegen waterbedeffecten. Ik ging er maar vanuit dat ze hem te oppervlakkig gelezen had, maar ze beweert van niet. En wat kan je dàn nog.

Thuiswerkovervallen
Intussen gaan de razzia's op thuiswerkers door. Het is een handjevol per dag, maar er zijn inmiddels meer thuiswerkers gekoeioneerd en geruïneerd dan meiden uit de aanloop. De aanpak is ook veel harder. Er wordt flink ingezet op bestuurlijke actie, met alle bestuurlijke boetes, uithuiszettingen, en straf die daarbij hoort, en het informeren van werkgevers. Er wordt soms wel en soms niet ook Jeugdzorg bij de kinderen gehaald, en dat is voor de meesten met kinderen de grootste angst. Het gaat maar door.

Reacties
Tot slot nog even over de reacties onder mijn stukjes. Jullie weten dat je bij mijn stukjes anoniem kan reageren, en dat ik alleen strafbare stukjes en handelsreclame weghaal. Dat doe ik uit principe. Zo kan iedereen zien dat ik me niet verstop voor tegenspraak, zoals bijna iedereen anders doet, en dat de mensen die wat tegen me in te brengen hebben niet met sterkere argumenten kunnen komen dan de mijne.

Er zijn soms opmerkingen die ik erg goed vind, en waar ik graag mee in gesprek zou willen gaan. Soms gewoon omdat ik iets niet duidelijk genoeg in het stukje had staan, en dus wat wil toevoegen. Ik zou graag wat vaker zelf willen reageren, maar Blogger heeft antispammiddelen die ik maar heel moeilijk voorbijkom met mijn veilige browser. Het lukt dus heel erg vaak niet. Daarom zet ik hier maar even een opmerking neer.

Mijn reactiepanelen zijn bedoeld om te reageren op mijn stukjes. Ze zijn niet om te klieren, en ze zijn niet om het over hele andere dingen te hebben waar je publiciteit voor wil. Ik krijg genoeg goeie raad om eens te gaan "snoeien," maar zover hoop ik niet dat het komt. Ik wil jullie gewoon vragen om er geen boeltje van te maken. Dan blijft het tenminste een goeie plek om met elkaar in gesprek te gaan.