Echte dwanggevallen

In al die jaren dat ik werk in de hoererij ben ik nooit echte dwang tegengekomen. Ik heb veel contact gehad met meiden, ik zat in de roddelkransjes, dus ik hoorde vanalles, maar als puntje bij paaltje kwam, was er nooit echt wat aan de hand. Sinds ik op Internet actief ben, heb ik steeds meer contact gekregen met mensen die me wat te vertellen hadden. En zo ben ik ook in contact gekomen met mensen die me wèl in contact konden brengen met mensen die ècht gedwongen waren.

Op mijn blogje vecht ik tegen de beeldvorming over prostitutie. Ik probeer heel hard om duidelijk te maken dat de prostitutie voor het àllergrootste stuk gewoon normaal werk is, en helemaal niet crimineel, criminogeen of slachtoffer van criminaliteit is. Ik ben vooral bezig met de indianenverhalen te ontzenuwen die telkens weer de kop opsteken, en waar de media nooit een kritische noot over laat horen. Als de journalisten hun werk eens deden had ik niets meer te doen.

Daarom heb ik op mijn blog vooral veel uit te leggen over mijn ervaringen en de dagelijkse dingen in het grote, gewone deel van de prostitutie. Daarmee laat ik een beeld zien dat voor bijna elke hoer wel klopt. Ik ga in op hoe het nou allemaal werkt, en ik laat zien dat de ideeën van de media, politiek en publieke opinie over dwang niet kloppen, en ook gewoon niet kùnnen.

Maar als ik wil laten zien hoe het echt is, dan moet ik alles laten zien. Jullie hebben er niets aan als ik netzo eenzijdig ben als de verbiedertjes. Dus ik moet als ik eerlijk wil zijn ook de dingen laten zien die ik tegenkom, maar die niet vóór mijn zaak pleiten. Als ik ze bekijk, zie ik er ook niets in wat mij tegenspreekt. Maar ik weet wel dat andere mensen daar anders naar kijken.

Ik denk ook dat dit stukje wat meer kan laten zien over hoe gedwongen prostitutie wèl voorkomt, ook al is het zeldzaam dàt het voorkomt. Ik weet niet of het de goede zaak schade toe gaat brengen, maar als ik mezelf eerlijk wil kunnen aankijken moet ik ook hierover vertellen. Zo is het nou eenmaal. Kort en zonder poespas. Het is geen porno.

De eerste vrouw waar ik van hoorde was via N. Zij kende haar ook niet persoonlijk, maar via haar smokkelaar wist ze er wel van. Ze heeft contact voor me gemaakt. Deze vrouw was ook Oekraïense, en zij was een ingenieur. Ze kon geen vast werk houden, en ze had een advertentie geplaatst om met een man uit het Westen te trouwen. Dit was in de jaren negentig, toen dat nog heel nieuw was, en ze nog niet veel van het Westen wisten in de Oekraïne.

Ze had het geregeld via een primitieve smokkelaar, die haar wel naar haar nieuwe echtgenoot kon brengen. Ze was blut, in westerse valuta, dus ze zou bij de echtgenoot logeren. Ze hoopte dat de kennismaking goed zou gaan. Ze wou trouwen voor een beter leven, en daarvoor wou ze zich best schikken. Ze had alleen niet genoeg kennis om het handig aan te pakken, en het liep meteen al verkeerd. Toen ze van de bus werd gehaald, was dat door een andere man dan de foto.

Op de foto was het een blonde jongeman geweest. Ze werd opgehaald door een Turk. Hij zei dat hij haar naar haar nieuwe man zou brengen, maar hij bracht haar naar een Lokanta, en vertelde haar dat ze in een achterkamer maar moest wachten. In die raamloze kamer werd ze vervolgens maandenlang opgesloten. Een kleine groep mannen maakte seksueel gebruik van haar. De baas van de tent bedreigde haar met wapens, en zijn vrienden waren ook erg vijandig en gewelddadig.

Een paar keer per week kreeg ze water om zich te wassen, om de boodschap te doen had ze een emmer. Ze kon het niet aan, en was suïcidaal. Ze rebelleerde afentoe, maar dan sloegen ze haar inelkaar. Soms probeerde ze om extra mee te werken, om ze blij te maken, maar dat hielp ook niet. Het enige was dat ze niet wegkon, en het moest ondergaan. Als ze zichzelf had kunnen doden, had ze dat gedaan.

Pas na maanden kon ze ontsnappen. Toen de baas de lokanta al had gesloten, kwam hij nog even haar verkrachten. Hij had de deur van de achterkamer niet op de knip gedaan, en toen hij zijn broek uit aan het doen was, is zij naar de deur gerend, en heeft hem in zijn eigen achterkamer opgesloten. Daarna is ze gevlucht de stad in, tot ze bij een station kwam en de eerste trein heeft genomen die aan kwam rijden. Ze heeft in een andere stad een kerk gezocht voor hulp, maar dat viel tegen. Tenslotte kreeg ze een lift naar de daklozenopvang.

De eerste mensen waarmee ze contact opnam waren haar ouders, en die vertelden haar dat ze naar de politie moest gaan. Dat ging op dezelfde tragische manier als dat ik maar al te goed ken, die gaan vragen stellen, aan je verhaal prutsen, proberen wat van je gedaan te krijgen, en doen daarna helemaal niets voor je. Het was natuurlijk bij haar ook geen doen. Ze wist niet waar ze was vastgehouden, en de naam van de man die ze zou ontmoeten was natuurlijk nep.

Ze is teruggegaan naar de Oekraïne, en daar is ze bij haar ouders gaan wonen. Ze heeft het heel moeilijk gehad met haar ervaring. Dat begrijp ik best. Ze is wel terechtgekomen, gelukkig. Ze is een beetje een legende bij de meiden daar die naar het Westen willen. De moraal van haar geschiedenis is dat je grote risico's loopt als je geen goeie smokkelaar hebt. Die spinnen garen bij dit soort verhalen. En eigenlijk bij alle misbruikverhalen.

Deze vrouw is misbruikt, en het heeft diepe sporen op haar achtergelaten. Ze droomt nog elke nacht dat ze weer wakker wordt in dat koffiehuis. Ze kan alleen seks hebben met haar man terwijl ze hem in zijn ogen kijkt. Ze vertrouwt westerlingen niet meer. Maar ze leeft haar eigen leven, ze heeft geen behoefte aan een slachtoffercircus, ze schrijft geen zieligporno over haar belevenis, en ze hoeft niet gehersenspoeld te worden. Want dit is echt.

Deze vrouw kwam in deze nachtmerrie terecht, en greep de eerste kans aan om weg te komen. Dat is wat je verwacht. Het is niet het loverboyverhaal. Je kan zelfs zeggen dat het niet "de prostitutie" is omdat dit geen openbare tent was waar je met gewone klanten te doen krijgt. Dit was een kringetje verkrachters, we weten niet eens of er wel iemand werd betaald. Maar ik tel het toch mee, want dit is wel de enige van de roddelverhalen van de hoeren waar een echt iemand achter bleek te zitten.

Het tweede meisje moest aan de bak omdat haar alcoholistische vader schulden had gemaakt in de wietwereld. Haar ma hielp niet. Die had het juist bedacht. Haar moeder had haar uitgelegd dat ze het zelf zou doen, maar dat ze te oud was, en dat de dochter dus maar aan de bak moest. Dochter was meerderjarig. Zij heeft het een tijdje gedaan, maar ze zag dat als ze niets veranderde, ze de rest van haar leven voor haar ouders achter het raam zou zitten.

Na een poosje werken, en zien dat haar ouders niets deden om de toestand te veranderen, was ze het snel zat. Het was geen werk voor haar, ookal kon ze het wel. Maar toen ze wou stoppen gingen haar ouders druk op haar zetten. Ze ging dus maar door. Er kwam ruzie, en ze wist zich geen raad meer. Ze heeft de politie erbijgehaald, maar die waren alleen maar geïnteresseerd in het gezin bijelkaarhouden. Als ze had gezegd dat een vreemde druk op haar zette, was het heel anders geweest. De politie deed niets.

Ze is opgestapt na een tijd. Maar losmaken van je ouders, als die zo hun best doen om je vast te houden, is moeilijk. Hoe langer het geleden is, hoe meer ze ziet dat ze gewoon gebruikt is. Wat ze zou willen is dat ze iets heeft om het gat in haar CV mee te vullen, en een schadevergoeding. Maar daar is geen ruimte voor. Als het hele mensenhandelcircus niet kan draaien, willen ze je niet.

Deze vrouw heeft me verteld over het uitstapprogramma waar ze even aan meedeed. En hoe dat meer was om de stap terug onacceptabel te maken, dan om haar vooruit te helpen. Zij heeft een kater van het mensenhandelcircus. Onder andere omdat haar hulpvraag haar heeft opgebroken toen ze een baan bij de overheid wou nemen. Die informatie was gaan zwerven. De hersenspoelerij door de hersenspoelertjes heeft ze evengoed bij het vuil gezet als de druk van haar ouders. Want het komt op hetzelfde neer, mensen die je willen dwingen hun moraal te gebruiken.

Als uitzwaaier heb ik nog de enige die ik toevallig tegenkwam. De vorige twee waren viavia opgezocht. Deze is ook meteen weer minder duidelijk. Ik had een tolk nodig, want ze spreekt de taal te weinig. Eigenlijk elke taal. Ze komt uit Roemenië, en ze is Roma. Het verhaal dat de meeste Roemeensen in de hoererij Roma zijn blijkt ook helemaal niet te kloppen. Er zijn welweer veel Roemeense smokkelaars en pooiers Roma.

Het verhaal wat ze me wou vertellen begon als hetzelfde verhaal wat je altijd hoort in de krant, en ziet op de TV. Ik ben een Roma-vrouw, ik kan niet anders, wij zijn zwak en makkelijk te manipuleren. Zonder mijn tolk zou ik daar ook niet langsgekomen zijn. Zij is ook hoer, en ze spreekt de taal. En het verhaal wat eronder bleek te zitten, daar was ze best openhartig over toen we eenmaal doorvroegen.

Ze was opgegroeid als Roma-meisje, en had best een goeie status. Ze was een babbeltruc-dief, en dat is in haar cultuur veel respect waard. Ze was daar zo goed in, dat ze een hoge bruidsschat op zou leveren. Roma trouwen jong, in de pers hoor je van veertien en twaalf jaar, maar volgens haar is negentien of twintig normaler. Maar voordat zij ging trouwen had ze haar maagdelijkheid al verloren. En dat is iets heel ergs in haar cultuur.

De keus die ze kreeg was om verstoten te worden, of als hoer voor de familie te gaan werken. Dat was dus wat ze was gaan doen. Het was niet helemaal uitzichtloos, want als ze goed geboerd had, zou ze nadat ze te oud was geworden wel weer worden getrouwd door de man die nu op haar paste. Die was een neef van haar. Maar hij had dat niet als verplichting, dus ze moest wel laten merken dat ze een goeie vrouw zou zijn. Daar hoorde afgeven op het hoeren ook bij.

Verstoten worden leek me zo kwaad nog niet, in haar positie, want ze zou best gewoon de gewone cultuur in kunnen stappen. In haar eigen land zou ze om haar afkomst wel worden gediscrimineerd, maar in het westen hebben we die zigeunerhaat niet. Nog niet tenminste. Ze kwam daar eerst tegenin met het verhaal dat ze gedwongen werd om het zo te doen, maar toen we daar genoeg vraagtekens bij zetten, kwam ze met het echte verhaal.

Zij bekijkt alles vanuit de Romani-cultuur. Voor haar was het belangrijkste van het leven de familie en het Roma-volk. Roma zijn, en doen wat daarin hoort, waren voor haar de belangrijkste dingen die je kon hebben. Ze was liever een verguisde Romani-hoer dan een "gadzje," hoe mooi die ook getrouwd was en hoe goed haar baan ook zou zijn. De laagste Roma is voor haar vanuit haar cultuur nog meer superieur dan de hoogste mensen van de andere Europese volkeren.

Volgens haar had ze door haar maagdelijkheid te verliezen haar ouders heel veel geld gekost, en heel veel schande toegebracht. En die ging ze goedmaken door veel geld in de prostitutie te verdienen. Het verdiende nietzoveel als stelen toen ze een jong meisje was, maar de opbrengst voor dieven is veel lager als ze eenmaal meerderjarig zijn, omdat de politie dan aan kan gaan pakken. Nu bracht ze tenminste nog geld op. En geld is héél belangrijk in haar cultuur, volgens haar.

Onder hoeren liet ze ook varen dat ze een onwillig gevalletje was. Ze had niets met het werk, maar ze had er ook niets tegen. Ze was gewoon door en door een broodsnol. Ze deed soms aan binnenhaalprijsjes, waar alleen pmc voor te krijgen is. Voor neuken moest je al bijbetalen. Als het uitpezen nog had gekund, dan was ze daar helemaal voor gegaan. Geen liefde voor haar klantjes, en ze maakte zich er het liefst zo makkelijk mogelijk vanaf. Ik vind dat gewoon afzetten.

Ik was wel tevreden, maar mijn tolk bleef nog even doorvragen, want die vertrouwde het toch niet. Zij vond het maar raar, want zij wist ookwel van ontmaagde Roma-meiden die wèl gewoon getrouwd waren. Ze had gelijk, er zat in dat er ooknog een heel idee van boetedoening zit achter voor je familie hoeren, en dat je zonder flinke geldsommen te verdienen ook niet zo hoog kan trouwen als je wil. De keus was dus ingewikkelder dan wat ze eerst had opgebiecht.

Haar pooierrelatie, dat was namelijk waarvoor ik bij haar kwam, was bijna hetzelfde als een gewone zachte pooier, maar dan met een familieband inplaatsvan een liefdesband. Ookal was ze wel van plan om met hem te trouwen als hij kon worden overgehaald. Tegelijk zag zij hem wel als een pooier en een bullebak, die haar dwong en haar slecht behandelde. Dat was ook wel zo vond ik, maar dat riep ze zelf ook wel af.

Zij vond zichzelf gedwongen, maar vond ook tegelijk dat het de deftigste keus was om zo in die dwangsituatie te stappen. En om er niet uit te stappen. Zoals het nu zou worden genoemd, ze vond het geen "aanvaardbare keus." Ze flirtte ookwel met de Christelijke hulpverlening, en met de politie, en vond het heel mooi om zich te gedragen als een gevallen vrouw, maar natuurlijk wou ze haar neef, haar toekomstige man, er niet bijlappen.

Ookal was mijn tolk er heel ongeduldig over, ik heb nog interessant gepraat met die vrouw over het geloof. Ik wist niets van de Roma-cultuur en hun vorm van Christendom. Ze vertelde dat de Roma uit kinderen van Adam komen, die niet met Eva zijn verwekt, en waar de Zondeval anders op rust. Voor Roma geldt niet dat zij het brood moeten verdienen met het zweet huns aanschijns. Ze beschouwen zich als een volk waar de Here anders mee omgaat.

Dat is een religieus artikel voor ze. Netzoals dat ze van de Here de macht hebben gekregen om voor hun reizen te leven van bedelen. De Here zou de vrouwen van andere volkeren in de war maken, zodat ze de Roma veel geld en voedsel zouden geven. Die traditie wordt door ons Westerlingen helemaal niet begrepen, en wij zien bedelen en met babbeltrucs mensen geld afhandig maken gewoon als misdaad. En zo was er nogwel meer, maar dat past hier allemaal niet.

Achteraf heb ik met mijn tolk geruzied over of dit nou een gedwongen vrouw was. Ik vond van wel, want uitgestoten worden uit je volk is wel een heel zwaar gevolg van weigeren om het te doen. Maar zij vond dat je dan ook moet zeggen dat alle Nederlandse meiden gedwongen worden om het níét te doen, want die worden juist uitgestoten als ze het wèl doen. Daar had ze wel gelijk in vond ik.

Volgens mijn tolk was het geen gedwongen geval, want ze kon op elk moment mee gaan doen aan de "gewone" samenleving, of voor zichzelf beginnen, zolang ze maar niet meer zich aan de regeltjes van het Roma zijn onderwierp. Maar ik vind zulke zware culturele druk toch echt te gortig om niet van dwang te spreken. Aan de andere kant vind ik het wel belangrijk dat we het dan ook in die context bekijken, en niet het denkbeeld erbij denken en dat wel genoeg uitleg vinden.

Hier heb ik de enige drie voorbeelden van gedwongen prostitutie neergezet waar ik echt van weet. Ik heb echt hard gezocht, dit ìs het wel. En ze hebben wat gemeen. Om deze verhalen te begrijpen hoef je niet je gedachtes te stoppen. Je hoeft geen redenen te verzinnen waarom ze niet wegliepen. Je hoeft geen toververhaaltjes over toverpooiers te bedenken. Je hoeft geen afstand te nemen omdat zij nou eenmaal zwakke mensjes zijn. De pooiers hoeven niet gek en dom te zijn. Je kan het gewoon begrijpen zoals het ging.

Zouden deze mensen geholpen zijn geweest door al die maatregels waar de overheid mee komt? Zouden deze mensen geholpen zijn als de gewone prostitutie wordt weggewerkt? Heeft al die "bewustwording" van de laatste jaren over misstanden deze mensen geholpen? Hebben deze mensen er iets aan als we op het gekke af overdrijven over hoe erg de prostitutie is? Hebben deze mensen er echt wat aan als hun verhalen worden weggespoeld door de verwachtingen van de denkbeelden over prostitutie?