Zachte pooiers

Twee weken geleden schreef ik over pooiers, en hoe ik die zie, en ik ging even in op de harde pooiers, zoals ik die dan noem. De zachte pooiers zijn veel interessanter, en daar gaat het voor het meisje ook vaak veel meer mis. Het is een raar iets, waar ik maar hoop dat ik er goed over doorkom, zonderdat ik alleen maar meer verwarring maak. Het is belangrijk dat je mijn stukje van twee weken geleden gelezen hebt, anders mis je echt wat!

Dit stukje is een boeltje geworden. Het is meerdere keren herschreven, en eigenlijk zou ik het nog een keer moeten herschrijven, maar er is geen tijd meer, en ik kan het niet meer opbrengen. Ik ben hier al teveel mee bezig. Er zitten nog stukken in van toen ik het maar half snapte, en nieuwere stukken, alles doorelkaar. Dus het is vast soms verwarrend. Maar ik kan het niet meer lezen, het is gewoon een waas voor me geworden. Dan maar een slecht stukje, het moet eruit, want ik moet dóór.

Zachte pooiers zijn geen manipulerende slimmerds. Zo zien sommige van hen het zelf graag wel, maar ik heb nog nooit zo'n relatie gezien die niet toch wederzijds was. En dan bedoel ik de machtsverhoudingen. Ze doen wel alsof al de macht bij hem zit, maar als puntje bij paaltje komt is dat meer vanwege haar beslissing dan vanwege hem. En als zij dat niet meer ziet zitten, dan klapt het meteen. Wat het allemaal mogelijk maakt is de hoer.

Het is niet maar één ding dat dat laat werken. Er is niet maar één patroon. Er zijn veel verschillende manieren waarom het gebeurt, en hoe het gebeurt. Maar je ziet zachte pooiers veelmeer succes hebben dan wat je verwacht, zelfs als je zelf hoer bent. Ik kan dus niet alles omschrijven, en ik kan niet een duidelijke grens aangeven. Ik hou het maar bij wat losse dingen, en ik hoop dat jullie begrijpen dat je die moet zien als losse dingen die me opgevallen zijn.

Het plaatje van de meeste mensen is van de slimme pooier die een meisje inpalmt, en haar verleidt om de prostitutie te proberen, terwijl ze daar zelf nooit opgekomen zou zijn. Dat heb ik nog maar één keer misschíén gezien. Je ziet veelmeer meiden die een zachte pooier nemen als ze al een poos werken, en als ik juist dacht dat ze wel béter wisten. Maar mensen verbazen je toch soms.

Ik vond het moeilijk om wat van die meiden terug te vinden. Ze zijn vaak verdwenen, en ik ga geen mensen opzoeken die niet willen worden gevonden. En toen ik contact met een paar van die oude collegaatjes had, was het nog veel moeilijker om ze aan het praten te krijgen over wat ze nou bezielde. Maar toen het balletje rolde, kreeg ik er wel gelukkig een hoop inzichten voor terug. Samen met ervaringen van ervaren hoeren kom je er dan wel een beetje.

Hoer zijn kan héél eenzaam zijn. Je komt genoeg mensen tegen hoor, en je hebt een enorme kennissenkring door je klantjes. Niet dat je geen mensen kent. Maar je staat alleen omdat mensen je werk niet begrijpen. Je bent eerder een freak, dan dat mensen respect hebben voor je werk of je aanmoedigen. Van je collegaatjes moet je het meestal ook niet hebben, die zijn tegelijk je concurrenten. En je bent als hoer meestal van jezelf al een eigenwijs meisje.

Die eenzaamheid die gaat aan je knagen. Je loopt soms een beetje achter jezelf aan, en je kan je heel verloren voelen. De mening van de samenleving drukt op je, je vóélt hem elke dag. Dat is een druk die je je niet voor kan stellen als je hem niet hebt meegemaakt. Dat levert best veel stress op. Vooral als je het full time doet. Want parttime-meiden hebben tenminste nog hun dubbelleven.

Aan de andere kant heb je bij de part timers ook veel meer intelligente meiden met hoge opleidingen, en die zie ik meer lijden aan die eenzaamheid dan anderen. Ik weet niet wat het is dat die meiden het moeilijker maakt, maar ze komen vaak meer in de problemen met hun omgeving dan de ex-ZMOK-meid die in de straat bekend staat als hoer en toch nergens last van heeft. Daar komt misschien nog een stukje over als ik dat ooit ga begrijpen.

Op een gewone baan heb je de sociale standing die bij een baan hoort, je hebt je baas en je collegaatjes die op je rekenen, je hebt dat iedereen van je verwacht dat dit is wat bij jou hoort, en dat je doorgaat. Dat stimuleert je erg, en het zorgt ervoor dat het makkelijk is om je werk belangrijk, goed en vervullend te vinden. Maar als hoer heb je juist dat je omgeving het omgekeerde vindt. Zelfs als je vrienden hebt die je wel steunen, weegt het gewicht van de samenleving flink op je.

Het is ook moeilijk om een partner te hebben. Je hebt er heel veel die er niet tegenkunnen dat hun vrouw voor haar werk met mannen sekst. En die het wel kunnen hebben, die hebben het er vaak moeilijk bij. Het lukt eigenlijk alleen met mannen die er wel een seksuele kick van krijgen, of die zich ervan kunnen overtuigen dat wat je op je werk doet éígenlijk geen seks is, of die héél sterk in hun schoenen staan. En die laatste zijn heel zeldzaam. En je moet hem voor de rest ook maar moeten willen. En ze moedigen je niet aan.

Maar de zachte pooier, die probeert om je te imponeren, en voor zich te winnen, die is wèl iemand die je aanmoedigt. Die is wèl iemand die graag wil dat je hard werkt. Die wil jou wèl gemotiveerd hebben. En ookal neem je hem in het begin niet serieus, je vindt het ergens in je onderbuik toch ook wel heel prettig om eens iemand tegen te komen die jou niet van het werk af wil helpen, maar áán het werk wil helpen.

Je komt nogal veel hoeren tegen die steeds dominantere mannen lekker gaan vinden nadat ze een poos hebben gewerkt. Als ze dus daar al een beetje naar zoeken is zo'n zachte pooier dus ook beter in het plaatje. Je klikt seksueel met iemand, en dat maakt het ook allemaal veel makkelijker. En dan is het toch wel heel verleidelijk om met zo'n vent te gaan werken, zolang je de controle maar houdt.

Hoeren zijn control-freaks. Dat hoort bij het werk. Je moet de klant en wat er gebeurt in de hand houden. Jij bent betaald, en jij hebt de verantwoordelijkheid dat het allemaal goedgaat. Je leert al snel genoeg dat de klant geen idee heeft van waarmee hij bezig is. Voor je eigen veiligheid, de zijne, èn de kwaliteit van je werk, is het belangrijk om de touwtjes in handen te houden. En je weet dat je hier ook de touwtjes vast kan blijven houden.

Zo'n zachte pooier gedraagt zich een beetje als een golddigger, want dat is hij ook gewoon. De geslachten zijn omgedraaid, dat is het enige. Hij vist naar prostituees die zich eenzaam en ongesteund voelen. Hij heeft geen grip op je, maar je weet dat je bij hem wel iets kan halen dat je op andere plekken niet kan vinden, acceptatie, en steun voor je werk. Dat is erg verleidelijk. En als je de touwtjes tòch in handen houdt, waarom dan niet?

De verhalen die ik tevoorschijn lokte bij mijn collegaatjes zijn verschillend. Soms heeft zo'n pooier zich eerst maanden moeten bewijzen met behulpzaam zijn, soms is het begonnen met een wilde one night stand, daar kon ik geen pijl op trekken. Meestal was er een lulverhaal omheen, waar ik dan wel eerst doorheen moet prikken, maar uiteindelijk blijkt telkens wel dat ze niet wist hoe hard ze hem nodighad voordat ze proefde wat hij haar kon geven.

Het is hetzelfde gevoel als je met puberrelaties vaak hebt. Hij en ik tegen de hele wereld. Verboden liefde, samen begrijpen we dingen die de wereld niet begrijpt. Die dingen zijn zalig, dat begrijp ik wel. En als hoer is het hard werken om je werk te doen èn alles af te handelen wat erbijkomt. Dan is een vent erg fijn, als beschermer, als secretaresse, als chauffeur, als carrièrecoach, en als man.

De handige zachte pooiers zorgen dat ze heel veelzijdig zijn. Zo'n man kan dan in elk stukje van je leven nuttig zijn, en dan is het veel makkelijker om een hele persoonlijke relatie met hem te beginnen. Daar is hij opuit. Hij doet echt zijn best om nuttig voor je te zijn, en jij ligt dan in een gespreid bedje. Dan maak je hem makkelijk je vriend, en voor je het weet heb je dan een relatie met iemand die je werk accepteert. Dat is lekker.

Die relaties zouden er nooit van komen zonder het stigma. Als je andere manieren had om minder eenzaam te zijn, dan zou zo'n pooier geen schijn van kans maken. Die mannen zijn helemaal niet zo dat ze je op handen dragen om je in te palmen, meestal is het vanaf het begin al dat ze je accepteren, maar alléén met voorwaarden, meestal dat ze dan wel willen dat ze er zelf ook wat aan hebben. Dat is geen geheim. Zonder het stigma zou een zachte pooier niet bestaan.

Volgens de boekjes begint het met verwennerij en kadootjes, maar dat ben ik eigenlijk helemaal nooit tegengekomen. Dat is ook een raar idee vind ik, want als je opeens de stroom van de kadootjes om zou draaien krijg je een hele andere relatie en haakt ze wel af. Inplaatsvan kadootjes komt hij juist met acceptatie, en met genieten van háár kadootjes voor hèm. Hij zorgt ervoor dat ze weet dat ze hem kan vertrouwen, en dat ze door hem geaccepteerd wordt.

In de boekjes is dat altijd het moment dat hij zich als een monster ontpopt, maar dat heb ik nog nooit zo gehoord. Misschien is het weleens gebeurd nou dat de voorlichting de hele tijd dat recept aan die jongens geeft, maar ik hoor er gewoon van dat zo'n vent als een echte golddigger zorgt dat alles "van jullie samen" wordt. Jij haalt het grote geld binnen, maar dat gaat in de pot, niet naar jouw eigen portemonnee.

Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding. Maar toch probeerden die meisjes hun vriend op te pimpen met mooie kleren, juwelen, auto, en geuren. Hij geeft weer heel veel intimiteit terug. Hij werkt heel hard aan het samen-gevoel, dat jou je zo geaccepteerd laat voelen, en wat ervoor zorgt dat die gezamenlijke pot voor jullie huishouden zo logisch lijkt.

En hij heeft zo'n plezier van dat jullie rijk zijn. Hij is er ook echt dankbaar voor. Jij werkt, en hij geeft uit. Netzoals bij elke golddigger-relatie. Hij geeft een stukje van het geld ook uit voor dingen die jij krijgt, en die je voor jezelf nooit zou kopen. Dat is natuurlijk gewoon een sigaar uit eigen doos, maar juist omdat je jezelf nooit zo zou verwennen, voelt het alsof hij dat aan jou geeft. Die begrijp ik ook wel.

Die pooiers grijpen alles aan om maar onmisbaar voor hun hoer te zijn. Dat beschrijven mensen vaak alsof het van hem afkomt, maar eigenlijk klampen ze zich vast aan alles wat de vrouw hem geeft. Je kan zoiets niet goed afdwingen, want daarmee verziek je de relatie. Hij moet dus wachten tot zij hem manieren voor onmisbaarheid geeft. En dat gebeurt wel, want dat is best lekker.

Zo'n pooier neemt maar wat graag de verantwoordelijkheid voor alles in je leven. Ookal kan hij er niets van, hij wil alles uit je handen nemen. Zodat hij maar beter aan je vastzit. Bij sommige meiden begint de pooier met kinderen maken. Dat vind ik zelf veeltever gaan, want je hebt het dan wel over een afhankelijk nieuw leven. Dat zorgt voor een sterkere band, waardoor de pooier minder hoeft in te leveren, en toch zijn relatie veilig heeft.

Die onmisbaarheid is dus niet om meer te bepalen wat zij doet, hij probeert juist zich aan te passen aan haar verwachtingen zodat zij zoveel mogelijk met hem verbonden raakt. Als zij duidelijk maakt dat ze iets bij hem zoekt, zal hij zijn best doen om dat te zijn. Daar zijn ze meestal bestwel slecht in, maar het gaat erom dat hij het probeert, en dat hij het iets maakt waarvoor ze bij hem terechtkan. Meestal gaat dat om zichzelf motiveren.

Hoe minder zo'n meisje zichzelf kon motiveren, en hoe minder discipline ze had geleerd, hoe meer zo'n pooier het voor haar deed. Jezelf motiveren is zo'n belangrijk iets om gedaan te kunnen krijgen wat je wil, het is zo'n belangrijk iets om succes te hebben in je leven, het is het meest belangrijke ding om zelf te beslissen wat er met je gebeurt. Je kan alleen worden wat je wil als je jezelf kan motiveren.

Ik kan mezelf goed motiveren. Dat komt van mijn vader af, die heeft daar heel hard voor geknokt. Dat begreep ik als meisje nooit zo, maar daar ben ik hem nu wel heel erg dankbaar voor. Ik heb wel een tijd gehad in mijn studiejaren, en vlak daarna, dat ik het heel erg liet afweten, maar op een dag heb ik mezelf toch weer opgeraapt, en werd ik toch maareens volwassen. Maar er zijn veel mensen die het nietzo hebben getroffen, en die hebben toch problemen.

Als hoer is dat probleem dus erger, want je hebt de mening van de hele maatschappij tegen je, en níémand noemt je een opgever als je het werk in de steek laat. Dat moedigt de maatschappij zelfs aan. Als je zelf niet jezelf kan motiveren, dan is een impulsieve beslissing al genoeg om je hele klantenkring kapot te laten vallen. Of je andere contacten. Als je daarna weer terug wil komen, moet je dat allemaal opnieuw opbouwen.

Maar als je een pooier hebt, een zachte pooier waar je veel gevoelens voor hebt, die je coacht en aanmoedigt, die het fijn vindt dat je werkt, die je er een plezier mee doet, en die emotioneel heel heftig met je meeleeft, dan is die motivatie superveel makkelijker. Die vent weet wel dat alles stukvalt als jij ermee nokt, dus die houdt je wel aan het werk. Je doet het voor "ons" en dan hou je beter vol.

Iets wat ook wel heel duidelijk werd, als zachte pooier kan je maar beter goed bedeeld zijn, en hàrd werken in bed. De seksuele kant moet goed genoeg zijn, want als hoer is het moeilijk om respect te hebben voor iemand die het niet voorelkaarkrijgt tussen de dijen. Als het in bed goedging, bleven ze veel langer plakken, ook als het al misging. Want dat was "helaas" ook een terugkomend iets.

Dat in bed goedgaan houdt ook in dat zo'n pooier om moet kunnen gaan met de eisen van hoeren in bed. En doorgewinterde hoeren worden veeleisende krengen in bed, dat merk ik zelf heel goed, en ik hoor het ook van vriendinnen. Die willen dingen anders dan andere vrouwen. Zo'n man moet daar wel in meegaan, maar àls hij het doet, dan is hij verslavend. Dat soort seks is zeldzaam, want er zijn heel weinig mannen die het zo willen doen.

Het gaat altijd kapot. Of misschien gaat het ooit soms goed, maar dat ben ik niet tegengekomen. Het gaat stuk omdat het geen houdbare situatie is. Je komt geen stap verder met je leven, want de pooier zuipt en snuift alles weg wat je verdient. Die heftige emotionele relaties zijn vermoeiend, en ookal zijn ze een zalige achtbaan in het begin, ze worden vervelend, en als de liefde slijt komt toch wel duidelijk naar voren dat hij vooral aan je hangt voor je geld.

De hoer is dan blij als ze geen kinderen met hem heeft, want dan kan je best soepel van hem af. Hij gaat proberen om je terug te krijgen, en daar zal hij ook best ver mee gaan, want zonder jou is hij opeens weer straatarm. Maar als je kinderen hebt is dat een veel ergere band, ookal zijn beide meiden die kinderen met hun pooier hadden, van hem af vanwége die kinderen, want die moeten wel normaal opgroeien. Met een pooier in huis kan je dat niet verwachten.

Soms komt het omdat hij er andere meiden bijheeft. Dan hoopt hij dat jij met die andere meiden de concurrentie aangaat, maar daarvoor heb je echt hele slappe meiden nodig. Die zijn er wel, maar het werkt lang niet bij elke zachte pooierrelatie. Als je hoeren tegen elkaar probeert uit te spelen, hou je alleen maar meiden over die je om kan lullen, en dat zijn nooit de succesvolle.

Een pooiermeid gaat soms samenwonen met die man. Een man die van jou afhankelijk is, maar die wel invloed op jou heeft. En hij geeft daar ook om, het gaat niet alleen om jou. Ja, de meeste pooiers zijn ook echt verliefd op hun meid, maar dat is meer een reden voor meer problemen. Die wordt dan weer jaloers, en dan zit hij klem met zijn gevoelens of zijn golddigger-rol. Dat leidt naar een hoop ruzies, en pooiers zijn meestal van die typetjes met losse handjes. En ze zijn toch egoïstisch, als het eropaankomt.

Zoals het wel telkens uitkwam, was dat die meiden bezig waren met hoeren om hun relatie te financieren, niet voor hèm, maar voor de relatie. Dat was het belangrijkste. En die pooier was niet bezig met de prostitutie, waar hij haar voor nodig had, maar met aan haar vastzitten, want daar kwam zijn welvaart van. Die prostitutie kon hem alleen maar schelen omdat daar het geld vandaankwam, en een ander soort werk haar nietzo zou isoleren en in zijn armen drijven.

Geregeld was het ook de pooier die het afbrak. Die kon het niet meer aan. Je hebt een hoop stress als zachte pooier, en de druk wordt voor sommige mannen echt gewoon teveel. Vooral de jonge meiden, die het niets kan schelen wat hun vent eigenlijk voelt, en een soort karikatuur van een beeld van mannen hebben, douwen die pooiers soms voorbij wat ze kunnen hebben. En die haakt ook een keer af.

Dan is het tijd voor wraak. Hoeren die gedumpt worden door hun pooier, je vindt geen gekkere mensen in de wereld. De acceptatie die je al die tijd hebt gevoeld, die lijkt dan opeens niet echt te zijn, en dan ontploft er iets. Het is veel erger dan gewoon gedumpt worden, want je had voor àlles op hem gerekend, en je staat helemaal alleen in je liefdesverdriet, en hij heeft die beloftes waar je zo op rekende gebroken. En voor wraak staat de politie met open armen klaar. Ze hebben "jouw" verhaal al, je hoeft bijna alleen de plaatsnamen en de datums in te vullen, handtekening en klaar.

Het zijn drama's, die pooierrelaties. Maar ze werken dus niet zoals de boekjes het zeggen. Ik heb nog niet gevonden dat er echt zachte pooiers zijn die hun meid vast kunnen houden als ze niet of niet meer willen. Want het vastklampen moet van twee kanten komen. Hij heeft geen superkrachten, wat de media en de verbiedertjes je ook willen laten geloven. Het enige wat hij heeft wat het bijzonder maakt, is de kracht van het stigma, dat haar kwetsbaar maakt.

In die relaties bouwen er spanningen op, en die spanningen komen er vaak uit met veel geschreeuw en geweld. Daar kan je al aan zien dat het helemaal foutzit. Maar die mensen accepteren dat. Ze weten dat er spanning is, en dat die spanning er soms uit zal komen. Dan accepteren ze ook maar al die pijn en dat geweld, want dan is de stoom weer afgeblazen, en dan kan het weer even doorgaan. Ik zou het niet accepteren, maar andere vrouwen zien dat anders.

De boekjes hebben het hier wéér mis, want die ruzies en het geweld zijn niet bedoeld om haar aan hem te binden. Het doet het omgekeerde, je kan lastig nog vinden dat je wat aan hem hebt als hij zo is. Het is juist zijn frustratie, en soms de hare, die zorgt voor al die haat en nijd. Het is hoe hij zich aan haar vastklampt, dat hem zo frustreert. Hij moet het maar bijhouden. Ze blijven alleen omdat zij geen alternatief heeft voor een maatje dat haar accepteert, en omdat hij geen alternatief heeft voor een sugarmommy die afhankelijk genoeg van hem is om hem niet in te ruilen.

Ze hebben er soms steun aan dat zij niet alleen van hem moeten pikken dat hij alles opmaakt, en overheersend en soms gewelddadig is, maar dat hij moet pikken dat zij hun inkomen in haar macht heeft, en dat hij moet pikken dat zij voor haar werk met andere mannen neukt. Het is meer iets wat ik gewoon zíé, maar eigenlijk niet iets wat ik echt begrijp. Het maakt het voor sommige vrouwen makkelijker om te lijden, als ze zien dat hij óók lijdt.

Ik heb ook van meiden gehoord die een pooier een poosje nodig hadden. Meestal omdat ze ophikte tegen iets wat ze zelf niet goed durfde, of niet kon zonder dat iemand haar met haar motivatie hielp. Dan hebben ze er één nodig, en als ze over de hindernis heenzijn, dan komt de kift, en dan dumpen ze hem weer. Of dat nou cosmetische ingrepen zijn, een zakelijke verbetering aangaan, kids nemen, of naar full time in de prostitutie gaan. Die laatste zijn trouwens de loverboys waar iedereen het over heeft, en die hebben helemaal een eigen stukje nodig!

Je moet het niet met je verstand proberen te begrijpen. Deze dingen gebeuren niet met hun verstand, maar met hun emotie. Ook voor de pooier dus. Ze zijn meestal hele emotionele mannen, die niet met hun impulsen om kunnen gaan. Ergens herken ik er zelfs iets artistieks in. Er zijn er geen twee precies dezelfde. En dat is voor die meiden ook een valkuil, want je ziet ze na de eerste telkens weer een nieuwe proberen, want déze is ànders!

De vrouwen dweepten met die pooiers. Die maakten zichzelf wijs dat die relatie hun toekomst was, en die moesten zich echt helemaal onderdompelen. Als je je poten op de grond houdt dan trap je niet in dat dweepverhaal. Er was er één die het heel mooi zei. Ze zei: "het is net alsof je Bella bent in Twilight." En dat snap ik wel, want die gooit zich ook helemaal op zo'n vent die als enige ding heeft dat hij haar geaccepteerd laat voelen, terwijl hij haar eigenlijk meesleept naar een slecht lot.

Van die meiden die houden van vampierverhalen, die bleken wel een rode draad te zijn. Als ze dat geil vinden, vinden ze een pooier ook geil. En ik vind ook dat die Twilight-boeken heel wat weghebben van een pooierrelatie. Het meisje richt zich helemaal op wat die ene man wil accepteren, en ze doet alle achterlijke dingen die ze maar kan bedenken om dieper in die relatie te komen.

Zelfs de vampiers doen hetzelfde, ook de hele tijd die dreiging die ze oproepen, en die gevaren die ze meebrengen waar ze het meisje dan zogenaamd voor beschermen. Als ze niet de hele tijd probeert hem voor haar te winnen, gaan lullen dat ze zonder hem beter af is en dat hij beter kan verdwijnen, zodat zij hem weer achterna moet zitten. De hele tijd elkaar zitten te stressen, ik zie het allemaal terug. Twilight is bijna een pooierhandboek.

Het ontstáát. Die vrouwen en die mannen werken aan elkaar, en manipuleren elkaar, en raken echt in elkaar verstrikt. Je hebt niet een slimme pooier die een dom meisje dolt. Het gaat vaker juist om meiden die flink slimmer zijn dan die pooier van ze. Ze zijn allebei echt emotioneel met elkaar verbonden, en ze gebruiken elkáár. Er zit vanalles in, jaloezie, passie, hebberigheid, masochisme, dweepzucht, lust. Maar vooral liefde, op een hele perverse manier. En ze hebben er wat aan. Ze willen het, ookal is het genot de scherven achteraf niet waard.

Hopelijk heb ik nu wat duidelijker gemaakt hoe het werkt met pooiers. Het is nietzo simpel als je in de media hoort. Het is ook nietzo simpel als wat ik zelf dacht voordat ik het voor dit stukje ging uitzoeken. Dit stukje is bijna per ongeluk ontstaan, terwijl ik bezig was met uitzoeken hoe ik een stukje over loverboys kon schrijven. Ik heb er een heel stuk uitgehaald over hoe pooiers nou eigenlijk gemaakt worden, en misschien komt dat ook wel binnenkort aan de beurt. Maar dit stukje is hier nu, zodat je de dingen beter in perspectief kan zien. En loverboys, daar kom ik binnenkort ook hopelijk aantoe.