Sjiek

Jezelf een houding geven is menselijk. We doen het allemaal wel soms, maar sommige mensen doen het meer dan andere mensen. Je hebt mensen die erg zichzelf blijven, en mensen die helemaal een muur om zich heen bouwen. Dat zijn mensen die zich erg druk maken over wat andere mensen van ze denken. Je laat dan zien, wat je wil dat andere mensen van je zien. En dat is meestal heel anders dan wat je van jezelf voelt.

Ik heb dat ook best lang gedaan. Het was altijd heel belangrijk wat de andere mensen van de kerk van ons dachten, en dus moesten we altijd iets laten zien wat we eigenlijk niet waren. Mijn moeder hoefde het minste te doen alsof, die was vanzichzelf al heel vroom en netjes, maar die had er nog het meeste moeite mee. Mijn vader was praktischer, en die speelde mooi weer alsof het niets was. Ik deed ook erg mijn best, dat ging eigenlijk pas langzaam over toen ik in een kraakpand woonde.

Er is voor mij verschil tussen doen wat er van je verwacht wordt, en doen alsof je méér bent dan andere mensen. Soms is het verschil nietzo groot, maar ik denk dat het vooral gaat om de gedachte. Als je het doet omdat je anders eruit ligt is het wat anders dan als je het doet om iemand anders zich minder te laten voelen. Dat kan je het beste zien door hoe mensen het in je gezicht duwen.

Het heeft is eigenlijk gewoon schijnheilig zijn. Soms is dat erge schijnheiligheid, zoals als je wil laten zien dat je beter bent terwijl je eigenlijk helemaal niet zo vroom of gul bent als je zegt. Soms is het minder erg, als je je gewoon een beetje schaamt, en dan maar iets verzint wat niet echt waar is. Het mag natuurlijk nooit andere mensen in de problemen brengen. Dan ben je gewoon fout.

Meestal is het ook niet eens nodig. Ik weet nog wel een meisje waarmee ik in een kraakpand zat, die een bijbaan bij een vistent had. Zij was altijd aan het klagen over dat ze geen keus had en dat "vergif" maar aan kinderen verkocht, en dat ze geen deel wou zijn van de kapitalistische markt, maar eigenlijk vond ze het best leuk, en ze kon de centen goed gebruiken. Dat kon ze alleen maar toegeven als ze kei-stoned was. Ze klaagde omdat ze vond dat het iets was waar ze zich eigenlijk voor moest schamen. Niemand dacht er een moment aan, het was niet nodig.

Ik kan het goed begrijpen, ik heb het zelf ook veel gehad, en soms heb ik het nog wel. Ik gooi mezelf ook niet voor iedereen open, en dan laat ik ook wat anders zien. Maar daar ga ik echt niet ver in. Ik heb van huis uit meegekregen dat je heel goed op je tellen moest passen, omdat mensen gaan roddelen, maar als je uit het kleine wereldje van het kerkgenootschap stapt, is dat opeens niet meer waar. Dat was fijn om te leren.

Tijdens mijn werk is het anders. Natuurlijk laat ik dan wat anders zien dan ik echt vind, want dat is een belangrijk stuk van mijn baan. Illusie maken is nog belangrijker dan het voorspel. Maar dat doe ik niet om mezelf beter te laten lijken dan ik ben. Ik doe mezelf wel anders voor, maar dat is niet voor mijn eigendunk. Het is om de klant de beste ervaring te laten meemaken.

Je hebt verschillende soorten van sjiek. In een krachtwijk waar ik even woonde, had je mensen die graag lieten zien hoe dronken en agressief ze wel niet waren. Op de grachtengordel heb je veel mensen die graag hun decadentie extra aanzetten. Die losse stropdas op de borrel is heel precies zo gehangen, dat hij wel flatteert, maar er toch heel nonchalant uitziet. Een buurjongen van me doet elke ochtend twintig minuten over zijn out of bed kapsel. Dat is voor al die mensen sjiek zijn. En dat kan helemaal geen kwaad.

In de prostitutie heb je andere soorten van sjiek dan daarbuiten. Het is ingewikkeld omdat er zoveel domme vooroordelen over je werk zijn. Wat laat je dan zien om sjiek te zijn? Dat verschilt nogal van mens tot mens. Ik zal maar met mezelf beginnen, ik en de meeste prostituees waarmee ik goed opschiet, vinden het sjiek om ons te laten zien als zelfbewuste onderneemsters. Daar zijn we trots op. En daarvoor hoeven we niets te faken. Maar je legt er wel heel de tijd de nadruk op.

We laten de hele tijd zien dat we zo onafhankelijk zijn, en dat we ons niets laten vertellen. Dat is een reactie op wat mensen van ons denken, maar ik word het ook weleens beu om zo de hele tijd de nadruk te leggen op onafhankelijk zijn. Ik weet het wel, en ik kan het niet uitstaan dat je mensen er zo mee moet confronteren voordat ze het geloven. Ik word zo snel boos als ik mensen over de prostitutie hoor praten met al die domheid die uit de media komt.

Ik denk best dat er meiden zijn die dat vervelend van me vinden. Ik kan me namelijk ook rotirriteren aan de andere soorten van sjiek die er in de prostitutie zijn. Dat is misschien niet eerlijk, maar zo heb ik het nou eenmaal.

Je hebt best wel wat clubbazen, die altijd een beetje neerbuigend praten over de klanten. Nooit waar een klant bij is natuurlijk, ze willen de klant niet laten zien wat ze doen. Ze praten over "mannetjes" die achter hun "piemeltje" of "plassertje" aanlopen. Ze zeggen te pas en te onpas dat de klant maar zelf moet weten of hij gelooft in wat we hem laten zien. Ze doen alsof ze zelf erboven staan, en onze charme niet eens kunnen voelen. Alleen ontzettend groene meiden geloven dat natuurlijk, maar we doen maar alsof we het niet een beetje zielig vinden.

Ook al zijn ze het soms eigenlijk niet, ze doen zich vaak nogal volks voor. Raar woord van iemand die in de kraak zat misschien, maar lekker duidelijk. Het is een soort van overdreven nonchalant en bot zijn. Ze hebben misschien aan de aankleding van de zaak een paar ton uitgegeven, en ze doen hun best om de meisjes goed te laten werken, maar ze weigeren om zelf mee te doen. Het zou voor de zaken veel beter werken als ze meer als een hotelchef zich zouden gedragen, en als een butler in de achtergrond zouden blijven, maar ze doen dat juist vaak niet. Ze doen meer als een bouwvakker of een concierge. Ik begrijp het niet. Het is een soort van sjiek zijn voor ze.

Neerbuigend doen over de klanten is denk ik om ons te laten denken dat we geen invloed op hem hebben. Ze zijn bang dat als wij zien dat zij ook seksuele gevoelens hebben, dat zij dan kwetsbaar voor ons worden. Onzin natuurlijk. We zijn helemaal niet zo met de baas bezig, en het zou zo niet werken ook. Ik denk dat het komt doordat de bazen ervaring hebben met een andere soort sjiek, van de meisjes die altijd lullig moeten doen over de klanten.

Ze zijn er veelteveel, de vrouwen die op hun klantjes moeten neerkijken. Altijd zuchten en klagen, en vooral nooit plezier ervan maken. Ze zijn nooit ergens leuk van onder de indruk, en ze máken het nooit leuk voor zichzelf. Dan is het ook wel makkelijk om dat echt te menen. Die sjagrijnige instelling kwam ik vooral in de minder goeie clubs tegen, maar achter de ramen zag ik het ook wel. Hier heb ik over een voorbeeld geschreven.

Het is een soort van sjiek, dus zelfs vrouwen die het eigenlijk best leuk werken vinden gaan ook zèggen dat ze het zo ervaren. Dat deed ik ook nog wel in sommige clubs, om niet dwars te zijn. Eigenlijk vind ik dat nu heel verkeerd van mezelf. Je liet zien dat je boven het werk stond, vond je zelf, maar eigenlijk is het gewoon te arrogant zijn om je werk goed te doen. Het is heel onaardig zijn voor je klanten om het zo te doen.

Je merkt al snel dat het niet kan kloppen. Ze zeuren de hele tijd over klanten, en dat het het geld niet waard is. En toch gaan ze door zoals ze werken. Ik zag het ook terug in de documentaire over de Fokkens zusjes. Die hoor je weleens een leuke herinnering ophalen, maar dan praten ze mekaar al snel weer om zodat ze weer heel zuurtjes en zuinigjes over hun ervaringen gaan zijn. Let zelf maareens op.

Het andere uiterste, is van die vrouwen die zeggen dat ze àltijd klaarkomen, en dat het geweldig is met elke klant. Dat ze het doen omdat elke keer een seksueel hoogtepunt is. Die vinden het niet sjiek om ook dompers te hebben, of oninteressante klanten. Die worden veel vaker niet geloofd dan de zeikhoeren die altijd klagen. Doen alsof je altijd geil bent is een beetje moeilijk te geloven. Eigenlijk vind ik ze makkelijker te geloven dan de zuurwijfjes, maar zo heb je ze nou eenmaal ook. En als je er twee samen hebt, gaan ze opbieden. Dan wil je er al snel niet bij zijn, want daar zit wel wat scherps bij.

Er is één soort van sjiek die ik wel extra uit wil leggen. Dat is het soort sjiek dat het meisje zich probeert af te scheiden van haar werk. Het wordt als schaamtevol behandeld als je mannen echt bij je laat komen, en dus zeggen ze dat ze dat toch dan vermijden. Dan zegt ze van die dingen als: "op mijn werk ben ik Suzana, maar als ik naar huis ga ben ik weer gewoon Truus" of: "ik sluit mijn gevoelens af als ik werk, dan ben ik niet mezelf."

Die meiden die dat ècht doen, die bestaan. Dat heb ik zelf ook wel gezien. Meestal trieste gevalletjes, die de prostitutie even doen op hun weg naar beneden. Maar de meeste die dat zeggen, als ik dan met ze doorpraat, blijken het toch niet zo te menen. Die hebben er eigenlijk best een goeie tijd mee, maar die hebben last van het taboe, en daardoor blijven ze toch zich vervelend voelen met dat ze zichzelf niet kunnen accepteren. Niet voor de buitenwereld, maar vaak ook niet voor mensen die ze beter kennen.

Het is dan sjiek dat ze niet een hoer zijn die het werk gewoon zèlf doet, maar iemand zijn die er eigenlijk te goed voor is. Ergens zit er ook wel bij dat ze het zien als een soort van reddingboei, dat ze het achter zich kunnen laten. Zo vertellen ze zichzelf dat ze niet veranderd worden door het werk. Ze willen namelijk geen hoer wòrden. Het verhaal is toch dat je als je prostitueert, een soort on-mens wordt, je wòrdt een hoer. Dat is een gevoel dat ik telkens tevoorschijn zag komen als ik aan zo'n meisje vroeg waarom ze met dat verhaal kwam. Het was altijd wel even voordat ze er zelf mee kwamen.

Ik denk soms dat het wel lijkt op wat die clubbazen dan doen, die willen er ook boven staan. Maar er is wel verschil natuurlijk. Die clubbazen willen niet gezien worden als iemand waar je mee kan fucken, maar die meisjes willen niet worden gezien als iemand die verloren is. Dat is wel heel anders.

Je hebt ook verschillende soorten sjiek doorelkaar heen. Het boekje van de zusjes Fokkens is wel een mooi voorbeeld. Daar laten ze toch meer het glimmende kantje zien, en in de documentaire is het meer zeuren en neerhalen. Het ligt vooral aan de andere meisjes om ze heen. Vrouwen die in een clubje zeurders komen, weten wel dat ze afgekat kunnen worden als ze gaan vertellen dat ze per klant minstens twee keer klaarkomen. En een zeurpiet zal bij een groepje van die klaarkomsters ook niet snel zich als een zielig ontevreden dingetje gaan neerzetten.

Zoals je wel ziet, het is een raar wereldje, en er is helaas niet veel eerlijks. Dat vind ik wel jammer aan hoe we in de business met elkaar omgaan. Ik heb wat èchte goeie contacten, met W en N enzo, en daarbij hoef ik me niet anders voor te doen. Dat is erg bevrijdend. Die houden ook geen masker voor mij op. Voor de rest is het anders, maar daar doe ik het dus ook. Het wordt heel erg je gewoonte, als je beroep is om illusies voor mensen te maken, en je meest intieme dingen te faken.

Iedereen doet aan sjiek, maar in onze business is het extra ingewikkeld, en komt door het taboe en de gewoonte om alles maar te liegen, er nog een extra ingewikkeldheid bovenop. Als we dan praten met buitenstaanders, is er helemaal geen kans meer dat ze kunnen snappen hoe het echt is. Als we de buitenwereld willen vertellen hoe het ècht is, moeten we dáár eerst eens overheenstappen.