Hier klopt iets niet

Ik weet al een hele poos dat er een nieuw boekje van Patricia Perquin aan zat te komen. Aan de titel wist ik ook wel waar het over zou gaan. Ik had eigenlijk bedacht om er maar gewoon helemaal geen aandacht aan te geven. Hoe minder aandacht er is voor dat boekje, hoe beter. Het kàn met de titel en de schrijver nauwelijks iets waars in zich hebben. Het komt alleen nu al zo breed in de pers dat ik het niet langer kan doodzwijgen.

Iets anders is dat ik normaal één of twee keer in de week bezoek krijg van iemand die Patricia Perquin in de Google heeft getikt, maar dinsdag waren het er tweehonderdzevenenzestig, en woensdag vierhonderdtwintig. Mensen zijn op zoek, ik moet ze toch ook wat geven.

Voor nieuwe lezers, ik heb al vaker over Patricia Perquin geschreven. Ik heb geprobeerd om lekker genuanceerd over haar te blijven, maar ze heeft leugen op leugen gestapeld, zonder een greintje respect of rechtvaardigheidsgevoel. Ik denk dat er wat geestelijk mis met je moet zijn om zo te liegen. Ik word heen en weer geslingerd tussen denken dat ze het allemaal expres doet om de hype over haar boekjes zo hoog te krijgen, of dat ze gewoon een heel zielig gevalletje is.

Zelf ga ik het boek niet kopen. Ik ga niet mijn geld naar haar toesturen. Dat weiger ik gewoon. Dat zorgt wel dat ik niet snel met een recensie kom, maar dat moet dan maar. Ik heb toch al genoeg te doen. De laatste keer dat ik haar boekje las had ik aan het eind vijfentwintig kantjes met aantekeningen over dingen die ik ongeloofwaardig vond. Daar ging zoveel tijd inzitten.

Ik weet wel waar het boek over gaat. De meisjes van mevrouw de Wit gaat over loverboymeisjes die door Anita de Wit worden opgevangen. Het boek "geeft een stem" aan die meisjes. Of dat een echte weergave van hun verhaal is, of dat Perquin weer wat uit haar dikke duim heeft gezogen, dat kan ik niet honderd procent zeggen. Maar ik weet wel wat van loverboymeisjes, en ik weet wat van die Anita de Wit.

Jullie moeten weten dat ik heb zitten wikken en wegen over dit stukje, dat eigenlijk vorig weekend al had moeten verschijnen. Dat kwam door twee dingen, de vreemde ontwikkelingen met Kim Holland, daar ga ik zo over door, en wat ik nou kan vertellen over Anita de Wit. Ik ken die namelijk niet persoonlijk, maar ik heb wel veel over haar bijelkaargepuzzeld, onder andere van mensen die wel met haar te maken hebben gehad.

Ik zal er weer wat de heks over moeten uithangen, want in de media is er nauwelijk kritiek. Wel wat algemeens af en toe, maar niet in de grote nieuwskanalen, en ook niet in het geval van dit boek. De loverboymythe wordt als het Evangelie door heel Nederland geaccepteerd. Er zijn wel wat mensen die een weerwoord durven te geven, maar volgens mij onderschatten die ook hoeveel het meisje eigenlijk bijdraagt aan die situatie. Daar komt nog een keer een stukje over als ik durf.

Netzoals Linda van Goch van "Open Ogen" is Anita de Wit bezig met zelfrechtvaardiging. Linda was vroeger zelf hoer en is dat nu aan het afboeten, maar Anita heeft een dochter die wegliep en ging prostitueren. De meiden die ze binnenhaalt is ze aan het kneden naar nette slachtoffers inplaatsvan ontspoorde tieners.

Als je wilde indianenverhalen wil, kan je het best naar tienermeiden gaan. Ik weet nog wel met wat voor verhalen ik bij mijn ouders kwam, en ik was héél braaf! Daar schaam ik me nu best voor. Ik ging alleen nooit zover als die meiden, maar dat is misschien ook wel omdat ik wel wist wanneer ik moest stoppen als mijn vader mij een nadenkende blik gaf. Als je niet genoeg aandacht krijgt om te zorgen dat je dat een beetje bij het echte houdt, gaat dat wel mis.

Het wordt dan wel gevaarlijk als je mensen hebt, die die meiden gaan bijsturen in de foute richting. Je ziet de politie het al doen, met volwassenen, en stel je dat soort dingen nou eens voor maar dan met een tienermeisje die àlles zegt wat maar uitkomt, en iemand die héél graag een wild verhaal wil dat in haar straatje past, die haar coacht. Dat gaat weken zo door, en zo hersenspoel je die meiden tot ze het zelf ook genoeg gemak mee hebben dat ze voor zichzelf kunnen doen alsof ze het geloven.

Ik krijg kromme tenen als ik haar zelfgenoegzaam hoor praten met die verzuurde uitdrukking. Er zit een luchtje aan dat mens. Het is moeilijk om precies te zien wat ze er nou mee wil, maar er zit een motivatie in die haar helemaal strakmaakt. Het gaat niet om die meiden hun eigen weg te laten gaan, maar om ze acceptabel te maken voor die Anita. Ze heeft geen papieren, en dat kletst ze netzo slap weg als wat ze haar meisjes leert.

In meerdere interviews zegt ze dat die meiden "seksverslaafd zijn gemaakt" en dan gaan er bij mij rode vlaggen omhoog. Seksverslaving is namelijk wel heel makkelijk om eigenlijk te zeggen dat seksuele drang niet goed is, en weg zou moeten. Die meiden hebben seks geproefd, en die hebben een eigen seksualiteit. Als je dat als een ziekte gaat behandelen, of erger als een verslaving, dan ben je ze aan het misleiden. En je leert ze slechte dingen. Over seksverslaving schrijf ik binnenkort nog wel een stukje.

We zien de toverpooier ook weer om de hoek komen. De geslepen jongens die een enorm netwerk kunnen onderhouden, en kennelijk meisjes slinks verliefd kunnen laten worden en houden. Die ze altijd vinden, wat ze ook doen. Die als spoken opduiken op plaatsen waar je ze niet verwacht, en die nooit door de omgeving worden aangepakt of opgemerkt. Die het meisje precies zo weten aan te pakken dat ze nooit knakt en alles vertelt. Die grof geweld aandoen, waar geen spoor van achterblijft. Die een ideale smoes zijn om zelf geen verantwoordelijkheid te nemen.

Voor die meisjes is prostitueren echt geen vetpot. Ik weet héél goed waar verschillende meisjes op kunnen rekenen met verdiensten, en zoveel tijd en moeite investeren in zo'n meisje als ze niet zelf mee wil werken, lóónt gewoon niet. Het klinkt ook niet geloofwaardig als ze beschrijven hoe mannen totaal niets merken van meisjes die met grof geweld en stress aan het werk worden gezet. Klanten zijn meestal de grootste lieverds, klootzakken houden niet van betalen.

Het past gewoon niet. De smoezen die ze oplepelen, vol vertrouwen, zelfs zonder schaamte, kunnen gewoon niet als je erover nadenkt. Een toegankelijk voorbeeld is dat de Wit in het verleden heeft gepraat over meiden die achter de ramen zaten terwijl hun paspoort was afgepakt. Als je daar echt eens hebt gestaan, weet je wel hoevaak de exploitanten, politie en de instanties daar je paspoort komen controleren. Zovaak dat je het ding voordat hij verloopt al moet vernieuwen, omdat de rug eruit is.

Je kan ook aan de body language wel zien, en aan de stem horen, dat dit gewoon bakvissenpraat is. Wàt ze vertellen, dat is geen bakvissenpraat, maar dat is het beeld van mensen die het nooit vanbinnen hebben gezien. Al die anonieme kamertjes waar mannen je om de beurt nemen, klanten in parkeergarages afwerken, dat gebeurt gewoon niet. Daar krijg je de klanten niet voor. En in parkeergarages word je echt gepakt. Dat zoiets één of twee keer gebeurt met één of twee meiden, dat kan nog. Maar niet telkens weer die verhalen.

Ik zie hier zoveel dat niet klopt. Het wil al wat zeggen dat ze denkt dat een hoer niet gelukkig kan zijn, en geen kinderen kan krijgen. Als ze dat al denkt, hoe verknipt is haar idee dan? Ze haakt in op elke hype die ze ziet, social media, internet, groepsverkrachtingen, geweld, dat vaak onmogelijk geweld is trouwens, seksverslaving, verkopen van meisjes, de slachtoffers worden steeds jonger, ga maar door.

Mensen geloven het, poepen zonder douwen. Zelfs dat Maria Mosterd, die ècht niet de ongelofelijkste was, totaal doorgeprikt werd, heeft mensen niet kritischer en voorzichtiger gemaakt. Deze verhalen spelen op de emotie, en mensen vinden het harteloos om erover te dènken dat het misschien gewoon gejokt is. Het moet dan natuurlijk wel bij hun bestaande plaatje passen. Zolang het maar over prostitutie gaat, geloven ze het meteen.

Eigenlijk zou ik het wel prima vinden. Het is allemaal gelogen, en het is een zieke relatie tussen die vrouw en die meiden, maar ze hebben er allebei hun pleziertje aan. Ga je gang dan maar. Maar het is mis als dat dan wordt gedaan van subsidiegeld, want dan betaalt iedereen voor dat pleziertje van hen, en het is voor mij helemáál mis als het wordt gebruikt om de prostitutie nog meer in het verdomhoekje te zetten.

Dat Patricia Perquin hier een goudkistje heeft gevonden, dat zie ik wel. Haar eerste boek molk al alle wilde verhalen over de prostitutie op de Wallen uit, hier heeft ze weer zoiets. Nu kan ze het hebben over tweedehands verhalen waarin er weer lekker rode koontjes worden gemaakt terwijl niemand er kritisch naar kijkt, omdat het gaat om de wereld van de prostitutie, waar elke vrouw een slachtoffer is en elke pooier kan toveren.

De inhoud van het boek ken ik dus nog niet, maar ik denk dat ik het wel kan raden. Als ik nou ga raden nou dat het boek uit is kan ik er niet echt indruk meer mee maken, dus dat laat ik maar. Ik weet al wel dat het weer met dezelfde toon van minachting is geschreven, want ik heb al wat zinnetjes voorgelezen gehoord.

Hier wordt het heel raar. Patricia schreef in haar boekje dat Kim Holland willens en wetens gebruik maakt van loverboymeisjes. Kim kreeg dat te zien, en die was daar heel gekwetst door. Dat begrijp ik wel! Ze werd beschuldigd van zoiets gemeens. Dat is een beetje Patricia's manier, die probeert zoveel reuring te maken als ze kan om maar aandacht te krijgen. Daar wil ze iedereen wel zwart voor maken. En die rechtzaak van de èchte Patricia Perquin over het gebruiken van haar naam, was ook alleen maar goed voor de verkoop.

Patricia laat het geciteerde meisje zeggen dat Kim een pornoheks is. Ik moest bijna lachen toen ik het hoorde, want het is niet vaak dat ze zo Freudiaans verspreken over hun heksenjacht op mensen die in de seksindustrie werken. Het is een uitspraak die zo in "Achter het raam op de Wallen" had kunnen staan. Het is diezelfde gemene zeurtoon.

En dan krijg je dit! Kim maakt een babbeltje met Patricia, en opeens is alles koek en ei! Kim praat erover alsof ze hartsvriendinnen werden op het eerste gezicht, en Patricia meldt vooral even dat er geen rectificatie komt, en dat de beschuldiging er staat en blijft staan. Prometheus, de uitgever van Patricia, komt met dat de zin waarin Kim van mensenhandel wordt beschuldigd uit de vierde oplage zal worden geschrapt, maar niet de eerste drie.

Wat is hier aan de hand?

Kim Holland capituleert volledig terwijl ze begint uit een positie van overwicht. Strafrechtelijk kan ze Patricia aanpakken voor laster, 262 Sr, subsidiair smaadschrift, 261 lid 2 Sr. Privaatrechtelijk kan zij beroep doen op onrechtmatige daad, en daar heeft ze goede kans mee. Weliswaar is vernietiging van de oplage onwaarschijnlijk vanwege het groot geldelijk belang, maar ze zou een leuke schadevergoeding en rectificatie kunnen krijgen.

De ernst van de aantijging is ook niet mals. De beschuldiging zoals geciteerd is er een die mogelijk valt onder 273f lid 1 sub 6, lid 3 sub 1, of als de rechter doet wat Dettmeijer wil in haar jurisprudentie-rapportage (summum ius, summa iniuria), lid 1 sub 1.

Publicisten, en daaronder valt je dinnetje Perquinnetje ook, worden door de rechter aan strengere verantwoordelijkheden gehouden dan zomaar iemand die eens wat op internet schrijft. Ook het feit dat het boek een zeer brede doelgroep heeft, en de gedupeerde kwetsbaar is door haar beroep wegen mee in het voordeel van Kim. De gevolgen voor Kim zijn afdoende dreigend om schade aannemelijk te maken. De feitelijkheid waarachter Perquin zich zou kunnen verschuilen is dat ze citeert uit een interview, maar de interview-exceptie gaat niet zo ver dat je dit soort zware aantijgingen zomaar zonder verder bewijs of wederhoor op naam kunt maken. Zelfs het gezag van Perquin is in het voordeel van Kim, ook al is dat gezag gestoeld op haar eerdere kletsika.

Als ze dit naar de rechtbank zou brengen zit er voor Patricia een voorwaardelijke boete in, en voor Kim een rectificatie en een kleine schadevergoeding. Ik zie het wat klein voor me, want het blijft natuurlijk wel een porno-actrice, en die krijgt niet hetzelfde als een respectabel persoon. Zo is het, dat weet jij ook.

Dat ze het nu opgeeft is onbegrijpelijk, vooral gezien de immer voortdurende vijandigheid van Perquin. Is Kim geintimideerd geraakt, of heeft haar advocaat haar kansen verkeerd voorgespiegeld? Was ze bang voor de media die haar zou bespringen? Of denkt het arme mens echt dat ze fout zat? Ik kan alleen maar speculeren, ik hoop dat we nog meer horen, want dit is absurd.

Je zou meteen denken dat Kim zo makkelijk meeging omdat ze wat te verbergen heeft. Maar dat kan ik me niet voorstellen! Ik ken Kim van een aantal jaren terug nog een beetje, en toen was ze zó lief, zorgzaam en gevoelig dat ik mijn hartje voor haar vasthield dat er niemand misbruik van haar zou maken. Ik heb van meiden die met haar hebben gewerkt ook alleen maar goeie dingen gehoord, zelfs als ze haar niet erg mochten. Het is een klein wereldje soms.

Hier is wat raars, ik kan alleen maar gokken wat. Ik heb geen contact meer met Kim. Ik wou dat ze teruggeslagen had tegen Patricia, die nou wéér fluitend wegloopt van het onrecht wat ze doet. Als ze tenminste bestáát, want niemand die ik vertrouw heeft haar ooit gesproken of gezien. Het kan best een groepje zijn bijvoorbeeld. Wie weet is het wel Asscher en zijn secretaresse ofzo. Of is het echt Theodor Holman. Ik kan het niet weten.

Het nieuws houdt hiermee niet op hoor. Het blijft maar komen.

Een radiodebat tussen een vrouw die wel nadenkt, maar de prostitutie niet kent, en een hatelijke hoerenhaatster

Een evangelisch groepje haalt het nieuws omdat het even uitkomt

Amsterdam laat zijn mening horen, en iedereen heeft naar dezelfde domme media gekeken, en dat is het enige wat ze weten.

En er is nog wel veel meer, maar ik kan het gewoon niet allemaal aan. Alleen al meerdere radiostukjes deze week, allemaal commentaar waard, maar ik hou het gewoon niet bij!

Er is ook leuk nieuws trouwens:

In dat fragmentje van MAX kon je zien dat ze aapjes met geld leerden omgaan. Wat denk je dat de eerste transactie onderling was die ze ontdekten?

Er is een man geweest die eens ècht heeft uitgezocht of porno nou demografisch klopt, en hier is een interview met Brooke Magnanti en hem

Als de media nou eens zijn waffel houdt over ons, of gewoon zijn werk deed en geen onzin vertelde, dan kon ik ook eens ophouden met dat nieuws en me gewoon met mijn gewone stukjes bezighouden. Dit stukje kostte me drieëntwintig uur met al het uitzoeken. Nou weer aan de klant hoor.

EDIT: Hendrik Jan Korterink heeft ook een kritische blik op deze toestand.