Kieskeurig

Als hoer ben je in principe gewoon als elke andere ondernemer, iedereen mag proberen om je klant te worden. Net zoals bij een loodgieter, of een boekhouder, werk ik voor mezelf, en ik mag dus ook weigeren wie ik wil. Dat is gelukkig erg makkelijk als je voor jezelf werkt, het is iets tussen de klant en mij. De regels zijn zoals ik ze maak. Daar heb ik eerder ook al wat over geschreven.

Er zijn mensen die echt denken dat je als hoer "moet" met iedereen die aan komt lopen. Dat is natuurlijk gewoon zo'n stom idee dat mensen bij de prostitutie verzinnen omdat ze zich niet voor kunnen stellen dat mensen het werk kunnen doen. Dan moet er zo'n dwang-gevoel voor ze bij zitten. Iets anders kunnen ze niet geloven. Het is één ding dat mensen op straat dat denken, dat is al niet fijn, maar het wordt echt vervelend als je een klant hebt die dat gelooft. Als hij een goeie man is, kijkt hij toch met een beetje medelijden, en dat hoef ik ècht niet. Als hij een klootzak is, heeft hij een machtsgeil idee over me, en dat kan ik niet uitstaan.

Toen ik nog maar net begon, was het een schnabbel. Ik deed het tussendoor, en het was bijna netzoveel voor de nieuwsgierigheid als voor het geld. Toen ik de seks ontdekte werd het nog interessanter ook. Ik was toen heel kieskeurig, maar ik koos mijn klanten toen erg anders uit dan nu. Ik trapte vooral in de gladde praters, en ik verwaarloosde de nette mannen. Dat moest ik gewoon nog leren. Ik koos mannen bij wie ik het gevoel had dat ze respect voor me hadden. Maar omdat ik het nog niet zo doorhad, deed ik eigenlijk het omgekeerde.

Zakelijkheid was niet mijn ding toen. Een man die zakelijk was vond ik een beetje ongevoelig overkomen, en zakelijkheid is voor een ex-kraakster ook iets waar ik aan moest wennen. Ik hield ze vaak een beetje aan het lijntje, omdat ik te bleu was om ze vriendelijk te weigeren. Ik maakte soms zelfs afspraken waar ik nooit voor zou komen. Ik vond het moeilijk om nee te zeggen. Dat vind ik nu een beetje kinderachtig. Die mannen waren hele vriendelijke kerels geweest. Als een vent vervelend was, had ik natuurlijk helemaal geen moeite om hem te weigeren.

Ik dacht toen ook nog dat ik uniek was. Dat is helemaal niet zo. Er zijn flink veel meiden die hetzelfde soort van casual prostitutie doen. Vooral op internet tegenwoordig. En daar zitten best schnabbelaars tussen. Die zijn vrij om het te doen zoals ze dat willen. Dat houdt natuurlijk ook klanten weigeren in. Als je je zaakjes goed voor elkaar hebt in de business, dan kan je zomaar weigeren wie je wil. Maar zo was het helaas niet de hele tijd.

Toen ik achter de ramen ging, werd het meteen een stuk minder vrijblijvend. Je huurt dagdelen, en als je dat dagdeel geen zin hebt, dan ben je nog je huur kwijt. Dus dan ga je toch maar. Je komt ook meer verrassingen tegen met de mannen, ook al is het wel zo dat ik toen heb geleerd dat de meeste mannen netjes zijn, ook al kan je nietzomaar een klant helemaal tegen het licht houden voordat hij binnenkomt.

Achter het raam was niet voor mij, ook al vind ik het een leuk idee. De meiden daar zijn best vrij met hoe ze het doen, je kan er je eigen ding van maken. Die vluggertjes zijn voor sommige vrouwen precies wat ze zoeken. Maar voor mij was het niet diep genoeg contact, even snel pezen is niets voor mij. Bovendien word je er lastiggevallen door onfrisse mensen, en daar had ik al snel genoeg van.

De meisjes achter de ramen moeten in een flits zien wat ze aan je hebben, en dat hangt heel erg van het meisje af. Sommige meiden zijn echt een beetje voorzichtig, en hebben allemaal rooie vlaggen als er iets niet kosjer is, maar andere meiden vertrouwen erop dat ze elke vent wel de baas kunnen worden met een paar opmerkingen. Die waren er echt voor geboren, je kon het aan ze zien. Mijn collegaatjes weigerden soms om goeie redenen, zoals dronken mannen, mannen met een gemene manier van praten, luidruchtige mannen, of stinkende viespeuken. Maar er waren ook slechte redenen, mannen werden vaak geweigerd vanwege hun leeftijd, te jong of te oud, of dat ze een kleurtje hadden. Ik discrimineerde natuurlijk niet.

De regels in de ramen worden ook wel gemaakt door wat de meisjes naast je doen. Niet alleen omdat je niet uit de markt wil gaan staan, maar vooral omdat je de regels anders iedere keer uit moet leggen. Daar word ik ziek van, en de klant vindt het ook maar niks. Dus dan doe ik maar wat de andere meiden ook doen, ook al ben ik het er niet honderd procent mee eens. Dat was wel best naïef. Het is een soort voorverpakte seks die je verkoopt, en dat is niet iets waar ik graag mee werk.

In de club was het anders, daar ben je veel meer bezig met doen alsof je meer doet dan dat er echt gebeurt. Bovendien heb je andere klanten, ze hebben veel minder haast. Ze kunnen kiezen uit een setje vrouwen die er dan zijn, en als je bent gekozen is er best druk om naar boven te gaan. Soms wordt de baas echt moeilijk als je weigert, maar soms ménen ze echt de regel dat je altijd mag weigeren. Bij elke club zeggen ze dat namelijk, maar meestal krijg je toch wel te horen dat je niet goed meedoet als je echt klanten gaat weigeren.

Bij clubs hangt toch een beetje de sfeer van concurrentie, en je wil niet slecht afsteken. Bovendien heb je een baas, die wil ook een goed draaiende club hebben, dus die duwt ook wel tegen je aan. Bovendien komen er niet héél veel mannen naar je club toe, dus als je maar twee keer op een avond een man met interesse hebt, en je wil er één niet, dan ga je met de helft naar huis. Dan zat ik weleens een hele dag voor veertig Euro.

In die tijd heb ik heel erg weinig mannen geweigerd, en ik heb me erg aangepast aan de clubregels. Ik heb in die clubs heel veel domme dingen over me heen laten komen, zoals pijpen zonder condoom. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan, zo dom. Daar hoorde ook weinig weigeren bij, een vent moest me echt pijn doen voordat ik hem weigerde. Asocialen liet ik gewoon maar over me heen, en dat bleef dan wel de rest van die dag bij me.

Dat was iets wat aan me ging knagen, ik ging over mijn eigen grenzen heen. Niet omdat ik dat besloten had, maar vanwege de druk. Ik koos de makkelijke weg, en daar hoorde bij dat ik dingen deed die ik niet wou. Achteraf vind ik mezelf maar dom dat ik het deed, maar zo was ik toen. Dat zat me nog het meeste dwars. Als ik zelf mijn grenzen had verlegd, om mijn business beter te maken, had ik het niet zo gevoeld. Het was dat ik voelde dat ik moest van iemand anders.

Toen ik besloten had om volwassen te worden, en eindelijk mijn zaakje goed had lopen, moest ik ook voor mezelf gaan beslissen wat mijn regels werden. De eerste advertenties die ik ontwierp, waren eigenlijk grote lijsten met regels, helemaal niet aantrekkelijk, die heb ik niet gebruikt. Ik heb veel nagedacht over mijn regels, maar toen ben ik tijdens het werk erachter gekomen dat regels die je zelf maakt, nèt zo strak voelen als de regels van iemand anders.

Ik moest me er even lekker bij gaan voelen, maar ik ben het toen gaan doen zoals het goed voelde. Dan gebruik je wel regels, maar die komen van binnenuit, en je kan voor verschillende klanten verschillende regels gebruiken als je dat wil. En toen ik meer ervaring kreeg, werden er zomaar regels geboren in wat ik deed. Daar hoefde ik niets aan te doen. Het is geen heel wetboek, en de meeste regels zijn voor mezelf. Ik word het zat om bij iedere keer dat iets gebeurt, na te denken wat ik nu ermee ga doen!

Sommige regels zijn simpel. Als een man duidelijk laat zien dat hij geen respect heeft voor wat ik zeg dat mag, dan kan hij voor altijd oprotten. Ook als hij gaat spelen en plagen met mijn regels. Daar heb ik geen medelijden mee, dat pik ik niet één keertje. Ongelukjes gebeuren, maar ik zie het zó als een man met mijn regels wil fucken. Dan is het over en uit. Hij gaat op blokkeren, en hij zoekt maar een andere.

Geweld is ook niet iets wat ik toesta. Als je één keer geweld gebruikt, of gaat dreigen, dan haal ik mijn beveiligers erbij. Ik neem dat heel serieus, en ik weet dat er mannen zijn die het normaal vinden om geweld te gebruiken bij vrouwen. Met die mannen is niet te praten, dus dan is het meteen de jongens erbij, en dan kan hij maar beter meteen vertrekken. Die komt natuurlijk ook nooit meer terug.

Zeiken over condooms doen veel mannen, dus die krijgen één keer een duidelijk verhaal over dat àlles met condoom gaat, en ik géén uitzondering maak. Als er dan nog gezeik komt, hoef ik ze niet meer. Want dat gaat dan alleen maar door, en je hebt de mogelijkheid dat hij gaat proberen om het stiekem te doen. Dat risico wil ik niet nemen. Dus als een man meer zeikt over condooms dan normaal, dan hoeft hij ook niet te komen.

Mannen waarbij ik denk dat ze een SOA hebben, komen ook niet aan de slag. Ik kan niet zien wat het is, en ik kan er niet op vertrouwen dat ze het oplossen. Als ik iets verdachts zie, dan is het over. Ik snap best dat zo'n man er ook niet op zit te wachten, en misschien is het oneerlijk. Maar ik moet op mezelf passen, anders heb ik zó een SOA. En dat kan ik niet laten gebeuren. Condooms werken niet honderd procent.

Ik werk niet met vrouwen. Daar heb ik al eerder over geschreven, dat kan ik gewoon niet. Het is iets diep in mij, wat daar niet mee om kan gaan. Misschien ben ik wel kleingeestig, maar ik wens de holebi's alle geluk toe, en ik wil best vrienden met ze zijn, maar ik kan gewoon niet met een vrouw. Daar komt mijn lichaam tegen in opstand.

Familie weiger ik natuurlijk, want incest is walgelijk. Maar vrienden dus óók, want dat voelt netzo verkeerd. Die snappen dat niet, maar ik wel. Buurtjes, of oude kennissen, weiger ik ook. Ik heb alleen vrienden en kennissen gehad die probeerden te boeken, en daar zaten er dus tussen die niet wisten dat ik het was. Ex-vriendjes weiger ik ook. Dat wordt alleen maar ingewikkeld.

Ik had namelijk een exje die had gehoord van mijn nieuwe werk, en naar mijn club kwam. Ik ging met hem naar bed, omdat ik niet nadacht. Het werd reuze ingewikkeld. Hij haalde zich in zijn hoofd, dat hij door me te betalen toe had laten geven met de dingen waardoor de relatie op de klippen was gegaan, en hij vond na een paar wippen dat het weer aan was tussen ons! Mensen kunnen raar zijn met seks, maar ik zou nu nog steeds niet weten wat ik daarmee moest.

Voor de rest heb ik als regel dat ik me lekker moet voelen bij een klant. En ik voel me lekker bij de meeste mannen, of ze nou oud of jong zijn, en of ze nou slim, dom, rijk, arm, of heel gewoon zijn. Hoe meer ervaring ik krijg, hoe meer ik ze waardeer, vooral de gewone, nette man. Ik mag iedereen weigeren, maar de meeste klanten wil ik helemaal niet weigeren. Er is niets mis met ze.