De uitvinding van de vorige eeuw is wel de mobiele telefoon. Ze zeggen wel dat dat de computer is, maar ik kan beter zonder computer dan zonder mobieltje. Als die zonder batterij zit, kan ik opeens niemand meer bereiken, en mijn zaak niet laten draaien. Ik heb dus ook altijd een extra lader in mijn tas, want ik kan me niet veroorloven dat hij het niet doet.
Iedereen heeft zo'n ding. Ik ken alleen maar kleuters en demente bejaarden die er geen hebben. Sommige mensen hebben er zelfs meerdere. En je kan er steeds meer mee. De tijd van de GSM is wel voorbij, als je het kan betalen heb je gewoon een smartphone. Binnenkort heb je geen computer meer nodig. Met zo'n smartphone komt ook e-mail beschikbaar, spelletjes, en een camera.
En die camera, die zit me dwars. Want het is een groot risico voor mijn privacy. De mensen die foto's maken van mijn kont kan ik nog wel hebben, maar je hebt ze erbij die een plaatje van je gezicht maken. Dat kan ik niet gebruiken, je weet niet waar die foto terechtkomt. En dan is het gedaan met je anonimiteit.
Je wordt er paranoia van. Iedere keer dat een vent zijn telefoon omhooghoudt denk je: "nam hij nou net een foto?" en daar kom je niet achter. Bovendien wil je niet overkomen op je klant alsof je hem niet vertrouwt. Dus meestal ga ik maar van het goede uit, maar als ik zo'n electronisch klikgeluidje hoor, dan moet hij de foto wel verwijderen terwijl ik toekijk.
Het gaat meestal goed tijdens de beurt, want dan heeft hij zijn telefoontje niet binnen handbereik. Je loopt nog weleens risico als hij zich aan begint te kleden, want minstens één op de drie grijpt meteen naar zijn mobiel als hij zich aankleedt. Dan is snel een foto maken goed mogelijk, en ik kleed me altijd langzamer aan dan de man.
Als je je sneller aankleedt dan zo'n vent, voelt hij zich gehaast. Als je in bed blijft liggen, misschien met een laken, maar verder naakt, dan voelt hij zich daar beter bij. Als hij bijna klaar is, trek ik even snel mijn kleren aan, bijvoorbeeld als hij zijn schoenen strikt. Dan kan ik hem netjes naar de deur brengen.
Op die manier ben je dus een paar minuutjes heel kwetsbaar voor de snelle foto. En dat is niet leuk. Die cameraatjes zijn zo goed, dat je ook niet meer een grauwe vorm bent, die uit blokjes bestaat. Het is gewoon een kwaliteitsfoto met een moderne mobiel. Die bovendien binnen secondes op Internet kan staan.
Gelukkig zijn de meeste mannen niet dom, en ze snappen wel dat het héél onbeleefd en ongewenst is! Toch zijn er mannen die het doen, ook al weten ze heel goed dat ik het niet wil. Vaak zijn het dan toch al mannen die er een slaatje uit willen slaan, of die tijd rekken, ik denk dat die gewoon iets extra's willen hebben genomen.
Ik geloof best dat de meeste van die foto's gewoon rukmateriaal voor die vent zijn, en dat vind ik ook niet erg. Dat kan ik zelfs wel als een compliment zien. Maar het is mogelijk dat zo'n foto op andere plekken terechtkomt. Zelfs dat vind ik niet zo erg, als het gewoon op Internet komt als een foto van een lekker wijf. Maar ook dat wil ik niet, want op een dag herkent iemand me, en schrijft er een krabbel bij dat ik een prostituee ben.
Er zijn zo nu en dan mannen die een pornootje met me willen maken, soms komen ze met professionele camera's aan. Gratis reclame, noemen ze dat. Als ik het uitleg zijn ze dan echt verbaasd. Veel mannen denken toch dat het je niets kan uitmaken. Het idee van de publieke vrouw die totaal niets om zichzelf geeft leeft nog erg. Niet genoeg mensen lezen mijn blogje!
Afgelopen donderdag kwam er een nieuwe klant bij me. Bij nieuwe klanten moet je toch extra oppassen, maar bij deze was dat terecht. Hij was eerst heel loslippig, schepte op over zichzelf, en hij had er wel zin in. Dat vond ik natuurlijk fijn. We spraken af, en op het afgesproken moment stond hij netjes voor de deur.
Toen ik opendeed was het eerste wat hij deed een foto maken van mijn gezicht met zijn mobiel. Ik stond helemaal perplex, wat een onbeleefde actie. Ik vroeg hem om de foto te verwijderen. Dat deed hij pas toen ik er best wat over uitgelegd had, en met duidelijke tegenzin. Ik had toen af moeten haken, maar iedereen maakt weleens een foutje.
Binnen moest ik hem vragen om die telefoon weg te leggen, en we gingen aan de slag. Hij wou na een poosje op zijn hondjes, en terwijl we daarmee bezig waren, merkte ik aan hem dat er iets niet klopte. Toen ik omkeek zag ik dat hij zijn telefoon tevoorschijn getoverd had, en hij was me aan het filmen. Toen had ik mijn buik vol, en ik zette er een punt achter.
Ik wou dat hij het filmpje verwijderde, en hij deed alsof hij dat deed, maar bij de bevestiging voor het verwijderen drukte hij snel op nee. Hij dacht dat ik daar wel in zou trappen. Daar kregen we echt ruzie over, met schreeuwen en alles. Hij bleef beweren dat hij het had verwijderd, maar ik zag het thumbnail nog steeds staan.
Toen ik het zelf wou doen begon hij te duwen, dus ik toetste toen mijn beveiligers vast in mijn telefoon. Ik belde al, maar toen hij kalmeerde legde ik weer neer. Hij begon uit te leggen dat het alleen voor hemzelf was, en dat hij vond dat voor mijn prijs filmen daar wel bijhoorde. Ik werd toen meteen weer boos.
Hij vond dat hij het recht had om zijn filmpje te bewaren, en het was zijn telefoon. Toen hij daarbij ook nog zei dat hij vond dat ik niet mocht klagen want ik was een hoer, ontplofte ik zowat. Ik wist echt niet waar hij het lef vandaan haalde. Hij behandelde me de hele tijd alsof hij met die stomme smoesjes me wel kon overtuigen, dat was nog wat ik het ergste vond.
Ik maakte hem ook goed duidelijk dat het lolletje over was, en dat hij dat filmpje weg moest halen en dan vertrekken. Hij had nog een half uur, maar ik was hem spuugzat. Als je met mij in discussie gaat over mijn regels, mag je meteen weg. Hij vond dat niet eerlijk, en wou zijn geld terug. Daar ga ik niet aan beginnen natuurlijk.
Hij werd toen heel zurig, en legde uit dat als ik hem niet zijn zin gaf, hij mijn foto's en filmpjes meteen publiek zou maken. Hij zei: "Op hyves maakt zoiets snel de ronde, en dat wil je toch niet?" Hij zei dat hij het meteen vanaf zijn smartphone zou doen als ik nu niet toch door zou gaan. Bovendien wou hij de minuten terug, die we geruzied hadden!
Natuurlijk legde ik uit dat dat niet kon, en dat hij niet eerlijk tegen mij was, maar toen hoorden we de deur gaan. Mijn beveiligers hadden gezien dat ik belde en meteen neerlegde, en waren helemaal bezorgd met zijn drieën me komen helpen, de schatten. Het werd een heel ander liedje uit de klant toen hij die drie man binnen zag rennen, en eentje had ook nog zo'n loodgieterstang in zijn hand.
Het werd toen heel makkelijk om toch de foto's en het filmpje te verwijderen. Hij had stiekem al meer foto's gemaakt, want het geluidje stond uit. Ik heb hem duidelijk gemaakt, dat ik hem zó op Retecool en Geenstijl wil gooien als ik ook maar iets hoor over mijn identiteit op Internet, en zijn baas mocht dan ook wel weten dat hij het nummer van zijn werk gebruikte om me te boeken. En dat doe ik ook nog als het lukt.
Dat zou genoeg moeten zijn, maar hij was veel zenuwachtiger toen mijn jongens zijn adresgegevens overschreven uit zijn telefoon. Dat werkte misschien nog wel het beste. Nadat hij weg was heb ik ze wel verteld dat ik geen wraakacties wil, en ze luisteren goed naar me. Ik heb ze dik getipt.
maandag 28 november 2011
maandag 21 november 2011
Loverboy
Loverboys is eigenlijk al een oude term, tegenwoordig proberen ze er pooierboys van te maken. Dat vind ik niet handig, want loverboy heeft best een bekende klank. Ik blijf ze dus wel gewoon loverboys noemen.
Een loverboy is dus een man, meestal nogal jong, die meisjes verliefd op zich laat worden, en dan dwingt om de prostitutie in te gaan. De meisjes worden ingepakt en gemanipuleerd, en zo uitgebuit. Ze worden afhankelijk gemaakt, en dan veranderd in hun slavinnen.
Als je de media moet geloven zit 50-99% van de prostituees gedwongen achter de ramen, en hoeveel daarvan door loverboys er zitten is dan ook nog veel. Het wordt een groot probleem genoemd, en het komt ook in de verkiezingsprogramma's best vaak voor. Als er wat over prostitutie staat, gaat het vaak ook meteen over loverboys. En ik vind dat een beetje moeilijk te slikken.
Ik heb in clubs en achter de ramen gezeten, en dan krijg je wel wat te horen over pooiers enzo. En in al die tijd heb ik zelf maar twee meisjes gezien die weleens een loverboy-relatie konden hebben, en van één ben ik helemaal niet zo zeker. En die waarbij ik het een loverboy noem, die is niet helemaal zoals de media het graag laten zien.
De goeie letter is al bezet, dus ik noem haar maar A. Zij was een vriendelijk meisje, maar je zou haar eerder achter de kassa verwachten dan in de club. Ze was een beetje een buitenbeentje in de club waar ze werkte, maar dat kwam ook omdat ze de jongste was. De andere vrouwen in die club waren van het oude luie soort. Ik was de jongste als je A niet telde.
Het eerste wat me aan A opviel was dat ze het àltijd over haar vriendje had. Ze was weg van hem, maar dan kan je het nog wel over iets anders hebben. Als we met zijn allen op een klant wachtten aan de bar, praatten we over allemaal verschillende dingen, maar als ze de kans kreeg begon A dan over haar vriendje.
Ik kon me best voorstellen dat ze van hem onder de indruk was, want hij was echt een mooie vent. Zo'n lekkere ruwe kop, met een goed verzorgd kapsel, mooie merkkleding, juwelen, en een baardje dat altijd perfect getrimd was. Hij had een lekker lijf ook, wasbordje, breed, mooi donker. Ik zag hem maar een paar keer, want hij wou niet bij de club gezien worden.
Het was dus ook niet erg moeilijk om te ontdekken hoe ze in de club terecht was gekomen. Ze was op school en thuis een beetje verwaarloosd, zo zag ze dat tenminste. Ik kreeg meer het idee dat ze op school niet zo goed voor de dag kwam, en dat haar leraren haar dus maar stevig aanpakten, maar zij vond dat een soort afwijzing. Thuis had ze haar pa alleen om het weekend, en haar ma kon haar niet goed aan.
Ze had haar vriendje ontmoet bij het stappen, en ze had hem versierd door èrg sletterig bij hem te doen. Hij was nogal populair in die tent, en zij wou graag zijn aandacht. Ze vertelde nooit zoveel erover, maar ik denk dat hij er meteen al wel een hoer in zag. Zij gebruikte hem een beetje om goed op te scheppen bij haar vriendinnen, en het duurde niet heel lang voor het aan was.
Ze vertelde dat hij een zakenman was. Dat hield in dat hij wat met wiet en auto's deed. En toen het goed aan was, bleek hij tijdelijk geldproblemen te hebben. Zij kon daarmee helpen, door achter de ramen te gaan. Zij wou niet, want achter de ramen vond ze te vernederend. Hij vond dat jammer, want achter de ramen verdient natuurlijk meer, maar hij vond de club ook goed.
Toen ze erdoorheen waren, bleef ze daar werken, want nu was ze aan het sparen voor hun huwelijk. Dat moest een groot feest in Marokko worden, en daar was veel geld voor nodig. Bovendien moesten ze ook een huisje hebben. Dus ze werkte door. Na hun huwelijk zou ze natuurlijk niet meer dit werk doen.
Van inpakken hoorde ik nietzoveel, ze bleef bij haar moeder wonen, maar ze liet de school zitten. Het enige wat hij haar gaf was aandacht en respect, en hij nam haar elke paar maanden mee naar Marokko. Verder hoefde hij haar helemaal niet te dwingen, het ging vanzelf. Zij verzon zelf de redenen om te doen wat hij wou.
Ik was nog niet in de club toen zij aankwam, maar ik hoorde wel over dat het erg moeilijk voor haar was geweest om te beginnen, omdat ze zo naïef was. Ze kon het werk niet zo goed, maar alles went. Ze was jong, dat hielp haar erg. Er zijn best veel mannen die op dat puberige vallen. Vooral de types die je toch al vaak in de clubs hebt.
We hebben wel met haar gepraat. De baas voelde zich er niet echt goed bij, hij vertrouwde het niet zo. Maar ze trok wel klanten, dus hij had wel het verhaal klaar dat ze ook op slechtere plekken terecht kon komen. Ze was meerderjarig, dus dan moest ze het ook zelf maar weten. Maar toch kom je af en toe met haar in gesprek of het nou wel goed gaat.
We werkten daar allemaal in de prostitutie, dus daar waren we ook niet bang voor ofzo. Maar we wouden wèl dat het goed met haar ging, en dat ze niet verkeerd bezig was. Je bent nog wel collegaatjes. Ze vond het werk niet superwerk, ze had geen roeping zoals ik, maar ze deed het wel gemakkelijk en ze was een hele gewone broodmeid.
We maakten ons soms zorgen over dat ze werd gebruikt door haar vriend. Meestal heeft een vriend het goed van je werk, maar deze jongen investeerde in zichzelf met haar geld. Als het uit zou gaan, had zij er niets van over. We hebben dat wel verteld, maar zij geloofde het niet zo. Bovendien zei ze zelfs dat ze het hem gunde als het uit zou gaan en hij zou alles houden. Dan geef je het ook op.
Het was een beetje dubbelzinnig hoe hij haar had overtuigd. Hij had flink druk op haar gezet, en wij waren allemaal erg bezorgd dat hij haar tegen haar wil had laten beginnen. Het gebeurt best wel vaak dat mensen als laatste uitweg beginnen, en dan heel goed hun plekje vinden. Om over die drempel heen te komen van wat mensen denken bij de prostitutie is best heftig voor veel mensen.
Soms zei ze namelijk dat hij haar had gekgezeurd, maar soms ook dat het meer haar idee was geweest. Het was wel duidelijk dat hij had gezegd dat hij zijn handel op moest geven als ze niet ging werken, en dat ze dan allebei arm zouden zijn. Dat vonden wij allemaal nogal dom, maar zij nam dat heel serieus. Ze vond dat ze samen in zaken zaten.
Ze vond haar vent een soort van vrijheid, maar die vrijheid kon ze met wat ze verdiende ook best zelf betalen. Dat drong niet door, ik denk dat ze het heel erg nodig had om iemand te hebben die haar vertelde dat ze goed bezig was. Die bevestiging had ze erg nodig, en dat was wel iets wat we niet goed vonden. Het was alleen niet iets waar we allemaal hetzelfde over dachten. Veel vrouwen hadden toch wel een vent thuis die meesnoepte, en die vonden het maar moeilijk om te zeggen dat het dan om belazeren gaat.
Het is ook best moeilijk om te zien waar de grens ligt. Als een vrouw achter de kassa zit, eet haar vent daar ook van mee. En soms krijgen die ook best gezeur over dat er meer geld in het laatje moet, en dat ze dus maar moet gaan werken. Maar als het om de prostitutie gaat, is het opeens een heel ander verhaal volgens veel mensen.
Op een dag was ze opeens weg. De baas was woedend, want ze had hem niets verteld. Ik hoorde roddels dat haar vriend ruzie had gehad met de baas. Die baas was niet een hele frisse kerel, maar hij had haar wel een paar keer gevraagd hoe dat nou zat met haar en haar vriend. Hij vertrouwde het niet zo, en hij wou niet in de problemen komen. Die vriend van haar werd heel erg boos, en zij moest maar ergens anders gaan werken.
Ik vond het jammer voor haar, want je weet gewoon niet waar ze nu dan terechtkomt. Voor je het weet zit ze in een lokanta. Ik heb niet meer naar haar gezocht, maar dat is toch al lastig in ons werk. Ik hoop dat ze gelukkig is, met of zonder dat vriendje van haar.
Op Wikipedia heb je een stukje over loverboys, met bij het eind deze tekst:
Ik heb een stukje dat ik voorbereid over dwang, maar dat moet ik goed voorbereiden, dus dat gaat nog wel even duren.
Een loverboy is dus een man, meestal nogal jong, die meisjes verliefd op zich laat worden, en dan dwingt om de prostitutie in te gaan. De meisjes worden ingepakt en gemanipuleerd, en zo uitgebuit. Ze worden afhankelijk gemaakt, en dan veranderd in hun slavinnen.
Als je de media moet geloven zit 50-99% van de prostituees gedwongen achter de ramen, en hoeveel daarvan door loverboys er zitten is dan ook nog veel. Het wordt een groot probleem genoemd, en het komt ook in de verkiezingsprogramma's best vaak voor. Als er wat over prostitutie staat, gaat het vaak ook meteen over loverboys. En ik vind dat een beetje moeilijk te slikken.
Ik heb in clubs en achter de ramen gezeten, en dan krijg je wel wat te horen over pooiers enzo. En in al die tijd heb ik zelf maar twee meisjes gezien die weleens een loverboy-relatie konden hebben, en van één ben ik helemaal niet zo zeker. En die waarbij ik het een loverboy noem, die is niet helemaal zoals de media het graag laten zien.
De goeie letter is al bezet, dus ik noem haar maar A. Zij was een vriendelijk meisje, maar je zou haar eerder achter de kassa verwachten dan in de club. Ze was een beetje een buitenbeentje in de club waar ze werkte, maar dat kwam ook omdat ze de jongste was. De andere vrouwen in die club waren van het oude luie soort. Ik was de jongste als je A niet telde.
Het eerste wat me aan A opviel was dat ze het àltijd over haar vriendje had. Ze was weg van hem, maar dan kan je het nog wel over iets anders hebben. Als we met zijn allen op een klant wachtten aan de bar, praatten we over allemaal verschillende dingen, maar als ze de kans kreeg begon A dan over haar vriendje.
Ik kon me best voorstellen dat ze van hem onder de indruk was, want hij was echt een mooie vent. Zo'n lekkere ruwe kop, met een goed verzorgd kapsel, mooie merkkleding, juwelen, en een baardje dat altijd perfect getrimd was. Hij had een lekker lijf ook, wasbordje, breed, mooi donker. Ik zag hem maar een paar keer, want hij wou niet bij de club gezien worden.
Het was dus ook niet erg moeilijk om te ontdekken hoe ze in de club terecht was gekomen. Ze was op school en thuis een beetje verwaarloosd, zo zag ze dat tenminste. Ik kreeg meer het idee dat ze op school niet zo goed voor de dag kwam, en dat haar leraren haar dus maar stevig aanpakten, maar zij vond dat een soort afwijzing. Thuis had ze haar pa alleen om het weekend, en haar ma kon haar niet goed aan.
Ze had haar vriendje ontmoet bij het stappen, en ze had hem versierd door èrg sletterig bij hem te doen. Hij was nogal populair in die tent, en zij wou graag zijn aandacht. Ze vertelde nooit zoveel erover, maar ik denk dat hij er meteen al wel een hoer in zag. Zij gebruikte hem een beetje om goed op te scheppen bij haar vriendinnen, en het duurde niet heel lang voor het aan was.
Ze vertelde dat hij een zakenman was. Dat hield in dat hij wat met wiet en auto's deed. En toen het goed aan was, bleek hij tijdelijk geldproblemen te hebben. Zij kon daarmee helpen, door achter de ramen te gaan. Zij wou niet, want achter de ramen vond ze te vernederend. Hij vond dat jammer, want achter de ramen verdient natuurlijk meer, maar hij vond de club ook goed.
Toen ze erdoorheen waren, bleef ze daar werken, want nu was ze aan het sparen voor hun huwelijk. Dat moest een groot feest in Marokko worden, en daar was veel geld voor nodig. Bovendien moesten ze ook een huisje hebben. Dus ze werkte door. Na hun huwelijk zou ze natuurlijk niet meer dit werk doen.
Van inpakken hoorde ik nietzoveel, ze bleef bij haar moeder wonen, maar ze liet de school zitten. Het enige wat hij haar gaf was aandacht en respect, en hij nam haar elke paar maanden mee naar Marokko. Verder hoefde hij haar helemaal niet te dwingen, het ging vanzelf. Zij verzon zelf de redenen om te doen wat hij wou.
Ik was nog niet in de club toen zij aankwam, maar ik hoorde wel over dat het erg moeilijk voor haar was geweest om te beginnen, omdat ze zo naïef was. Ze kon het werk niet zo goed, maar alles went. Ze was jong, dat hielp haar erg. Er zijn best veel mannen die op dat puberige vallen. Vooral de types die je toch al vaak in de clubs hebt.
We hebben wel met haar gepraat. De baas voelde zich er niet echt goed bij, hij vertrouwde het niet zo. Maar ze trok wel klanten, dus hij had wel het verhaal klaar dat ze ook op slechtere plekken terecht kon komen. Ze was meerderjarig, dus dan moest ze het ook zelf maar weten. Maar toch kom je af en toe met haar in gesprek of het nou wel goed gaat.
We werkten daar allemaal in de prostitutie, dus daar waren we ook niet bang voor ofzo. Maar we wouden wèl dat het goed met haar ging, en dat ze niet verkeerd bezig was. Je bent nog wel collegaatjes. Ze vond het werk niet superwerk, ze had geen roeping zoals ik, maar ze deed het wel gemakkelijk en ze was een hele gewone broodmeid.
We maakten ons soms zorgen over dat ze werd gebruikt door haar vriend. Meestal heeft een vriend het goed van je werk, maar deze jongen investeerde in zichzelf met haar geld. Als het uit zou gaan, had zij er niets van over. We hebben dat wel verteld, maar zij geloofde het niet zo. Bovendien zei ze zelfs dat ze het hem gunde als het uit zou gaan en hij zou alles houden. Dan geef je het ook op.
Het was een beetje dubbelzinnig hoe hij haar had overtuigd. Hij had flink druk op haar gezet, en wij waren allemaal erg bezorgd dat hij haar tegen haar wil had laten beginnen. Het gebeurt best wel vaak dat mensen als laatste uitweg beginnen, en dan heel goed hun plekje vinden. Om over die drempel heen te komen van wat mensen denken bij de prostitutie is best heftig voor veel mensen.
Soms zei ze namelijk dat hij haar had gekgezeurd, maar soms ook dat het meer haar idee was geweest. Het was wel duidelijk dat hij had gezegd dat hij zijn handel op moest geven als ze niet ging werken, en dat ze dan allebei arm zouden zijn. Dat vonden wij allemaal nogal dom, maar zij nam dat heel serieus. Ze vond dat ze samen in zaken zaten.
Ze vond haar vent een soort van vrijheid, maar die vrijheid kon ze met wat ze verdiende ook best zelf betalen. Dat drong niet door, ik denk dat ze het heel erg nodig had om iemand te hebben die haar vertelde dat ze goed bezig was. Die bevestiging had ze erg nodig, en dat was wel iets wat we niet goed vonden. Het was alleen niet iets waar we allemaal hetzelfde over dachten. Veel vrouwen hadden toch wel een vent thuis die meesnoepte, en die vonden het maar moeilijk om te zeggen dat het dan om belazeren gaat.
Het is ook best moeilijk om te zien waar de grens ligt. Als een vrouw achter de kassa zit, eet haar vent daar ook van mee. En soms krijgen die ook best gezeur over dat er meer geld in het laatje moet, en dat ze dus maar moet gaan werken. Maar als het om de prostitutie gaat, is het opeens een heel ander verhaal volgens veel mensen.
Op een dag was ze opeens weg. De baas was woedend, want ze had hem niets verteld. Ik hoorde roddels dat haar vriend ruzie had gehad met de baas. Die baas was niet een hele frisse kerel, maar hij had haar wel een paar keer gevraagd hoe dat nou zat met haar en haar vriend. Hij vertrouwde het niet zo, en hij wou niet in de problemen komen. Die vriend van haar werd heel erg boos, en zij moest maar ergens anders gaan werken.
Ik vond het jammer voor haar, want je weet gewoon niet waar ze nu dan terechtkomt. Voor je het weet zit ze in een lokanta. Ik heb niet meer naar haar gezocht, maar dat is toch al lastig in ons werk. Ik hoop dat ze gelukkig is, met of zonder dat vriendje van haar.
Op Wikipedia heb je een stukje over loverboys, met bij het eind deze tekst:
"De publiciteit en het publieke vertoog rond het probleem van de loverboys wordt gedomineerd door het slachtofferperspectief. Dit staat een goed begrip in de weg. Het gaat hier om perverse relaties tussen mannen en vrouwen die ieder hun eigen aandeel hebben in het ontstaan en bestendigen van prostitutieactiviteiten.[2]"Dat is het eerste wat ik erover heb gelezen dat logisch klinkt.
Ik heb een stukje dat ik voorbereid over dwang, maar dat moet ik goed voorbereiden, dus dat gaat nog wel even duren.
donderdag 17 november 2011
Iets op TV wat me aanstaat!
Ja, het is in Nederland natuurlijk niet op TV, maar KIJK HIER naar een TV-programma uit Amerika, van het showduo Penn en Teller. Ik had echt bijna traantjes toen ik het bekeek. Dank je, DikkeWillem!
Verplicht kijken!
Verplicht kijken!
maandag 14 november 2011
Begrafenis
Mijn klantenbestand is best groot. Daar kwam ik wel achter toen mijn macje stukging. Ik moest alles opnieuw intypen. Ik moet bij een nieuwe telefoon ook altijd navragen of het wel goedgaat met grote telefoonlijsten. Gelukkig hou ik alle gegevens die ik echt niet kwijt mag raken, ook bij in schriften. Daar voel ik me veiliger bij, want die computers en telefoons kunnen opeens kapot zijn.
Omdat het er zoveel zijn, kom je vanzelf vanalles tegen. Ik heb alle geloven, huidskleuren, en beroepen wel gehad. Alle dingen zie je langskomen, en dat is ergens wel mooi. Je krijgt van veel mannen toch wel wat te horen over wat ze dwarszit. In bed praten mannen makkelijker over hun innerlijk.
En toch blijft elke man er maar één. Ze zijn allemaal andere mensen, ook al verschillen ze vaak nietzoveel. Ook al lijken ze op elkaar, toch heb je een aparte relatie met iedere klant. Voor hem ben je toch één van de paar sekspartners die hij maar heeft. Soms ben ik zelfs de enige. Omdat ik zo speciaal ben voor hem, is hij dan ook best speciaal voor mij.
Je maakt toch heel intiem contact met een man door hem te neuken. Ook al is het een vluggertje, of gewoon seks voor de lol, je maakt op een heel intieme manier contact. Afstandelijk neuken doen maar heel weinig mensen. Bijna alle mannen willen het toch intiem doen. Ook al komt er geen liefde bij, ze willen toch samenzijn.
Ondanks dat je ze intiem kent, en een persoonlijke relatie is met iedere man, hou ik het wel professioneel. Als je niet zakelijk blijft, loopt het snel uit de hand. Je kan niet de hele tijd over één klant blijven piekeren, dan doe je de volgende tekort. Ik ken ze ook niet allemaal uit mijn hoofd. Ik maak aantekeningen, en ik zorg dat ik ze bij de deur bij de goeie naam noem. Ik hou ook bij wat ze leuk vinden. Maar als het gaat om wat ze me vertellen, moet ik het bij mijn geheugen houden.
Sommige mannen hebben maanden geleden hun hart bij me uitgestort, en voelen zich dan genegeerd als ik het niet meer precies weet als ze weer terugkomen. Dat vind ik een beetje te vergezocht. Je kan dat niet van me verwachten. Maar als ik leuk met je heb gepraat, dan weet ik dat nog wel ergens. Ik heb daar een goed geheugen voor.
Bij vaste klanten ligt het anders. Die leer je door en door kennen, en daar krijg je ook een plaatje van. Die kan ik dromen. Sommige worden gewoon vrienden, waar je van hoopt dat het goed met ze gaat, en die je graag hoort vertellen over hun sores. Ik ben natuurlijk geen stichting Korrelatie, maar als zo'n man een goeie kennis is geworden, leef ik wel met hem mee.
Als een klant lang niet meer komt, vergeet ik hem wel. Vooral als hij een gemiddelde klant was. Daar heb ik er heel veel van, en als er nietzoveel aan je opvalt, dan ben je heel moeilijk te herinneren. Het gebeurt weleens dat ik in de stad op een zaterdag een man schichtig naar me zie kijken, terwijl hij naast een vrouw loopt. Dan denk ik altijd: die zal ik wel gehad hebben, maar ik kan me die dan echt niet meer herinneren.
Met duizenden mannen kom je heel wat scheidingen tegen, en kinderen, en ontslagen, en verhuizingen, en alles wat bij het leven hoort. En ook de dood hoort bij het leven. Maar een man die sterft, die zie ik natuurlijk nooit meer terug. Die komt opeens niet meer, en die vergeet ik dan. Ik denk er ook niet over na waarom iemand niet meer komt, daar kunnen zoveel redenen voor zijn.
Het is al een tijdje geleden, om de anonimiteit van mijn klant te bewaren, maar ik kreeg een telefoontje van een klant die ik al een jaar niet gezien had. Ik zag zijn naam op het schermpje, en ik nam op zoals ik altijd opneem. Ik ben niet zo'n hijgwijf aan de telefoon. Vroeger had ik dat wel, maar dat komt héél nep over. Dat kan je wel doen als de klant wat loopt te flirten aan de telefoon, maar meestal is gewoon vrolijk en vriendelijk veel beter.
Ik hoorde een stem aan de telefoon, die ik niet meteen herkende, maar dat gebeurt wel vaker. Je kan aan de telefoon toch al stemmen moeilijk herkennen. De stem stelde zich voor met een andere voornaam dan ik in mijn bestand had. Ik ging meteen daarmee mee, en ik sprak hem dus ook met die stem aan. Ik vroeg of hij weer een date wou maken.
Een andere stem kan je opvallen, maar een andere voornaam is iets wat je in mijn vak wel vaker te horen krijgt. Veel mannen schamen zich toch een beetje, en gebruiken een nepnaam. Dat is voor klanten niet nodig, wij doen niets met zijn naam, maar ze voelen zich er veiliger over. Ze zijn het alleen niet gewend, dus als ze op hun gemak zijn laten ze dat soms opeens, zonder na te denken, los.
Het bleef even ongemakkelijk stil aan de telefoon, en toen vroeg hij wat ik van zijn vader was. Dat was een onverwachte vraag. Het eerste wat ik bedacht was dat hij een bizarre fetish had waar ik nog nooit van heb gehoord, want dat gebeurt bijna maandelijks. Voor mijn lezers is nu wel duidelijk wat er aan de hand was, met zo'n titel en zo'n inleiding hierboven, maar ik zat echt even op het verkeerde spoor!
Ik pakte het wel op na een paar vreemde zinnen, ik praatte met de zoon van de klant. Die was bezig om met zijn vaders telefoon, de hele adressenlijst af te bellen, om ze te kunnen vertellen dat hij was overleden. Er moesten mensen worden uitgenodigd voor de begrafenis. Ik stond dus ook in die lijst, onder een mannennaam.
Op dat moment moest ik heel snel beslissingen nemen. De zoon, die was een volwassen vent, kan ik natuurlijk niet zomaar alles vertellen. Ik moet ook discreet zijn. Maar hij weet dat er iets is, en hij kan er vanalles bij bedenken. Misschien dacht hij wel dat zijn pa een tweede gezin erbij had, dat bestaat best. En moest ik hierover dan liegen?
Ik heb hem dus eerst niets verteld. Daar had hij geen vrede mee. Hij was een beetje overstuur, dat merkte ik wel aan zijn stem. Ik had natuurlijk al gepraat over een afspraak, en dat maakte het natuurlijk wel moeilijker. Dan weet hij al dat er iets seksueels speelt, en het is wel raar dat ik dan alles ga ontkennen.
Soms denk ik weleens dat ik discreter moet zijn aan de telefoon, maar dat neutrale schrikt mannen af, dus ik ben liever wat opener. Maar dat kan dus misgaan als er andere mannen mijn nummer vinden op de telefoon van hun vrienden of familie. Als ik een vrouwenstem hoor, doe ik natuurlijk wel afstandelijk, want dat is vaak de vrouw die haar man aan het controleren is. Dat komt bestweleens voor.
Toen hij echt boos begon te klinken heb ik hem dus verteld dat ik een prostituee was. Hij maakte zich namelijk druk over een relatie. Nadat ik dat had opgebiecht, heeft hij me kort bedankt en opgehangen. Ik vond het een beetje onbeleefd, maar die man had net zijn vader verloren. Dan ben je natuurlijk niet jezelf.
In de avond belde hij nog een keer. Hij verontschuldigde zich dat hij eerder zo grof was geweest, en hij vertelde me dat ik welkom zou zijn als ik naar de begrafenis zou komen, maar hij vroeg dan wel of ik stil wou houden wat ik deed. Ik heb vriendelijk bedankt, want ik vond het netjes. Maar ik wou niet naar die begrafenis. Ik ken daar niemand.
Hij vroeg me wat ik van zijn vader wist. Ik heb maar niet gezegd dat hij een hele gewone klant was, maar gelukkig wist ik nog dat deze klant altijd zo trots was dat zijn zoon en dochters het zoveel verder hadden geschopt dan hij en zijn vrouw. Dat was ook het enige wat ik nog wist, maar het was precies het goede. Hij heeft me bedankt, en dat was het laatste.
Ik heb nog wel nagedacht over naar de begrafenis gaan, maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Voor je het weet val ik door de mand. Bovendien kan ik niet afscheid nemen van een dooie in een kist. Voor mij is het zo, dat je vrienden bent met de ziel, niet met het lichaam, en de ziel is dan al ten hemel gevaren. In de kist neem je alleen maar afscheid van het lichaam. Ik heb dus alleen een gebed gezegd bij mij thuis, en dat betekende meer voor me.
Op een dag komt voor ons allemaal de dag dat we in de Here worden opgenomen, en dan telt wat je voor mens bent geweest. Deze klant was een prima man, en ik heb er geen twijfel aan dat hij nu goed terecht is gekomen. Ik weet niet hoeveel klanten er verder overleden zijn, want daar kom ik natuurlijk niet achter. Maar ik moet maar eens bidden voor allemaal.
Omdat het er zoveel zijn, kom je vanzelf vanalles tegen. Ik heb alle geloven, huidskleuren, en beroepen wel gehad. Alle dingen zie je langskomen, en dat is ergens wel mooi. Je krijgt van veel mannen toch wel wat te horen over wat ze dwarszit. In bed praten mannen makkelijker over hun innerlijk.
En toch blijft elke man er maar één. Ze zijn allemaal andere mensen, ook al verschillen ze vaak nietzoveel. Ook al lijken ze op elkaar, toch heb je een aparte relatie met iedere klant. Voor hem ben je toch één van de paar sekspartners die hij maar heeft. Soms ben ik zelfs de enige. Omdat ik zo speciaal ben voor hem, is hij dan ook best speciaal voor mij.
Je maakt toch heel intiem contact met een man door hem te neuken. Ook al is het een vluggertje, of gewoon seks voor de lol, je maakt op een heel intieme manier contact. Afstandelijk neuken doen maar heel weinig mensen. Bijna alle mannen willen het toch intiem doen. Ook al komt er geen liefde bij, ze willen toch samenzijn.
Ondanks dat je ze intiem kent, en een persoonlijke relatie is met iedere man, hou ik het wel professioneel. Als je niet zakelijk blijft, loopt het snel uit de hand. Je kan niet de hele tijd over één klant blijven piekeren, dan doe je de volgende tekort. Ik ken ze ook niet allemaal uit mijn hoofd. Ik maak aantekeningen, en ik zorg dat ik ze bij de deur bij de goeie naam noem. Ik hou ook bij wat ze leuk vinden. Maar als het gaat om wat ze me vertellen, moet ik het bij mijn geheugen houden.
Sommige mannen hebben maanden geleden hun hart bij me uitgestort, en voelen zich dan genegeerd als ik het niet meer precies weet als ze weer terugkomen. Dat vind ik een beetje te vergezocht. Je kan dat niet van me verwachten. Maar als ik leuk met je heb gepraat, dan weet ik dat nog wel ergens. Ik heb daar een goed geheugen voor.
Bij vaste klanten ligt het anders. Die leer je door en door kennen, en daar krijg je ook een plaatje van. Die kan ik dromen. Sommige worden gewoon vrienden, waar je van hoopt dat het goed met ze gaat, en die je graag hoort vertellen over hun sores. Ik ben natuurlijk geen stichting Korrelatie, maar als zo'n man een goeie kennis is geworden, leef ik wel met hem mee.
Als een klant lang niet meer komt, vergeet ik hem wel. Vooral als hij een gemiddelde klant was. Daar heb ik er heel veel van, en als er nietzoveel aan je opvalt, dan ben je heel moeilijk te herinneren. Het gebeurt weleens dat ik in de stad op een zaterdag een man schichtig naar me zie kijken, terwijl hij naast een vrouw loopt. Dan denk ik altijd: die zal ik wel gehad hebben, maar ik kan me die dan echt niet meer herinneren.
Met duizenden mannen kom je heel wat scheidingen tegen, en kinderen, en ontslagen, en verhuizingen, en alles wat bij het leven hoort. En ook de dood hoort bij het leven. Maar een man die sterft, die zie ik natuurlijk nooit meer terug. Die komt opeens niet meer, en die vergeet ik dan. Ik denk er ook niet over na waarom iemand niet meer komt, daar kunnen zoveel redenen voor zijn.
Het is al een tijdje geleden, om de anonimiteit van mijn klant te bewaren, maar ik kreeg een telefoontje van een klant die ik al een jaar niet gezien had. Ik zag zijn naam op het schermpje, en ik nam op zoals ik altijd opneem. Ik ben niet zo'n hijgwijf aan de telefoon. Vroeger had ik dat wel, maar dat komt héél nep over. Dat kan je wel doen als de klant wat loopt te flirten aan de telefoon, maar meestal is gewoon vrolijk en vriendelijk veel beter.
Ik hoorde een stem aan de telefoon, die ik niet meteen herkende, maar dat gebeurt wel vaker. Je kan aan de telefoon toch al stemmen moeilijk herkennen. De stem stelde zich voor met een andere voornaam dan ik in mijn bestand had. Ik ging meteen daarmee mee, en ik sprak hem dus ook met die stem aan. Ik vroeg of hij weer een date wou maken.
Een andere stem kan je opvallen, maar een andere voornaam is iets wat je in mijn vak wel vaker te horen krijgt. Veel mannen schamen zich toch een beetje, en gebruiken een nepnaam. Dat is voor klanten niet nodig, wij doen niets met zijn naam, maar ze voelen zich er veiliger over. Ze zijn het alleen niet gewend, dus als ze op hun gemak zijn laten ze dat soms opeens, zonder na te denken, los.
Het bleef even ongemakkelijk stil aan de telefoon, en toen vroeg hij wat ik van zijn vader was. Dat was een onverwachte vraag. Het eerste wat ik bedacht was dat hij een bizarre fetish had waar ik nog nooit van heb gehoord, want dat gebeurt bijna maandelijks. Voor mijn lezers is nu wel duidelijk wat er aan de hand was, met zo'n titel en zo'n inleiding hierboven, maar ik zat echt even op het verkeerde spoor!
Ik pakte het wel op na een paar vreemde zinnen, ik praatte met de zoon van de klant. Die was bezig om met zijn vaders telefoon, de hele adressenlijst af te bellen, om ze te kunnen vertellen dat hij was overleden. Er moesten mensen worden uitgenodigd voor de begrafenis. Ik stond dus ook in die lijst, onder een mannennaam.
Op dat moment moest ik heel snel beslissingen nemen. De zoon, die was een volwassen vent, kan ik natuurlijk niet zomaar alles vertellen. Ik moet ook discreet zijn. Maar hij weet dat er iets is, en hij kan er vanalles bij bedenken. Misschien dacht hij wel dat zijn pa een tweede gezin erbij had, dat bestaat best. En moest ik hierover dan liegen?
Ik heb hem dus eerst niets verteld. Daar had hij geen vrede mee. Hij was een beetje overstuur, dat merkte ik wel aan zijn stem. Ik had natuurlijk al gepraat over een afspraak, en dat maakte het natuurlijk wel moeilijker. Dan weet hij al dat er iets seksueels speelt, en het is wel raar dat ik dan alles ga ontkennen.
Soms denk ik weleens dat ik discreter moet zijn aan de telefoon, maar dat neutrale schrikt mannen af, dus ik ben liever wat opener. Maar dat kan dus misgaan als er andere mannen mijn nummer vinden op de telefoon van hun vrienden of familie. Als ik een vrouwenstem hoor, doe ik natuurlijk wel afstandelijk, want dat is vaak de vrouw die haar man aan het controleren is. Dat komt bestweleens voor.
Toen hij echt boos begon te klinken heb ik hem dus verteld dat ik een prostituee was. Hij maakte zich namelijk druk over een relatie. Nadat ik dat had opgebiecht, heeft hij me kort bedankt en opgehangen. Ik vond het een beetje onbeleefd, maar die man had net zijn vader verloren. Dan ben je natuurlijk niet jezelf.
In de avond belde hij nog een keer. Hij verontschuldigde zich dat hij eerder zo grof was geweest, en hij vertelde me dat ik welkom zou zijn als ik naar de begrafenis zou komen, maar hij vroeg dan wel of ik stil wou houden wat ik deed. Ik heb vriendelijk bedankt, want ik vond het netjes. Maar ik wou niet naar die begrafenis. Ik ken daar niemand.
Hij vroeg me wat ik van zijn vader wist. Ik heb maar niet gezegd dat hij een hele gewone klant was, maar gelukkig wist ik nog dat deze klant altijd zo trots was dat zijn zoon en dochters het zoveel verder hadden geschopt dan hij en zijn vrouw. Dat was ook het enige wat ik nog wist, maar het was precies het goede. Hij heeft me bedankt, en dat was het laatste.
Ik heb nog wel nagedacht over naar de begrafenis gaan, maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Voor je het weet val ik door de mand. Bovendien kan ik niet afscheid nemen van een dooie in een kist. Voor mij is het zo, dat je vrienden bent met de ziel, niet met het lichaam, en de ziel is dan al ten hemel gevaren. In de kist neem je alleen maar afscheid van het lichaam. Ik heb dus alleen een gebed gezegd bij mij thuis, en dat betekende meer voor me.
Op een dag komt voor ons allemaal de dag dat we in de Here worden opgenomen, en dan telt wat je voor mens bent geweest. Deze klant was een prima man, en ik heb er geen twijfel aan dat hij nu goed terecht is gekomen. Ik weet niet hoeveel klanten er verder overleden zijn, want daar kom ik natuurlijk niet achter. Maar ik moet maar eens bidden voor allemaal.
maandag 7 november 2011
De sfeer
Er is een heel belangrijk voordeel van thuisontvangst voor mij, en dat is dat ik mijn eigen sfeer kan scheppen. Achter de ramen en in de clubs heb ik altijd gedacht dat de sfeer van mijn werk beter kon. Nou dat ik voor mezelf werk, kan ik dat zelf bepalen. Dat vind ik heel belangrijk, want de sfeer is een belangrijk iets voor hoe de klant het beleeft, èn het is heel belangrijk voor hoe leuk ik het werk vind.
Je moet een sfeer maken waar de klant zich makkelijk in voelt, en opgewonden in blijft of wordt. Als je gewoon heel hijgerig gaat doen, zoals ze op TV vaak suggereren, dan knapt bijna elke vent af. Die vinden dat tè nep. Een beetje nep en ordi vinden ze vaak wel leuk, maar je moet het hoogstens als een soort sausje gebruiken. De klant wordt niet opgewonden als je raar doet en hem duidelijk niet serieus neemt.
De sfeer bij je werk is anders bij verschillende soorten prostitutie. Als je achter de ramen zit, kan je eigenlijk maar op één manier je sfeer hebben. Een klant is een kwartier ofzo binnen, en je hebt geen tijd om hem rustig met jouw stijl kennis te laten maken. Het is meteen aan het werk, en hij heeft een sfeer in zijn hoofd. Daar moet je op aansluiten, zodat het ook lukt in je kwartiertje.
Achter de ramen is het eigenlijk lopendebandwerk. Je hebt flinke vaste lasten, en je hebt niet veel tijd, en allemaal aan één stuk. Je hebt omzet nodig, en je wil eigenlijk zoveel mogelijk klanten meteen na elkaar. Je kan niet echt connecten met een klant. Daar heb je gewoon niet de tijd voor, en het is ook best wel vermoeiend. Je moet elke klant behandelen als een oude vriend die even voor een vluggertje komt.
Dat oude vrienden zijn is niet de enige manier. Je kan het ook koeler doen, of meer faken, maar dat kan ik niet volhouden. Ik weet dat andere vrouwen dat wel kunnen, maar dat is niet mijn manier. Het is gewoon niet iets wat bij mijn karakter past. Oude vrienden spelen, dat lag mij gewoon nog wel. Ik ging het vooral doen omdat de meeste mannen al met die instelling op mijn stoepje stonden.
Ik was best een kuikentje toen ik net achter het raam stond, en ik heb dan heel snel dat ik na ga doen hoe er om me heen wordt gedaan. Je werkt achter de ramen best alleen, dus je kijkt de kunst niet zo af. Je moet toch je draai vinden, en je weet ook wel dat je zo zonder klanten zit als je niet eraan voldoet. Het makkelijkste is om te leren van de verwachtingen van de klanten.
Dat klinkt naïef en risicovol. Dat valt heel erg mee, want de klanten zijn bijna allemaal héle nette kerels! Dat kan ik niet vaak genoeg zeggen, denk ik weleens. Maar het is waar. De klanten hebben me in het begin een hoop geleerd over wat ze verwachtten, en ze hebben me zelfs tips gegeven als ze merkten dat ik het even niet wist. Dan heb ik het niet over seks, maar over de dingen eromheen, de kleine dingetjes van elke dag.
Het werkte ook best, dus ik hield die sfeer wel vast. Ik kende sommige mannen wel van hun gezicht, maar ik kreeg niet echt een klik in zo'n korte tijd. Er zijn meisjes die dat wel kunnen, maar ik niet. Ik wil meer tijd. De ramen waren niets voor mij, het was teveel doorpezen. Een beetje relaxt werken vind ik belangrijk. Ik neem graag pauzes tussendoor, ik wil graag tijd om echt een beetje te verschonen. Dat was toch een beetje snel handdoekjes wisselen achter de ramen.
Ik droeg mijn klantjes toch toen ook al een warm hart toe, maar ik leerde ze niet echt kennen, en ik kon dus ook niet echt op hun eigen dingen ingaan. Het was bijna allemaal hetzelfde, behalve als de klant speciale wensen had. Het komt voor mij altijd een beetje ongevoelig over als ik met de klok bezig was, of een klant snel uitpeesde, maar ze waren er toch gelukkig mee. Het hoorde gewoon bij het soort van prostitutie.
De meisjes onderling hebben vluchtige contacten achter de ramen. Ik vergeleek het maar met de collegebanken, je ziet elkaar alleen tijdens drukke tijden, dus als je even snel een sponsje, wisselgeld, handdoek, condooms, of zeep nodig hebt kan je zó bij je buurtje langs, maar je zit niet samen hartsvriendinnen te worden. Ik wist net de namen, niet meer dan dat. We hadden ook nauwelijks een gevoel van concurrentie, ik weet eigenlijk niet waarom. Er kwamen wel genoeg mannen langs, als je een beetje goed was werkte je genoeg. Ik denk dat dat wel hielp.
Van de ramen naar de clubs was een héle grote stap. Ze noemen clubs ook wel relaxhuizen, en dat klopt best wel. Ik ging van een hele drukke lopende band naar een soort van afroep. In zo'n club heb je het de eerste dagen misschien druk, maar als je niet nieuw meer bent, is het snel heel rustig. Je zit best veel tijd aan de bar, en af en toe krijg je je klant mee naar boven.
Ik dacht toen dat ik de ideale prostitutie had gevonden. Je zit rustig aan de bar, soms heb je een boek bij je, of je babbelt lekker met je collega's. Dat sociale vooral vond ik erg leuk. Het verdient wel stukken minder. Je zit veel tijd te wachten, soms zit je een hele middag of avond voor niets. Dan verdien je ook niets. Dat maakt ook wel uit voor de sfeer, je wordt vanzelf hangeriger.
Het contact met de klanten is anders. De klant moet je meestal een beetje "versieren" door contact met je te maken aan de bar. Daar komt vaak bij dat het de bedoeling is, om hem veel te dure drankjes voor je te laten kopen. Ik vind het een beetje onprettig, maar voor sommige mannen hoort het er wel bij. Eenmaal op de kamer was het vooral relaxt doen, en de stijl in de clubs wordt toch bepaald doordat er veel meiden zijn die proberen zo min mogelijk te doen op de kamer. Ze zullen de klant niet tegenhouden, en ze houden het wel leuk, natuurlijk, maar het wordt geen wild seksgebaseerd bezoek. En als de klanten dat verwachten, is het heel makkelijk om dat zelf ook te gaan doen.
Het sociale eraan vond ik erg leuk, omdat je dan tenminste kan praten met andere vrouwen uit het vak. Dat kan achter de ramen ook wel, maar we hadden meer tijd, en meer contact, in de club. Je leert de kneepjes snel, en daarna blijft vooral het ouwehoeren over. Ik heb veel vrouwen in de clubs gezien, en ik kwam geen ambitieuze tophoeren tegen. Die hebben daar gewoon te weinig ruimte om hun vleugels uit te slaan.
Er is een soort van wrijving in de meeste clubs. We gunnen elkaar de klantjes wel, maar een klantje voor jou is geen klantje voor mij. Het is verleidelijk om bij een vrouw met een klant aan de bar te gaan staan, en voor te stellen een triootje te maken. Dat klinkt als een hele geile happening voor zo'n vent, maar er zit een staartje aan. Dat staartje is dat je je op aan het dringen bent, en dat is niet fijn in zo'n club.
Je kan het best af en toe eens doen, maar de vrouwen hielden altijd wel goed in de gaten of er iemand de show probeerde te stelen. Dat viel niet goed. Soms werd het een hele gespannen toestand als er een nieuw meisje kwam die de boel op stelten zette door zich tegen elke vent aan te wrijven. Dat was not done. Dan kwamen er spanningen van. Er waren dan geen regels over hoe dat werd opgelost, maar de sfeer tussen de vrouwen raakte dan goed verziekt. Het was heel scheef vond ik. Aan de ene kant was het gezelliger, maar aan de andere kant kon het ook heel akelig worden. Ik wisselde van club als dat gebeurde.
De mannen in de clubs zijn anders dan achter de ramen. Achter de ramen kom je veel impulskopers en hobbyisten tegen, in de clubs zijn het meer mannen die graag versierders willen zijn, of mannen die graag dik willen doen. Je hebt ze ook die gewoon voor de gezelligheid komen, maar die vallen minder op. Het versieren zelf aan de bar is iets belangrijks voor clubklanten. De seks is minder technisch, want ze zijn geiler van het vantevoren opgeilen, ze hebben meer gedronken, en ze verwachten minder.
Clubklanten willen meer contact maken, maar ze zijn meer bezig met indruk maken en versieren. Sommige vrouwen geeft dat meer contact met de klant, maar voor mij werkt het niet zo. Ik reageer namelijk in de club héél anders op versierders dan buiten. Ik moet dan een versierbaar typetje spelen, en dat zorgt ervoor dat ik zelf niet echt meekom in het moment. Dat is wel jammer, maar ik heb er gewoon geen manier voor gevonden om dan zelf nog te klikken.
Ik heb een negatief beeld van de clubs, ik ervaarde het aan het eind als een sleur, en als een heel klein wereldje. Dat is misschien niet helemaal eerlijk. Het wordt gekleurd door hoe ik het op het laatst meemaakte, en dat was meer omdat ik meer en meer met mijn eigen onvolwassenheid werd geconfronteerd.
In de escort is sfeer ook heel belangrijk. Je komt alleen in iemand anders zijn wereld terecht, en daar moet je dan inpassen. Dat kan je proberen te doen door jezelf te veranderen zodat het bij hem past, maar dat lukt je alleen als je er echt heel goed in bent. Je kan beter een sfeer scheppen die overal wel inpast. Een nette, gereserveerde, klassieke vrouw met een ondeugend karakter kan eigenlijk overal wel terecht.
Dat kan je spelen, maar het gaat veel beter als je gewoon een beetje zo kan zijn. Dat is iets wat je zelf natuurlijk ook een beetje moet aanzetten, want het blijft werk, maar het moet wel in je zitten. Dat is ook waarom de escort als meer glamour wordt gezien. De stijl en elegantie die mensen ermee associeren heb je hard nodig. Als je dat niet doet, dan lukt de sfeer niet. Daar moet ik nog eens apart een stukje over schrijven.
Je bent heel eenzaam in de escort, en dat helpt ook wel om extra contact met je klanten te maken. Je bent niet iemand van een hele club voor ze, maar je bent één vrouw. Dat maakt het intiemer. Je hebt ook meer zin om te babbelen als je alleen klanten hebt tijdens je werk, in plaats van de andere vrouwen in de club. Dat maakt de sfeer ook weer een beetje anders. Het is natuurlijk wel belangrijk om netjes in je rol te blijven, ook al klets je met de klant.
In de thuisontvangst heb ik alle keus om de sfeer zelf te kiezen. Het is mijn huis, met mijn regels, en ik bepaal. Dat is iets wat ik heel belangrijk vind. Dan ben je vrij om het te doen zoals je zelf wil. En wat ik doe, is mijn klantjes ontvangen, en niet voor korte halfuurtjes, echt een beetje kennis maken, en hun vriendin te zijn die een heleboel kunstjes laat zien. Ze komen bij mij voor goede dienstverlening, en stevig rollebollen. Ze hoeven me niet te versieren, en ze hoeven niet te haasten. Ik neem wel het initiatief, maar ik doe mijn best om ze zo goed mogelijk in te schatten om te zien wat ik met ze moet. Ik vind het leuk om mijn werk, de seks, zo goed mogelijk te doen. Zo hoef ik zo min mogelijk te faken, en kan ik heel erg mijzelf zijn.
Voor elke soort heb je klanten, en ik vind het erg fijn dat er voor mijn soort meer dan genoeg klanten zijn. Er zijn natuurlijk klanten die de andere sferen leuker vinden, maar dat heb je met elk werk wel.
Je moet een sfeer maken waar de klant zich makkelijk in voelt, en opgewonden in blijft of wordt. Als je gewoon heel hijgerig gaat doen, zoals ze op TV vaak suggereren, dan knapt bijna elke vent af. Die vinden dat tè nep. Een beetje nep en ordi vinden ze vaak wel leuk, maar je moet het hoogstens als een soort sausje gebruiken. De klant wordt niet opgewonden als je raar doet en hem duidelijk niet serieus neemt.
De sfeer bij je werk is anders bij verschillende soorten prostitutie. Als je achter de ramen zit, kan je eigenlijk maar op één manier je sfeer hebben. Een klant is een kwartier ofzo binnen, en je hebt geen tijd om hem rustig met jouw stijl kennis te laten maken. Het is meteen aan het werk, en hij heeft een sfeer in zijn hoofd. Daar moet je op aansluiten, zodat het ook lukt in je kwartiertje.
Achter de ramen is het eigenlijk lopendebandwerk. Je hebt flinke vaste lasten, en je hebt niet veel tijd, en allemaal aan één stuk. Je hebt omzet nodig, en je wil eigenlijk zoveel mogelijk klanten meteen na elkaar. Je kan niet echt connecten met een klant. Daar heb je gewoon niet de tijd voor, en het is ook best wel vermoeiend. Je moet elke klant behandelen als een oude vriend die even voor een vluggertje komt.
Dat oude vrienden zijn is niet de enige manier. Je kan het ook koeler doen, of meer faken, maar dat kan ik niet volhouden. Ik weet dat andere vrouwen dat wel kunnen, maar dat is niet mijn manier. Het is gewoon niet iets wat bij mijn karakter past. Oude vrienden spelen, dat lag mij gewoon nog wel. Ik ging het vooral doen omdat de meeste mannen al met die instelling op mijn stoepje stonden.
Ik was best een kuikentje toen ik net achter het raam stond, en ik heb dan heel snel dat ik na ga doen hoe er om me heen wordt gedaan. Je werkt achter de ramen best alleen, dus je kijkt de kunst niet zo af. Je moet toch je draai vinden, en je weet ook wel dat je zo zonder klanten zit als je niet eraan voldoet. Het makkelijkste is om te leren van de verwachtingen van de klanten.
Dat klinkt naïef en risicovol. Dat valt heel erg mee, want de klanten zijn bijna allemaal héle nette kerels! Dat kan ik niet vaak genoeg zeggen, denk ik weleens. Maar het is waar. De klanten hebben me in het begin een hoop geleerd over wat ze verwachtten, en ze hebben me zelfs tips gegeven als ze merkten dat ik het even niet wist. Dan heb ik het niet over seks, maar over de dingen eromheen, de kleine dingetjes van elke dag.
Het werkte ook best, dus ik hield die sfeer wel vast. Ik kende sommige mannen wel van hun gezicht, maar ik kreeg niet echt een klik in zo'n korte tijd. Er zijn meisjes die dat wel kunnen, maar ik niet. Ik wil meer tijd. De ramen waren niets voor mij, het was teveel doorpezen. Een beetje relaxt werken vind ik belangrijk. Ik neem graag pauzes tussendoor, ik wil graag tijd om echt een beetje te verschonen. Dat was toch een beetje snel handdoekjes wisselen achter de ramen.
Ik droeg mijn klantjes toch toen ook al een warm hart toe, maar ik leerde ze niet echt kennen, en ik kon dus ook niet echt op hun eigen dingen ingaan. Het was bijna allemaal hetzelfde, behalve als de klant speciale wensen had. Het komt voor mij altijd een beetje ongevoelig over als ik met de klok bezig was, of een klant snel uitpeesde, maar ze waren er toch gelukkig mee. Het hoorde gewoon bij het soort van prostitutie.
De meisjes onderling hebben vluchtige contacten achter de ramen. Ik vergeleek het maar met de collegebanken, je ziet elkaar alleen tijdens drukke tijden, dus als je even snel een sponsje, wisselgeld, handdoek, condooms, of zeep nodig hebt kan je zó bij je buurtje langs, maar je zit niet samen hartsvriendinnen te worden. Ik wist net de namen, niet meer dan dat. We hadden ook nauwelijks een gevoel van concurrentie, ik weet eigenlijk niet waarom. Er kwamen wel genoeg mannen langs, als je een beetje goed was werkte je genoeg. Ik denk dat dat wel hielp.
Van de ramen naar de clubs was een héle grote stap. Ze noemen clubs ook wel relaxhuizen, en dat klopt best wel. Ik ging van een hele drukke lopende band naar een soort van afroep. In zo'n club heb je het de eerste dagen misschien druk, maar als je niet nieuw meer bent, is het snel heel rustig. Je zit best veel tijd aan de bar, en af en toe krijg je je klant mee naar boven.
Ik dacht toen dat ik de ideale prostitutie had gevonden. Je zit rustig aan de bar, soms heb je een boek bij je, of je babbelt lekker met je collega's. Dat sociale vooral vond ik erg leuk. Het verdient wel stukken minder. Je zit veel tijd te wachten, soms zit je een hele middag of avond voor niets. Dan verdien je ook niets. Dat maakt ook wel uit voor de sfeer, je wordt vanzelf hangeriger.
Het contact met de klanten is anders. De klant moet je meestal een beetje "versieren" door contact met je te maken aan de bar. Daar komt vaak bij dat het de bedoeling is, om hem veel te dure drankjes voor je te laten kopen. Ik vind het een beetje onprettig, maar voor sommige mannen hoort het er wel bij. Eenmaal op de kamer was het vooral relaxt doen, en de stijl in de clubs wordt toch bepaald doordat er veel meiden zijn die proberen zo min mogelijk te doen op de kamer. Ze zullen de klant niet tegenhouden, en ze houden het wel leuk, natuurlijk, maar het wordt geen wild seksgebaseerd bezoek. En als de klanten dat verwachten, is het heel makkelijk om dat zelf ook te gaan doen.
Het sociale eraan vond ik erg leuk, omdat je dan tenminste kan praten met andere vrouwen uit het vak. Dat kan achter de ramen ook wel, maar we hadden meer tijd, en meer contact, in de club. Je leert de kneepjes snel, en daarna blijft vooral het ouwehoeren over. Ik heb veel vrouwen in de clubs gezien, en ik kwam geen ambitieuze tophoeren tegen. Die hebben daar gewoon te weinig ruimte om hun vleugels uit te slaan.
Er is een soort van wrijving in de meeste clubs. We gunnen elkaar de klantjes wel, maar een klantje voor jou is geen klantje voor mij. Het is verleidelijk om bij een vrouw met een klant aan de bar te gaan staan, en voor te stellen een triootje te maken. Dat klinkt als een hele geile happening voor zo'n vent, maar er zit een staartje aan. Dat staartje is dat je je op aan het dringen bent, en dat is niet fijn in zo'n club.
Je kan het best af en toe eens doen, maar de vrouwen hielden altijd wel goed in de gaten of er iemand de show probeerde te stelen. Dat viel niet goed. Soms werd het een hele gespannen toestand als er een nieuw meisje kwam die de boel op stelten zette door zich tegen elke vent aan te wrijven. Dat was not done. Dan kwamen er spanningen van. Er waren dan geen regels over hoe dat werd opgelost, maar de sfeer tussen de vrouwen raakte dan goed verziekt. Het was heel scheef vond ik. Aan de ene kant was het gezelliger, maar aan de andere kant kon het ook heel akelig worden. Ik wisselde van club als dat gebeurde.
De mannen in de clubs zijn anders dan achter de ramen. Achter de ramen kom je veel impulskopers en hobbyisten tegen, in de clubs zijn het meer mannen die graag versierders willen zijn, of mannen die graag dik willen doen. Je hebt ze ook die gewoon voor de gezelligheid komen, maar die vallen minder op. Het versieren zelf aan de bar is iets belangrijks voor clubklanten. De seks is minder technisch, want ze zijn geiler van het vantevoren opgeilen, ze hebben meer gedronken, en ze verwachten minder.
Clubklanten willen meer contact maken, maar ze zijn meer bezig met indruk maken en versieren. Sommige vrouwen geeft dat meer contact met de klant, maar voor mij werkt het niet zo. Ik reageer namelijk in de club héél anders op versierders dan buiten. Ik moet dan een versierbaar typetje spelen, en dat zorgt ervoor dat ik zelf niet echt meekom in het moment. Dat is wel jammer, maar ik heb er gewoon geen manier voor gevonden om dan zelf nog te klikken.
Ik heb een negatief beeld van de clubs, ik ervaarde het aan het eind als een sleur, en als een heel klein wereldje. Dat is misschien niet helemaal eerlijk. Het wordt gekleurd door hoe ik het op het laatst meemaakte, en dat was meer omdat ik meer en meer met mijn eigen onvolwassenheid werd geconfronteerd.
In de escort is sfeer ook heel belangrijk. Je komt alleen in iemand anders zijn wereld terecht, en daar moet je dan inpassen. Dat kan je proberen te doen door jezelf te veranderen zodat het bij hem past, maar dat lukt je alleen als je er echt heel goed in bent. Je kan beter een sfeer scheppen die overal wel inpast. Een nette, gereserveerde, klassieke vrouw met een ondeugend karakter kan eigenlijk overal wel terecht.
Dat kan je spelen, maar het gaat veel beter als je gewoon een beetje zo kan zijn. Dat is iets wat je zelf natuurlijk ook een beetje moet aanzetten, want het blijft werk, maar het moet wel in je zitten. Dat is ook waarom de escort als meer glamour wordt gezien. De stijl en elegantie die mensen ermee associeren heb je hard nodig. Als je dat niet doet, dan lukt de sfeer niet. Daar moet ik nog eens apart een stukje over schrijven.
Je bent heel eenzaam in de escort, en dat helpt ook wel om extra contact met je klanten te maken. Je bent niet iemand van een hele club voor ze, maar je bent één vrouw. Dat maakt het intiemer. Je hebt ook meer zin om te babbelen als je alleen klanten hebt tijdens je werk, in plaats van de andere vrouwen in de club. Dat maakt de sfeer ook weer een beetje anders. Het is natuurlijk wel belangrijk om netjes in je rol te blijven, ook al klets je met de klant.
In de thuisontvangst heb ik alle keus om de sfeer zelf te kiezen. Het is mijn huis, met mijn regels, en ik bepaal. Dat is iets wat ik heel belangrijk vind. Dan ben je vrij om het te doen zoals je zelf wil. En wat ik doe, is mijn klantjes ontvangen, en niet voor korte halfuurtjes, echt een beetje kennis maken, en hun vriendin te zijn die een heleboel kunstjes laat zien. Ze komen bij mij voor goede dienstverlening, en stevig rollebollen. Ze hoeven me niet te versieren, en ze hoeven niet te haasten. Ik neem wel het initiatief, maar ik doe mijn best om ze zo goed mogelijk in te schatten om te zien wat ik met ze moet. Ik vind het leuk om mijn werk, de seks, zo goed mogelijk te doen. Zo hoef ik zo min mogelijk te faken, en kan ik heel erg mijzelf zijn.
Voor elke soort heb je klanten, en ik vind het erg fijn dat er voor mijn soort meer dan genoeg klanten zijn. Er zijn natuurlijk klanten die de andere sferen leuker vinden, maar dat heb je met elk werk wel.
zaterdag 5 november 2011
Mail naar de Eerste Kamer
De prostitutiewet word binnenkort behandeld bij de Eerste Kamer. Dat is de laatste kans dat hij niet doorgaat. Ik heb met een trouwe lezer daar contact over gehad, en we hebben samen een brief geschreven voor de Eerste Kamer. Ik heb hem naar een aantal politici gestuurd. Ik hoop dat ze hem lezen. Ik maakte het opzetje, maar trouwe lezer Bouche heeft er een heel stuk van gemaakt, in heel officiëel Nederlands. Ik had er niets meer aan toe te voegen. Hieronder zet ik het wel even neer:
Geachte volksvertegenwoordiger,Het is een hele lap, maar ik vond het mooi gezegd. Nu maar hopen dat ze er wat mee doen.
Op 8 november wordt u gevraagd zich te buigen over het wetsvoorstel "Regels betreffende de regulering van prostitutie en betreffende het bestrijden van misstanden in de seksbranche" (Wet regulering prostitutie en bestrijding misstanden seksbranche), dossiernummer 32211. Als prostituee is dit wetsvoorstel een bron van grote zorgen voor mij. Ik wil dan ook graag u op het volgende wijzen:
Ongefundeerd
De noodzakelijkheid van de Wet wordt door de regering gesteld in de memorie van toelichting, 32211 No 3. Dit stuk beschrijft dat in de overheidsevaluatie van 2006 weliswaar de mate van misstanden beperkt mag worden genoemd, doch dat uit de hulpverleningsinstanties andere signalen komen. De rapporten "Sneep" en "Akbah", alsmede de daarop gebaseerde rapportage "Schone Schijn" worden als onderbouwing van de onderbuikgevoelens over verregaande misstanden aangevoerd, en impliciet verkozen boven het gedegener onderzoek van de evaluatie van 2006. Dit wordt gevolgd door plompverloren en ononderbouwd stellen dat de prostitutiebranche criminogeen is.
Feit is echter dat er nooit breed onderzoek is verricht naar de omvang van misstanden in de prostitutie. De rapporten baseren zich grotendeels op onderbuikgevoelens, de persoonlijke indrukken van (anonieme!) zedenrechercheurs en hulpverleners. De rapporten gaan er niet op in waarom deze indrukken, die de suggestie wekken van duizenden mensen die in erbarmelijke omstandigheden tegen hun wil dagelijks worden verkracht, niet stroken met de hoeveelheid aangiftes, laat staan veroordelingen, voor deze brute vergrijpen. Met een zwaktebod als "ze zijn te bang om naar de politie te stappen" wordt het schrikbeeld verantwoord. Nochthans wordt in geen enkel ander veld dan prostitutie zulke wilde speculatie getolereerd als grond voor wetgeving.
Het is een wet die niet zo zeer gebaseerd wordt op gedegen onderzoek, of op positief waargenomen situaties, maar veeleer op insinuaties van verborgen ontucht. Her en der kan men zelfs waarnemen dat de perceptie voorrang krijgt boven de feiten. Ik durf hier te spreken van een poppenkast voor het electoraat, een "show of force" die door elke partij wordt gedraaid om zo goed mogelijk bij het eigen gedachtengoed te passen. Ter linkerzijde wordt gesteld dat het vrouwenrechten ten goede komt, de confessionele partijen stellen zich op het standpunt dat het gezin hiermee wordt beschermd, terwijl men bij de liberalen hoort van het beschermen van menselijke vrijheden. Geen van deze punten is doortimmerd, zoals men makkelijk kan nagaan. Nota bene kan men lezen in de Kamerstukken dat een CDA-politica het wetsvoorstel aanprijst door te stellen dat ze op straat zoveel bijval krijgt.
Er wordt veel gewag gemaakt van "zicht" op de prostitutiebranche. Men wil kunnen controleren en "bereiken". Feitelijk houdt daarmee ook de beschrijving van de werking van de nieuwe wet op; behalve het opschrijven en centraal bewaren van de gegevens van deze kwetsbare groep doet de Wet namelijk niets voor de sekswerkers. Er wordt nergens steun, bescherming of zekerheid voor de geregistreerde mensen geregeld. Wat de Wet wèl voorschrijft is dat klanten en prostituees die zich aan deze registratie onttrekken, strafbaar worden.
De verdere nadelen voor prostituees daargelaten, is hiermee het laatste wel gezegd over de werking van de wet ten opzichte van de misstanden in de prostitutie. De overheid schrijft de gegevens op van de prostituee, en op niet nader toegelichte wijze zou dit de prostituee moeten vrijwaren van dwang, uitbuiting en afpersing. Een cynicus zou zeggen dat de gehele Nederlandse bevolking zich zou moeten laten registreren, opdat niet alleen de prostituees beschermd zouden zijn.
Na deze brief krijg ik niet de kans op dupliek, dus ik zal een makkelijk tegenargument vóór zijn: het registreren van de sekswerkers verbetert de controles die zij van overheidswege ondervinden niet. Immers wordt opsporing van ongeregistreerde prostituees door deze Wet noodzakelijk, en dat is dan even lastig als nu; terwijl ook de geregistreerde prostituees regelmatig worden gecontroleerd, zoals nu al het geval is. De prostitutiebranche is een open branche, de huisvaders die het leeuwendeel van de cliëntele zijn, moeten de prostituees kunnen vinden. De zedenpolitie heeft derhalve geen moeilijke taak om hetzelfde te doen. Een prostituee die zich verbergt, heeft geen klanten. Derhalve kan men stellen dat de opsporingssituatie gelijk blijft met die van nu, behalve als de fatale fout wordt begaan te stellen dat een geregistreerde prostituee onkwetsbaar is voor dwang, afpersing of uitbuiting.
Oneerlijk
Het voorstel, zoals het thans voorligt, stelt een status aparte in voor sekswerkers. Zoals al in 273f Sr wordt ook hier de prostitutiebranche bij wet anders behandeld dan andere soorten persoonlijke dienstverlening. Dit zonder daar een rechtvaardiging voor te geven. De wet behelst immers niet alle soorten persoonlijke dienstverlening, of zelfs alle soorten kapitaalextensieve hand- en spandiensten, maar spitst zich enkel toe op de prostitutie. Daarbij wordt ons strengere regels opgelegd dan mensen met een ander métier.
Er is geen zinnige reden te bedenken waarom het uitwisselen van een seksuele dienst voor geld anders zou moeten worden behandeld dan een massage, huishoudelijk werk, de arbeid van een klusjesman, of willekeurig welk ander werk. In tegenstelling tot deze andere branches wordt met de Wet beoogd mensen die vrijwillig, gaarne en zonder schade te berokkenen aan derden een dienst voor geld uitwisselen, te criminaliseren.
Slechts door zich te beroepen op het taboe dat geldt over prostitutie, of de expliciete uitspraken uit persoonlijke levensovertuiging, zoals bijvoorbeeld door dhr. Rouvoet, dhr van der Staaij en dhr. Donner, wordt deze ongelijke behandeling gefundeerd. Overige argumenten houden voornamelijk in dat er "iets" moet gebeuren door de vermeend verregaande misstanden in de branche, en impliciet dat rechtsongelijkheid dan maar als een middel minder erg dan de kwaal moet worden gezien.
Effect van de wet
Bij inwerkingtreding zal de Wet ingrijpende uitwerking hebben op het reilen en zeilen van de prostitutiebranche. Zoals bekend mag worden verondersteld, hebben prostituees een zwakke sociale positie. Prostituees worden beschouwd als zielig, zwak en vies. Begrijpelijkerwijs zullen veel mensen dan ook bedenkingen hebben bij het opgeven van hun personalia aan een overheidsdienst, mede door de schier eindeloze reeks flaters met gevoelige informatie die de overheid de afgelopen jaren heeft geteisterd. Daarbij wordt het nut door elke prostituee waarmee ik contact heb gehad, sterk betwist.
Het grootste deel van de prostituees, de beroeps, zal zich genoodzaakt door boetes en koeioneren laten registreren. De eerste die echter in de rij zullen staan, zullen de meisjes zijn die in de klem zitten bij een derde, zoals een pooier of exploitant. Deze mensen hebben immers geen drempel om in Nederland als hoer te boek te staan, en hun souteneurs zullen zich geenszins bezwaard voelen door de registratie om hun activiteiten gewoon voort te zetten. Nog een deel van de prostituees zal het werk uitgaan, maar dat zal alleen gelden voor die mensen die het als hobby beschouwen. Deze mensen worden uit de branche gedwongen, terwijl het oogmerk van de wet (angeblich) is om de activiteiten van de vrijwillige prostituees ongemoeid te laten, en die van de gedwongen prostituees te bemoeilijken.
De macht van pooiers, clubeigenaars en raamverhuurders, nu al een doorn in het oog van de vrije prostituee, zal door het beperken van de beschikbaarheid van locaties en gelegenheden alleen toenemen. De kunstmatige schaarste aan werkplekken die wordt veroorzaakt door het vergunningssysteem maakt het monopolie van deze tussenbazen alleen maar sterker. De ongetemperde marktwerking waardoor deze branche al sinds jaar en dag wordt bestierd zal de mensen alleen meer en meer geld kosten. Het effect is dat de vrije prostituee een zeldzaamheid zal worden. De enigen die hier voordeel bij behalen zijn de verhuurders, koppelbazen en clubbazen.
Een illegaal circuit zal ook verrijzen, met daarin de mensen die geen legale werkwijze meer kunnen gebruiken door de bepalingen van de Wet. Door de vergunningplicht wordt immers een kunstmatige schaarste ingesteld, die mensen uit de legale markt kan drukken. Voor een voorbeeld dat nu al aan de orde is, verwijs ik u naar hier: http://www.bndestem.nl/regio/bergenopzoom/9766547/Woensdrechtse-raad-wil-meer-seksbedrijven.ece
Mensen die in deze illegale circuits terecht komen, zullen bovendien minder bereikbaar zijn voor hulp. Zij zijn immers strafbaar, en zullen zich niet vertonen ook al worden ze afgeperst, gemanipuleerd, gedwongen of verkracht. Ook klanten van prostituees in dit circuit zullen niet naar de politie stappen met vermoedens van misstanden, omdat zij zich daarmee openstellen voor strafvervolging. Zulke wantoestanden zijn in andere landen al een probleem.
Vreemde kronkels in de opstelling van de wetsartikelen stemmen voorts tot bedenkingen. Desgevraagd kan ik een uitputtende lijst hiervan geven, maar ter bekorting van dit schrijven beperk ik mij tot hoofdzaken. Zo is er in artikel 15 lid 1 sub d een bepaling gesteld die inhoudt dat een pand "besmet" kan worden verklaard. In een dergelijk pand mag dan een nieuwe onderneming de vergunning worden geweigerd. Dit riekt naar het ontmantelen van "hoerenbuurten" door een kaasschaafmethode. Zou er wellicht een sluis of kanaal worden gesloten na het recente debacle omtrent uitbuiting van onderbetaalde Filipino's op de binnenvaart? Wordt de agrarische bestemming van akkers afgehaald nadat uitbuiting van seizoensarbeiders is uitgekomen?
Het beperken van het aantal vergunningen af te geven in een gemeente is evenzeer een twijfelachtige zaak. Weliswaar wordt tegen de nuloptie mondjesmaat beveiligd door te stellen dat zij op andere dan morele gronden moet worden gestoeld, maar een evenzo schadelijke "één-optie" is nog steeds mogelijk. De vage termen waarin het wetsvoorstel in deze beperkingen voorziet, zijn nog zwakker van bewoordingen dan de terughoudende verzekeringen van de Minister hieromtrent in het debat in de Tweede Kamer.
Artikel 30 lid 1 sub c stelt prostituees strafbaar die werken voor een exploitant die geen geldige vergunning heeft. Dit legt bij de prostituee de verantwoordelijkheid het handelen van haar exploitant te controleren. Zulke draken van bepalingen geven geen blijk van verstand van zaken aan de zijde der wetgever. Nochthans werd in de Tweede Kamer hier geen woord aan vuilgemaakt, noch over vorm, noch over functie.
Tenslotte, daarmee niet implicerend dat de twijfelachtigheden zich beperken tot wat ik hier aanhaal, noem ik hier artikel 15 lid 3, dat slechts lijkt te zijn toegevoegd om de deur open te laten voor verdere, niet nader te noemen beperkingen. In een branche die als geen ander aan de willekeur van de samenleving is overgeleverd, wordt dit met lede ogen aangezien. Al te vaak wordt getoond dat lege ferenda wordt verslagen door lege lata.
Oproep aan de Eerste Kamer
Ik roep u op dit wetsvoorstel te verwerpen. De Eerste Kamer der Staten Generaal is een Chambre de Réflexion, waarin wetsvoorstellen die teveel naar de waan van de dag zijn opgesteld dienen te sneuvelen. Over de prostitutie wordt helaas slechts gesproken in overdrijvingen. De media herkennen een smeuig verhaal, en politieke partijen laten vaak teveel hun oor hangen naar de onderbuikgevoelens van hun achterban. Ik wil u echter op het hart drukken, dat het hier niet gaat om het tevreden stellen van het electoraat, of zelfs om bestuurlijk beleid, maar om een wet. Zoals de rechtspraak evenwichtig en objectief moet zijn, gespeend van de waan van de dag, het taboe, of de ongefundeerde emotie, zo moet ook de wet hieraan voldoen. De wet die u aanneemt, zal voor recht gelden.
Uiteraard hoeft u niet slechts mijn woord te geloven, maar audi alteram partem. Ik zou u graag vragen om naar uw dichtstbijzijnde hoerenstraat, club of escort te gaan, en met enige sekswerkers te spreken over hun ervaringen. Als de flagrante chargeringen waarop de Wet is gebaseerd correct zijn, moet u snel een slachtoffer van dwang of uitbuiting kunnen vinden. Prostituees zijn mensen waarmee u gewoon kunt spreken. Probeert u zelf uw opinie te vormen, dan geloof ik dat u zich snel in dit schrijven zult kunnen herkennen.
Een andere mogelijkheid is om vonnissen door te nemen, die handelen om mensenhandel en prostitutie. Daarmee wordt de omvang, en vooral de ernst, duidelijk van die zaken die het OM in behandeling heeft genomen. Ook daarin wordt het overtrokken beeld waarop de regering haar koers heeft bepaald, niet weerspiegeld. Neemt u zelf kritisch de middelen ter hand, om te zien hoe erg het werkelijk is in de prostitutie. Het doel heiligt niet de draconische middelen die de wet levert.