Squash

Sorry van de lange stukken laatste tijd, dat was een beetje veel tegelijk. Soms ben ik heel erg met een onderwerp bezig, en dan blijft het maar komen bij het typen. Dat is misschien een beetje veel om te lezen in één keer. Misschien had ik het in tweeën moeten delen, en dan het tweede stuk op donderdag publiceren! De week ervoor was het ook al zoveel. Ik merk wel dat mensen de draad dan kwijtraken.

Dit stukje gaat niet over de prostitutie. Het is een stukje over mijn favoriete sport, squash.

Squashen heb ik niet altijd gedaan, en ik doe het alleen maar als ik er tijd voor heb. Dat is helaas nietzovaak. Ik heb bijvoorbeeld wel waterpolo gedaan, maar dat was eigenlijk helemaal niet mijn soort sport. Ik hou wel van zwemmen en balspelen, maar bij de vrouwen wordt er heel veel gemeen onder water geschopt, geknepen en gehaakt met vingers.

Squash was volgens mijn klasgenoten, en later de krakers, echt zo'n sport voor Pieter-Jannen met een jersey om hun nek geknoopt. Het was een soort van tennis voor yuppen. Ik was ervan overtuigd dat het niets voor mij was, net zoiets als golf. En net zoals golf heb ik het leren kennen via een klant van me. En golf vond ik niks, maar squash vond ik meteen leuk.

Squash gaat ongeveer zo: je hebt twee mensen in een kamer met een voormuur. De bedoeling is om de bal tegen de voormuur te spelen, en als je tegenstander de voormuur heeft geraakt, de bal weer tegen de voormuur te meppen voordat hij twee keer op de grond heeft gestuiterd.

De reden dat ik squash zo leuk vind, is omdat het niet een groot sociaal iets is, zoals het clubgebeuren bij tennis. Het is ook veel korter dan tennis, dus je kan even tussendoor spelen. Maar het belangrijkste is dat het een heel snel spel is, waarbij je lekker hard een klein balletje tegen de voormuur aanslaat! Gewoon even lekker stoom afblazen.

Ik heb er in het begin bewust voor gekozen, om het nooit serieus te gaan doen. Ik probeer wel te winnen, maar ik ga ermee om als een spel, niet als een sport. Ik doe het voor mijn lol. Ik weet bijvoorbeeld dat ik meer zou winnen als ik niet altijd kéihard zou slaan, maar dat vind ik nou eenmaal leuk.

Helaas denkt niet iedereen daar zo over. Bij sommige mensen moet je er echt een scheidsrechter bij hebben die oplet dat je tegenstander niet expres in de weg gaat lopen, want véél te veel mensen doen dat stiekem. Dan hoop je op sportief gedrag, en vraag je een let als het eigenlijk gewoon stroke was, en dan rollen ze met hun ogen en doen alsof jij de onsportieve muts bent. Vrouwen zijn vaak sportiever, maar ook die kunnen pietluttig en onsportief zijn hoor.

Squash is een onwijs leuke sport, waar ik goeie benen van krijg. Ik wou alleen dat er wat meer vrouwen waren die het deden. Ik kom vaak zomaar op een squashplek aan, en dan hoop ik dat ze een tegenstander voor me hebben. Vaak weet ik namelijk niet wanneer ik kan vanwege mijn werk, dus afspraken zijn moeilijk voor mij.

Dus vaak neem ik een baantje voor mezelf, en speel ik tegen de muur. Dat kan ook leuk zijn, maar samen spelen is wel veel leuker. Dan moet je reageren, en in je eentje gaat het veel te makkelijk. Maar als ik een baantje voor mezelf heb, komt er soms ook weleens iemand kijken. Die nodig ik dan soms gewoon uit, als hij er vriendelijk uitziet.

Al mijn lezers, ga het eens proberen. Je kan bij de meeste plekken en clubs wel iemand vinden die het uit wil leggen, en je kan rackets en ballen huren. Kom gewoon met je sportkleren en probeer het een keer. Het is ècht heel leuk, en het is een onterecht niet zo bekende sport. Misschien komen we dan wel op één baan terecht!