De prijzen

Als je het over prostitutie hebt, heb je het altijd ook over geld. Gemakkelijk geld verdienen zeggen ze dan, en dat we zo dik betaald worden. De mannen moeten wel gek zijn om dat ervoor te betalen. Die dingen hebben we allemaal wel een keer gehoord. Ik irriteer me er altijd aan, want ik vind dat het niet zo zit.

Om een uurtje met een prostituee te huren, betaal je over de 100 Euro. Soms heel veel meer, zelfs. Dat lijkt flink veel als je het vergelijkt met schoonmaken ofzo. Mensen denken dan al snel, dat het is omdat het werk zo'n verschrikkelijk iets is, dat je dat moet afkopen. Vooral veel vrouwen denken dan dat we liggen te walgen ofzo. Daar ligt het niet aan, en ik ga uitleggen waarom.

Als prostituee heb je onkosten. Die moeten worden betaald. Je ligt maatschappelijk zwak, dus je moet voor jezelf op kunnen komen. Dat betekent beveiligers, of voor veel vrouwen, pooiers. Die kosten veel geld, vooral pooiers kunnen makkelijk meer dan de helft kosten. Mijn poolcafé-beveiligers doen het al voor honderd Euro per maand, maar ik heb er wel drie nodig om te zorgen dat er altijd één in de buurt is. Mijn witte beveiligers zijn ook duur.

Dan moet je nog een plek hebben, en die zijn niet goedkoop. Ik heb zelf een flatje ervoor gekocht, maar als je de ramen wil doen ben je ook een hoop geld daaraan kwijt. Dat moet je er wel uit krijgen. Vooral als je het weinig doet, ben je er een hoop mee kwijt. Ik ben geld aan het betalen voor mijn eigen koopflat, dus ik investeer het eigenlijk, maar de betalingen moeten wel van mijn werk komen.

Als je gevaar loopt, krijg je gevarengeld. Ik loop niet zoveel gevaar als een soldaat in Uruzgan, maar je moet goed oppassen op rovers, verkrachters en gewelddadige mannen. Die krijg je wel. Maar dat is eigenlijk niet het ergste. Het grootste gevaar, is SOA. Die kunnen je voor je leven ongelukkig maken, en je kan het zomaar krijgen. Om dat risico te lopen, moet je het wel de moeite waard maken.

Van de tijd die je zit, en die je wil werken, heb je maar een stuk waarin je ook echt je klant hebt. Achter het raam zit je soms een uur of meer te kijk als het niet loopt, en dat is verloren tijd. In clubs is dat nog véél erger. Thuis kan ik er ook niet op rekenen, om elke dag vol te krijgen. Ik heb meestal vijf of zes uur werk op een dag, en dan vaak minder als de klanten eventjes niet komen. De rest van de tijd kan je meestal niet iets anders gaan doen. Je uurloon tijdens het werken is dus wel hoog, maar je hebt veel tijd dat je niets verdient. Die moet je ook maar tellen, en dan gaat het achteruit, vooral in de clubs.

Vergeet de belasting niet, als je het wit doet, ben je de helft kwijt. Je kan niks aftrekken, je moet alles betalen, en ze controleren elke scheet die je laat. Je bent er zoveel geld aan kwijt, dat heeft geen verhouding met andere beroepen. Toen ik nog opgaf, dat ik meditatie-cursus gaf, kon het allemaal wèl. Toen betaalde ik haast niks. Hou daar rekening mee, en opeens ben je de helft van de prijs kwijt.

Het is hard werk. Als je het goed doet, natuurlijk, want we kennen allemaal wel de routinemeisjes die zich er niet hard voor willen inzetten. Als je het goed wil doen, ben je echt hard lichamelijk werk aan het doen. Je mag nooit laten zien dat je een slechte dag hebt, want dat maakt de ervaring voor de klant slecht. Als je schoonmaakt, kan je best een dag wat minder zijn. In de prostitutie ben je dan meteen klanten kwijt. Ze verwachten totale inzet, iedere keer, en dat moet je geven.

Je bent door je beroep ook meteen uitgekotst door de samenleving. Daar heb ik al eerder over geschreven, dat ga ik niet opnieuw helemaal uitleggen. Je bent sociaal zeer zwak door je beroep en de haat die daarbij komt. Die sociale positie zorgt ervoor dat je buiten je werk, ook nog met je werk wordt geconfronteerd. Dat is ook wel wat geld waard.

En één van de manieren waarop dat gebeurt, is doordat je het niet op je CV kan zetten. Als je dus klaar bent in de prostitutie, omdat je er te oud voor bent geworden, loop je met een leeg CV rond. Je kan dus maar beter een potje voor je ouwe dag hebben gestart, want je kan niet door tot je 65 bent. Daar gaat ook geld inzitten. Er is een ingewikkeld verhaal over lijfrentes dat mijn geldmannetje me ooit uitlegde, maar het komt eropneer dat je veel meer moet sparen voor je ouwe dag dan een gewone werknemer ergens.

Als je alles optelt, kom je wel eropuit dat je als hoerenloper voor een hoop dingen betaalt, en de meeste snappen dat ook wel. Als het minder duur werd, stopten een hoop meisjes wel. In ieder geval, de vrijwillige. We zijn duur, maar dat moet ook wel om het de moeite waard te maken. Niet vanwege het werk zelf, want dat is eigenlijk best wel leuk! Al die dingen die erbij komen, die maken het zo duur. Als we meer acceptatie zouden krijgen, zodat we niet meer zo uitgekotst werden, en als gewone mensen konden leven, kon de prijs de helft omlaag.