Amsterdam is anders

Weer een vers, nieuw jaar, lekker weer ertegenaan. Ik hoop dat al mijn lezers fijne feestdagen hebben gehad, ik heb het heel fijn gehad. Lekker met mijn familie, ik vergeet soms hoe belangrijk dat is. Weer naar mijn oude café, naar mijn oude kerk, bij mijn zussen logeren. Heerlijk hoor! Maar nu is het weer tijd om aan te pakken.

Toen ik weer in mijn oude stad liep, viel me weer op hoe anders het is dan Amsterdam. Ik ga jullie niet vertellen waar ik hiervoor woonde, maar ik heb pas toen ik al flink met de prostitutie bezig was, de stap naar Amsterdam gezet. Ik werd wel heel erg snel Amsterdammer, het is een stad die je in zijn greep krijgt.

In andere steden heb je toch het gevoel dat alles gewoontjes is, en dat het nu gaat zoals gisteren, en dat het morgen weer zo zal zijn. Alles is maar geregeld en netjes, en je voelt je makkelijk uit de toon. Ik vind het altijd zo kalm, en rustig. Ik krijg dan de neiging om te gaan schreeuwen. Alleen maar om eens wat leven in de brouwerij te maken.

In Amsterdam voel je de bruisende chaos, alles loopt maar door elkaar heen, niemand let op stoplichten of éénrichtingsverkeer, en door alle culturen die samenkomen is er altijd wel iets wat anders is. Amsterdam is altijd in beweging. Er gaat een soort energie door de stad. Er gebeuren wel minder leuke dingen, maar zelfs de mensen die je bijna overhoop rijden op de zebra doen dat met een knipoog. Er is geen ruimte voor depressie in een stad, die zo overloopt van het leven.

Amsterdam heeft overal plek voor mensen die afwijken, je kan zó overal terecht. En tegelijk ben je anoniem, en dragen de mensen je niks na. Ik maak me geen illusies, het is niet zo dat alles wordt vergeven, maar voor mijn kleine dingetjes is wel plek in deze stad. Waar ik vandaan kwam, viel ik altijd op. Hier kan ik lekker punk erbij lopen en toch opgaan in de mensen. Ik vind dat heerlijk.