Angstige stort

De dagen worden weer korter, en het is niet meer zo druk op straat. Mensen beginnen weer meer naar binnen te gaan, en ik vind dat altijd iets droevigs hebben. Ik vind het gezellig als er mensen buiten zitten op stoepen, of balkons. Het geeft iets levends aan de straat. Als er helemaal niets meer op straat gebeurt, voel je je eenzaam, en kwetsbaar.

De betaling is in cash, en daarvan moet er dus elke week een hoop naar de bank. Ik ga niet regelmatig, want ik wil niet dat iemand vantevoren weet wanneer ik ga. Vroeger wel, want ik heb de tip van mijn geldmannetje. Thuis heb ik het in een kluisje liggen, en vandaar moet het nog naar de bank.

De bank is vlakbij, het is maar een paar minuutjes lopen. Ik moet langer zoeken naar een parkeerplaatsje, dan dat ik gewoon ga lopen. Ik doe het al jaren, dus het is een gewoonte geworden. In het begin vond ik het eng, met zoveel geld over straat. Maar je snapt al snel, dat niemand weet dat je het bij je hebt. Je hebt dus niets wat een straatrover uitdaagt.

Natuurlijk, ik weet dat er risico is, maar daar ben ik niet meer bang voor na al die tijd dat ik dit werk doe. De stort moet gebeuren, en het is gewoon één van die dingen die ik doe. Het is een alledaags, saai iets wat ik eigenlijk niet interessant genoeg vind, om te beschrijven. Het is gewoon geld naar de bank brengen, zodat je het over kan maken.

Deze keer was dus anders. Hij was een beetje eng. Ik had de opbrengst van wat meer dagen bij me dan normaal, en dat voelde al een beetje enger. Ik deed de stort 's avonds, omdat ik het al een paar dagen had uitgesteld. Dat doe ik normaal overdag, want dan voel ik me veiliger. Het storten kan gewoon de hele nacht door, het gaat met een automaat.

Toen ik onderweg was, voelde ik me dus niet helemaal op mijn gemak. Het ging best goed hoor, maar halverwege kreeg ik het gevoel dat ik werd gevolgd. Er was een groepje jonge mannen die hard met elkaar grappen maakten, en me achterna liepen. Ze gingen twee hoeken dezelfde kant op als ik, en dat maakte me erg ongerust.

Het is voor een overvaller heel makkelijk, je weet dat hoeren cash geld hebben, en je volgt ze gewoon vanaf hun werkplek. Dat is iets waar veel vrouwen hun pooiers voor hebben, maar ik niet natuurlijk. Als een man een keer met me afspreekt, en mijn werkadres weet, kan hij gaan zitten loeren tot ik eruit kom, en me dan overvallen.

Dat bedacht ik me allemaal terwijl ik naar de bank liep, en toen ik de bank kon zien, zweette ik peentjes! Ik wou het geld niet uit mijn tas halen met die jongens die achter me liepen. Ik bedacht dat ik even moest treuzelen, en dan zouden ze me wel voorbijlopen. Ik stond dus wat naar binnen te kijken bij een winkelraam.

Toen ze bij me kwamen bleven ze wel onder mekaar praten, maar één man begon me te vragen waar ik heen ging. Ik was heel zenuwachtig, ik vond het maar een bedreigende situatie. Ik wou niet zeggen dat ik naar de bank ging! En daarom zei ik niks, want ik kon maar niets verzinnen. Nu ik zit te typen denk ik, ik had het café kunnen zeggen, of de supermarkt, of naar het station. Maar toen kwam er niets bij me naar boven.

Ik klink een beetje raar zoals ik schrijf, want ik ben niet zo bang geschapen. Deze groep jongemannen was bedreigend, maar niet op de manier dat sommige mensen hangjongeren bedreigend vinden. Ze waren allemaal grote volwassen mannen, en ze straalden iets heel aggressiefs uit. Dat kon je horen aan hoe ze praatten, ze schreeuwden naar elkaar. Ze hadden ook een soort aandacht voor me, die ik niet fijn vond aanvoelen.

Toen de man me telkens opnieuw de vraag stelde, waar ik heenging, raakte ik zelfs een beetje in paniek. Hij was ging maar door, alsof hij een hond was die tegen me blafte. De andere stopten met praten, en keken toe. Dat maakte het alleen maar enger. Gelukkig zei één van zijn vrienden toen, dat ze te laat zouden komen als ze niet doorgingen. Ze waren dus toch ergens anders naartoe onderweg. Gelukkig liepen ze toend oor.

Toen ik mijn geld in het vakje had gestopt, en de bon uit de gleuf pakte, viel er een groot gewicht van me af. Ik hou er niet van om met zoveel geld over straat te gaan, ook al ben ik er wel aan gewend. Deze situaties geven me soms het idee, dat ik beter het geld op kan laten halen. Maar dat kost ook weer geld en het valt zo op. Ik wil liever niet dat mijn buren het merken.