De rechter

Als je met iemand praat, is één van de eerste dingen die ze aan je vragen, wat je doet. Je kan een mens beschrijven met zijn beroep. Van iemand die een muzikant is, verwacht je heel andere dingen dan van een accountant. Je weet ongeveer hoe slim iemand is, en waar je over kan praten met hem. Het is natuurlijk nooit helemaal zeker, maar meestal is het wel waar.

Voor het neukwerk maakt het niet zoveel uit. Een vuilnisman stoot net zoals een directeur. Het kan wel uitmaken bij het voorspel, er zijn bij de machtige mannen iets meer masochisten. De potentie bij mensen met een goede baan is soms wat minder. Ik weet niet waar dat door komt, misschien komt het door de stress.

Ik krijg van elk beroep wel klanten. Als ik een babbeltje met een man maak, vraag ik wel wat hij voor werk doet. Als je daarover begint, vertellen de meeste mannen heel veel. Het kan niet te saai zijn, zelfs kassa-jongens kunnen je rotvervelen met verhalen over hun werk. Werk is immers belangrijk, ik schrijf een hele blog erover vol!

Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Sommige mannen zijn uitzonderingen, omdat ze gewoon er niet over willen praten. Ik weet dan nooit of dat nou is, omdat ze zich voor hun werk schamen, of vanwege de privacy, maar ik respecteer het. Een man mag zijn geheimpjes voor me hebben. Ik word er natuurlijk wel nieuwsgierig van, maar dat is ook logisch.

Ik heb een rechter als vaste klant, en er zijn ook een paar andere rechters voor een paar keer geweest. Die man is heel netjes als klant, en hij heeft nooit moeite met mijn regels. Hij is niet heel erg aantrekkelijk, maar hij is wèl fijn om mee te werken. De eerste paar keer hebben we het niet over werk gehad.

Toen ik het een keertje vroeg, heeft hij het wel verteld. Toen hij het gezegd had, keek hij naar me hoe ik zou reageren. Dat viel me wel op. Advocaten zijn net zoiets, en die doen dat niet. Die zijn heel zelfverzekerde mensen. Deze man keek juist heel erg naar hoe ik reageerde. Ik kreeg het gevoel dat hij er graag over zou willen praten.

Daarna merkte ik wel, dat hij zelf niet over zijn werk begint. Dat is niet nieuw, zo zijn er meer mannen. Dan moet je een beetje doorvragen. Bij hem bleef het een beetje zo, terwijl bij andere mannen je na de eerste vragen een stortvloed van gepraat hebt gekregen. Hij bleef maar voorzichtig.

Dat maakte me wel een beetje meer nieuwsgierig. Ik heb een hoop gevraagd, niet in één keer maar op verschillende dates. Je moet het wel over de seks laten gaan, want hij komt niet voor een interview. Aan de andere kant is de intimiteit wel goed voor hoe hij de seks ervaart. Dus het werkt wel samen.

Daarom kreeg ik een beeld van die man, die elke dag over belangrijke dingen beslist. Hij werkt vaak niet alleen, maar samen met andere rechters. Voor de rest is hij vooral bezig met het doorlezen van papieren. Als hij erover praat, klinkt het als heel eenzaam werk, waarbij hij heel veel aandacht moet geven aan dingen die er niet toe doen. Hij is volgens mij best wel ongelukkig.

We praatten erover dat hij het doet omdat hij wil zorgen dat het recht wordt gedaan. Hij voelt sterk dat hij de mensen in de steek laat als hij dit werk niet zou doen. Één keer vertelde hij, dat hij voelt alsof hij een vergeten man is, terwijl de advocaten het spannende werk doen van het rechts-systeem. Soms zegt hij dat hij soms voelt alsof hij niets in te brengen heeft. Ik vond dat raar, hoe kan hij dat denken en nóg denken dat hij mensen in de steek laat als hij ophoud?

Op een dag deed ik iets doms. Ik had weer eens gelezen in de krant over wat de politiek allemaal met de prostitutie gaat doen, en jullie weten hoe ik me dan voel. Bij het uitkleden hadden we het even over zijn werk, en ik flapte eruit dat ik me afvroeg wat hij dan deed als de wet verkeerd was. Hij zei dat hij daar niet tegenin kon gaan, omdat de wet de regel was, en dat de rechter die regels moet toepassen. We hebben toen gesekst, maar ik bleef maar daarmee in mijn hoofd zitten.

Achteraf barstte ik een beetje uit, en ik heb hem dus gezegd dat ik dat raar vond, want iedereen zegt dat zij er niks aan kunnen doen. De politie zegt dat de Belasting maar moet beslissen, en die schuiven het dus naar hun bazen toe. De Belasting zegt dat de regels de regels zijn, en dat de rechter maar moet beslissen. Die schuiven het weer naar boven toe door. De rechter schuift het nu naar de wetgevers toe, en allemaal doen ze maar braaf wat gezegd word, terwijl ze allemaal weten dat het verkeerd is. De regels zijn hetzelfde, wij worden anders behandeld, en niemand fluit ze terug.

Hij is toen wat gaan vertellen, maar heel snel ging hij ingewikkelde beroepstaal gebruiken, en het hebben over hoge principes, maar dat was eigenlijk geen antwoord vond ik. Ik werd een beetje boos op hem, dat hij zo slap deed. Hij verontschuldigde zich met de regeltjes. Dat vond ik zo slap, dat ik alleen maar nog bozer werd. Hij nam de verantwoordelijkheid helemaal niet, terwijl hij eerder zo geklaagd had dat hij die zo zwaar vond.

Daarna bleef hij wel komen, maar we hebben het nooit meer over zijn werk. In plaats daarvan praten we veel over zijn hobby, want daar is hij ook mee bezig. Ik denk dat hij meer tijd doorbrengt bij mij en erover praat, dan dat hij het doet. Ik heb het paragraafje maar weggehaald waarin ik zeg welke hobby het is, want dan word hij misschien te herkenbaar. Ik vind hem een slapjanus, maar hij heeft recht op zijn privacy.