Boeken

Ik ben best een boekenwurm. Ik heb literatuur altijd iets prachtigs gevonden, en het mooiste van school was een cijfer krijgen omdat ik de mooiste boeken van Nederland las. Ik ben lid van de bib, maar ik kan heel moeilijk genieten van een boek dat te beduimeld is. De geur van het nieuwe papier, en weten dat het jouw boek is waar je alle tijd voor hebt, is meer voor me waard dan de prijs van een nieuw boek. Het word zo erg dat ik me afvraag waar mijn nieuwe boekenkast moet gaan passen! Niet in mijn werkflatje natuurlijk, dat soort persoonlijke dingen hou ik thuis.

Ik neem naar mijn werk altijd een boekje mee om te lezen tussen het werk door. Het is heerlijk om af te wisselen. Het gaat er even heftig aan toe met een klant, en als ik klaar ben met douchen en bed opmaken kan ik lekker op het balkon gaan zitten met een goeie novelle. Als ik een intellectuele bui heb, schrijf ik soms in de marge mijn gedachtes over de tekst. Daar doe ik dan niets mee, maar het is één van die dingen die ik leuk vind. Ik lees niet vaak een boek twee keer, maar als ik het doe ben ik altijd erg nieuwsgierig wat ik de vorige keer zag, want vaak zie ik de tweede keer iets anders. Dat is het leuke van literatuur, je kan er meer uithalen.

Alle literatuur vind ik mooi, van Kluun en Wolkers tot Sartre. Het mag van mij vulgair en werelds zijn, of juist verheven en filosofisch. Zolang het maar goeie literatuur is, vind ik het fijn om te lezen. Ik word graag intellectueel gestimuleerd door mensen die me wat kunnen leren. Voordat ik ging studeren las ik vooral om me mee te laten slepen door de schrijver, maar toen ik ging studeren leerde ik om de tekst meer te analyseren en observeren.

Zoals jullie wel weten, had ik de afgelopen weekjes een probleem met Writer's Block. Dat heb ik geprobeerd op te lossen, door me te laten inspireren door mijn eerdere stukjes, en ik zag toen pas hoe ik gegroeid ben door mijn blog. Het ziet eruit alsof ik een filosofischere vrouw word, maar eigenlijk is het alleen maar mijn schrijfstijl. Ik zette betere stukjes op papier, ik bleef voor de rest wel gewoon mezelf. Ik ben er nog niet uit of ik nou echt veel meer ontwikkeld ben dan eerst, of dat ik gewoon beter ben gaan schrijven.

Ik heb ook gezocht naar inspiratie in boekjes van Judith Visser (Tegengif), Xaviera Hollander (The Happy Hooker), Carla van Raay (Gods Callgirl), en "Annabelle" (Hoer). Daar heb ik wel inspiratie van gekregen, maar eigenlijk meer omdat ik boos werd. Al die boeken zijn gemaakt vanuit een heel beperkt idee. Ik zal het stuk voor stuk uitleggen.

Judith Visser snapt het maar half, en heeft een prutboekje geschreven dat alleen door de seksuele prikkeling verkoopt. Ze heeft zo te zien met één ongeïnteresseerde broodmeid gepraat die geen liefde voor het werk heeft, en er is wel wat aangedikt. Het stond al vanaf het begin vast dat ze het zou gaan afbeelden als een manier om iets vies te zien. Dat heeft ze dan een héél klein beetje genuanceerd, maar haar hoofdpersonage leert niet om er anders tegen te kijken. Het eind vond ik wel leuk gevonden, en helaas slecht afgemaakt. Het had ook zonder het stuk over de prostitutie gekund, maar dan had ze niets verkocht. Het boek is sensatiezoekerij, en het zet het werk wéér verkeerd neer.

Xaviera Hollander schrijft gewoon porno. Ze is een hoer die goed weet hoe je een man moet prikkelen, en ze heeft dat in boekvorm gedaan. Ze laat zich niet door de seksscenes sturen, dus het is wel goeie porno, maar het blijft alleen maar porno. Het is niet de waarheid, dat kan je heel duidelijk merken aan het verhaal. Ze schrijft met een waakzame afstand, daar heb ik wel respect voor. Maar wat zij in het boek doet, past daar helemaal niet bij. Ze laat in het boek zich teveel overkomen. Dat zou een doorgewinterde hoer als zij niet zomaar doen. Goeie porno, maar het laat weer niet zien hoe de prostitutie is.

Carla van Raay begrijpt er niets van. Alles is onzin, het is gewoon verzinsel waar ik me niet in kan verplaatsen. Het ergert me. Bovendien is het een heel erg slecht geschreven boekje. Ik begrijp niet dat dit gepubliceerd word, het is echt niet te lezen. Ik lees best makkelijk door de zwaarste boeken heen, Dostojewski vind ik prachtig bijvoorbeeld. Dit kon ik niet verder dan de helft lezen, toen werd het teveel. Het is onzin.

Annabelle, dat is een pseudoniem, schrijft over haar tijd als hoer in België. Het enige wat je opvalt is dat ze al haar slechte ervaringen neerzet, en al het goede weglaat. Ze is een passieve vrouw, die heel veel zelfmedelijden heeft. Daarmee bevestigd ze mijn idee over loverboy-hoeren, en ik kan geen greintje respect voor haar houden na de eerste helft van het boek. Er komt van haar kant niet veel initiatief, alles overkomt haar maar. Ze verzint slappe smoesjes voor haar mislukkingen, en ze geeft angst de schuld. Je krijgt erg de indruk, dat een paar klappen kennelijk dan toch erger zijn dan twintig jaar prostitutie, waar ze duidelijk geen talent voor heeft.

Die boekjes hebben mij heel veel plezier gegeven, maar toen ik ze in de kliko smeet! Ik gooi bijna nooit een boek weg, maar dit kon ik niet weggeven. Dat zou verkeerd zijn geweest, want dan help ik die schrijfsters alleen maa om de onzin te verspreiden. Ik heb Xaviera trouwens niet weggegooid, die was wel leuk op haar manier. De andere waren heel teleurstellend.

Er is me wel wat opgevallen. In al die boekjes maakt de hoofdpersoon een ontwikkeling door. Het is gekunsteld, het probeert de psychologische diepte te halen die hoort bij literatuur, maar ze vallen allemaal in de valkuil dat de schrijver geen goede spanningsboog kan opzetten. Er is in de boekjes geen conflict dat ontwikkeld, en zo de hoofdpersoon dwingt mee te ontwikkelen of tenonder te gaan.

In de commentaren word me aangeraden om mijn stukjes in een boek te bundelen. Dat vind ik wel lief, want je vind op Internet wel heel veel dat minder van kwaliteit is dan in boeken, ook al kan je dus best onzin in boeken vinden. Eigenlijk denk ik niet dat mijn blogje goed genoeg is voor een boek, maar dat is niet omdat wat ik schrijf verkeerd is.

Mijn leven past niet zo in een boek. Er is geen verhaallijn in mijn leven. Er is een verzameling gebeurtenissen, en ik ontwikkel wel, maar er zit geen overzicht in, en geen vervulling van een centraal conflict waar mijn karakter aan gespiegeld word. Er is gewoon mijn werk, en wat ik voor mezelf doe. Er gaan deuren dicht en opne. Dat is niet eens panningsboog, en ik ben dan ook geen personage in een boek. Dat maakt een blog toch weleens verstild, en bewegingsloos. Je kan hetzelfde steeds weer belichten en vanaf een andere kant laten zien, maar je gaat steeds meer herhalen.

Ik heb besloten om gewoon door te gaan zoals ik ging. Ik hoef nergens heen met mijn blogje. Ik kan gewoon mijn ei kwijt, en als ik tien keer over hetzelfde schrijf, is dat maar jammer. Een nieuwe richting is leuker om te lezen, maar dan ga ik weg van waar ik over wil schrijven. Een roman met mijn levensverhaal maak ik misschien nog wel een keer, maar ik heb er nu nog niet het overzicht voor. Ik zou het nu niet kunnen, maar ik deo het wel als ik ooit stop.

Ik heb de opzet van dit hele stukje trouwens bedacht terwijl ik voorovergebogen over een stoel heen stond, terwijl een klant me in mijn kont stond te naaien. Soms krijg je het idee opeens als je het niet op kan schrijven. Gelukkig was hij al in het zelf-stadium van de wip, dus merkte hij niet dat ik was afgeleid.