Mezelf oppakken

In de Vogelaarwijk kon ik me echt niet thuisvoelen. Ik vind dat je andere mensen hun gang moet laten gaan in hun eigen huis, maar ze gingen toch te ver. Er was teveel criminaliteit. Er was veelteveel overlast. Je kan renoveren wat je wil, maar dat blijft toch gebeuren. Mijn autootje werd niet meer gevandaliseerd, maar er werd wel ingebroken in dat ding, en dat ging dan alleen om mijn jas.

De buren hadden een scooterhandeltje. Daar hadden ze het goed van. Al die scooters werden gewoon gestolen, en in de tuin verbouwd. Ik heb het weleens aan de politie verteld, maar ik kreeg meteen de tip dat ze me dan niet anoniem konden houden. Toen heb ik het maar gelaten. Die mensen konden heel agressief zijn.

Door de overlast vond ik het daar niet fijn. Ik merkte ook dat de paar vaste klanten, die ik wel vast wou houden, niet kwamen naar een adres daar. Ik zat er best wel vast, want de woningbouw had zelfs andere verhuurders ingelicht over mij en mijn problemen in de vorige wijk. Ze zeiden van niet, maar ik kreeg het wel te horen bij andere verhuurders.

Ik had een paar maandjes eerder besloten om volwassen te worden, en ik heb mezelf dus opgepakt. Ik besloot dat mijn keuze, om thuisontvangst te gaan doen, ervan moest komen. Het was wel duidelijk dat ik het eerst verkeerd had gedaan, maar nu ging ik het beter doen. Ik besloot om een koophuis te nemen om het mee te gaan doen, want dan hoefde ik niet te wachten in de wachtlijst, en ik kon er geen problemen mee krijgen met de woningbouw.

Daarvoor had ik een hypotheek nodig, want ik had alleen maar schulden! Dus ik ging naar de bank. Ik liet mijn betaalrekening zien, met al die stortingen. Ik kon dus wèl bewijzen dat ik genoeg verdiende. Toch had geen bank interesse om me een hypotheek te geven, omdat ze een prostituee teveel risico vonden. Dat vond ik onzin, maar ik kreeg het er niet door.

Ik zat vast, en ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik heb toen een paar financiële adviesburo's geprobeerd, en ik kwam terecht bij mijn geldmannetje. Hij was eerst niet zo makkelijk, omdat hij zei dat hij geen ervaring had in de prostitutie. Hij werkte vooral met kleine bedrijven in de industrie. Hij wou toch wel met me werken. We besloten dat ik een bedrijfje zou beginnen dat meditatie-cursussen gaf. Dan was ik via de burocratie niet zomaar te vinden. Het was ook met de belasting veel goedkoper, maar dat wisten we toen nog niet.

Hij ging steeds meer voor me doen, dat ging heel snel naar wat het nu is. Ik liet alles aan hem over zodra ik merkte dat hij het goed deed. Hij heeft de hypotheken voor me geregeld, en hij heeft me zelfs geholpen met het kopen van mijn huis en mijn werkflat. Daardoor kon ik beginnen. Ik koos ervoor om een aparte werkflat te hebben, want als ik word ontdekt, hoef ik tenminste niet mijn huis uit. Je eigen woning moeten verlaten, is heel erg voor een huismus als ik.

Het was voor hem ook heel belangrijk dat ik niet in mijn vrijstaande huisje zou gaan werken, maar alleen in de flat. Mijn huisje is namelijk voor wonen bestemd, en ik kan problemen krijgen met de gemeente als ik daar ga werken. Hij zegt dat het gedoogd zou moeten worden, maar we weten wel beter nu. Mijn flat heeft een minder strenge bestemming, vandaar.

Ik ben sinds toen heel voorzichtig met mijn privacy. Ik weet nu een beetje, hoe erg het kan worden. Ik zorg dat ik niet meer zomaar op te sporen ben. De politie kan dat wel, dat weet ik ook. Ik zorg ervoor dat zomaar mensen niet met een truukje erachter komen waar ik woon en hoe ik echt heet. Dat kan ik natuurlijk niet hier gaan uitleggen.

Er zijn mensen, ook klanten, die er bijna een obsessie voor hebben om te ontdekken wie ik ben. Ik pas altijd op dat mijn autootje niet word gevolgd, want zo heeft een man weleens gezien waar ik woonde. Ik zorg ervoor, dat ik alleen maar prepaid gebruik. Dat is ook niet zomaar te volgen. Ik hou mijn werk telefoon en mijn eigen telefoon apart, net zoals mijn e-mail. Er hoeft maar één mannetje te zijn die mijn geheimen verklapt, en dan kan alles weer opnieuw gebeuren. Dat wil ik echt niet.

Ik heb weleens stalkers gehad. Die zijn soms heel handig erin om je te kunnen vinden. Toen ik het nog niet zo geleerd had is me dat wel gebeurd. Daar kan je zelf niet altijd mee omgaan. De meeste kan je wel vertellen dat het niet gaat gebeuren, en die laten je dan met rust. Maar sommige zijn griezels, en die moet je echt op laten rotten. De politie doet er weereens niets aan, en zo heb ik mijn jongens van het poolcafé ontdekt. Die hebben ervoor gezorgd dat ik van stalkers geen last meer heb. Ze hoeven meestal niet eens geweld te gebruiken. Dat vind ik fijn, want ik vind het niet lekker voelen als ik iemand in elkaar heb laten slaan.

Om niet herkend te worden kan je een hele tweede carrière faken, maar dat kan ik niet. W wel, die is daar heel goed in. Zi heeft ook heftigere ervaringen dan ik met deze dingen. Ik vind het geen leuk vooruitzicht, om dat te moeten doen. Ik doe er dus niet aan, ik ben gewoon heel vaag over wat ik doe, en ik maak weinig contact in de buurt. Het is een beetje ongezellig, want er wonen best wel leuke paartjes in de buurt. Het is wel veilig, en dat vind ik belangrijk.

De mensen letten niet de hele tijd op je, dat is belangrijk. Als je in een buurt woont waar er veel op elkaar gelet word, dan kan je makkelijk ontdekt worden. Toen ik mijn koophuisjes koos, heb ik Amsterdam gekozen. Ik vond dat altijd al de leukste stad van Nederland, een soort Parijs. Bovendien was het ver genoeg weg van mijn oude stad om opnieuw te kunnen beginnen. Ik had er ook veel klanten zitten, want mijn clubs en de Wallen zitten daar natuurlijk. In Amsterdam vind ik de tolerantie erg fijn. Ik hoop dat het zo blijft gaan, want de angst, die heb ik nog wel.