Onder het mes

Mijn tietjes zijn aan de kleine kant geweest. Ik was er een beetje onzeker over. Op school keek ik stiekem in de kleedkamer naar meiden die veel grotere cups hadden dan ik. Ik ben daar altijd jaloers op geweest. Ik heb een leuk klein kontje, maar mijn tieten, die waren niet vrouwelijk genoeg.

Mijn vrouwelijkheid is niet alleen mijn beroep, maar ik voel me graag helemaal vrouw. Daarom werd ik ongemakkelijk met mijn borsten. Ik wou graag decolletés dragen, maar als je niks hebt om erin te stoppen, is dat een beetje mal. Ik was niet heel erg klein, een kleine cup B, maar ik had niet het idee dat het me stond. Ik deed dit werk net een jaar, en ik had er toch telkens wat onzekerheid over.

Als ik zwanger ben, worden mijn tieten veel groter. Dat merk ik heel duidelijk, en het is voor mij een heel duidelijk teken dat het raak is. Ik merk dan heel duidelijk dat mannen meer naar me kijken, en veel meer geinteresseerd in me zijn. Ik word van die grotere tieten veel aantrekkelijker voor mannen, maar ook voor mezelf. Als ik in de spiegel keek als ik zwanger was, had ik de borsten die echt bij me pasten.

Toen ik nog niet voor mezelf was begonnen, en het pas net een jaar deed, had ik heel veel contact met andere meiden waar ik bij werkte. Die hadden bijna allemaal dikke opgevulde neptieten. Ik vond die dingen opzichtig en lelijk. Ze waren onnatuurlijk en ik kon niet geloven dat de mannen erin trapten. Toen besefte ik nog niet zo, dat mannen erin trappen omdat ze erin wíllen trappen.

Ik ging voor het eerst naar de dokter voor een SOA test. Dat is weer een heel verhaal, maar daar schrijf ik later wel weer over. Opeens flapte ik eruit dat ik advies wou over een borstvergroting. Ik was er daarvóór helemaal niet mee bezig, maar opeens kwam het eruit. Ze was er heel negatief over, maar dat was ze toch al over alles wat ik deed.

Toen ik later een nieuwe huisarts kreeg, heb ik het weer gevraagd. Die stuurde me door naar een kliniek, en daar had ik een duur gesprekje met een plastische chirurg. Die wou me eerst superdikke tieten geven, maar ik wou wat subtielers. Bij een andere kliniek vond ik een betere dokter die me een kleine opvulling wou geven, onder de borst in plaats van erop. Dat heb ik na veel nadenken gedaan.

Mijn borsten zijn maar een beetje bijgevuld, zodat ik van een kleine B naar een grote B of een kleine C ben gegaan. Het lijkt niet veel, maar het maakt genoeg verschil. Als ik ze kneed kan ik nog net voelen dat er iets onder zit wat niet natuurlijk is, maar het is niet zo nep als zoveel vrouwen. Het heeft gezorgd dat de plooi die ik onder mijn tieten had, weg is. Mijn tepels hangen niet meer een beetje naar beneden, maar kijken nu vrolijk naar boven!

De avond voordat ik zou worden geopereerd heb ik gehuild. Ik had het idee dat ik afscheid nam van mijn eigen borsten. Ik wist wel dat ze niet weg zouden zijn, maar dat er iets extra's bij zou komen, maar ik zou na morgen voor altijd anders zijn. Daar was ik eigenlijk misschien nog niet klaar voor.

De operatie heb ik slapend doorgebracht, dus dat heb ik niet meegemaakt. Het heeft wel een poosje geduurd voordat ik weer helemaal in orde was. Ik was echt verbaasd toen ik het eindresultaat zag. Ik zag er echt beter uit! Het hielp ook dat ik wat was afgevallen, maar mijn borsten waren prachtig. Dat zijn ze nog steeds, en van mij hoeven ze niet groter.

Ik denk er al een tijd aan om mijn binnenste schaamlippen te laten verkleinen. Daar heb ik namelijk last van. Soms worden ze meegetrokken bij het neuken. Dat is pijnlijk, en het zorgt voor wondjes. Die zijn kwetsbaar voor SOA. Als ik mijn schaamlippen wat korter laat maken, is dat geen probleem meer. Ik wil niet zo'n designerkut zoals al die Oost-Europese vrouwen hebben, dat gaat te ver. Die hebben helemaal geen binnenste schaamlippen meer. Dan heb je ook geen klepjes meer, en kan je niet meer dicht. Ik vind lange schaamlippen lelijk, en ik weet wel dat er klanten zijn die liever korte lipjes hebben.

Ik ben er minder bang voor dan voor de borstvergroting. Dat is niet alleen vanwege die borstvergoting. Ik heb in de club een vrouw ontmoet uit Egypte, die flink verminkt was. Haar schaamlippen waren kapotgesneden en aan elkaar genaaid, haar clitoris was helemaal weg. Nadat ze door een Nederlandse dokter opengemaakt was, kon ze gewoon prettige seks hebben. Als ik wat hoor over dat vrouwen die nóóit meer plezier aan seks kunnen beleven, omdat ze geen clitoris meer hebben, dan denk ik aan haar en dan weet ik wel beter.

Ik ga de dokter natuurlijk niet aan mijn clitoris laten zitten, maar ik ben niet bang voor een beetje minder schaamlippen. Ik denk wel diep na over mijn motivatie. Ik wil niet mijn lijf teveel verbouwen. Zeker niet voor een beroep dat nu wel leuk is, maar wat ik niet mijn hele leven zal doen. Ik wil niet voor het leven getekend zijn met iets waarvan ik spijt krijg. Ik heb al spijt van mijn piercings. Ze zijn nu uit, maar mijn tongpiercing heeft mijn mond beschadigd, zodat ik er nog last van heb.

Als ik mezelf goed ken, word ik die schaamlippen een keertje zat, en dan ga ik opeens naar de dokter ermee. Nu nog niet, nu voel ik er nog niet sterk genoeg over. Dat komt in de toekomst wel. Ik moet voor mezelf naar de dokter, niet voor mijn werk. Dat weet ik zeker.