Lente

Het leek eindelijk een beetje lente te worden. De winter was zacht, maar de lente is tot nu toe telkens valse starts geweest. Elke keer als het een beetje lekker kan gaan worden, komt er weer een regenbui die de boel wegspoelt. En vorig weekend was het nog steeds niet een echte lentedag geweest, maar had ik beslist dat het nu maar lente is voor mij. Ik had het lente-gevoel, ik had het op mijn heupen. De ramen moesten open, de stofzuiger moest door het huis, en ik had de neiging om àlles in huis aan de straat te zetten.

Mijn huisgenootje was de deur uit dat weekend, naar haar ouders, dus ik had éven weer het huis voor mezelf. Ik was eerst van plan heel wat werk te gaan doen aan een stuk dat ik voor mijn studie moet schrijven, maar mijn handen jeukten zo hard om lenteschoonmaak te houden dat ik mijn aandacht er niet bij kon houden. Het begon met even mijn handdoeken in de was doen, en voor ik het wist was ik de boeken uit de boekenkasten aan het halen om eens goed uit te kunnen stoffen.

Dus die zaterdagavond zat ik in een stil huis, en dat is raar want anders staat Netflix àltijd aan in de woonkamer, waar alles uit de kasten was gehaald, waar alle meubels van de muur waren getrokken, waar ik zelfs de randen van de vloerbedekking had opgetrokken om die smerige naden te kunnen stofzuigen, en ik had het koud en ik was happy. Ookal waren mijn matrassen zeiknat geworden omdat ze op mijn balkonnetje hadden staan luchten terwijl het zonderdat ik het merkte zachtjes was gaan regenen.

Ik sliep die nacht op een stapeltje vloerkleden en badmatten, en ookal was het een beetje een kampeergevoel, ik sliep toch erg lekker. De volgende dag ging ik door met opruimen en schoonmaken, en werden mijn plannen steeds groter. De kasten die ik net had uitgesopt wou ik eigenlijk tochmaar bij het grofvuil zetten, en dan had ik mooi een muur voor een muurschildering. Maar dan moest ik wel even mijn hele huis opnieuw behangen en verven.

Dus ik zat tussen het soppen en sjouwen door op mijn stapeltje badmatten, in mijn joggingpak dat als een worstenvel om me heen zit omdat ik er te gezellig voor ben, op blote smerige voeten, met een sjaal om mijn haar heen als een soort tulp, en met al mijn nagels rafelig en kapot. In mijn ene hand een kop koffie, en in mijn andere hand mijn telefoon, te kijken naar welke kwaliteit behang ik ga kopen.

En dan gaat er een wekker af op mijn telefoon, want ik moet zo vertrekken want ik had een klant, weet ik nog?

Die wekkers zet ik niet als ik moet beginnen met optutten en voorbereiden. Die zijn om te zorgen dat ik niet te làng tut. Ik ben soms heel vlot en efficiënt met mijn voorbereiding op een date, maar soms kan ik eindeloos mijn make-up en mijn haar blijven bijwerken omdat ik het gewoon nog niet goed genoeg vind. En ookal heb ik geen kookwekkers nodig omdat mijn hoerenklokje in mijn hoofd zo goed is, tijdens de make-up werkt het gewoon niet altijd.

Ik zit als een stinkerig smerig tulpworstje in een vuilnishoop, en mijn telefoon vertelt me dat ik over vijf minuten de deur uitmoet. Dat was even schrikken hoor! Klanten denken altijd dat we ons hele leven doorbrengen terwijl we gekapt en geschminkt zijn voor een date, dat we alleen even onze schoenen aan hoeven te doen en in de auto te springen, maar voorbereiden voor een date kost vaak netzoveel tijd als de date zelf.

Om heel eerlijk te zijn heb ik even het plannetje gehad om de klant te vertellen dat ik ziek was en niet kon. Maar dat is kinderachtig en onvolwassen, en dat soort dingen wil ik niet in mijn journaal terug hoeven lezen. Ik ben dus maar héél snel gaan voorbereiden. Natuurlijk kan ik geen optutsessie van anderhalf uur in vijf minuten proppen, maar achteraf ben ik wel verbaasd over hoeveel er nog wèl lukte.

Koud douchen is lekker snel, afdrogen deed ik maar half, mijn make-up heb ik in minder dan de helft van de gewone stappen gedaan, ik heb het eerste setje uit mijn la meteen gepakt, en zonder kousen onder mijn rokje in het eerste paar schoenen gestapt die ik als paartje kon vinden, mijn haar gevlecht inplaatsvan het helemaal mooi te maken, en ik ben de deur uitgerend naar de auto.

Pas op de snelweg zag ik wat al die schoonmaak met mijn nagels had gedaan. En dat ik mijn tanden niet had gepoetst, ondanks al dat werken en al die koffie. Toen ik aankwam en even in mijn spiegel keek hoe mijn gezicht zat, zag ik pas dat ik de onderwimpers bij één ookg wèl, en één oog níét gemascara'd had. En dat ik op de ene wang de blusher hoger had zitten dan op de andere. Het was echt beschamend.

Maar dat is allemaal met een veeg van mijn handen, met een doekje, met een nagelvijl uit mijn escorttas of met de ouwe L'Oreal mascara van waarschijnlijk jaren geleden die ik onder de bijrijdersstoel vond. Wat veel erger was, en waar ik opeens mee gekonfronteerd werd toen ik aangebeld had, was dat ik niet mentaal voorbereid was op de date. Want dat komt geleidelijk terwijl ik mijn voorbereiding doe.

Schoonmaak-zondares is niet dezelfde vrouw als hoeren-zondares. Ik ben geen sensueel poesje met trillende seksuele antennes die elk vaagste signaal van de klant oppikken, terwijl ik mijn plinten los aan het breken ben. Ik moet mijn lichaam en geest langzaam opwarmen voor elke klant. Ik weet dat niet elke hoer zo werkt, maar ik doe mijn werk met mijn seksualiteit, en die moet opgang komen.

Maar als ik zo aan het haasten en redderen ben, dan kom ik er niet toe om mezelf op te warmen. En het lastige was ooknog dat ik het nieteens meer bewust doe, maar dat het al jaren vanzelf komt tijdens het voorbereiden. Dus ik had me ook helemaal niet gerealiseerd dat dat óóknog moest. Ik stond dus netaan netjes opgetut voor die deur, maar ik was een huiswijf met schoonmaakwoede die opgetut was als hoer. Andersom is véél beter.

Toen de klant opendeed was ik dus heel hard aan het proberen mezelf in de goede bui te krijgen. Ik probeerde het ene moment mijn hoerenmentaliteit op te roepen, het volgende moment te faken dat ik alles in orde had, en het moment erna probeerde ik juist om spontaan te doen wat in me opkwam, en direkt daarna probeerde ik om zijn bui te spiegelen en zo zijn geilheid over te nemen. En er werkte niets van, ik werd alleenmaar gestresst.

Het ergste was nog dat ik die schoonmaak niet uit mijn hoofd kon zetten! Ik bleef maar telkens teruggaan in mijn geest naar hoe ik een compositie voor mijn muurschildering kon maken die goed werkte met het licht van het raam. Ik bleef maar de verkeerde kant op denken, en me voorbereiden op dat de date zometeen voorbij zou zijn, en ik weer aan de schoonmaak kon gaan.

Dat is hélemaal verkeerd. Je moet nooit voorbij de date denken, zelfs niet als je moe bent en het zat bent. Je wereld is alleenmaar de date, de rest van je leven moet even in de kast, en jij bent eventjes, voor die uurtjes die de klant heeft geboekt, alleenmaar hoer. Je bent alleenmaar bezig met de beste boeking maken die er maar gemaakt kan worden, en je wil zoveel mogelijk prestatie in die uurtjes proppen. En dat gáát alleenmaar als je je concentreert.

Je bui goedhouden is al lastig genoeg. Jij probeert te spatten, een geilgodin te zijn, een geweldige krachttoer neer te zetten, en de meeste klanten zijn daar een beetje een zwakke tegenspeler voor. Als je je toestaat om te kijken of die klant dat seksueel voor jou wel waard is, dan valt het een beetje tegen. Hij gaat je niet in de goede mentaliteit houden, dat moet je ècht zelf doen. Dat is zelfmotivatie en zelfdiscipline. En dat is trots in je werk.

Ik was aan het kloten met die klant. Ik probeerde te praten zoals ik gewoon praat, ik probeerde zo natuurlijk en spontaan lichaamstaal te gebruiken als ik altijd doe, maar het was een slap aftreksel van wat ik normaal doe. Het was natuurlijk ooknog met precies de verkeerde soort klant, niet met een nieuwe klant die ik aan het verprutsen was maar waar ik ook niets in geïnvesteerd had, ook niet met een vaste klant die me een slechte date wel vergeeft, maar met een klant die ik net aan het kultiveren was.

Het hele begin van de date was ik aan het struikelen over mezelf. Ik had geen idee waar ik mee bezig was, en ik was ooknog totaal hoteldebotel over dat ik geen idee had waar ik mee bezig was. Ik doe dit nu al zoveel jaar, en dan sta ik opeens met mijn mond vol tanden en met twee linkerhanden alleen omdat ik mijn timing verkeerd had? Ik liet mezelf echt kennen, en ik had dat helemaal niet aan zien komen.

Maar netzoals de lente op een bepaalde manier het probleem had veroorzaakt, loste de lente het ook weer op. Want toen de klant eindelijk zijn broek uit liet doen, en zijn lul tevoorschijn floepte, werd alles anders. Zo snel als ik die pik zag, nam mijn kut het over. Die weet wat ze wil in de lente, en die liet me even voelen dat ik al in een week geen pik meer had gehad. En dat het lente is. En in de lente lust ze er wel pap van.

Dat was nèt even genoeg. Terwijl ik bezig was het condoom op hem te zetten met mijn mond voelde ik al dat het goed ging komen. Tijdens het pijpen viel het even allemaal van me af, en zodra hij stijf genoeg was om andere dingen te gaan doen was ik alweer behoorlijk in de goede mentaliteit. Helemaal zo soepel en gesmeerd als het anders gaat was het nog niet, maar het ging gewoon goed, en de klant was tevreden.

Ja, hij had in het begin wel gemerkt dat het niet helemaal honderd procent ging. Maar dat besprak ik ook gewoon eerlijk met hem, en ik gaf hem flirterig een leuke korting op zijn volgende boeking. Daar was hij wel mee in zijn nopjes, dus die komt volgende keer wel terug, en dan laat ik hem zien dat ik het ook beter kan. Het was gered, het ging gewoon goed, en toen ik naar huis reed was ik net zo aan het spinnen als de motor van mijn autootje.

En als heupwiegende sekspoes kwam ik thuis in een huis dat nogsteeds halverwege een lenteschoonmaak lag. Het was een geweldige bende, en ik was helemaal niet in de bui om door te gaan met opruimen. Ik schopte de dingen een beetje bijelkaar, en ik vond het wel even goed zo. En zo merkte ik alwéér niet dat het zachtjes begon te regenen, en mijn matrassen nogsteeds op het balkon stonden.

Dus mijn huis was nog een bende, en ik had nog heel veel te doen, maar de lente is begonnen, dus al die chaos beviel me toen even wel. "Ik ruim het wel op als het overgaat" dacht ik. Helaas bleek mijn lentegevoel niet lang genoeg te duren om me weer die drive te geven om plezier te hebben in het huis weer aan kant krijgen, en heb ik er best een zware week mee gehad. Maar ik denk dat ik het nogwel dunnetjes over kan doen als het ècht doorzet met lente worden.