Dit is de laatste keer

Seks doet wat met mensen. En niet alleen als het levensveranderende seks is die de hele wereld voor je openbreekt, en je uit je schulp laat komen, of seks waarbij je versmelt met een geliefde en het liefst nooit meer iets anders doet dan in die intieme eenwording blijven. Ook seks die gepland is en die je doet met iemand die je ervoor inhuurt kan flink veel met je doen.

Wat het met je doet is meestal leuk. Klanten lopen jeugdiger naar buiten dan ze binnenkwamen, of zien de wereld veel fleuriger en vrolijker dan eerst. En afentoe is het juist helemaal omgekeerd, en zitten ze met hangende wangen en een blik op oneindig op de rand van je bed, omdat ze opeens helemaal geen zin meer in het leven hebben. Dan zit er een diepe depressie in zo'n mannenkoppie, en ze zijn dan ooknog in zichzelf gekeerd.

Dat zien klanten vaak niet aankomen, want die hebben meestal geen idee wat er in ze zelf speelt. Met seks is dat niet erg, ik help ze wel op weg, en ik zorg er stilletjes voor dat ze doen wat ze moeten doen. Dat gaat prima. Helaas heb ik alleen niet helemaal onder controle wat er gebeurt in de man, diep vanbinnen. Betere hoeren dan ik hebben daar wel greep op, maar ik ben het nu pas aan het leren.

Een collega die me mentort is ook neurowetenschapper. Die begint uit te leggen over alle hormonen en andere signaalstoffen die in het lichaam reageren op wat er gebeurt, en verklaart zo waarom klanten soms onverwachte dingen kunnen gaan doen. Daar heb ik best veel over geleerd, maar zo diep als zij gaat kan ik het echt niet volgen. Zelfs mensen die doceren over die dingen vinden het maar ingewikkeld.

Gelukkig zijn er andere collega's die het begrijpen op manieren die ik beter kan aanvoelen. Mijn grote mentor W heeft met elk bijltje wel gehakt, en dit kent ze dus ook. Ze noemt het "de douleur." Soms komt er een soort neerslachtigheid over de klant, en die gebeurt vooral als je wel wat bespeeld hebt, maar het niet helemaal doorgezet hebt zodat je ècht elk detail bespeelt. Half werk is maar niets, en zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Mannen zijn gemaakt om je op te drijven, jij bent gemaakt om hem af te remmen. Daar heb je in mijn werk niets aan, dus je kan hem nog weleens te makkelijk sneller laten gaan dan zijn lichaamsprocessen aankunnen. Dat zorgt dan dat er bepaalde dingen hoteldebotel gaan, en dat voelt voor hem dan alsof hij opeens ontnuchtert, en dan denkt hij dat hij ziet dat hij een dwaas is geweest die domme keuzes heeft gemaakt in zijn leven.

Je moet de spanning op laten lopen. Je moet je timing zelf bijhouden, en geen stappen overslaan in de klant opwinden. Dan zit je meestal wel goed. Maar de klant is uiteindelijk altijd koning, en je weet nooit honderd procent zeker wat er in hem gebeurt, dus soms kom je gewoon voor het blok te staan en kan het nou eenmaal niet perfekt. Dat gaat meestal goed, en soms niet. En soms heb je ook gewoon pech natuurlijk.

Als het een keertje gebeurd is, komt de volgende keer makkelijker nogeens. Hij heeft het gevoel echt nog wel in zijn achterhoofd, en mensen die verwachten dat ze zullen ontnuchteren, die ontnuchteren makkelijker. Het wordt iets wat zichzelf erger maakt. Bovendien gaat hij meteen van de seksmodus naar een mislukte nagloed, en je hebt dat niet makkelijk op tijd dóór. En dan merkt hij wel dat hij de verbinding met je kwijt is.

Bij vormen van sekswerk waarbij het de bedoeling is om even snel zijn dingetje te doen gaat het natuurlijk minder makkelijk mis. Maar als de klant naar mijn discrete konijnenholletje kwam, of als ik als escort bij hem kom, dan zit er een verdieping aan de ervaring waar het juist op deze manier mis kan gaan. Hoe dieper je de tijd neemt om te gaan, hoe makkelijker er in die diepte dingen zich gaan roeren.

Je merkt het natuurlijk alleen als je echt aan nawerk doet. In mannen zit ingebouwd dat ze vrouwen een plezier willen doen, dus ze gaan je niet laten zien dat ze opeens reuze terneergeslagen zijn. Die weten wel dat je je dat zou aantrekken. Je merkt het alleen als je met ze bezig bent, of als het echt zo'n beetje een instorting is en ze tegen tranen aanzitten. Veel vaker gaat een verdrietige klant met een fake glimlach je deur uit.

Dat is niet alleen akelig voor hem, maar het kost je ook klanten. Als een klant tegen je gaat zeggen dat dit de laatste keer was, of dat hij deze wip bedoelde als afscheid, dan weet je hoe laat het is. Dat komt eigenlijk altijd wel door de douleur. Dan moet je dat er niet bij laten zitten, want dan ben je een klant kwijt, en hij is er ook niet blij mee hoe dat gaat.

Tijdens je contact met klanten ben je altijd vooral bezig mee te gaan met wat de klant bezighoudt. Dat houdt in dat je vooral veel spiegelt. Je neemt veel van hem over, zijn woordgebruik, zijn enthousiasme, hoe joviaal hij wil of juist hoe afstandelijk hij wil blijven, en waar hij zich op concentreert. Zo heeft hij het gevoel dat hij wordt begrepen, dat hij wordt begeerd, en dat je een klik hebt.

Bij de douleur moet je dat helemaal laten varen. Als je óók een beetje melancholisch gaat doen, zelfs als je troostend vertelt hoe het allemaal ècht wel bijdraait, dan zinkt hij alleen dieper weg. Je wil juist op dat moment gewoon je vrolijke zelf zijn, en niet met hem meegaan. Je bent niet onaardig, maar je koppelt niet met zijn gevoel, want daarmee voed je het alleenmaar.

Het is net als bij een moeder met een sip kind. Als ze heel erg mee gaat leven met het verdrietje dan voelt het kind dat ook aan. Als moeder juist een dikke knuffel en een zoentje geeft, vertelt dat het allemaal nietzo erg is, en dan voorstelt te gaan knippen ofzo, dan voelt het kind ook aan dat het iets is wat ze achter kan laten, en dan is het verdrietje zo weer vergeten. Mannen zijn ingewikkelder natuurlijk, maar de douleur niet.

De stoffen in zijn bloed willen hem in zichzelf laten keren, en daarmee krijgen ze alleenmaar meer grip op hem. Je moet blijven communiceren. Het lijkt alsof je hem een ogenblikje voor zichzelf zou moeten geven, maar dat werkt helemáál niet. Hij moet juist opgevrolijkt worden, en de zelfversterking van de douleur moet worden verbroken. Dat is even iets wat wel ongemakkelijk kan aanvoelen, maar het is het echt waard.

Er zijn een paar dingen die heel goed werken, en dat is zonlicht, dus de gordijnen open, en koffie met veel suiker. Vooral de suiker is belangrijk. Je kan dus best een colaatje geven, maar dan moet het geen zero of diet zijn. Een neutje werkt niet, en die kan zelfs de boel veel erger maken. Hem een beetje laten bewegen, ookal is het maar even ergens anders gaan zitten, kan ook een boel uitmaken. Liefst ga je even met hem wandelen. Niet slenteren, maar goed doorstappen.

Goed, als het een korte boeking is heb je daar eigenlijk geen tijd voor. Dat is jammer, en je moet er ook niet aan gaan beginnen om dan een half uur aan je boeking vast te plakken om je klant uit zijn put te helpen. Dan blijf je bezig. Je geeft hem dus een zetje in de goede richting zoals het in je nawerk past, en dan moet je er maar op vertrouwen dat het wel terechtkomt. Je bent niet zijn psychiater!

Als je het een beetje opgevangen hebt is er nog een belangrijke valkuil, want mannen kunnen zich schamen voor hun douleur. Die voelen zich alsof ze zichzelf te kijk hebben gezet naar jou toe, en alsof ze hun macho kwijtzijn. Dat is onzin natuurlijk, maar mannen zijn op hun eigen manier heel onzeker. Ze moeten zich wel een houding kunnen geven, als je ze ooit terug wil zien.

Daarom is het belangrijk dat je even uitlegt dat je het snapt hoe hij zich voelt, en dat je weet hoe het zit maar dat hij er zich geen zorgen over moet maken. Dat trekt wel weer bij, en je zal zien dat het de volgende keer veel beter gaat. Maak dat je laat zien dat je het licht opneemt, en dat hij zich er niet voor hoeft te verantwoorden volgende keer. Hij moet zich welkom blijven voelen. Want dat is het belangrijkste van het vak.