Derde brief naar de Eerste Kamer

Op negen juli is de volgende zitting over de WRP in de Eerste Kamer. Ik heb maar weer een brief geschreven. Eerst was hij eigenlijk alleen voor mevrouw Strik bestemd, omdat die een motie had ingediend om de vergunningplicht er maar door te krijgen, omdat die minder controversieel was, maar toen besloot ik ze maar weer allemaal te schrijven. Dan weten ze het maar.

Geacht Kamerlid,

Komende dinsdag is er weer zitting in uw Kamer over de Wet Regulering Prostitutie. Daar heb ik u eerder al over geschreven. In mijn vorige brief van vierentwintig mei heb ik mijn problemen uitgelegd, en ik heb gezien dat de Eerste Kamer gelukkig terecht kritisch was over deze wet. Helaas is die kritiek eigenlijk alleen over de registratie en de vergewisplicht geweest. Er is veel minder kritiek over de vergunningplicht. Ik denk dat dat komt omdat er over de vergunningen wat kritiek uit de praktijk moet komen.

De andere effecten van de wet staan al in mijn vorige brief, die ook op mijn website staat. Nu ga ik alleen maar even in op de vergunningen, die volgens vele mensen nietzo controversiëel zijn. Ik begrijp dat helemaal niet, want het is niet zomaar wat.

Alle seksbedrijven moeten aan een vergunning. En in de uitleg van de begrippen in het begin van de wet staat:

seksbedrijf: de activiteit, bestaande uit het bedrijfsmatig gelegenheid geven tot prostitutie of tot het verrichten van seksuele handelingen voor een ander tegen betaling of uit het bedrijfsmatig aanbieden van vertoningen van erotisch-pornografische aard in een seksinrichting tegen betaling;

Dit geeft dus helemaal geen uitzondering voor de éénpitter, of de niet-bedrijfsmatige hobbyhoer, of de werkstudente. De minister suggereerde eerder wel dat thuiswerksters met rust zullen worden gelaten, maar nèrgens is dat verzekerd in de wet, en het enige wat we hebben is één van die vreemde beloftes van deze minister dat hij wel die Big Brother middelen nodig heeft, maar dat we hem moeten vertrouwen dat hij ze ècht niet zal gebruiken.

De vergunningen zijn om het vergunningsbeleid gelijk te maken over geheel Nederland, tegen waterbed-effecten, en volgens de minister, uiteindelijk voor de bestwil van de hoeren. Maar dat staat niet in de wet. In de wet is alleen geregeld dat je verplicht een vergunning moet als je ook maar een klein beetje hoert, en dat de gemeente om vanalles nee mag of moet zeggen. Er zit een wassen neus op met artikel 24, over het bedrijfsplan. Die plannen zijn wel vaker lokaal verplicht gesteld, maar het zijn stukjes papier die niets veranderen.

De vergunningsregels bieden dus helemaal geen bescherming voor de meisjes. En erger, ze maken de meisjes verplicht om zich aan de willekeur van de gemeentes over te geven. Die is nu al erg, straks is er helemaal geen manier meer om je niet door de gemeente te laten koeioneren. De gemeentes krijgen een kans om een nul-optie te voeren, volgens artikel 23, en ze kunnen altijd een éénoptie gebruiken, volgens artikel 10. Als de burgemeester dan een vergunning geeft aan zijn buurman, die geen hoeren toelaat, dan zijn er alsnog geen hoeren in de gemeente. Dat soort dingen gebeuren.

In artikel 28 staat dat bij prostitutie, of verdènking van prostitutie, gemeentecontroleurs zonder je toestemming je woning inmogen. De enige beperking is bedrijfsmatigheid. Wat bedrijfsmatig in de praktijk, in onze ervaring met gemeentes, inhoudt, voor prostituees, is dat je geld verdient met wat je doet. Daar zijn al veel meisjes mee gepakt die vonden dat een klantje af en toe niet bedrijfsmatig was. Je huis is dus vrije inloop voor controleambtenaren die je condooms komen tellen en je boterhammetjes bevingeren. Dat gebeurt ook niet als je als timmerman bijklust, of aan fietsen werkt in je schuurtje. Die mensen worden wèl behandeld als mensen met rechten.

De vergewisplicht voor de hoerenloper is bijna gesneuveld nu, maar de vergewisplicht voor hoeren zit er nog in. In artikel 30, onder c, staat dat je als hoer strafbaar bent als je verhuurder geen goeie papieren heeft. Hoe dat dan moet leiden tot verbetering van iemands situatie, dat kan ik me niet voorstellen.

In artikel 36 staat dat als je nu al onvergund werkt, en je hebt geen vergunning nodig, dat je dan onvergund doormag. Ik denk niet dat je dat kan handhaven tegen een gemeente die je weg wil hebben, want die verzinnen wel dat die vakantie vorig jaar een onderbreking was ofzo, maar ik vind het alleen al heel erg verkeerd dat je zo de hoeren van de toekomst wel dwarszit, maar de gevestigde hoeren laat zitten, terwijl het daar nou juist om begonnen was. Het is een artikeltje om de klap minder plotseling te maken, en niet meteen iedereen tegelijk voor het hoofd te stoten, zodat de mensen met gevestigde belangen hun kop niet boven het maaiveld steken. Het blijft oneerlijk.

De vergunningen zijn niet nodig. Vergunningen zijn om gevaarlijke toestanden tegen te houden behalve in goede handen, of om te zorgen dat er overlast in de hand wordt gehouden. Dat is bij niet-aanloop prostitutie niet het geval. Die veroorzaken minder overlast dan andere éénpitters, en gevaar is er ook niet mee in de hand te houden. Het legt alleen maar wéér meer beperkingen op aan de prostituee die zich niet in wil laten lijven bij een pooier of exploitant.

Met verhuurders en exploitanten heb ik geen medelijden. De meeste doen niets behalve een vergunning hebben. De VER is voor mij een groepje vergunningmelkers, die maar wat graag de concurrentie van de vrije meiden weg willen zien gaan, en dus graag roepen dat zij wel koosjer zijn, en de rest niet. Wat mij betreft zijn exploitanten gewoon luie verhuurders, die door de overheid in een gespreid bedje zijn gelegd. En deze vergunningentoestand geeft ze een paar irritaties, maar vooral véél meer macht.

De beperkingen van deze wet liggen op de hoeren zelf. Vooral op de vrije. Niet op de banken, die ons nog steeds rekeningen mogen weigeren, of onze hypotheek opeens opeisbaar mogen maken als we hoer blijken te zijn. Niet op de woningbouw, die je op straat mag flikkeren als je escort doet. Niet op jeugdzorg, die met je kinderen blijven rommelen als je hoer blijkt te zijn. En vooral ook, niet op de gemeente, die volgens artikel drie een blanco cheque hebben om met ons te sollen wat ze willen.

Deze wet maakt ons alleen maar nog meer vogelvrij. Je hebt met de vergunningplicht de keus, om je lot in de handen van een exploitant te leggen, een vruchteloze toestand met de gemeente te doen, waarbij je veel geld kwijtbent en uiteindelijk géén vergunning krijgt, of illegaal te gaan. Dat laatste is wat ik het meest hoor, als plan. Maar die meiden zien het wel als verlies dat ze niet meer met de GGD, prostitutiehulpverlening of de politie kunnen praten als er wat mis is. Dat zijn ketenpartners, je bent nergens meer veilig.

Wij hoeren hebben al jaren ervaring met gemeentes en de vergunningen die ze nodig vinden, en wat het meestal inhoudt is dat ze duur zijn, en je ze alleen krijgt òf als je al in het illegale tijdperk voor 2000 een tent had, òf als je advocaten zien dat de gemeente een foutje heeft gemaakt zodat het toch lukt. Ze werken je tegen zo hard als ze kunnen. Met deze wet kunnen ze èlke meid aanpakken, en dat is het grote verschil. Voor mijzelf maakt het niet meer uit, ik moest al aan de vergunning als éénpitter, door truukjes van de gemeente. Maar het blijft oneerlijk.

Het succesvoorbeeld wat telkens tevoorschijn werd gehaald in de media, en ook op de expertmeeting, van de registratie in Utrecht, laat wel wat zien vind ik. Dat is zó succesvol, dat nu van àlle aanloopprostitie daar de vergunning is ingetrokken, en dat àlle meiden op straat staan! Het is helemaal kapotgegaan. Zelfs een vergunning voor een hoerencoöperatie, wat ons nóóit is gelukt ondanks dat het vaak is geprobeerd sinds 2000, wordt overwogen om toe te staan!

Utrecht laat al zien dat het registratiebeleid, waar ze zo trots op zijn, heeft gefááld. Het vergunningenbeleid zorgt dat de hele markt op slot zit. De meiden willen weg, maar ze zijn geregistreerd en blijven dus lastiggevallen worden door ketenpartners waar je dus ook niet meer vanafkomt. De overheid heeft er daar, zoals elke keer en overal, een boeltje van gemaakt, maar de regering wil dat niet zien. Die willen dat soort dingen juist verruimen met deze wet.

De gemeentes zijn niet onze vrienden. Ze doen vooral alles om van ons af te zijn, en ze noemen dat ons helpen. Deze wet geeft ons véél strengere regels dan andere kleine ondernemers, en geeft ons lot in de handen van gemeentes die laten zien dat ze hele rare ideeën hebben wat "redelijk" is. U bent kritisch geweest over de registratie en de vergewisplicht, en terecht! Maar kijk ook naar de vergunningen, want dat zit ook helemaal verkeerd.

Hoogachtend,

Zondares.

Stukjes over politiek op mijn website.