Kleine ondernemer

Wat is het toch met die politici, dat ze me niet eens een antwoordje kunnen geven? Niet eens: "Sorry, ik heb geen tijd voor je." Of: "Ik heb het gelezen, ik kan er niets mee, bedankt voor de moeite." Gewoon helemaal niets, behalve als er een out-of-office-bericht automatisch wordt verstuurd. Ik vind het onbeleefd.

EDIT: Er is één uitzondering: Nanneke Quik! Die heeft me vanochtend antwoord gegeven. Heel netjes. Ik vind dat fijn. Dat maakt het gevoel van machteloosheid toch een heel groot stuk minder!

Nou ja, genoeg gezeurd, tijd voor een stukje over iets interessants.

Ik ben een ZZP'er, een zelfstandige zonder personeel. Dat is de enige manier waarop ik voor mezelf kan hoeren. Ik doe alles voor mezelf, en ik ben dus een ondernemer. Wat ik doe, dat is een bedrijf. Dat voelt weleens raar. Bij een bedrijf denk je snel aan machines en bestelbussen, en ik ben gewoon een meid die mannen ontvangt. Je denkt bij een ondernemer aan stropdassen en dikke sigaren, maar ik heb alleen met de sigaren te maken.

Volgens mij kan je niet een beetje ondernemer zijn. Bij iedereen die ik ken die ondernemer is, neemt je bedrijf je hele leven over. Je voelt het meteen in je portemonnee als je kansen laat lopen. Je voelt het meteen aan je klantenstroom als je lui bent met je marketing. Je gaat op de kleintjes letten, want daar zitten de verliezen.

Soms baal ik er weleens van. Ondernemen houdt je klein. Als al je gedachtes ergens met je bedrijfje te maken hebben, word je saai voor je vrienden, en klim je niet. Ik word alleen maar een betere ondernemer, maar verder ontwikkel ik me als mens helemaal nietzoveel als toen ik nog overal tijd voor had, en een baan maar een baan was waar ik zo wel weer een andere voor had. Ik zou die vrijheid wel willen, maar dan moet ik de vrijheid opgeven om mijn werk voor mezelf te doen, zoals ik het wil. Die is me dierbaarder.

Je kan maar moeilijk nog iets erbij doen. Als het slecht gaat met je bedrijf stop je er extra uren in om je koppie boven water te houden, en als het goed loopt draai je extra uren om goed te cashen. Je wil steeds minder laten lopen. Bij mijn bedrijf begin ik zelfs soms slaaptijd te beschouwen als verliesgevend.

Af en toe erger ik me als ik in de media hoor hoe ondernemers worden bekeken als de motor van Nederland, en de mensen die echt richting geven aan de economie. Dat had ik als kraker omdat ik tegen het kapitalisme was, maar nu heb ik het veel sterker nog omdat ik nu zelf ondernemer ben!

Ondernemers zijn niet de motor van Nederland, en ze moeten niet de richting aangeven. We zijn mensen die zo met ons eigen bedrijf bezig zijn, met wat van ons is, zo naar binnen gekeerd, dat moet je niet zien als mensen met visie. Ondernemers staren zich blind, dat zie ik overal. De reden dat ondernemers vaak de goede keuzes in de economie lijken te maken, is omdat de ondernemers die verkeerd gokten, over de kop zijn gegaan.

Je moet ondernemers hebben, we zijn een hele belangrijke rol in de maatschappij aan het invullen. Als er mensen iets willen, en dat is er nog niet, dan springt de ondernemer in dat gat. Daar zijn ondernemers voor. Ondernemers zelf zien dat meestal anders, die denken dat de gaten er voor de ondernemers zijn. Ga maar eens naar een ondernemersbeurs. Daar lopen die mannen, want ondernemers zijn heel vaak mannen, rond als slakken met hun huisje op hun rug.

Maar vergis je niet, de enige reden dat ondernemers dingen doen die goed zijn voor de maatschappij is omdat ze er geld voor krijgen. Ze doen goede dingen voor de maatschappij omdat het goed is voor hun bedrijfje. Niet andersom hoor! En de enige correctie die we krijgen is als ons bedrijfje niet meer winstgevend is. Zolang het geld binnenkomt vinden we dat het goedgaat, ook als we maatschappelijk niet meer bijdragen.

Als ondernemer is je wereldje maar een klein beetje groter dan je bedrijf. Maar dat gaat je wel al je tijd kosten. Ik heb om mij heen niemand met een eigen bedrijf die er niet àl zijn tijd aan kwijt is. Ook de mensen die niet meer voor een baas wouden werken omdat ze meer vrije tijd wouden. Er komt zoveel bij kijken, en het is iets dat je meteen voelt als je je bedrijf niet optimaal hebt.

Ik denk er de laatste tijd wel over na, hoe het zou zijn als ik in loondienst zou zijn. Hoe ik me dan zou ontwikkelen, en hoe ik dan anders zou zijn. Weer eens lekker op vakantie zonder dat ik de hele tijd denk dat ik mijn bedrijfje verwaarloos, dat zou ik wel willen! Of misschien wel een nieuwe studie oppakken, maar eigenlijk denk ik niet dat ik daar echt aan zou beginnen ookal had ik de tijd.

Netzoals de meeste ondernemers die ik ken, buit ik mezelf eigenlijk uit. Je werkt als een slaaf, en je stopt alles in je bedrijf. Je verdient meer geld dan de loonwerkers, maar als die zoveel overwerk zouden doen scheelt dat al veel minder. Je hebt minder vrijheid, je wordt geleefd, en je gaat veel meer over de grenzen heen die een werknemer niet pikt. Er is nog wel verschil met alle ondernemersvoordeeltjes met belasting enzo, maar als vieze hoer krijg ik die weer niet, dus dat maakt voor mij niet uit.

In ruil heb je wel weer de status. Ondernemers hebben een status in onze maatschappij. Ze zijn slim, actief, hebben eigen initiatief, staan boven de loonwerkende massa, en ze zijn de redders van de economie. Het is iets om op feestjes over op te scheppen. Dat is maar goed ook, want je hebt weinig anders om over te praten! Jammer genoeg is dat idee over slimheid en redder zijn niet echt waar, en de rest is ook nietzo duidelijk als je wel mag willen.

Weet je wat wel echt iets is wat je bij bijna elke ondernemer ziet? We zijn eigenwijs! Ondernemers zijn koppige typetjes die de zaakjes op hùn manier willen hebben, en niet anders. Dat is niet de voorwaarde voor succes, maar wel een iets wat mensen geschikt maakt om het te willen. Je moet iets hebben wat het de moeite waard maakt om het te gaan doen, want je sluit jezelf op voor een hele lange tijd.

Ondernemen heeft veel te maken met emotie. Heel veel beslissingen worden gemaakt door je intuïtie te gebruiken. Je voelt dat iets de goeie manier is. Je bent zo ééngeworden met je bedrijf, dat je niet meer op een rijtje hoeft te zetten wat er nou speelt. Ik heb gelukkig mijn geldmannetje die me iedere keer terugfluit, maar ik heb wel gezien bij klanten en vrienden dat die ondernemersintuïtie je je bedrijf kan kosten.

Voor sommige ondernemers is het kapotgaan van hun bedrijfje een bevrijding. Dat weet ik van klanten. Tussen mijn klanten zitten veel ondernemers. Dat is iets wat ik vaker heb gehoord, ondernemers zijn oververtegenwoordigd bij de hoeren. Misschien is het omdat ze gewend zijn voor goodwill te betalen, of misschien omdat ze het kunnen afschrijven bij hun BV. Wie weet.

Ik heb een klant gehad die zijn specialistische winkel kapot zag gaan door Internet. Hij had zelf ook op Internet kunnen gaan verkopen, maar dat deed hij niet. De reden was een beetje raar, die heb ik nooit begrepen. Toen de winkel over de kop ging, werd hij verkoper bij een groot bedrijf. In het begin was hij erg ongelukkig, maar dat trok vlug bij. Hij zei een jaar later tegen me: "Die winkel was mijn gevangenis. Ik was zelf de baas, maar zelf ben je de slechtste baas die je ooit hebt gehad"

Je hebt het niet bij alle ondernemers, maar veel ondernemers hebben wel een beetje grootheidswaanzin. Je hebt mensen als een loodgieter die zijn zaak een éénmanszaak wil houden tot zijn zoon mee wil doen, en gewoon het simpel wil houden, maar je hebt ze ook die over vijf jaar groter dan Shell willen zijn. Die hebben niet het succes van de simpele loodgieter, die met kleine klusjes toch wel een flink huis bijelkaar spaarde.

Al jarenlang komt er een klant bij me die ondernemer is. Zo stelde hij zich de eerste keer ook voor, en ik had toen verklapt dat dit ook mijn eigen onderneming is. De seks met hem is gewoon doorsnee, maar hij valt wel elke keer weer op omdat hij het met me over ondernemen gaat hebben.

Hij vindt dat ik moet uitbreiden, netwerken, en diversificeren. Ik moet mijn customer-base leveragen om ook seksartikelen, porno, geuren en kleding te gaan verkopen. Ik moet een brand-presence op social media gaan hebben, ik moet web 2.0 gaan worden, ik moet apps laten maken waar klanten mijn hele product portfolio vanaf hun smartphone kunnen kopen. Ik moet krediet gaan geven en nemen. Ik moet public gaan.

Iedere keer probeer ik wel uit te leggen dat ik gewoon mijn bedrijfje heb zoals ik het wil, en helemaal niet denk dat al die investeringen goed gaan zijn. Bovendien heb ik geen tijd over als ik mijn hoererij goed wil doen. Hij legt me dan telkens uit dat ik het te klein zie. Volgens hem is het draaien van je bedrijf iets waar je het niet van moet hebben, maar gaat het juist om het starten. Daarna doe je het over op iemand die het wil hebben en het gaat draaien.

Je kan dat niet te lang horen en toch niet nieuwsgierig blijven, dus ik heb hem eens laten uitpraten over wat hij nou denkt. Hij vertelde dat het erom gaat om een concept te bedenken, en dan een bedrijf op te zetten, met investeerders, met krediet, met marketing, maar dat "echt produceren" nietzo nodig is. Als iedereen denkt dat jouw bedrijf het hélemaal wordt, dan kan je het met dikke winst verkopen.

Durfkapitaal is de name of the game, je moet een credit line hebben en meteen maxen, rolling investment doen, en vooral naam maken op de markt. Je moet je trademark beschermen en in omloop brengen, en je moet klappers maken die in de pers komen. Vooral hoeveel investeringsgeld je ophaalt. Geld trekt geld aan, en investors follow the croud. Tot je het bedrijf kwijtkan aan een koper leef je van het bedrijf, en je trekt veel salaris en bonussen.

Als voorbeeld komt hij vaak met Spyker. Dat is een bedrijf dat met produceren niets oplevert, maar al jaren in de spotlight staat en investeerders trekt. Zo zaken doen is pas ècht zaken doen vindt hij. De waarde van een bedrijf klimt het hardste als je net de markt maakt, daarna is het "gewoon laten sudderen" vindt hij. Als ik er wat van zeg springt hij over en verdedigt Nina Brink, alsof ik weet wie dat is, en alsof ik haar iets kwalijk neem.

Ik voel me daar altijd een beetje ongemakkelijk mee. Het is zo nep, vind ik. Markt maken is alleen maar mensen opgewonden maken voor iets wat nog helemaal niet bestaat. Mensen zijn juist blij met het echte draaien van het bedrijf. Ze geven je geld omdat ze willen dat dat gaat gebeuren. Hij vindt van niet. Volgens hem is het draaien iets wat je ook met een werknemer of een franchisenemer kan doen, het èchte ondernemen is volgens hem alleen het starten met een bedrijf. Daarna vindt hij je geen èchte ondernemer meer.

Toen hij me laatst vertelde over dat hij studenten zes Euro per dag betaalde als ze op Twitter en Facebook positief en vol aandacht deden over zijn bedrijf, en tonnen investeerde in styling en bedrijfspanden waar hij niemand had om erin te zetten, vroeg ik hem opeens wat hij nou zou doen als het misging? Al die mensen die allemaal halve tonnen of meer investeren, en je kan je bedrijf tòch niet kwijt?

Hij vertelde me toen dat hij al twee BV's had gehad die failliet waren gegaan, en ook al een persoonlijk failliet had gehad. "Cost of doing business" vond hij dat. Toen ik grote ogen opzette, stelde hij me gerust, de centjes waren toen allang verdwenen hoor! Die had hij verstopt met allemaal handigheidjes waardoor het niet meer zijn geld leek. En hij was tijdens de procedure al bezig met het volgende bedrijf.

Ik ben geen grote zakenvrouw met enorme investeringen en omzetten. Ik heb geen zin ook om uit te breiden en al die dingen te doen die daarbij problemen worden. Ik heb gewoon mijn klantjes, mijn flatje en mijn vrouwelijkheid. Maar ik vind wat ik doe wel eerlijk, gezond, en de risico's zijn niet zo groot. Zo word ik niet zo superrijk als mijn zakenmannetjesklant, maar ik vind wel dat ik mijn geld verdíénd heb.