Laag pitje

Het grootste stuk van mijn werk is seksuele diensten verlenen. Daar draait het om, maar als je alleen maar dat doet, kom je aan een ander stuk van het hoer zijn niet toe. Je bent ook op andere manieren met je klant bezig. Vaak wil de klant namelijk met je praten over zijn leven. De klant opent zich naar je toe, en hij wil graag dat hij ook daarmee welkom is. Ik heb er ook wel eerder in veel stukjes over geschreven.

Klanten komen in soorten en maten. Je hebt echt àlles aan klanten. De meeste mannen die bij me komen zijn de gewoonste types, waar je niets van verwacht dat niet honderd procent normaal en saai is, en alle andere soorten paradijsvogels krijg ik ook wel eens een keer. Ik wil dat even gezegd hebben, want ik ga hier een stukje van maken over een groep die op een bepaalde manier leeft, en ik wil niet dat mensen denken dat al mijn klanten zo zijn. Het is al zo makkelijk om met typetjes te denken.

Een groep mannen die bij me komen zijn de gevangen mannen. Dat zijn mannen die in een relatie zitten, waar ze niet uitkunnen, en waar ze niet kunnen vinden wat ze nodig hebben. Ze zitten in een rol waar ze ooit voor gekozen hebben, en waar ze in moeten blijven ook al is alles anders geworden. Ik noem ze gevangen vanwege de manier waarop ze in die relatie terecht zijn gekomen, niet omdat ze echt vastgehouden worden.

Het zijn niet eens de timide mannen, of dat ze erg verlegen zijn. Ze zijn vaak juist heel makkelijk in de omgang. Het zijn de goed aangepaste mannen, met goede banen, soms wel saai werk dat ze kozen voor het betrouwbare inkomen, en netjes op zichzelf.

Soms is het alsof al die mannen precies hetzelfde boek hebben gelezen. Hun ervaringen lijken zó op elkaar, dat ik me vroeger weleens afvroeg of ze niet een verhaaltje aan elkaar doorvertelden. Je komt namelijk vaakgenoeg mannen tegen die een heel verhaal hebben dat ze je willen laten geloven, ook al is het niet waar. Ze willen dat je ze op een bepaalde manier ziet. Ik ga daar altijd in mee. Hij komt voor de ervaring.

De man ontmoet zijn vrouw, en ze hebben een tijd waarin ze echt goed met elkaar klikken, zij is de vrouw die het beste bij hem past. Ze maken bijna geen ruzie, zijn familie vindt haar perfect, ze gaan snel samenwonen en na een paar jaar gaan ze trouwen of aan kindjes beginnen. Als het eerste kind komt, wordt ze anders, en wordt de klik minder. De man denkt maar dat het wel terug zal komen, maar dat gebeurt nooit meer.

Vooral met de seks wordt het de dood in de pot. Dat verandert in een verplicht nummer, en de man krijgt het gevoel dat hij zich altijd aan haar opdringt. Maar dat soort mannen gaat dan minder druk leggen en romantischer worden om het beter te maken, en dat werkt verkeerdom. Dan zakt het helemaal in, en krijgt hij af en toe nog een nummertje als zijn vrouw flink dronken is, of opeens een bui heeft. Ik hoef wel niet uit te leggen dat zo'n nummertje dan niets voorstelt.

Ze komen dan bij mij, ongemakkelijk en beschaamd. Ze zijn van die hondstrouwe mannen die eigenlijk niets met vreemdgaan hebben. Ze hebben de kick van vreemdgaan niet, maar het is juist andersom voor ze. Ze worden een beetje depressief omdat ze aan het vreemdgaan zijn. Ze doen het omdat ze het nodig hebben, maar ze willen helemaal niet. Dat haalt het plezier er een beetje af, dat is wel te begrijpen.

Gelukkig gaat het over als ze je langer kennen. Dan komen ze een beetje los, en gaan ze vooral veel praten. Over hun huwelijk meestal. Het is voor die klanten heel belangrijk dat je ze een beetje begrijpt, en ze hengelen er ook naar dat je zegt dat hun seksuele behoeftes niet abnormaal zijn. Als ze zover zijn dat ze naar een hoer gaan zitten ze ook al in de problemen dat ze zich schuldig voelen dat ze seks nodig hebben.

Wat die mannen zoeken is vooral begrip. De seks is belangrijk, maar ze willen vooral iemand hebben die het welkom vindt dat ze seksueel met haar omgaan. Ze willen vaak ook een beetje troost, want ze hebben al die stress en ze snappen niet waarom. Dat is het hele ding bij die mannen.

Ze snappen niet waarom ze zich zo voelen. Ze snappen niet waarom hun vrouw niet meer wil. Ze snappen niet dat ze zo verdoofd van hun werk thuiskomen. Ze snappen niet dat ze ondanks hun Audi en hun home cinema met surround en hun nieuwe interieur toch wat missen. Ze snappen niet hoe het kan dat ze toch zo ontevreden zijn ook al hebben vrienden zoveel respect voor ze, en doet het kind het zo goed op school.

De reden is eigenlijk heel simpel. Dit zijn mannen die met beide benen in het relatiedenken staan. Ze hebben hoe het leven hoort al uitgestippeld gekregen toen ze jong waren, en ze zijn nu hun plan aan het aflopen. Ze hebben huisje, boompje, beestje, en kindjes. Er is niets spannends meer, alles is al beslist. Ze hebben die keuzes gemaakt zonder dat ze zelf erop gejaagd hebben, ze zijn overal ingerold.

Het is niet eens dat het niet spannend is alleen, het is ook dat ze er niet meer uitkunnen. Ze vinden dat ze een hele goede reden nodig hebben om een relatie uit te maken, want zo is dat in het relatiedenken. Dat je gewoon ongelukkig bent, is niet genoeg. En met kindjes kan je als man ook niet weg. De kinderen gaan altijd naar de vrouw bij een scheiding. Dat weten we allemaal wel.

Zo'n man heeft het zelf gekozen, en het is eigenlijk zijn eigen schuld. Ik ben ook opgevoed met het relatiedenken, de enige mensen die ik ken die niet toch zo zijn opgevoed zijn kinderen van echte hippies. Dus dan moeten ze maar ook eerlijk zijn over dat ze zelf kiezen voor hun lot. Maar ik zie wel dat bij die mannen héél vaak de relatie met hun vrouw helemaal verkeerd is gegaan omdat ze erin zijn geluisd.

Als een vrouw een vent versiert, en haar best doet om hem aan zich te binden door lief te zijn, intiem te zijn, en sexy te zijn, dan gaat een vent ervanuit dat hij je echte ik ziet en verwacht hij dat het zo zal doorgaan. Maar als je dan, als je hem met huwelijk of kindjes aan je hebt gebonden, opeens ophoudt daarmee, dan heb je hem erin geluisd. Opeens zit hij dan met iemand waarmee hij niet de klik heeft die je hem hebt laten denken dat hij had.

Die vrouwen hebben hun schaapjes op het droge, en ze hebben een vent die ze net kunnen uitstaan in huis. Alles wordt volgens de regeltjes van het relatiedenken gedaan, dus er is een veilige sleur, en die vrouwen vinden dat heel gemakkelijk. Daar gaat alles om draaien, gemak en normaal zijn. Er zijn wel mannen die daar gelukkig mee zijn, maar de meeste doen dat echt alleen omdat het moet.

Je hoort aan het verhaal dat de vrouw zo snel als het kon de rollen van het huwelijk of die van de vader helemaal doordrukt. Een vader heeft in het relatiedenken een rol die veel stabieler is. Iedereen verwacht dat mannen die vader worden, rustiger worden, en die vrouw geeft aan dat ze die verandering zoveel mogelijk van hem verwacht.

Netzoals vrouwen kunnen mannen best zichzelf terughouden omdat ze normaal willen zijn, en dooft het dan vanzelf uit. Wat er uitdooft, is wat het moeilijk maakt om je aan de regeltjes te houden. Dat is ook het uitdoven van creativiteit, van avontuurlijk, dominant, agressief, en nieuwsgierig zijn. Maar bij veel mannen blijft er toch wat smeulen. En als ze slim zijn, komen ze dan naar mij toe.

Vrouwen van dat soort mannen hebben als doel gehad om een relatie te laten werken. Daar hebben ze een betrouwbare jongen voor gezocht, en die hebben ze gewoon gekocht met zich leuker voordoen dan ze zijn. En toen de buit binnen was, konden ze eindelijk weer zichzelf zijn. Maar je zolang voordoen als iets wat je niet bent, daarvan kan je echt een grote hekel aan iemand krijgen. Dat zit er vaak ook nog in.

Deze vrouw heeft vooral gekeken naar iemand voor een stabiele relatie, en volgens het relatiedenken is dat met iemand die seksueel makkelijk in de hand kan worden gehouden. Maar dat is niet lekker, die vrouw zit dus in een relatie met iemand die ze gewoon niet geil vindt. Zij is dan ook zo'n trouw type, maar voor vrouwen is er niet een hoerenbuurt om zich even uit te leven. Dat zit toch minder in onze cultuur dan voor mannen. En zij zit dus ook seksueel klem, en seks wordt een probleem. Denken aan seks maakt de sfeer in huis al slecht.

Juist die soort mannen en vrouwen vinden monogamie heel belangrijk. Vreemdgaan is het ergste wat je kan doen als je ze gelooft. Als je monogaam wil blijven en toch de seks spannend wil houden, moet je daar flink aan werken. Maar die vrouwen hoeven dat niet volgens de regels van het relatiedenken. Die doen dat dus helemaal niet, en de man houden ze op een afstandje. Daar worden ze zelf ook alleen maar ongelukkiger van, want je kut heeft ook wat nodig, maar dat snappen ze niet. Dan geven ze hem de schuld.

Die man kan natuurlijk eens goed zijn zin doordrijven, of weggaan, of de relatie omtoveren, maar dat doen ze dan niet. Relaties horen vanzelf volgens de verwachtingen te gaan, en als je je daaraan houdt ga je je dus alleen maar af zitten vragen wanneer het nou vanzelf beter wordt. De mannen zien het als de vrouw die in haar eentje bepaalt hoe het gaat, maar die man is netzo schuldig. Hij kan ook wel zien dat hij als vrijgezel gelukkiger was.

Ik heb wel geprobeerd om het uit te leggen, maar ze willen er toch niet van horen, en ze worden beledigd. Dus ik troost maar een beetje, en ik vrolijk ze op met wat kinky voorstellen. Ik doe gewoon mijn werk, en ik ga daar niet verder mee dan bij een professionele behandeling hoort. Ze moeten zelf maar ontdekken hoe het leven werkt. Als ik mijn klantjes moest gaan redden was ik nooit klaar.

Daarom hou ik het maar bij uitleggen dat hij bij mij stoom kan afblazen, zonder dat het zijn huwelijk aantast. Dat is ook wel zo, maar ik zeg het vooral voor zijn schuldgevoel. Eigenlijk kijk ik meestal heel anders aan tegen zo'n relatie. Ik denk dat je in de meeste gevallen beter uitelkaar kan gaan als het zo zit. Er zit zoveel onuitgesproken haat in, dat ik er eng van word. Met kleine kinderen heb ik dan mijn twijfels, maar als die er niet zijn, kan hij beter opstappen. Dan vind ik het jammer dat ik eigenlijk die huwelijken bijelkaar aan het houden ben.

Gelukkig blijft niet elke vent in zo'n huwelijk. Ik heb nog nooit gezien dat er iemand uitbrak, maar ik heb wel mannen gehad die vertelden dat ze ooit waren uitgebroken. Dat is een andere soort vent, die het niet volhoudt om zo'n kasplantje te worden. Daar heb ik ook veel meer respect voor. Zo'n man noemde het bij mij ooit alsof hij in een broeikas woonde, waar de afkeer en de haat zich maar opbouwde totdat hij vertrok.

Je moet ze dus een beetje kennen. Dan werkt het goed voor ze. Voor mij niet zo, trouwens. Ze zijn als klant vooral aan het praten, terwijl ze denken dat ze voor seks komen. Die betalen dus ook nog eens niet graag. Ze zitten vol vooroordelen, en dat betekent ook nog dat ze je niet voor vol aanzien. Ik doe mijn best aan mijn werk, maar deze mannen zijn niets voor mij. Ik vind het altijd een beetje saai, ze kunnen er nooit wat van in bed, en ze tippen ook nog eens veel minder dan èchte mannen.