Stille dag

De meeste dagen werk ik. Ik heb geen weekend, want dan loop ik teveel inkomsten mis. Ik neem wel dagen vrij, maar niet elke week dezelfde. Soms werk ik gewoon de hele week door. Er zijn klanten die alleen maar op een bepaald moment kunnen, en die wil ik wel kunnen ontvangen. Mijn vrije dagen plan ik dus heel zorgvuldig.

Laatst had ik per ongeluk een vrije dag. Er waren voor die dag twee klanten opgeschreven, en ik had zin om lekker te werken. De ene klant kwam niet, en de andere belde af. Het was tien uur, en de rest van de dag was er niets. Het was heel onverwacht, ik had me voorbereid op werken. Het voelde heel raar om dan opeens niets te hebben die dag.

Vrije dagen neem ik altijd met een reden, om te winkelen of om met vriendinnen uit te gaan. Soms ook gewoon om een luie dag te hebben, maar daar moet ik me op voorbereiden, anders heb ik niet de goede mood. Nu had ik natuurlijk me nergens op voorbereid, en ik had ook niets te doen. Ik hoefde nergens heen, ik was verrast door hoe stil het was. Ik besloot na een poosje om dan maar iets te gaan plannen.

Ik heb een uur gezeten in mijn lees-stoel, uit het raam starend. Het was toen nog zo koud, dus ik had een deken over de verwarming gelegd, en ik zat daar met mijn blote voeten op. Ik had een kop koffie in mijn handen, en terwijl ik op mijn onderlip kluifde, moest ik iets verzinnen. Ik had nergens zin in, niet in schoonmaken, niet in shoppen, nergens. De tijd ging heel langzaam voorbij. Lezen heb ik ook al geprobeerd, maar ik was zo rusteloos dat ik me er niet op kon concentreren. Ik wou gewoon werken.

Toen het middag was, voelde ik me depressief. Ik was aan het malen, en ik vroeg me af wat ik verkeerd deed. Ik wist best dat ik veel klanten heb, en bijna elke dag is volgepland. Toch voelde het alsof ik niet meer gewild was, en ik ging zoetjesaan plannen maken om op meer websites te adverteren, en misschien toch maar eens een nieuwe advertentie te schrijven. W probeert al heel lang me te helpen met een nieuwe advertentie, maar ik krijg writer's block als ik het probeer.

Ik vroeg me af of ik niet te oud was. Ik schrijf dat ik vijf jaar jonger ben dan ik echt ben, zoals iedereen in de prostitutie. Misschien was het te duidelijk geworden. Ik kreeg het vervelende gevoel, dat ik toch niet zo goed in mijn werk was als ik dacht. Er zijn natuurrlijk steeds meer jonge meisjes die de prostitutie ingaan, en daar moet ik mee concurreren. Misschien was het voor mij gewoon over.

In de middag heb ik me heel depressief afgevraagd, waar ik nog aan de bak zou komen met mijn stomme HBO-keuzes, en mijn lege CV. Kraker, kunstenares zonder papieren, en hoer. Dat is al het werk geweest wat ik met plezier heb gedaan. Dan nog wat baantjes in de kantoorwereld, waar ik nooit echt kon aarden, en waar ik echt geen referentie aan over heb gehouden. Waar kom ik dan nog aan het werk? Ik zou mijn huisjes ook niet af kunnen betalen, want daar zit nog hypotheek op. Daar ben ik veel geld aan kwijt. Wat voor baan zou ik kunnen krijgen, dat het geen financiële ramp word?

Ik was elke tien minuten naar mijn e-mail en mijn telefoon aan het kijken, en ik hoopte dat er iemand me zou boeken. Het gebeurde maar niet, en dat was best toevallig want meestal krijg ik meerdere telefoontjes en mails per dag. Nu helemaal niet. Ik heb de buurvrouw gevraagd om mijn nummer te bellen, want ik wou zeker weten dat mijn telefoon het wel deed.

De hele dag verder heb ik gemaald over dat het over zou zijn. Ik kon me er niet rustig bij voelen, het is niet iets dat ik wil stoppen. Ik bleef mezelf maar vertellen, morgen heb ik al víér afspraken, dus waar gaat het over? Maar het hielp niet. Als je voor jezelf werkt, ben je overgeleverd aan de klanten, en als die wegblijven, valt alles weg. Ik had er eventjes geen vertrouwen meer in.

Misschien ligt het gewoon aan het voorjaar. In het voorjaar voel ik me vaak onrustig, en labiel. Dat heb ik dit jaar meer dan anders. Daar moet ik misschien even mee naar de dokter. Het kan ervoor zorgen dat ik heel erg sip word. Het voorjaar is best mooi, maar pas als het echt zomer begint te worden, kan ik ervan genieten. Dan is die depressieve periode voorbij voor me. Misschien heeft het ook te maken met die ijskoude winter die we hebben gehad.

De volgende dag kon ik weer lekker aan de slag. Alles was weer terug naar normaal. Heerlijk toch? Ik had weer het gevoel dat ik de wereld aankon, en mijn zaakjes gingen goed. Aan het einde van die dag had ik negenhonderd euro in mijn kluisje zitten, die ik de volgende ochtend fijn kon storten. Ik voelde me na zo'n goede dag natuurlijk meteen in topvorm.

Ik hou niet van stille dagen. Ik heb het liever te druk dan te rustig. Laat ze maar komen, die mannen.

EDIT: Dit schreef ik in 2010, toen dit soort dagen nog zeldzaam waren. Later werd het veel normaler om het moeilijk te hebben met de hoeveelheid klanten. En niet door de crisis.