EDIT: Alles dicht op Zandpad

Nu komt opeens het nieuws dat ook exploitant Wegra wegmoet van het Zandpad. De vergunning wordt ingetrokken. Ze waren de enige die nog over waren, en ze wouden zich niet branden aan de besmette meisjes van de andere ramen, maar het heeft niets geholpen. Ook die meisjes gaan nu op straat.

Er is weer niet bekendgemaakt wat ze nou gedaan hebben, dat ze hun vergunning kwijtraken. Het enige wat ik weet is dat er weer over de zorgplicht wordt gepraat. Dat houdt in dat een exploitant verplicht is om van zijn meisjes te weten of er misstanden zijn. Je weet wel, wat de politie zegt dat ze maanden of jaren recherchewerk kost. En dat ze dan nog steeds maar een klein stukje zien.

En dat is als je de politie gelooft. Dan ben je ver van huis.

WRP in stukken, Metjes nieuwe boek

De minister heeft volgens de Volkskrant de vergewisplicht èn de registratie losgekoppeld van de WRP. De Telegraaf schreef al netzoiets. Ze hebben het allebei verkeerd, de minister wil dat namelijk eigenlijk niet maar zal het wel doen als een motie van mevrouw Strik erdoorkomt. Dat schrijft hij zelf tenminste.

Ik heb liever niet dat die loskoppeling er komt. De WRP heeft een hoop weerstand opgeroepen met de registratie en met de vergewisplicht, en terecht, maar het stuk over de vergunningen is ook slecht. Maar dan op een andere manier. De vergunningen worden namelijk aan de gemeentes overgelaten.

De gemeentes zijn de soort overheid die in Nederland het meest stiekem en ouwe-jongens-krentenbrood is, en waar je het meeste gerommel en gepruts tegenkomt. Die zijn onbetrouwbaar en veel oneerlijker dan de provincies of de landelijke regering. Helaas gaan ze daar in de Kamer niet naar kijken, en ze geven de gemeentes dus ook ruim baan om het belachelijke beleid wat er nu al is door te zetten.

Hoewel de minister wel praat over dat hij de drempels laag wil maken, en de nette thuiswerkster niet wil lastigvallen, heeft hij wel uitdrukkelijk mogelijkheden voor nulopties en andere gemeente-pesterijen gegarandeerd. Er wordt gepraat alsof alleen grote bordelen of buro's een vergunning moeten, en de éénpitter met rust gelaten wordt, maar dat is niet waar. Heel veel éénpitters worden toch aan de vergunning gedwongen.

Officiëel heb je in de meeste gemeentes, want daar zit al meteen verschil bij, geen vergunning nodig als éénpitter, zolang het maar niet bedrijfsmatig gebeurt. Maar de gemeentes hebben dat handig gedaan, want nèrgens heeft de wet voorgeschreven wat nou bedrijfsmatig is, en dus is het meestal: als je er geld voor krijgt, is het bedrijfsmatig, en moet je een vergunning. En die krijg je niet. Ga maar een pooier ergens ver weg zoeken. Alles wat je hoort over dat je goed zit als je maar niet adverteert, of als je onder de belastingvrije voet blijft, of als je maar geen uitkering hebt, of als je het maar wit doet, of als je het niet als hoofdinkomen hebt, allemaal niet waar. Je wordt verneukt.

Had die wet nou geregeld dat je tenminste kon weten wanneer je veilig was voor de overheid, dan had ik het een goed stuk van de wet gevonden. Had hij ook nog onze rechten tegen de gemeentes beschermd, dan had ik het toegejuicht. Maar het is een onduidelijk ding geworden, dat meer klinkt als de APV van Utrecht of Amsterdam, met dezelfde soort onduidelijkheden. Voor ons heeft het geen waarde, maar alle gemeentes weten dat ze alles mogen wat in die wet staat. Meestal durven alleen de grote steden over het randje van de wet te kijken. Die weten toch wel dat ze nooit teruggefloten gaan worden.

Helaas ben ik maar één van de weinige stemmen. Clara Wichmann maakt zich er nietzo druk over, want die kijken alleen maar landelijk. De Rode Draad was toch best Amsterdams, en die wisten ook wel dat Amsterdam toch àlles mag doen wat ze willen. De Kamerleden denken kennelijk dat de gemeentes het zelf wel netjes zullen doen. Dus moeten wij hoeren het zelf doen, en ik heb begrepen dat andere hoeren die inschrijven veel minder over die vergunningen hebben gezegd. Ik kan dat niet begrijpen. Maar misschien moet je zelf gepakt zijn voor je het ziet.

Ik hoop dat de WRP bijelkaarblijft, en wordt geweigerd door de Eerste Kamer. Want zo komt er nog wel een stuk doorheen, en dat stuk zorgt ervoor dat de regering denkt dat de vergunningen goed geregeld zijn. En dat zijn ze dus niet. We zijn nog steeds het speelgoed van de gemeentes. Die kijken naar ons, en denken NIMBY: Not in my back yard! De hele wet moet gewoon van tafel, en ze moeten eens met èchte belangrijke maatregels komen!

Er is ook wel wat mooiers in het nieuws, er is een boek uitgekomen van Metje Blaak! Die mag ik wel, ze is lekker nuchter. Ik ga het kopen, dat kunnen jullie ook hier doen. Het komt op de leeslijst, en ik zal er op de duur nog wel opingaan. Ik zal vast wel een hoop commentaar hebben, want we zijn heel verschillend, maar ik vertrouw haar wel. Dat is belangrijk.

Mijn leven is mooi

Mijn blogje is mijn uitlaatklep. En mijn blogje is mijn manier om Nederland wat meer te laten zien hoe het nou is voor een hoer in ons landje. En als plek waar ik kan reageren op al die ellende die over ons wordt verteld. Maar ook over dingen die ik interessant vind, en die ik graag deel met mensen. En soms schrijf ik gewoon over wat ik vind, en hoe ik het voel, en heb ik helemaal geen zin om iets ingewikkelds te doen.

Ik heb het fijn, ik vind het leuk wat ik doe, ik heb genoeg bewaard en geïnvesteerd om lang en gelukkig te kunnen leven. Mijn spaarpotjes zijn bijna rond, mijn schulden zijn bijna weg, ik kan lekker op reis en lekker in mijn veeltedure autootje scheuren, ik heb meer over seks geleerd dan ik ooit had verwacht, ik ben gezond en zie er jong uit, ik hou van mijn klantjes, ik hou van mijn mannetjes, ik hou van mijn blogje, en ik hou van mijn lezers!

Zo veel tijd besteed ik aan vechten, en aan voorlichten. Dat zijn belangrijke dingen, maar ze maken me ook verdrietig. Verdrietig dat het nodig is. Verdrietig dat mensen niet zèlf al konden zien dat het zo is. En ik voel me alsof ik telkens weer hetzelfde gevecht moet uitvechten. En ik moet het gevecht doen tegen mensen die er betaald voor krijgen om mijn werk in het zwarte hoekje te douwen.

Maar soms zit ik gewoon met een bakje druiven, lekker na de douche, even in het zonnetje, en kan het me niet schelen. Ik weet wel dat ik werk te doen heb, en dat ik antwoorden moet schrijven, en dat ik de politiek moet voorlichten, en dat ik de media tegen moet spreken, maar dan vind ik het opeens allemaal niet èrg. Want ik zit wèl lekker na de douche in het zonnetje, met mijn bakje druiven! En ik heb net keihard geneukt. Zalig!

Weet je, ik ben niet zo'n vrouw die zo verbeten kan zijn. Ik kan niet de hele tijd me druk maken. Ik heb het veel te goed om me echt zo te kunnen voelen. Ik heb mijn ups en mijn downs, maar eigenlijk heb ik bijna geen dagen waar ik me niet goed over voel. Was dat maar duidelijk uit mijn blogje. Als ik mijn blogje teruglees, zie ik zoveel over de ellende, en ik denk dan: is dat nou een goed beeld? Is dat nou waar het in mijn leventje echt om ging toen? En het antwoord is natuurlijk nee!

Ik schrijf zoveel over al die ellende, omdat ik mijn hoofd boven water moet houden. Ik moet niet weggespoeld worden door de stroom van nieuws, en de stroom van de verpreutsing die ons weg wil spoelen. Ik moet laten zien dat ik niet alleen maar op een paar dingetjes wat terug kan zeggen, maar dat àlle leugenverhalen kunnen worden ontmaskerd. Ja, voor mijn lezers zal het ook wel eens zuur worden dat ik altijd maar klaag, maar ik zie het toch als mijn taak.

Je moet het niet te belangrijk gaan vinden. En je moet het niet je leven teveel gaan laten beheersen. Dan word je ziek. Ik heb dat vroeger op mijn werk wel gehad, toen ik nog op de fabriek op kantoor zat. Ik wèrd toen mijn werk, en op een slechte manier. Ik kon maar niet die werk-houding loslaten. Dat was slecht voor me. Nu ben ik mijn werk ook wel, maar een groot stuk van hoer zijn is toch lekker genieten van je leven!

Dit weekend ga ik lekker squashen. En ik ga misschien een valkje huren deze zomer met vrienden. Mijn agenda staat mooi vol, en de laatste overheidscontrole ging zonder problemen. Mijn geldmannetje is tevreden, het gaat goed met mijn beveiligers, ik heb lekker mijn werkflatje schoongemaakt, ik heb wat leuks te lezen, en ik ga binnenkort uit met N naar een dansfeest. Wat heb ik nou eigenlijk te klagen?

Al dat vechten dat ik doe, en zoveel geschrijf over de ellende van de overheid, is niet omdat ik het slecht heb. Het is juist omdat ik het héél góéd heb. Op mijn manier hoer zijn, met alles zelf in de hand, is heerlijk. Daarom wil ik het zo houden. Ik verdedig hoe ik leef. Als ik van mijn plaatsje word geduwd, dan is dat voor mij een heel nieuw leven beginnen, en dat wil ik helemaal niet.

Met alles wat ik schrijf ben ik weleens bang dat mijn lezers het niet meer meekrijgen hoe het nou zit. Dat ik een goed leven heb, en dat het fijn is hoe ik werk. Soms lijkt het wel of mijn leven al die ellende is waar ik over schrijf. En dat is juist niet de bedoeling, want het is veel belangrijker, dat ik jullie laat zien hoe het wèl is, dan al die dingen die ik schrijf over hoe het niet is!

Ik ben gelukkig als ik lekker naai. En ik koester mijn klantjes. Soms koester ik ze door zachtjes te praten terwijl ik zijn bolletje tussen mijn tieten druk, en soms koester ik ze door mijn nagels in zijn ballen te zetten terwijl hij op zijn hardst in me stoot, maar het gaat erom dat ik ze belangrijk vind, en ze op mijn manier bevredig en ook wel op weg help. Mijn klantjes zijn belangrijk voor me, en ik doe graag wat goed voor ze is.

Bij geen enkele andere soort van werk die ik heb gedaan, heb ik ooit me zo tevreden gevoeld als wanneer ik een klant naar buiten zie lopen, en zie dat hij meer een màn is dan toen hij bij me binnenkwam! Dat is niet voor elke hoer zo, maar bij mijn soort van hoeren, ben ik vooral bezig met de mannelijke kant van de man naar buiten te laten komen, en op te laten bloeien. Daar is zoveel behoefte aan.

Mijn blogje is ook een belangrijk stuk van mijn leven geworden. Ik schrijf er zoveel aan, en ik ben zoveel tijd kwijt aan mijn blogje, maar het is een stukje werk geworden waar ik eigenlijk wel trots op ben. Ik weet niet of het ècht wat uitmaakt, maar voor de driehonderd vaste lezers denk ik dat het wel iets is wat ze in hun hart dragen. En ook al is het een druppel op een gloeiende plaat, dan hebben die mensen het tenminste geweten.

En het is fijn. Het wordt gelezen, en mensen vinden het de moeite waard. Dat is een soort bevestiging voor mij, en die krijg ik verder alleen van mijn werk. Dat er mensen zijn die niet mijn klanten zijn, en toch mijn verhaal de moeite waard vinden, dat is iets wat mij gelukkig kan maken. Ik schrijf graag voor jullie, en dat jullie het lezen, dat maakt mij blij.

Vandaag heb ik weer gebeden. Ik had dat al een poos niet gedaan. Het was iets van de laatste jaren dat ik steeds minder actief met de Here bezig was. Hoe meer ik geleerd heb, hoe minder mijn gedachtes passen bij de leer die ze mij hebben gepredikt, en dat boek van Dawkins dat ik kado kreeg, dat heeft dat nog moeilijker gemaakt. Maar een dag als vandaag, daar past gewoon een dankgebed in.

Thuishoeren onder schot

Weer een nieuwsstukje. Ik gebruik mijn tijd liever voor mijn gewone stukjes, of mijn klantjes, of om gewoon weer eens lekker een de stad in te gaan. En dit wordt geen populair stukje want ik haal uit naar mensen. En ik ga verder dan waar mijn lezers op hun gemak mee zijn. Maar het moet jongens. Het moet door iemand gezegd zijn. Dit stukje is flink ingekort, dat jullie het weten.

Het is even rustig geweest, maar het nieuws is weer losgebarsten. En de onzin vliegt je om je oren. De toon is ook terug. De vijandigheid springt er soms uit. Sinds de Perquintoestand, die Bouche Perquin-gate noemt, was de pers weer wat voorzichtiger, en gingen ze niet meteen mee in de oorlogstaal van de overheid. Maar helaas, de overheid is weer terug op zijn oude pad, en de pers is heel gehoorzaam. Waar begin ik?

Eerst dan maar het ding waardoor ik besloot dat ik weer wat moest schrijven. Ruud Bik, een hele hoge ome bij de politie, heeft zich eens goed laten pijpen door de Volkskrant. Dat is een nadrukkelijk stukje druk op de Eerste Kamer, hij heeft het er openlijk over. Het is naar aanleiding van een landelijke politieactie, het overvallen van thuiswerksters.

Dat is niet toevallig. De Eerste Kamer heeft twijfels geuit over het lot van de vrije thuiswerkster, en er moet dus even flink in worden geramd dat thuiswerk fout is, en moet worden uitgeroeid. Jaren hoor je er niets van, en nu opeens is het helemaal waar het over gaat. Ik weet dat ik meer en meer als een samenzweringsgek klink, maar kijk zelf maar eens naar wat er gebeurt en probeer het maar eens weg te denken. Dat gaat niet.

Die actie was gericht op verdachte advertenties, en er waren in dertig locaties invallen, vierenveertig mensen werden gecontroleerd, en bij acht gevallen waren er "signalen van mensenhandel." Dat is wat ze zeggen als ze ook maar het kleinste dingetje aan kunnen wijzen op hun signalenlijst. Eigenlijk was er dus niet veel aan de hand. Het Nederlands Dagblad maakt er meteen acht gevàllen van mensenhandel van. Elsevier stelt ook teleur, met hun fantasietjes over dat het gaat om één netwerk van georganiseerde types die erachter zitten.

Er is een zestienjarige gevonden, maar ik heb nu nog alleen het woord van de politie dat daar wat miszat. Ik vertrouw die voor geen goud, dus tot ik meer weet ga ik daar niet opin. Voor hetzelfde geld woonde ze in bij een prostituee, maar die agenten vinden dan meteen dat je ook hoert. Maar àls het echt zo is, ben ik blij dat ze haar te pakken hebben. Ik moet het alleen nog zien.

Wat ze zeggen is dat de misstanden zich hebben verplaatst naar het thuiswerk, want anders moeten ze toegeven dat ze al die misstanden uit hun duim hebben gezogen. Want al die razzia's en andere heksenjachten leveren helemaal niets op, omdat het probleem dat ze proberen te vinden er niet is. Waar ze wel gelijk in hebben is dat de meiden inderdaad zijn verdreven van de plaats waar ze gekoeioneerd worden door de politie, maar dat is juist omdat de meiden dat willen vermijden. De pooiers geven er natuurlijk geen zak om.

Bik zegt hele rare dingen. Hij zegt dat vrouwen die vaak verhuizen omdat ze door de politie worden weggepest "echte slavernij" zijn. Hij denkt dat een vergunning een barrière is voor een pooier, ookal is het eigenlijk juist pooierplicht. Hij zegt dat je als éénpitter geen vergunning nodig hebt, en in grote stukken Nederland is dat ook zo, maar wat hij niet erbij vertelt: als je een vriend of een huisgenoot of huisgenote hebt, ben je meteen wèl vergunningplichtig, want de politie en gemeente zien dat meteen als een pooier. Ook als die er niets mee te maken heeft. Je màg geen partner hebben van de politie. Zo krijg je wel je misstanden bijelkaar.

Er zijn ook wat woordjes over om het te hebben over het verminderen van de naïviteit. Dat is al een poos een hele populaire manier om te praten over mensen die kritisch zijn over het ansichtkaartplaatje van de geknakte prostituee. Ze proberen niet om echt te bewijzen dat het zo is, want dan botsen ze tegen de waarheid op, maar ze zeggen hooghartig dat hun tegenstander naïef is of een romantisch beeld heeft. Terwijl ze er zelf juist zo romantisch mogelijk over denken, als nobele reddertjes, die de zielige hoertjes gaan bevrijden.

Hij wil makelaars gaan betrekken bij het opsporen van mensenhandel. Iedereen moet meedoen met de heksenjacht. Afspreken met de hotelbranche dat de manager wordt ontslagen als hij niet hoeren verjaagt was niet genoeg. Er is alweer een film die werd gemaakt om hotels nog meer paranoia aan te praten. Ze moeten bijvoorbeeld gaan melden bij gasten die teveel condooms en handdoeken gebruiken. Wat denken ze dat het resultaat dan is als zo'n meisje afhankelijk is voor haar inkomen van dat ze niet wordt gesnapt? Maar het gaat niet om haar, dat is wel duidelijk.

Segers haakt meteen in op de stukken van Bik, maar dat kan je verwachten. Die man is oostindisch doof als je naar hem schrijft met bewijs dat zijn argumenten niet kloppen, maar hij houdt het nieuws wel in de gaten om snel te kunnen scoren tegen de prostitutie. Zolang hij maar seks kan voorkomen, en mensen zover kan krijgen dat ze niet zijn eigen moralistische regeltjes overtreden. Hij is gewoon een politieke cockblocker.

Genoeg over Ruud Bik. Dit volgende stukje nieuws zou me gewoon niet hebben geïnspireerd om erover te schrijven, als er me niet was opgevallen dat er stond dat de vrouwen als ze niet "bruikbaar" meer waren werden "gedumpt." Dat vind ik erg raar geschreven, dus ik heb de papieren over de ene en de andere broer laten doorspitten, wat rondgemaild naar meiden met een beter netwerk, en een wat duidelijker plaatje gekregen.

Het plaatje wat Justitie en de rechters hier zien is heel simpel. Je mag het van mij ook naïef of romantisch noemen. Er zijn vrouwen gruwelijk gemarteld door monsters die hen hebben misleid en gedwongen bij ze te blijven. Maar zo is het natuurlijk weereens niet. Iedere keer als ik hierover schrijf merk ik wel dat ik een paar stukjes moet schrijven met uitleg over pooierrelaties en loverboys.

Voor mij lijkt het stukken meer op dingen die ik wel vaker heb gezien, van die vrouwen die juist graag zoiets opzoeken, en er juist helemaal voor gaan om een klootzak te vinden die ze sadistisch misbruikt. Die heb je, en in de prostitutie komen ze soms zoeken wat ze bij zo'n vent kunnen vinden. Dat zijn slechte prostituees. Daar komt nogeens een stukje over, maar dat wordt een nogal controversiële, en eigenlijk ben ik daar een beetje ongemakkelijk mee. Gelukkig zit er onderzoek aan te komen wat al een hoop dezelfde dingen gaat zeggen.

Kijk maar naar wat er gebeurt. Die meiden hebben alle kans om die gasten te laten pakken, maar ze doen het niet "uit angst" en gaan juist telkens weer terug. Als ze de pooier teveel zijn geworden, en hij kan of wil ze niet meer, dan dumpt hij ze, en dàn is het snel naar de politie! Want dan moet er worden gezorgd dat hij niet van haar invloed af kàn. Dit zijn zieke relaties, doorgeschoten relatiedenken.

We zien ook weer de verdiensten die zo onmogelijk hoog zijn. Zelfs al doe je nzc, dan haal je dat gewoon niet elke dag door. Ik vraag me weleens af of het afgesproken werk is. Je gaat naar Nederland, je hangt een loverboyverhaal op over je vent, je zorgt voor een veroordeling die niet tè is, je laat je je miljoen schadevergoeding door de overheid voorschieten, na een paar jaar komt je man over naar je oostblokland, je bent miljonair en Nederland kan van hem toch niets meer plukken. Ik zou het wel weten. Ik denk niet dat dat al gebeurd is, maar het komt nog wel.

Het klinkt altijd alsof de politie is meegeweest naar een manager-seminar waar ik ooit van mijn baas heenmocht. Daar werd namelijk ook al gedaan alsof geld verdienen een kwestie is van wìllen. Als je maar genoeg wìl verkopen, dan komen de klanten wel. De waarheid is natuurlijk dat er maar zoveel te verdienen valt als dat je klanten hebt. En dan moet je gaan concurreren met andere meiden. Die bedragen die we horen, die zijn gewoon opschepperij. Die twee- driehonderd die ze op een andere plek in de papieren noemt, vind ik veel geloofwaardiger.

De smoesjes die je hoort over waarom mensen geen sporen hebben, vind ik stinken. De politie zou beter moeten weten, maar die zijn meer bezig met het in het plaatje laten passen en coachen, dan om te kijken of het echt wel waar is. Bijvoorbeeld dat verbranden van je clit met een sigaret, dat in het Parool staat, dat hebben ze maar uit de rechtbankpapieren gelaten. Want daar zou je wel een litteken van moeten zien.

Iets wat het wèl heeft gehaald om in de rechtzaal te worden verteld, is dat ze hard op haar knieën is geslagen met een honkbalknuppel. Dat zegt ze zelf tenminste, en haar getuigenis is zo'n beetje het enige waar de hele zaak om ging. Ik heb het aan mijn jongens gevraagd, en die moesten smakelijk lachen, en ze vonden dat de rechters hun ideeën over geweld van de films hebben. Je breekt je knieën, en dan loop je niet meer, volgens hen. Dat is iets wat goed te bewijzen moet zijn geweest, maar de rechters vonden het niet nodig. Experts, bah.

Dit is gewoon slecht. Want zo zijn ze bezig met onzinbeelden versterken, en niet met de waarheid. Dit is dat de vrouw het beeld gebruikt dat ze schoon is en de man vuil, maar in het echt is het hier twee mensen die een hoop vuil hebben. Er staat zoveel in waar ik vanuit mijn ervaring niet in kan geloven, en tussen de regels door zoveel dat mij opvalt dat toch erg lijkt op iets veel platvloersers, dat ik als rechter niet zou hebben veroordeeld hoor.

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind dat die mannen best achter de tralies horen. Als je losse handjes hebt, moet je aangepakt worden vind ik. Ook als de vrouw die wordt geslagen, zelf expres meewerkt aan de zieke relatie die ze zoekt. Maar het beeld dat er "gewone" vrouwen gedwongen worden om dit te ondergáán klòpt niet, in dit geval tenminste, en meestàl. Je ziet gewoon in hun eigen verhalen, als het ze ècht niet bevalt lopen ze gewoon weg. En je vindt bestwel vrouwen die hier supernat voor gaan.

Ik word hier boos van. Niet alleen maar omdat het gewoon weer meer onzin is die wordt verspreid, maar ook omdat je zo helemaal de meiden die ècht in de problemen zitten kwijtraakt. Die passen niet in het plaatje, en die worden nog netzo genegeerd als in de vroege jaren 2000 en daarvoor. Ze zijn helemaal niet bezig met het verbeteren van de veiligheid en de sociale positie van hoeren, ze willen mensenhandelveroordelingen scoren. Als je verhaal daar niet bij kan helpen, dan kan je oprotten met je problemen. Dan doen ze helemaal niets.

En daar kom ik op een artikel in Trouw, waar ik het zelfs gewoon mee eens ben! De politie hier probeert alleen maar de mensenhandelveroordeling te krijgen, en de meid is alleen maar een manier om daar de verklaringen voor te krijgen. Het zou erom moeten gaan om iemand te beschermen die hulp komt vragen, en dan mag iemand in de cel stoppen daarbij helpen, of een bijzaak zijn. Het hoort niet andersom, en zo is het nu wel.

De politici mogen blij zijn met zichzelf. Amerika, de schooljuf van de wereld, die het allemaal beter weet, heeft de rapporten uitgedeeld. Nederland krijgt een dikke voldoende, omdat we zo "creatief" bezigzijn met mensen vervolgen voor onze uitgebreide mensenhandelwet. Volgens Bouche is dit rapport iets wat onze politici heel belangrijk vinden, en was de bedreiging dat we een slecht rapport zouden krijgen een reden dat Balkenende de aftrap gaf voor een heleboel ellende in de overheid.

Frits Rouvoet, de evangelische "herder van de Wallen" zoals Patricia Perquin hem noemt, zinkt diep. In zijn blog en op de social media klaagt hij de prostitutie aan omdat een ex-Wallenmeisje in Polen zelfmoord heeft gepleegd. Het is toch al laag om zoiets voor je eigen doelen te gebruiken, maar lijkenpikkerij zien we vaker van de verbiedertjes. Maar een belangrijke gedachte is toch: dat uitstappen, dat de oplossing is volgens jou, daarná ging het pas fout Frits.

We hebben weer een mooi voorbeeldje van de "Olympic myth" in de Telegraaf. Ik haal die aan inplaatsvan het Dagblad van het Noorden, want in het originele staat alleen prostitutie, maar in de Telegraaf is het thuisprostitutie. Weer een stukje stemmingmakerij erbij. De rest van het artikel is ook gepruts. Bij de TT in Assen verwachten ze het probléém dat er prostituees op af kunnen komen. Hoe is dat een probleem? Dat staat niet in het artikel.

Maar dan hebben ze weer wat te doen. Tijdens de TT verveelt de politie van Assen zich altijd stierlijk. Anders was het een moeilijke keus geweest, hoeren pesten of dronken motorrijders van de weg houden. Ze mogen zichzelf en anderen doodrijden, dat hoort er gewoon bij, maar er wordt niet geneukt! Nou ja, niet als iemand er een zakcentje aan overhoudt. Je gratis dronken laten volblaffen hoort er immers ook bij.

Er is op Radio 1 een interview geweest met de directeur van Comensha, Martin Sitalsing. Dat interview is in de verbiedertjeswereld héél populair. Die man kon de vorige keer al liegen, maar deze keer is erger. Bedenk wel dat dit de directeur is van de énige officiële bron van informatie over mensenhandel, en die door de overheid is opgezet. Dit is niet zomaar iemand, hij moet betrouwbare informatie geven, dat is zijn werk!

Hier kan je luisteren naar het interview. Het begint bij 7:30.

Nadat Sitalsing heeft uitgelegd dat Comensha er is voor de opvang van mensenhandelslachtoffers, krijgen we een stemmingmakerij-audio-collage, waar we weereens horen dat zèstig, normaal is het vijftig, tot negentig procent van de prostituees mensenhandelslachtoffer zijn. Die leugen krijgen we er nooit meer uit denk ik. Het eind is een paar zinnetjes van een wandelaar die nogal luchtig is over de vragen over mensenhandel die ze hem stellen.

Die wandelaar bedoelt het komisch, dat begrijp ik ook wel, en hij is luchtig omdat hij zelf bij de meiden ook wel ziet dat het geen dikke misère is zoals de overheid en andere activisten het graag laten zien, maar dat zien mensen niet aan je. Hij komt over alsof hij het wel best vindt dat er meiden worden mishandeld, uitgebuit en verkracht. En zo gebruikt het radioprogramma hem ook, om te doen alsof de klanten niets om ons geven.

Er wordt even van Bik aangehaald dat de prostitutie "naar woonhuizen verplaatst" alsof dat zo gaat. Als raammeid stap je niet zomaar over naar het thuiswerk, en het thuiswerk is er allang. Thuisprostitutie is zo oud als de wereld. Ze doen alsof het iets nieuws is. En misschien is het wel vanwege dat soort naïviteit over de prostitutie dat Sitalsing durft om even goed wat leugens te vertellen aan radio 1 luisterend Nederland.

Hij zegt dat Comensha zeventienhonderd slachtoffers heeft opgevangen. Dat is een zinloze leugen. Ze hebben meer dan zeventienhonderd onderbuikgevoelens geturfd, maar ze hebben maar voor tweehonderdvierenzeventig slachtoffers opvang gezòcht. Want dat is wat ze doen, mensen onderbrengen bij andere clubs. Het staat in hun eigen rapport, van de organisatie waar hij de grootste baas van is!

Sitalsings haalt Bruinooge aan die zich verbaast over de kritiek die er kwam op de razzia's. En vooral aan de grootschaligheid. Hij snapt dus niet wat het probleem is van massaal overvallen met acht op één en dan uren vasthouden en verhoren. Volgens Sitalsing "zegt dat genoeg" over dat het leed achter prostitutie zo onbekend is. Helaas is dat niet zo, het énige wat bekend is bij de mensen is die zogenaamde ellende, terwijl ze niets weten van de echte hoererij.

Gek genoeg vraagt de interviewster of het nou te maken heeft met de crisis, en dat zoveel huizen leegstaan. Heel raar, want er is geen grote leegstand, maar juist dat mensen niet kunnen verhuizen vanwege geldgebrek. En prostitutie is geen klimop, het komt niet in een huis terecht door weinig onderhoud. Maar dingen aan de crisis vastmaken zien de journalisten tegenwoordig als diepgang geloof ik.

De interviewster vraagt aan Sitalsing hoe dat nou gaat, "in die huiskamers." Ik denk dat ze vist naar een lekker geil stukje verkrachtingsporno, maar ze krijgt dat Sitalsing zich belachelijk maakt. Hij vertelt dat via internet contact wordt gemaakt met een escortservice, en dat de klant daarmee afspreekt en òpgehaald wordt van een plek, en naar de hoer wordt gebracht! Er is misschien ergens een Bulgaar die het niet begrepen heeft ofzo die dat doet, maar dit is dus helemaal niet hoe "het gaat!"

En wat is hij toch blij dat hoeren geen plekjes meer in hotels kunnen vinden voor hun werk. Die wijken nu uit naar appartementen uit het zicht. Hij zegt dat het goedkoper is, maar als dat zo was deden we het ook wel zonder dat we gedwongen werden tuttenbol. Hij is ontzettend blij dat de hotelbazen ons willen verjagen. Er is geen manier dat je dat kan draaien, dat het goed zou zijn voor een meid, of ze nou gedwongen is of niet. Maar hij is blij dat de hoeren worden verjaagd. Maak daar maar wat van.

In het buitenland komen ze nu voorlichting geven aan de meiden, zodat die niet meer hierheen komen. Dat zal ook wel werken als je die meiden wijsmaakt dat ze geplukt zullen worden, maar Sitalsing heeft het over de meiden die misleid worden en hierheen gelokt, waarna ze gedwongen worden te hoeren. De meeste verbiedertjes hadden dat argument al wel een beetje laten liggen omdat het zo overduidelijk romantiek is, en je makkelijk ziet dat het niet kan kloppen, maar hij gelooft er nog in. In ieder geval om het te vertellen. Het enige wat die meiden aan misleiding krijgen, is die voorlichtingscampagne van de Nederlandse overheid!

Het allerbelangrijkste is het oppakken van de mensenhandelaren, vindt hij. Weer dat oppakken, alsof het scoren van veroordelingen is waar het om gaat. Het zit door die hele zieke orgie van organisaties heen, er moeten mensen geslacht worden op het altaar van de mensenhandel. Daar komt hun bestaansrecht vanaf, en daar doen ze het om. Als ze zich echt zouden richten op het helpen van mensen in de knel zag het er heel anders uit.

Een zinnetje bleef me bij, waar hij zegt dat het goed is om de excessen van de hoererij bekend te maken. Hij weet dus dat het om excessen gaat, en dat de dingen die hij zegt niet normaal zijn. Of niet, en is dat gewoon een slechte keus van woorden? Of hij het bedoelt of niet, het is wel waar, en het zegt heel wat over hem. Hij heeft eerder ookal eens gezegd dat hij de prostitutie liefst zou verbieden, dus een eerlijke benadering had ik toch al niet verwacht.

Hij sluit af met een complimentje aan Fier Fryslan, de hersenspoelclub waar de politie zo griezelig veel mee verstrikt is, waarvan hij vindt dat ze hun nek uitsteken. Dat is raar. Die club heeft nergens wat van te vrezen, want ze bestaan door flinke subsidies en giften òm te doen wat hij nek uitsteken noemt. Is het echt zo dapper om wat populairs te zeggen als je er veel geld voor krijgt?

Deze man, die laat zien dat hij geen idee heeft van hoe prostitutie werkt op elke manier, vindt dat we onvoldoende besef hebben van het leed achter prostitutie. Wat het zo waanzinnig irritant maakt is dat hij een hele grote speler is als het gaat om leed veroorzaken voor prostituees. Zijn clubje geeft het excuus om razzia's, vergunningsspelletjes, uithuisplaatsingen, en verketteren van hoeren acceptabel te maken.

Zie al dat nieuws maar aan. En dit is niet eens alles, jongens. De pers is dit voorjaar even kritisch geweest, maar de extremisten hebben keihard teruggeslagen, en met de overheid èn de media achter zich moet je heel hard luisteren om het kritische geluid nog te kunnen horen. Het is jammer, want ik merkte het meteen aan de klanten toen het wat beter ging. Dat had ik liever nog wat langer gehad.

De hoerenlente is voorbij.

No sex

Vandaag is het een stukje uitleg over no-sex boekingen. Het klinkt heel vreemd, dat je als hoer wordt ingehuurd voor iets zonder seks. En toch kom je het best regelmatig tegen. Het gáát aan het eind meestal wel òm seks, maar het is niet op de normale manier. Ik ben er nogal lang dom over geweest, en ik heb pas heel laat begrepen wat er allemaal is met no-sex boekingen. Gelukkig krijg ik de tips die ik nodig heb.

Als je no-sex doet, is het meestal niet aangekondigd door de klant, en is het omdat hij een gewone boeking doet waarbij hij pas tijdens zijn tijd vertelt dat hij geen seks wil. Of een vluggertje, maar dat dan als beginnetje van wat hij echt wil. Meestal is dat gewoon knuffelen en praten. Zo'n man wil intimiteit. Dat is vooral met vaste klanten, die bij jou iets vinden wat ze bij andere mensen gewoon niet kunnen hebben. Vroeger ging me dat aan mijn hart, maar nu zie ik het wel wat duidelijker.

De mannen die voor knuffelen en intimiteit bij me komen vinden dat niet altijd belangrijk omdat ze niemand hebben die van ze houdt. Heel vaak niet, zelfs. Meestal vinden ze het makkelijker bij mij omdat ze bij mij erop kunnen rekenen dat er geen geheime prijskaartjes aan intimiteit zitten. Thuis moeten ze oppassen omdat even knuffelen soms lang gevolgen heeft. Het klinkt raar, maar als je in de relatie van sommige mensen intimiteit zoekt, zitten daar meteen verplichtingen aan vast.

Vooral bij klanten die vanwege de eenzaamheid komen, heb je veel contacten waarbij seks maar een klein stukje is. Of soms komt het niet voor. Het zijn vaak dates waarbij je veel praat. Ze nemen vaak langere boekingen, soms je hele middag. Dan lig je alleen maar met hem te praten. Toen ik in de club werkte vond ik dat perfect, lekker lui kletsen, maar nu is dat niet meer zo. Ik ga me toch vervelen, en ik heb niets te doen.

Ik heb al eens een stukje geschreven over betaalde liefde. Dat is heel vaak dit soort iets. Mannen hebben ook liefde nodig, maar ze vinden dat soms erg moeilijk om uit te drukken, en dan is het erg fijn voor ze dat ze liefde kunnen kopen. Dat geef ik ze ook van harte hoor. Sommige mannen worden in hun relatie ook èrg verwaarloosd, en het is voor hun vrouw dan heel makkelijk om zich te verstoppen door te doen alsof het gewoon niet bij mannen hoort.

Af en toe is het wel ingewikkelder dan dat. Maar daar kan je meestal al vantevoren zien dat het anders gaat zijn. Vaak spreken ze vantevoren al af dat ze geen seks willen. Daar zitten hele verschillende dingen achter soms, en je moet maar zien wat je moet kiezen, want je moet ze erg verschillend behandelen. Ik ben daar vaak fout mee gegaan. Ik kan mannen met seks meestal goed lezen, maar hier heb ik toch wel moeite mee!

Het klinkt heel raar misschien, maar sommige mannen voelen erge druk om seks te hebben op een boeking. Ze voelen dat het moet, en daar worden ze zo ongemakkelijk van, dat ze niet meer willen. Als ze het gevoel hebben dat er geen seks wordt verwacht, dan durven ze wel. Ze zijn dan wel weer zo gevoelig, dat je niet verbaasd moet opmerken dat we geen seks zouden hebben, als ze opeens tegen je aan beginnen te plakken. Dan moet je ze gewoon rustig hun gang laten gaan, en hun tempo volgen.

Zoals altijd is het weer nietzo makkelijk. Minstens evenveel keren boekt een man no-sex omdat hij eigenlijk door jou verleid wil worden. Als hij bij je komt hoopt hij dat jij het initiatief gaat nemen en tòch seks met hem gaat beginnen. Ze hebben wel zin in seks, maar niet in dat ze het initiatief moeten nemen, en ze willen graag een geile vrouw die ze bespringt en verleidt. Daar kiezen ze een hoer voor, en waarom dan begrijp ik niet. Misschien denken ze dat wij dwangmatig elke vent bespringen ofzo. Die mannen komen meestal heel gefrustreerd thuis denk ik, want dat zie je niet meteen aan ze.

Hier heb je al twee dingen die het kan zijn, en je ziet het verschil maar heel moeilijk, maar je moet wel dingen doen die honderd procent verschillen. Ik leer er vast ook nog wel mee omgaan, dat heb ik wel vaker gehad, maar nu krijg ik er nog iedere keer gedoe mee. Ik wil het graag goed doen, maar zo'n man maakt het wel moeilijk voor me. Ik heb veel liever dat ze gewoon duidelijk maken wat ze willen.

Een manier van no-sex die ik wèl erg leuk vind, is de man die je boekt voor een avond no-sex, waarbij hij gaat proberen om je toch over te halen. Zo'n vent vindt het maar niets om een beurt te krijgen van een meid die hem geen uitdaging geeft. Die wil jagen! Ergens zijn veel mannen toch wel jagers, en die missen het bij de hoeren natuurlijk wel. Als je ze de kans geeft om toch een beetje te kunnen jagen, hebben ze veel meer plezier.

Een date met zo'n vent, je krijgt ze namelijk alleen in de escort, is leuk omdat die vent je probeert te verleiden. Het zijn vaak lekker dominante types, en daar heb ik toch wel een zwak voor. Natuurlijk blijft alles wel binnen mijn regels, maar ik laat soms ook de tijd wel uitlopen als hij het erg leuk doet. Zo vind ik een vent ook erg prettig, maar hij moet het natuurlijk wel menen. Dus jongens, nou niet allemaal dat gaan doen omdat je denkt dat je ons er een plezier mee doet.

Dit zijn dingen die me door W allemaal zijn uitgelegd, toen ik bij haar aanklopte. Ik voel me soms net een meisje dat met haar huiswerk naar de juf komt om te worden geholpen, want zij schudt het allemaal maar uit haar mouw. Ik ben er nu heel anders mee bezig, want voordat ik wat voorlichting kreeg snàpte ik het gewoon niet. Als het lukt wil ik die laatste soort mannen namelijk vast krijgen, en dat is moeilijk, als je al veroverd bent.

Er is altijd meer dan ik kan uitleggen, ik had bijvoorbeeld een klant, een buitenlander uit Amerika, die me over de telefoon uitdrukkelijk vroeg om geen seks. Toen hij bij me kwam, begon hij meteen aan me te zitten. Ik was verbaasd, en ik heb hem achteraf gevraagd waarom hij dat had gezegd. Hij zei dat hij niet strafbaar wou zijn. In Amerika is het verboden om hoeren te lopen, en hij wou kunnen zeggen dat hij niet voor seks had betaald, maar alleen voor het gezelschap. Je weet nooit wat je krijgt in deze business!

Spiegel

Het Duitse blad "der Spiegel" heeft in zijn laatste nummer van mei een voorpagina-artikel gepubliceerd, genaamd "Bordell Deutschland", dus "bordeel Duitsland." Ik lees zelf der Spiegel niet, dus ik kreeg het alleen te horen via een stukje in Trouw, dat zo ongeïnteresseerd was overgetikt dat er zelfs een dikke spelfout in staat, en ze "der Spiegel" met "die Welt," een ander blad, verwisselen.

Nou dacht ik dus dat het wel over zou waaien, en ik heb me de laatste tijd toch al veel te veel met het nieuws bemoeid, maar ik hoor toch dat dit artikel wèl opgemerkt is door de verbiedertjes, en ook wordt gebruikt om de politiek te beïnvloeden. Dus ondanks dat het niet echt in de Nederlandse massamedia zit, moet ik er toch maar even wat opingaan. Ik heb verderop nog wel wat meer nieuws, voor als je dit niet interessant vindt.

Voor dit stukje heb ik hulp gehad, want ik kan leuk met een Duitse klant praten, maar een Duits artikel lezen is heel wat anders, en als je dan ook nog Duitse achtergronden op moet zoeken, dan ben ik helemaal in de aap gelogeerd. Zo goed kan ik het niet. Je moet ook maar net weten welke wetten er nou echt in Duitsland zijn, en daar begin ik maar niet aan. Er is een Engelse versie, maar die is nèt een beetje anders.

Het stukje in der Spiegel is naar voor Nederland nogal tam. Er wordt wel weer een zielig verhaal als normaal naar voren geschoven, maar het is veel minder extreem dan wat je hier in de krant leest. In Nederland hoor je soms van duizend Euro per dag afdragen, hier is het "maar" achthonderd per week. Ook een hoog voorbeeld, ook al kàn het wel, en de Nederlandse bedragen niet.

Er wordt ook realistischer gedaan over hoe de meiden werken, vooral in de inderdaad nogal nare flat-rate-bordelen. Er wordt wel wat opgeklopt over hoe bedreigd de meiden zich voelen, maar heel subtiel. Als het een Nederlands artikel was, had ik het een minder belachelijke dan normaal gevonden. Maar in Duitsland zijn ze nog niet gewend aan de heksenjacht, dus daar heeft het wel stof op laten waaien.

Dat komt vooral door het verhaal wat er wordt opgehangen over hoe de Duitse prostitutie inelkaarzit. Er wordt gedaan alsof de "legalisering" van de prostitutie daar de deur heeft opengezet voor pooiers en wanpraktijken. En dat de doelen die waren gesteld, niet gehaald zijn. De kritiek op de wetgevers is vooral dat die het probleem niet serieus nemen, en niet begrijpen dat het kommer en kwel is.

Ze voeren terecht aan dat de prijzen zijn ingestort nou dat de Oostblokkers hier zijn. Maar dat is met alles zo, waar de Oostblokkers komen werken. Neem de bouw nou. En dat er geen normen zijn waaraan de bedrijven zich moeten houden, terwijl een frituurkar dat wel moet. Maar vooral is het sfeermaken over alle kommer en kwel. Het stelt niet veel voor met zijn inhoud, netzoals wat we hier in de kranten krijgen. Dat prostitutie legaal mag zijn, wordt als naïef voorgesteld.

Er zitten ook wel echte leugens in hoor. Er wordt héél selectief met cijfers omgegaan, om te laten zien dat er een dalende lijn zit in hoeveel pooiers gepakt worden pakken ze een uitschieter naar boven van vroeger en vergelijken die met een uitschieter naar beneden van minder lang geleden. Malmström uit Zweden krijgt hier geen spoortje kritiek als ze met haar Zweedse ideeën over hoeren komt. En daarna zakt het verder weg.

Een inzetstukje gaat over Carmen, een hoer die ook politicus is voor de Piratenpartij in Duitsland. Dat is wel beter dan hier, want de Piratenpartij van Nederland geeft geen antwoord als je ze als hoer wat vraagt. Daarin komt er eigenlijk niets uit die vrouw, en dat bevalt die vrouw zelf ook helemaal niet. Die heeft daar goed commentaar op gegeven, en dat zit de journalist die haar interviewde nietzo lekker.

Het artikel is wel bedoeld om de Duitse hoererij monddood te maken. Dat komt er wel uit naar voren. Hier in Nederland lukt dat al een poosje, ook al zit er nu wat beweging in, maar daar is het nog nieuw. Op pagina drieënzestig gaan ze echt los met de Farley-verhalen en de foute onderzoeken, om het werk in een slecht daglicht te zetten. Daar hoef ik niet echt meer opnieuw over te beginnen denk ik.

Natuurlijk zien we het Zweedse model weer langskomen, hoe kan het ook anders met Malmström erbij. En in het algemeen een veroordeling van de prostitutie als iets negatiefs, en de vrije hoer als een naïef idee. Eigenlijk zoals ze in Nederland ook doen, de negatieve uitschieters laten zien alsof dat normaal is, en ontkennen dat de grote groep bestaat die wèl op zichzelf passen.

Het hele verhaal gaat erover dat in Duitsland in 2001 de prostitutie legaliseerde. Dat is niet waar, want prostitutie was al sinds de jaren twintig legaal, behalve tijdens de Nazi-periode. In 2001 hebben ze alleen de wet zo veranderd, dat niet meer "bevorderen van prostitutie" illegaal was, maar "uitbuiten" en "in de prostitutie houden." De nieuwe wet is praktischer en minder vaag, dat is het hele verschil.

Ook hier komen ze met wat in Nederland helaas al schering en inslag is, ze vinden dat prostituees niet serieus genomen moeten worden, je moet gewoon kunnen veroordelen ookal zegt ze zelf dat ze geen slachtoffer is, en wil ze niet dat je mensen veroordeelt voor wat je verzint dat haar is aangedaan. Ze zien dat als een zwakte van de wet, ookal ligt dat niet aan dat prostitutie legaal is.

Het grootste verschil met hier in Nederland is dat er publicaties zijn die scherp op deze dingen ingaan. Veel scherper dan ik, door professionele onderzoekers. Ik kan wel gappen wat zij hebben geschreven, maar daar heeft niemand wat aan. Als je Duits kan, kan je hier een hele goeie kritiek van het Spiegel-stuk lezen. En hier nog één van een jurist. Ik denk dat je daar meer dan genoeg aan moet hebben om het blad in de prullenbak te gooien.

Ik heb zelf nog contact gehad met een meid die onder andere in Duitsland en Nederland heeft gewerkt, om te vragen hoe het nou zit met het verschil. Zij schreef:

"Met de wet zit je niet heel erg ver van elkaar af. In duitsland zijn de prijzen lager, want je werkt makkelijker dan met dat gekut met vergunningen in nederland. De klanten zijn verwend door die prijzen. Maar weet je, hoe je behandeld word is het ook beter. De klanten zijn minder netjes, maar je krijgt tenminste niet telkens een controle op je kop. De duitse politie is veel netter, en je wordt echt met respect behandeld, tijdens razzia ook. Als je je zaakjes netjes doet, dan is het dank u mevrouw en een verontschuldiging dat ze je aufenthalt hebben gegeven. In Nederland is het bij de beesten af, en vind ik dat die paar tientjes per dag niet waard. Het is hier ook de gemeentes, net als in nederland. Ze hebben daar dat je als gemeente een Sperrbezirk aan kan wijzen waar je geen prostitutie mag hebben. daar gebeurt hetzelfde als in nederland, je mag alleen op een industrieterreintje ergens. Krijgen jullie ook straks met die kaderwet."

Genoeg over de Spiegel. Weten jullie nog dat ik schreef over dat huis in Amersfoort, waar de mensen dachten dat er misschien prostitutie was, en dat ze daar zo'n toestand van maakten? Nou, ook al zegt de minister van niet, thuisontvangen wordt keihard aangepakt door gemeentes. Voor jezelf werken mag niet, hup naar een pooier! Het balletje gaat aan het rollen door buurtbewoners die een heksenjacht beginnen. Er is geen reden om bang te zijn voor de veiligheid van je kinderen als er iemand neukt in je straat. Ook als ze betaald wordt. En als ze escort is merk je er nòg minder van. Prostitutie kan geen kwaad. Helaas is een boze buurt altijd een probleem. Ook voor mij.

Dan is er ook weer gedoe op het Zandpad in Utrecht. Daar wordt goed gecontroleerd tegen mensenhandel. Dat doen ze door auto's te controleren om te zien of er wel genoeg belasting is betaald. Dat is toch gek? Zou het niet gewoon zijn dat ze zo twee vliegen in één klap slaan, ze pesten de hoeren èn niemand die medelijden heeft over een rare fascistische controle omdat het toch "maar" hoerenlopers zijn? Dit moet je niet in een gewone winkelstraat verwachten hoor.

Corinne Dettmeijer, de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, heeft een kattige reaktie geschreven op een artikel in TREMA, een magazine voor rechters waar ik anders nooit van zou hebben gehoord, waar er wat kritiek is op hoe de regels bij mensenhandel wel heel ver van de gewone rechtspraak af worden gebogen. Ik had het graag gelezen, maar ik krijg het niet hier.

En wat doet Corinne als ze kritiek krijgt? Precies, er moet meer "expertise" komen in de pers. Ze heeft de Tweede Kamer al aan haar verhalen, de minister gelooft haar ook zomaar, de rechters en justitie doen lekker mee nou dat ze daarvoor speciale expertisetraining krijgen, maar ze vindt het maar niets dat de media somsnog een andere mening hebben. Dus die moeten ook maar eens een lesje krijgen.

Ben ik nou echt de enige in Nederland die hier kritiek over schrijft? Wat doen al die journalisten, de hele tijd kopiëren en plakken van het ANP?

Autootjes

Er is iets waar ik echt mijn oude krakersidealen hélemaal overboord heb gegooid, en dat is mijn autootjes. Ik heb gelest omdat mijn pa het wou, want ik vond auto's vervuilende kapitalistiese praalwagens. Ik deed het wel, maar ik dacht eigenlijk dat ik het bijna nooit zou gebruiken. Auto's, daar was ik tegen. Maar ze zijn wel makkelijk, en als je escort gaat doen kan je toch al niet zonder.

Ik had lang geleden een vriendje die een auto had, en die gebruikte hem nietzoveel. Ik kon hem gebruiken om naar mijn werk te rijden, en toen leerde ik eigenlijk wel om me thuis te voelen met een auto. Het is eigenlijk wel leuk om een beetje te scheuren met zo'n ding. Hij was altijd boos vanwege de bekeuringen. Toen heb ik geleerd om het leuk te vinden om auto te rijden, en het werd wel mijn ding. Die vrijheid kon ik niet zomaar loslaten toen ik het uitmaakte.

Nadat ik net een paar maanden zonder zat, kocht ik een tweedehands auto. Ik dacht eerst dat het wel fijn rijden was, maar die auto heeft me alleen maar problemen gegeven. Het was een [merken niet doen. Je kan zo opgezocht worden. Registergoederen.] die van een leasebedrijf was gekomen, en ik had alleen maar problemen. Ik had een LPG auto gekocht om de kosten omlaag te houden, maar het eerste wat er moest gebeuren bij de APK was een hele dure reparatie van de LPG!

Het was ook geen leuke auto om in te rijden. Er hing zo'n scherp luchtje van iets chemisch in, en ik moest veel te langzaam door de bochten. Hij was wel ruim, maar je kon de bank ook niet neerklappen, dus echte grote dingen kon ik er niet eens mee meenemen. En hij was ook best wel duur omdat er altijd wat kapotging. In de winter wou hij vaak niet aanslaan. Bij de laatste APK zei de garage dat ze het niet meer de moeite waard vonden.

Mijn pa wou wel zijn ruimtewagen kwijt, die wou kleiner gaan rijden, en die heeft hem aan mij gegeven. Daar heb ik wel jaren in gereden, en pa hield hem op zijn naam, dus lekker goedkoop voor mij. Toen ik net voor mezelf was begonnen was dat heel belangrijk, want ik had nog niets. Toen die auto werd gevandaliseerd omdat ik ontdekt was als hoer voelde ik me wel heel schuldig naar pa. Ik heb die auto toen van hem gekocht, ook al vond hij dat niet nodig.

Die auto was ik heel zuinig op, en ik voelde me er wel thuis, maar hij reed echt niet fijn. Hij ging niet hard, en je moest voor alles remmen. Ik was altijd de langzaamste op de weg. Als ik met vriendinnen was reed ik altijd in die Cliootjes en Altootjes, gewoon voor de fun. Ik bleef er zelfs nuchter voor! Maar ik leende dan ook wel telkens die ruimtewagen uit als er schoolreisjes moesten, of mensen naar Ikea gingen.

Ook die ruimtewagen ging stuk, en die heb ik toen maar ingeruild voor een [klein autootje. Geen merken.] Die heb ik nu nog steeds. In het begin was het wel fijn vanwege het parkeren, maar hij was netzo sloom als die ruimtewagen. Hij kostte weinig, en het was mijn eerste nieuwe wagen, maar hij was niet fijn om mee te rijden. Ik vond het hele kopen en uitzoeken wel erg bijzonder. Er is toch geen andere soort van shoppen die meer een kick geeft!

Ik had al iets met mijn autootjes perfect houden, maar toen ik een nieuwe wagen had, net van de dealer, werd ik echt een beetje obsessief met alles perfect houden. De eerste kras die ik kreeg heb ik eerst een huilbui gehad, en daarna reed ik direct naar de dealer in een soort paniek. Zo erg heb ik het gelukkig niet meer, maar ik heb nog steeds wel dat ik mijn autootjes perfect wil hebben. In mijn auto zal je geen rommel vinden.

Het heeft iets voor mij om mijn autootje door de wasstraat te rijden en dan eens goed te stofzuigen. Mijn huis wil ik ook wel aan kant hebben, maar met mijn autootjes krijg ik er echt een soort kick van. Misschien is het wel een reactie op die [leasewagen] die er zo verlept uitzag. Ik had daar altijd het gevoel alsof ik een afdankertje droeg. De kick toen ik mijn eerste nieuwe wagentje had heeft me wel overtuigd dat ik er de moeite voor wou doen.

De kick van de nieuwe auto was wel lekker, maar toch is het niet echt een autootje om van te houden. Het was zo'n wagentje om je van A naar B te brengen, en als je wat plezier wou maken dan liet hij je in de steek. Hij was goed genoeg om me mobiel te maken, maar ik vond het toch altijd leuk om in andere auto's te rijden die wat meer plezier hadden. Lange ritten waren ook niet leuk, als ik naar Urk moest, dan was het toch wel een erge lange zit.

Toen ik mijn bedrijfje goed had, en mijn belastingnaheffingen onder controle had, ging ik regelmatig met mijn geldmannetje praten. Meer omdat hij het verstandig vond, want ik volgde het toch allemaal nietzo. Toen verdiende ik véél, meer dan nu. En ik moest nog alles opzetten, mijn pensioen, mijn beleggingen, en mijn afbetalingen. Dat werd telkens anders, want ik had die stabiliteit nog niet.

Tijdens zo'n gesprek noemde hij iets, "incidentele onttrekkingen," waar hij geld voor opzij had gezet. Ik vroeg hem wat dat was. Onttrekking vind ik zo'n woord dat klinkt als verduistering, alsof je van jezelf steelt. Hij legde uit dat het ging om flinke uitgaves, zoals als ik opeens een auto ging kopen ofzo. En toen hij dat gezegd had, liet me dat eigenlijk niet meer los. Ik had een potje om verantwoord een auto te kopen. Een nieuwe, dure auto.

Ik had mezelf al snel verteld dat ik met mijn kleine autootje genoeg had, en dat het gewoon verspilling zou zijn, maar ik ging overal auto-reclames zien! En als ik een kekke auto zag staan, vroeg ik me telkens af of het wat voor mij zou zijn! Ik werd gek van mezelf! Mijn pa was ook al bij het complot, want in die tijd zei hij eens bij het eten dat hij zich veiliger voelde toen ik nog in een grotere auto reed.

Auto shoppen is leuk, en ik vertelde mezelf dat ik dat ook best kon doen zonder dat ik een auto zou gaan kopen. Maar eigenlijk wist ik ook wel dat ik mezelf voor de gek hield hoor, dat snappen jullie denk ik allemaal wel. Ik ging shoppen zonder dat ik me meteen al bij de goedkope merken hield, dus ik kwam ook bij dure dealers aan. Ik had mijn zinnen gezet op een grote SUV, dat leek me helemaal het einde.

De eerste paar dealers lieten me testrijden, dat is erg leuk. Een uurtje toeren in een gloednieuwe auto die je misschien wel gaat kopen, daar heb ik wel plezier aan gehad. Toch vielen die dingen me tegen, want het rijdt toch anders in zo'n SUV, en dat had ik niet aan zien komen. Ik kreeg er niet het scheur-gevoel van. Ik dacht dat het aan de merken lag, en ik ging toch maar overstag en ik ben eens bij [geen merken], zo'n Duits aso-merk, langsgegaan.

Je kan wel zeggen dat de dealer-ervaring daar toch anders was. Ik werd behandeld als de koningin, ze legden me alles uit, namen de tijd voor me, gaven me cappucino en espresso, met een zalig gebakje, en ze dachten echt met me mee. Ik kreeg meteen een testrit aangeboden, en de volgende week stond precies de auto klaar die ik had gevraagd. Die viel me ook al tegen, en ik wou netjes bedanken en weggaan, maar de verkoper was zo enthousiast dat ik met hem in gesprek bleef.

Toen hij uit me had gehaald waarom ik het geen leuke testrit vond, heeft hij lang met me gepraat over wat ik nou wou, en toen zei hij tegen me dat ik geen [SUV] moest nemen, maar juist een [roadster]. Ik vond het maar niks, ik vind die dingen eruit zien als speelgoed, en ik weet niet, het is iets voor kalende mannen vind ik. Maar hij overtuigde me dat ik hem maar mee moest nemen, en ik kon hem na het weekend wel terugbrengen.

Ik liet dus mijn kleine autootje bij ze staan, en ik ben weggescheurd in die [roadster]. Ik had niet het hele weekend nodig om mijn beslissing te nemen, toen ik van de snelweg afreed was ik al helemaal verslaafd! Dit was wat ik had gezocht bij die grote SUV's, en wat ik daar niet kon vinden. Ik had nog nooit in zo'n snelle auto gereden, en eentje die gewoon bochten nam alsof ik in een achtbaan zat. Ik heb altijd dat wilde wel leuk gevonden met auto's, en dit was echt nog eens wat anders dan een Cliootje. Dit was zelfs beter dan een Golf!

Die maandag kwam ik terug bij de dealer, en toen ik naar huis reed in mijn kleine [auto] had ik opeens een hekel aan dat kleine, krappe dingetje, wat een beetje over de weg slingerde en wat altijd naar links stuurt als ik hard rem. Het voelde opeens als een brommobiel. De eerste rotonde schoot ik door en botste ik tegen de bloemen in het middenperk, want ik kon de bocht niet nemen. Met die [roadster] gaat hij te hard draaien als je hard in de bocht gaat, maar met mijn [kleine auto] gaat hij gewoon rechtdoor.

Ik wist toen al dat ik die auto wou hebben. Ik wachtte twee weken met veel wikken en wegen voordat ik mijn geldmannetje ging bellen over mijn nieuwe koop. Dat was echt niet omdat ik twijfelde of ik hem wou hebben. Dat ik pas twee weken later met mijn geldmannetje ging bellen, was omdat ik me eigenlijk schaamde voor dat ik zoveel geld ging uitgeven aan een autootje dat eruitziet als speelgoed. Ik deed nog testritten in andere roadsters, van andere dure merken, maar die waren toch niet zulke wilde autootjes als die eerste.

Mijn geldmannetje deed moeilijk, maar niet zoals ik had verwacht. Hij vond anderhalve ton voor zo'n auto onzin, volgens hem móést je deze soort auto's "jong tweedehands" kopen van mannen met een midlifecrisis. Die hebben zich verkeken op dat autootje, en willen hem snel kwijt. Eigenlijk wou ik ècht iets gloednieuws, maar mijn geldmannetje had wel een snaar bij mij geraakt met die opmerking van hem, want ik weet wel van mannen die zich verkijken op wat ze aankunnen.

Al heel snel had hij wat geregeld. Het was een auto voor de helft van het geld, ook een [geen model, geen merk], maar toen ik zag dat hij geen automaat had, en dat hij [een lelijke kleur] was, was de verliefdheid meteen over. Dat wou ik niet. Maar mijn geldmannetje had geregeld dat ik zou komen kijken en testrijden, en hij had een vent geregeld die de techniek kon bekijken. Die kwam me ophalen, en ik ging dan toch maar.

De verkoper was precíés wat mijn geldmannetje had voorspeld, en toen ik de auto zag, vond ik de kleur helemaal niet lelijk en opzichtig, maar juist heel vrolijk. Het paste wel bij zo'n wild autootje! Wegrijden was even lastig, want ik moest weer wennen aan met de hand schakelen, maar hij reed wel minstens netzofijn als die van de dealer. En je kon er ook echt niet aan zien dat ermee gereden was. De techische man wees me de weg naar zijn garage, en daar heeft hij die auto opgehesen, de banden eraf gedaan, en een computer aangesloten.

Hij vond na een half uurtje dat de auto helemaal perfect was, en hij vroeg me of ik hem wou hebben. Ik twijfelde nog, en we reden weer de weg op terug naar de verkoper. Onderweg vertelde ik over mijn twijfels, maar toen vertelde hij me hoe je de electronische veiligheidssystemen uit kan zetten. Dan kan je door bochten heen glijden als bij de slipcursus, en je kan met piepende banden en rook optrekken bij stoplichten. Je gaat niet ècht harder, maar het voelt wel zo, en het is veel leuker!

De technische man praatte nog wat van de prijs af, omdat er niet meer de originele dak-kap op zat, en ik kon meteen doorrijden naar het postkantoor. De betaling was even slikken, het was in één keer, en dan zie je ook hoevéél het opeens is, maar het was dus minder dan de helft van wat ik anders zou hebben betaald. Daarna reed ik naar huis met mijn nieuwe [geen merk, geen model, geen motorinhoud]! Dat laatste getal was anderhalf keer wat die was waarin ik testgereden had, en dat heeft te maken met hoe snel je auto is. Dat merkte ik wel!

Op die eerste avond ben ik nog eens uit bed gestapt om midden in de nacht uit mijn raam naar mijn nieuwe auto te kijken. Mijn oude autootje was altijd zoeken waar hij stond, maar mijn nieuwe auto springt er echt uit. Hij valt erg op, niet alleen door de kleur. Mijn vriendinnen die niet van mijn werk weten hebben ook weleens kattige opmerkingen gemaakt over van wie die pooierbak is.

Ik ben nog steeds verliefd. Ik had bedacht dat ik mijn kleine zuinige autootje voor korte ritjes nog steeds zou gebruiken, of als ik geen haast had, maar ik rij er maar af en toe in. Ik pak altijd mijn [roadster]. Als het kan met de kap naar beneden. De tijd die ik verdien met hard rijden moet ik dan wel gebruiken om mijn haar opnieuw doen als ik bij de klant kom! De nieuwe gebruikt twee keer zoveel benzine als mijn kleine autootje, maar ik kan hem maar niet laten staan!

Als ik mijn kleine autootje instap, hoor ik die blikachtige klik van de deur die dichtgaat, en het schijterige maar harde brommen van dat motortje, en dat goedkope stuur, en die rare rechtop-stoelen, en dat ik gewoon niet even snel door oranje kan schieten als ik het gas intrap, en dat hij bijna op zijn kant gaat als ik hard stuur, en dan voel ik alleen maar heel veel heimwee naar mijn [roadster]! Ook al moet ik dan zelf schakelen!

Hij is ook superduur met de jaarlijkse beurten, en nu ook de APK. Het wordt iedere keer weer meer ook. "Schijven, blokken, achterbanden, vloeistoffen" op de rekening. Op de volgende zal wel weer wat duurs erbijkomen. En een standje dat ik de "Oil Service" niet moet negeren. Soms een bezorgde man die me vraagt: "rij jij wel veilig, meissie? Het is geen circuit hier." en me vertelt dat ik minder kosten heb aan banden als ik mijn EDIT: elektronische veiligheidssystemen weer aanzet. Ik heb sommige beurten rekeningen waar ik van schrik. Toen mijn koppeling moest worden gerepareerd heb ik echt even gedacht dat ik werd opgelicht.

Het zit me een beetje dwars dat ik nou ook zo'n aso op de weg ben. Het gebeurt gewoon omdat je je voelt als een fietser in een voetgangerzone. Je kan zó ertussendoor als je wil, en een beetje achter zo'n prutsautootje blijven zitten is heel vervelend. Je gaat inhalen waar je mensen aan het schrikken maakt, en je wordt de hele tijd geflitst. Maar het ergste is dat ik zo'n cliché-hoertje met een snelle sportwagen ben!

Mijn kleine autootje gebruik ik nu vooral voor als ik echt niet op mag vallen. Als ik met vriendinnen ga die van niets mogen weten. Maar ook als ik op escort naar plaatsjes zoals Staphorst of Urk ga. En dat is best wel een lange zit dan.

Openingstijden

Als je werkt in een bordeel, een raam of een club, worden je openingstijden door de exploitant bepaald. Dat is meestal van laat in de ochtend tot laat in de avond. Als je een escort bent, is het vaak zo dat je zelf kan bepalen wanneer je wel en niet wil werken. Voor veel meiden betekent dat dat ze altijd in principe beschikbaar zijn, want ze krijgen weinig genoeg klanten dat het niet echt hun tijd gaat opslokken.

In de thuisontvangst bepaal je zelf alles. Dus ook wanneer je werkt. Voor de meeste betekent dat, dat je gewoon doet hoe het bevalt. Voor mij ook, maar ik heb er nog een extra voordeeltje bij. Ik ben van mezelf een vroege vogel, en de meeste meiden gaan juist later en later. Die slapen van vijf uur 's ochtends tot twaalf uur 's middags. Ik sta op met het zonnetje, of eerder. Dat is meestal om zes uur of half zes. Ik ga op tijd naar bed, en als het overdag rustig is, doe ik er weleens een slaapje bij.

Het is fijn om een vroege vogel te zijn. Als je wakker wordt en je hebt een keer geen zin in de dag, kan je gewoon even wat voor jezelf doen terwijl de rest van het land ook nog slaapt. En ik ben zoiemand die niet in bed kan blijven als ze wakker is, ik spring er eigenlijk meteen al uit.

Toen ik een schoolmeisje was, moest ik altijd vroeg op de fiets. Van onze gezindte was er wel een school in de buurt, maar mijn vader vond dat geen goede school. Het onderwijs was onder de maat, vond hij. Ik moest dus een heel eind fietsen naar de volgende stad om naar school te gaan van ons gezindte. Ik mocht zelf kiezen wanneer ik vertrok, maar er zwaaide wat als ik te vaak te laat kwam. Ik hield niet van hard fietsen, dus ik vertrok maar lekker vroeg.

Ik werd toch al vroeg wakker, want er was een boer die zijn velden aan twee kanten van het dorp had, en 's ochtends reed hij àltijd met zijn trekker voor ons huis langs. Dan was ik wakker, en dan ging ik ook maar douchen en ontbijten. Als ik ging fietsen, was het hele dorp nog helemaal stil en in slaap. Onderweg zag ik het land dan wakkerworden. De boeren zijn natuurlijk al in touw, maar de rest van Nederland wordt maar langzaam wakker.

Toen ik ging studeren, was ik altijd het eerste wakker. Studenten trekken lang door, want na het colleges lopen is er nog een hoop te blokken en te schrijven, en daarna wordt er nog doorgezakt. Anders moet je van de stress meteen naar de slaap. Als er geen vroeg college was, bleven ze op bed liggen tot ze eruit móésten. Mijn huisgenoten konden het ook niet verdragen als ik veel herrie maakte, dus ik ging meestal weer naar buiten!

In de kraak leerde ik wel een latere bedtijd, want anders lag je er een beetje uit. In de kraak waar ik zat was het echt een hechte groep. Als je dan vroeg naar bed ging, miste je sociaal heel veel. Ze namen het je zelfs een beetje kwalijk. Bovendien was alle cultuur 's avonds. Alle concerten, maar ook de praatclubs waren laat. Dan ga je wel later naar bed natuurlijk.

Daarna ging ik werken, en mijn bedtijd werd weer veel vroeger. Ik ging weer om tien uur naar bed, en om zes uur opstaan. Ik kon lekker vroeg beginnen, en dan vroeg weer naar huis. Toen ik ging managen kon ik het niet meer maken om vroeg naar huis te gaan, dus maakte ik lange, luie dagen op het werk. Ik kreeg pluimpjes dat ik zo vroeg aan het werk was! Daar kwam het weer goed uit.

Toen ik ging hoeren, en veel in de clubs werkte, paste ik me heel snel aan de clubs aan. Die sloten laat, en ze willen graag dat je er tot het àllerlaatst zit. Er kàn nog een klantje komen. Daar zoop ik ook nog veel, en dan kater je 's ochtends nog. Toen werd ik helemaal een avondmens, maar dat beviel me eigenlijk helemaal niet. Ik weet niet wat aan de alcohol lag, en wat aan het late slapen, maar ik kreeg nooit meer dat echte wakkergevoel in die tijd.

Dat schema hield ik ook nog vol toen ik begon met thuisontvangen. Ik dacht er niet eens aan om het anders te doen, want ik dacht dat de klanten het wel verwachten. Nou ja, eigenlijk dacht ik gewoon niet. Het was normaal, en ik had al heel veel veranderd. Pas nadat ik opnieuw was verhuisd, en mijn oplossingen had gevonden voor de problemen van de buurt, had ik de tijd om er eens naar te kijken.

Ik heb langzaam weer mijn bedtijd en mijn opsta-tijd vroeger en vroeger gemaakt, en ik kon daar gewoon mee werken! Het was wel iets minder, want ik moest alle nacht-klanten teleurstellen, maar het was genoeg voor mij. En dat ik me zoveel beter voelde, dat vond ik belangrijker. Zelfs met alles wat ik had geprobeerd in mijn leven kwam ik gewoon weer terug bij een vroege vogel zijn.

De meeste klanten willen 's avonds of 's nachts. Je hebt er ook genoeg die in de middag willen, maar de grote groep is nadat het donker wordt. Ik zit daarbuiten, ook al heb ik bij slappe weken weleens avonden en nachten erbij genomen. Inplaats daarvan heb ik de vroege vogels, en eigenlijk vind ik dat fijn werken. Niet alleen maar omdat ik dan mijn dag vol heb met werk, maaar ook omdat het andere klanten zijn.

Als je niet 's avonds of in het weekend zit, krijg je meer klanten. Al die part-timers met een beroep ernaast kunnen tijdens kantooruren niet. En ze moeten slapen voor het werk, dus de vroege ochtend kunnen ze ook niet maken. Dat is een hele grote groep waar ik dan niet de concurrentie van heb.

Vroege klanten zijn er nietzoveel. Maar er zijn ook erg weinig vroege hoeren, dus ik krijg ze allemaal als vaste klant. Dat is fijn. Bovendien zijn het allemaal harde werkers, die voor het werk even langswippen. Ik krijg veel bouwvakkers en andere mensen die met hun handen werken. Ik krijg mannen die de hond uitlaten voor het werk, en dan even een stop bij mij maken. Het zijn betrouwbare kerels, die begrijpen wat het is om met je handen te werken, en dus ook een beetje snappen hoe het is om met andere stukken van je lijf te werken!

Ik ben niet de enige die vroeg aanbiedt. Heel veel hoeren zijn vierentwintig uur per dag te boeken. Maar ik ben 's ochtends wàkker en vrolijk. De meeste meiden moeten het dan toch doen terwijl ze eigenlijk liever zouden slapen. Eigenlijk is dat niet goed, want zo kan je nooit een goeie indruk maken, ook al doe je nog zo je best. Een klant zei: "jij hebt tenminste 's morgens niet zo'n brakke kop met wallen onder je ogen!"

En ik moet toegeven dat het beleid wat ze bekend hebben gemaakt om de ramen op de Wallen tot zes of acht of negen uur dicht te houden, ervoor heeft gezorgd dat ik nu 's ochtends meer aanloop heb. Het is nog niet ingevoerd, maar de klanten voelen al wel dat ze niet welkom zijn. Ik ben tégen alles wat de overheid voor regeltjes maakt, omdat ze geen idee hebben wat ze doen, en eraf moeten blijven, maar dit komt mij heel goed uit. Ik worstel ermee omdat de reden verkeerd is, maar ik heb er wel wat aan.

De ochtend is al een hele tijd mijn stek, en ik vind het fijn om mijn eigen hoekje te hebben. Ik concurreer de rest van de dag graag met de andere meiden, maar het is zo zalig rustig werken met de ochtendmensen. Niemand is dronken, niemand is moe. Niemand zit gehaast op een telefoontje te wachten. De stille wereld moet nog wakker worden, de man is geil wakker geworden en komt voor een wip om de dag mee te beginnen naar mij, en voor mij is de kop eraf. Dat past heel mooi bijelkaar. Het heeft iets natuurlijks. Wakker worden met koffie, croissants en klanten, dat is super.