Bekentenissen

Als je een man zich helemaal welkom laat voelen, en iets met hem doet dat voor hem ontzettend intiem laat voelen, dan gaat hij praten. Over pillowtalk heb ik aleens geschreven, dat kan je hier teruglezen. Je krijgt vanalles te horen, over wat er in zo'n man omgaat. Vooral de dingen die hij meestal stilhoudt, en vooral de dingen die hij als een geheim bewaart in het diepst van zijn hartje. Je hebt hem immers net laten zien dat je hem beter kent dan hij zichzelf kent, al beseft hij niet hoe beperkt dat is.

Soms zoekt hij een uitlaatklep, en moet je gewoon luisteren. Dat is meestal het beste wat je kan doen, ook als het niet is wat hij zoekt. Want sommige mannen zoeken advies, en jij kan dat haast nooit geven. Hij komt nou niet echt met de makkelijkste dingen, als hij er al maanden of jaren op broedt. Soms kan je wel wat, maar dat zijn blije toevalletjes. Zoals de man die zijn doodnormale tienerdochter niet begrijpt, en even wat rechtgezet moet.

Maar soms willen ze geen luisterend oor, soms willen ze geen advies. Soms willen ze nieteens horen dat ze niet raar zijn, want dat is ook een kategorie die je veel tegenkomt. Soms willen ze namelijk een oordeel. Ze willen iets aan je bekennen, en dan kijken ze met natte ogen en een open hart naar je om te kijken hoe je reageert. Jij bent verweg genoeg van hun leven om je iets op te kunnen biechten, maar dichtbij genoeg om ertoe te doen, en te vertrouwen met zo'n bekentenis.

Bekentenissen vind ik altijd zo moeilijk. Sommige meiden vinden ze vervelend omdat ze zich iets heel intiems opgedrongen worden, maar daar heb ik nou weer geen moeilijkheden mee. Ik vind ze vooral lastig omdat ik altijd het gevoel heb dat ik hem toch teleur moet stellen. Ik ben niet die grote begrijper die hij zoekt, ik ga hem geen lichtpuntjes geven. Ik kan nieteens oordelen, ookal wil hij dat nog zo graag.

Ik vind het moeilijk om hem af te wijzen, ik vind het spelen met vuur om eropin te gaan, ik vind het een soort gluren om het gewoon al aan te horen. En dan is er nietzoveel wat je kan doen om het minder ongemakkelijk te maken. Dus dan doe ik maar alsof ik het de gewoonste zaak van de wereld vind, en probeer ik zijn vragen naar hem om te draaien. Dat is spiegelen, dat is een heel oud hoerentruukje. En het zorgt er heel vaak voor dat ze je heel wijs vinden.

Je leert er wel veel van over mensen. Bijvoorbeeld dat véél mensen wat te bekennen hebben. En dat mensen die ècht iets foutdoen, vaak daar niet zoveel over inzitten als over iets anders, waar hun ziel echt onder zucht. Dat je dat nooit vantevoren aan kan zien komen. En dat het iets kan zijn waar ze hun hele leven door laten verzieken. Terwijl dat meestal helemaal niet hoeft.

Ik heb de stereotypes allemaal al gehad. Ik heb de priester gehad die zijn geloof in God is verloren, maar een carrière in de Kerk niet op wil geven. Ik heb de scheikundeleraar gehad die me snikkend bekende dat hij soms geilt op zijn zeventienjarige leerlingen die in hun zomerniksjes in zijn klas zitten. De werknemer die er diep over inzit wat zijn bedrijf voor onethische dingen doet. En natuurlijk de klant die zich er diep voor schaamt dat hij klant is, terwijl hij een lieve vrouw thuis heeft zitten.

Je komt ookwel bekentenissen tegen die echt vergezocht zijn. Een man die erover inzit dat hij een kado voor zijn zoon niet gekocht heeft omdat hij het te duur vond. Of iemand die snikkend vertelt over dat hij een promotie heeft geaccepteerd terwijl hij eigenlijk vindt dat een collega die had moeten krijgen. Of iemand die járen geleden voorgepiept had bij de sigarenboer en honderd gulden won op een kraslot, en er nog over peinst of hij dat lot nou kreeg door het voorpiepen.

Maar de meeste bekentenissen zijn wel telkens hetzelfde, en passen allemaal in dezelfde hokjes. Mannen die zich hun werkpositie niet waard vinden, en denken dat ze te hoog gekomen zijn met alleenmaar bluf, en bang zijn ontmaskerd te worden. Mannen die zich schamen dat ze ongelukkig zijn ookal hebben ze "succes" volgens wat je leert van de maatschappij. Eigenlijk vooral dat ze zich voordoen als iemand die ze niet zijn, en niet in hun rol passen dus. En natuurlijk schaamte over prostituees boeken.

Niet alle bekentenissen zijn wáár trouwens. Je komt nuendan wel tegen dat een man iets aan je "bekent" alleenmaar om je onder de indruk te brengen. Ik heb al zoveel maffiosi en hit-men in mijn bed gehad, als ik dat allemaal geloof joh. Ik laat ze maar, dat is onderdeel van hun illusie, dat is hoe ze zich graag even zien, en ik doe wel alsof ik het geloof.

Het klinkt heel anders als een man echt iets aan me opbiecht dat misdadig is. Ik heb geen Holleeders in mijn klantenbestand, maar er zijn best veel mensen die iets op hun kerfstok hebben. Meestal gaat dat dan om iets impulsiefs, een mishandeling of een fiets jatten. Een nette vent kan daar jaren later nog mee zitten, en bij mij komt dat er dan uit. Maar ik krijg ook te horen over echte misdaden, alsof ik een biechtvader ben in de katholieke kerk.

Dat is vaak witte-boordencriminaliteit. Veel meer mensen dan ik dacht maken misbruik van hun positie. Dat gaat van boekhouders die grof geld wegsmokkelen uit de boeken tot dokters die receptjes verkopen aan verslaafden tot marinemensen die kapotte apparaten volproppen met cocaine om het Nederland in te smokkelen tot IT-mannen die een online pokerbedrijfje laten lopen op de servers van de baas.

Witte-boordencriminelen bekennen vaak aan me. Dat is dan een soort biecht. Ze weten dat ze verkeerd bezigzijn, al kunnen ze je er nog zulke mooie verhalen over vertellen. De gewone criminelen geloven vaak in hun eigen verhalen, en zijn eerder trots op wat ze doen. Die scheppen op over hoeveel auto's ze gestolen hebben, over hoe makkelijk ze mensen op Marktplaats oplichten, of over het doorverkopen van gezakkenrolde telefoontjes.

Ik vind het veel makkelijker om een biecht aan te horen over iets waar de biechter zich schuldig over voelt, dan als hij er op zijn gemak mee is. Ik kijk dan ookwel anders tegen zo iemand aan, ookal weet ik dat ik dat eigenlijk niet moet doen. Ik weet ook niet hoe zijn leven is, ik weet ook eigenlijk niet wat hij precies doet en wat daar de gevolgen van zijn, ik moet niet oordelen. Maar dat doe ik toch ergens.

Niet altijd trouwens. Vooral mensen die in de drugs zitten, de telers, smokkelaars, XTC-laboranten, dealers, leveranciers, die doen iets waar ik niet echt over in kan zitten. Drugs zijn misschien slecht voor je, maar we doen niet zo spastisch crimineel over alles wat slecht voor je is. Alcohol kan je in elke super halen, waarom doen we dan moeilijk over XTC? Dat vind ik niet echt misdadig, ookal denkt de wet daar anders over.

Maar ik kwam een aantal jaar geleden een klant tegen die me één keertje bezocht, en daarna niet meer welkom was. Niet omdat hij iets verkeerds deed bij de date, hij was eigenlijk best een prima klant. We hadden een fijne klik, we schoten fijn op, en het spraakwater vloeide ook goed. De seks was niet heel spannend, maar er was niets vervelends aan, en dat is al een flinke plus.

Na het komen lagen we nog even na, en was ik hem wat aan het strelen, en babbelden we. Hij kwam met een bekentenis. Hij had een buurvrouw van over de tachtig gehad, en die woonde in het sociale huurhuis naast hem. Ze was gevallen, en ze kon nietmeer zoveel, zoals de trap op. Hij had haar geholpen door haar slaapkamer naar beneden te verhuizen. En daarna had hij het trapgat dichtgemaakt. En de hele eerste verdieping en de zolder vol hennep gezet.

Zoals hij het vertelde had hij er een paar goede oogsten uitgehaald voordat hij gepakt werd. Nouja, hij werd dus niet gepakt, maar zij dus. En ze werd vervolgd en haar huis uitgezet. Ze beweerde nog dat ze van niets had geweten, maar dat had de rechter niet geloofd. Die vond dat ze moest hebben geweten dat er iets aan de hand was, en er haar ogen voor had gesloten. Ze had hem niet genoemd. En dus werd zij gestraft, en hij ging vrijuit.

Dat bracht hij eerst als een bekentenis. Maar alsof het niet erg genoeg was, werd het verhaal steeds meer een lollige anekdote. Steeds meer van de manieren waarop hij het voor zichzelf goedpraatte kwamen in het verhaal terecht. Hij vond het ergens een reuzen-grap, en vond zichzelf reuze slim dat hij zich zo had vrijgespeeld. En die vrouw? Nou, de rechter was mild geweest vanwege haar leeftijd, dus dat zat wel goed.

Ik zat naast hem op het bed, en ik dacht: "Bah, met die gore klootzak heb ik net geneukt. Ik moet echt meteen onder de douche." Ik heb niet op tijd gereageerd. Ik had best fel tegen hem mogen zijn. In plaats daarvan heb ik me pas nadat hij weg was ècht boos gemaakt. Ik heb een hoop smerige dingen gehoord, maar dit was toch wel zo erg dat ik erover heb gedacht dat ik misschien mijn klanten moet gaan selekteren. Maarja, hoe pak je dat aan? Ik heb zijn nummer nooit meer opgenomen, maar het idee dat er misschien wel meer van die kotsvlekken rondlopen onder mijn klanten zit me soms wel dwars.