maandag 21 januari 2019

Antwoord op: Dan stop je toch gewoon?

In mijn blogje schrijf ik over mijn ervaringen met mijn werk. Niet alleen tijdens dat ik betaald word, maar ook over wat er voor de rest allemaal aanvastzit. Daarbij is langzaam de nadruk komen te liggen op de misstanden in mijn werk, alle repressie door de overheid, en over alle oneerlijke dingen die mensen opdringen aan hoeren. Eigenlijk vind ik het vervelend dat ik zo moet zeuren, maar het is belangrijk mensen te laten zien hoe oneerlijk het allemaal is.

Regelmatig krijg ik dan de opmerking: "Dan stop je toch gewoon?" Als er echt zulke gemene dingen tegen hoeren worden gedaan, waarom stop ik dan niet gewoon met hoer zijn? Ik vertel immers zelf dat het best hard werken is voor het geld, dus dat het loonstrookje niet opweegt tegen zoveel overheidsgeweld en maatschappelijke verachting. Dus waarom stop ik dan niet gewoon?

Dit is een keertje dat mijn antwoord niet gewoon neerkomt op "het is onzin, kijk maar."

Eerst maar even duidelijk zijn. Er zijn inderdaad meiden die zijn gestopt vanwege al die ellende die de maatschappij uitdeelt aan hoeren. Dat is jammer voor ze, maar waarschijnlijk was dat de keus die logisch voor ze was. De rest van ons doen dat niet, en dat is danook omdat het logisch voor òns is. Iedereen maakt haar keuzes vanwege de redenen en de ervaringen die het belangrijkst voor ze zijn, dus daar zit gewoon verschil in.

Als ik om me heen vraag, hoor ik dat er best veel meiden zijn die stoppen geen optie vinden. Die hebben geld te verdienen, monden te voeden, en die kunnen met ander werk dan sekswerk gewoon die bedragen niet opbrengen elke maand. Die hebben geen keus behalve als ze dingen willen laten vallen die ze waardevoller vinden dan menswaardig te worden behandeld door de maatschappij.

Maar veel van ons kunnen best een normaal burgerleventje leiden, met genoeg om uit te geven door een andere baan te nemen. Wij zouden best kunnen stoppen. Maar toch werken we door. Zelfs als we heel boos kunnen worden over alle onrecht en bang kunnen worden van alle dreiging. En dat is dan gewoon omdat sekswerk ons meer geeft dan wat de onrecht en dreiging wegnemen.

Vaak is dat helaas omdat veel meiden onderschatten hoe gevaarlijk de overheid kan worden. We zijn toch allemaal opgevoed om te denken dat de politie, de gemeente en de rijksoverheid toch wel redelijk zullen zijn, en niemand aanpakken die niemand kwaaddoet. Ze komen er pas achter dat dat helemaal niet zo werkt als ze zelf aan de beurt zijn, en dat is te laat om er nog wat aan te doen. Die meiden werken door omdat ze niet weten hoe erg het is tot het te laat is.

Maar ik ben ècht niet de enige hoer die intussen heeft moeten voelen hoe erg de repressie kan zijn, en toch doorwerkt. Ik wist zelf al wel waarom ik zelf doorwerk, maar ik heb ook even aan wat collega's gevraagd waarom ze toch doorwerken, terwijl we allemaal wel voelen hoe we worden behandeld. En dat bleek heel veel hetzelfde te zijn. Want eigenlijk is het heel simpel.

Hoeren kan een dingetje zijn wat je zomaar doet. Dan is het makkelijk om mee te stoppen. Dan is het iets wat je zo opgeeft. Maar als je er echt een beetje ìn gaat zitten, als je er echt wèrk van maakt, dan is het iets waar je waarde aan hebt die voorbijgaat aan alleenmaar de centen die je ervan krijgt. Je groeit in je werk, en je voelt dat je wat nuttigs doet. Dat geef je niet zomaar op.

Niemand van ons geeft graag onze klantjes op. Niet alleen omdat het ònze klantjes zijn, waarvan we tochwel voelen alsof we die met hard werken veroverd hebben, maar ook omdat we onze klanten niet in de steek willen laten. Je bent toch ergens verantwoordelijk voor de relatie die je met ze hebt opgebouwd. Daar heb je hard aan gewerkt, en daar heb je ook persoonlijk en emotioneel in geïnvesteerd.

Allemaal vinden we ook de ervaringen en de belevenis die aan het werk zit iets wat we niet op willen geven. Nee, niet elke date en niet elke klant is leuk, en meer dan de helft van de ervaringen kan je eigenlijk gewoon missen, als het niet voor het geld was. Maar bij best veel klanten en best veel dates maak je interessante en leuke dingen mee, en je hebt ook gewoon veel seks met veel verschillende mensen. Dat is ook iets wat heel waardevol is.

Het is ook gewoon goed werk! Je maakt klanten blij, je bent een uitkomst voor mensen die anders echt tekortkomen, je wordt op een warm plekje in hun hartje meegedragen, je bent onafhankelijk, je inkomen ligt helemaal aan jezelf dus je wordt niet door slecht management gefrustreerd, het is flexibeler dan de meeste banen dus het is beter te combineren met kinderen, studie of ander werk dan andere banen, er zitten gewoon veel voordelen aan!

We worden dus gevraagd om iets op te geven waar veel voordelen aan zitten, zelfs unieke voordelen, en waar we soms veel in geïnvesteerd hebben. We zijn dus echt wat kwijt als we moeten stoppen. En het is zuur om te moeten stoppen met iets waar je waarde in hebt zitten om redenen die gewoon oneerlijk zijn, en die nergens goed voor zijn. Dan kan je je voorstellen dat je helemaal niet wil stoppen, en er heel anders naar gaat kijken dan "gewoon" stoppen.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Een mooi verhaal!

Je blijft je werk doen, omdat het ondanks de negatieve factoren, toch zoveel voldoening oplevert, dat de balans naar 'blijven' doorslaat.
Zien we dit niet ook bij professionals in bijvoorbeeld de zorg en het onderwijs, waarbij negatieve factoren als verstikkende regelgeving, bureaucratie, zware werkdruk en een magere beloning, bij velen toch uiteindelijk minder zwaar wegen dan de voldoening die het werk hen geeft.
En het is heel mooi om nu te lezen dat ditzelfde principe ook bij veel sexwerkers speelt.

Jan.

Anoniem zei

Je schrijft je blog met zoveel liefde en betrokkenheid dat ik me goed kan voorstellen dat het werk zelf ook veel voor je is gaan betekenen.
'je wordt op een warm plekje in hun hartje meegedragen' dat geldt ook voor mij als bloglezer.
M.

Anoniem zei

Het is niet voor niets dat die enkele gedwongen hoer die zo af en toe door onze rechtsgang wandelt, in bijna alle gevallen daarna weer terugkeert naar haar werk alleen dan zelfstandig en voor eigen huis en haard.

Blijkbaar is, na het stigmatische drempeltje, te hebben genomen het werk behoorlijk aantrekkelijk. Of zou het ‘hormonaal nageilen’ de dames weer terugtrekken het werk in? De cashflow, nadat onze belastingdienst over haar is heengegaan, zal zeker niet de reden zijn.

Anoniem zei

Een leuk stukje. En nee, je zeurt niet. ;)