Weer een moord

Een vrouw met wie ik contact had over het Zweedse model, bekend onder de naam Petite Jasmine, is gistermiddag vermoord. Ze was een hoer, maar ook een moeder. En ik kende haar een klein beetje, dus het slaat me wel extra aan.

Ze was een hoerenrechten-activiste, en ze was heel makkelijk om mee om te gaan. Ik kon zelfs met domme vragen terecht die ik al eerder had gesteld, en ze liet alleen maar meer geduld zien. Ik vind het nu heel jammer dat ik me tegen haar anoniem heb gehouden, ik had haar graag een keertje ontmoet. Maar aan de andere kant was zij, als ze anoniem was gebleven, nu niet vermoord.

Ik weet niet precies wat de achtergrond was. Ik heb maar een paar dingen gehoord, het plaatje is voor mij niet volledig. Ze had kinderen met een man die niet opgewassen was tegen de ontdekking dat ze een escort was. Of dat misging voordat of nadat ze van hem wegwas, weet ik niet. Hij werd een gewelddadige stalker, maar omdat ze een hoer was, en niet mee wou doen aan het hulpverleningscircus, kreeg ze van de opvang en de politie geen hulp.

Haar kinderen werden van haar afgenomen en aan haar ex gegeven. Zij mocht geen contact met haar kinderen hebben, want ze was een hoer zonder spijt. Toen ze stopte, en ik weet niet of dat voor haar kinderen was, mocht ze nog steeds geen contact. Want ze had geen spijt en had niet meegewerkt met de hulpverlening. Inplaatsvan braaf met de hulpverlening mee te janken, ging ze juist internationaal hoerenrechten promoten.

Ze kon natuurlijk uit de eerste hand vertellen over wat de politie daar allemaal mag en doet als je een hoer bent. En hoe ze je als een verrader behandelen bij alle hulpverlening in Zweden, als je niet zielig doet. Hier hoef je bij de P&G niet te doen alsof je een slachtoffer bent, hier is nog respect bij sommige hulpverleningsinstanties. Maar daar is het stigma iets wat de overheid graag stimuleert. Netzoals de beweging hier is. Ik hoop alleen dat we nooit zover komen.

De vader kreeg de vrijheid om haar te stalken, te bedreigen, en te mishandelen. Want als ze naar de politie of een Zweeds soort blijf-van-mijn-lijf-huis ging, dan was ze "die hoer" en gaven ze hem gelijk. Ze riep zelf die agressie over zich af omdat ze vonden dat hij zijn kinderen beschermde. Ze deden expres-passief. Dat je daar het stenen hart voor kan hebben, vooral in een baan waarbij je mensen hoort te beschermen, dat vind ik ongelofelijk.

Zoals heel veel goeie hoeren was ze een opstandig type. Dat vond ik leuk aan haar. Maar zulke mensen heb je ook een risico aan, en daarom wou ik zelfs met zo'n buitenlandse niet teveel anonimiteit verliezen. Daar schaam ik me nu voor, en ik heb er spijt van. Maar dat is emotie, want ik weet dat ik het wel verstandig heb gedaan. Toch vind ik het heel erg dat we elkaar nooit zullen ontmoeten.

Petite Jasmine was nu ex-escort, volgens haar officiële website tenminste. Zolang ze echter niet gewillig in de pas liep wou de Zweedse overheid niets toegeven. Zij ging niet mee, ze ging vechten. Pas na vier rechtzaken werd toegegeven dat ze haar kinderen af en toe onder begeleiding weer mocht zien. Gisteren was de eerste keer, heb ik gehoord. En ze werd meteen al vermoord.

Volgens de berichten op internet mocht ze haar kinderen weer ontmoeten, onder begeleiding in een behandelcentrum. In Zweden laten ze een hoer niet zonder begeleiding samen met haar kinderen. De vader heeft haar doodgestoken, en de begeleider verwond. Ik weet niet of het erger is als het voordat, of tijdens dat ze bij haar kinderen was is gebeurd. Is het erger dat ze het zien, of erger dat je ze niet nog één keer hebt omhelsd?