Toch maar weer Utrecht

Er zijn mensen die me hebben gemaild met nieuws, feitjes, hun verhalen, over de achtergronden van de toestand in Utrecht. En die hebben me gevraagd om er meer over te schrijven. Dat heb ik niet gedaan. Ik ben er stil over gebleven. Dat zit me dwars, want er hebben mensen gehoopt dat ik bij zou dragen, en ik moet toegeven dat ik dat dus niet heb gedaan. Daar wil ik jullie mijn excuses voor aanbieden.

Ik wil ook wel even uitleggen waarom ik er zo weinig over schreef. Dat zijn gewoon persoonlijke redenen. Ik vind het niet onbelangrijk, en ik begrijp hoe ingrijpend dit allemaal is, en ook dat het belangrijk is om commentaar te geven als iets zo groot in de pers komt. Maar helaas zit het me in het verkeerde keelgat om erover te schrijven. Ik kan er gewoon even niet meer mijn tijd aan verdoen, dat kan ik nu even niet verdragen.

Daarom ben ik meer bezig geweest met gewone stukjes plannen. Mijn commentaar op het nieuws doet maar heel weinig, zie ik terug in mijn analytics en op het internet. Mijn stukjes over hoe het werk is, die doen veel meer goed. En de stukjes waarin ik losga op grote dingen in de media, die doen nog wel het meest. Maar dat is ook alleen maar omdat ik uitleg en kan verwijzen naar hoe het echt is. Dat is het belangrijkste van mijn blog. En daarom ben ik begonnen met een serie moeilijke stukken over concepten van de hoererij.

Als ik over Utrecht had geschreven, dan was het toch alleen maar hatelijkheid geweest. Dan had ik geschreven over Wolfsen met zijn hypocriete gelul, de dingen die hij beloofde en helemaal niet van plan was waar te maken. Daar had ik dan weer commentaar op gekregen dat ik negatief was omdat mensen hem wèl geloofden, en ik zou lijken op een vals wijf met een samenzweringscomplex. Daar heb ik al genoeg last van. En je krijgt geen excuses als je achteraf gelijk blijkt te hebben.

Het is ook wel wrang van mezelf. Ik heb nog nooit zoveel goed willende mensen gezien die zich inzetten. Dat is echt heel mooi. Maar het is nou net op een politiek iets waar ik het niet de moeite waard vind om eropintegaan. Dit is een gevecht wat al verloren is, en waar we nauwelijks mensen mee gaan bereiken. En dan is er zelfs nog het gevaar dat de verbiedertjes hiermee gaan scoren. Maar ik voel wel mee met die mensen die opstaan, en ik voel me wel schuldig dat ik ze niet genoeg help. Maar wat kon ik nou eigenlijk? Als ik mee had geschreven?

Ik zou op íédereen commentaar hebben gehad. Op Wolfsen, dat spreekt voor zichzelf. Die is gewoon een mannetje van de Taskforce Mensenhandel, en die vindt het wel tof van zichzelf. Hoeveel schade hij moet doen is niet belangrijk, zolang hij maar eruitziet alsof hij iets doet aan die verschrikkelijke mensenhandel, waar niemand zich van afvraagt of dat nou wel bestáát op die schaal.

Op Wegra, want die hebben er flink aan meegedaan dat hun concurrenten eerder al werden gesloten. Ze waren zo schijnheilig, en ze wouden best suggestief doen over dat er bij de anderen zoveel mis was. Dat heeft ze nu lelijk te pakken gehad. Want er zijn altijd wel verbindinkjes te vinden tussen die bedrijven, ookal is het maar een meisje dat overstapt. En ik heb geen medelijden hoor. Ze doen bijna niets, en ze vragen die belachelijke prijzen die bij het monopolie horen dat de overheid geeft aan die exploitanten. Die hebben genoeg verdiend.

Op de meiden daar. Utrechtse registratiemeiden zijn al andere meiden dan op andere plekken, het zijn vooral de hoeren die vies zijn van het dwars zijn tegen de overheid, en waar ook wel wat bangigheid voor de enge prostitutiewereld aan zit, en die dus maar met de overheid in bed gaan liggen. Dan krijg je dus dit. Netzoals je genaaid wordt als je maar bij een pooier gaat horen, omdat je bang bent wat hij anders gaat doen. Maar de overheid als pooier, doet niet eens zijn werk.

Als je je laat registreren, en dan ook nog in het nieuws gaat doen alsof het op het Zandpad veiliger is dan op andere plekken in Nederland, dan ben je dom. Of je nou weet dat dat onzin is of niet. Want als je het niet weet, dan ben je dom omdat je nooit verder kijkt, en als je het wel weet dan ben je je collegaatjes onterecht in een slecht daglicht aan het zetten. En dan vind ik ook dat je verdient wat je krijgt, want we zagen dit allemaal al jaren aankomen.

En natuurlijk ook op de media, want die doen hun werk niet. Al de talking heads, van politiek tot presentator, gaan er allemaal gewoon vanuit dat er heel veel gedwongen prostitutie is. De fabeltjeskrant wordt alleen maar herhaald en herhaald, en zovaak als het herhaald wordt gaan mensen het gewoon geloven omdàt ze het zovaak horen. Want zo werken we nou eenmaal, daar hebben we zelfs last van als hoeren die elke dag zien dat het niet zo is. Daar schrijf ik nog wel een stukje over.

Het is zelfs zover dat ik eigenlijk een beetje geschokt was door de op één na laatste inbeller in dit programma. Nadat Heleen de Boer, die béter zou moeten weten, weereens zegt dat mensenhandel en prostitutie doorelkaargeweven zitten, is er gelukkig een vrouw die echt van leer trekt over de telefoon. Als ze wordt afgekapt krijgt ze nog een berisping van de presentator, die duidelijk geen andere meningen trekt. De dame daarna is ook slimmer. Ik vond het fijn, die twee.

Die praters in de media en de politiek, en ook in de reacties op het nieuws. Ze weten het allemaal zogenaamd zo goed. Ze hebben nog nooit met een hoer gepraat, hebben misschien eens een Perquin-boekje gelezen, maar ze horen de cliché's in het nieuws en ze denken dat ze de waarheid in pacht hebben. Er zijn niet eens vragen over òf er wel misstanden zijn, of hoe die werken, of hoeveel, dat is allemaal allang vastgesteld in hun hoofden. Het enige waar het debat over gaat is hóé we het harder aan kunnen gaan pakken!

Ik heb van lezer Nerd een hele mooie feed-page gekregen die het beste van internet voor me uitzoekt en op relevantie en activiteit sorteert, zelfs van gesloten forums enzo, maar vooral van de social media. Daar volg ik het nieuws, maar ook de discussies over ons. En in het verbiedertjeskamp vieren ze deze toestand als een enorme overwinning. Dit wordt gezien als de eerste belangrijke stap om alle openbare prostitutie weg te werken, want als we in het donker moeten werken, dan is het makkelijker om meer grip op de beeldvorming van prostitutie te krijgen.

De verbiedertjes hebben het vaak fout gehad, maar sinds de overheid zich alleen door verbiedertjes laat informeren kan je daar wel vaak zien welke kant het op zal gaan. Maar wat ik ook een hele belangrijke aanwijzing vind, zijn de professionele zielige slachtoffers. Professionele slachtoffertjes hebben een verhaal dat ze veranderen zoals ze denken dat het beste is. Soms hebben ze wat meegemaakt, maar het is nooit wat ze echt schrijven, en voor een doorgewinterde hoer is het ongeloofwaardig.

Maar ze hebben wel heel goed door wat de mensen willen geloven. Die wijven moeten namelijk nog geloofwaardig overkomen bij de SBS 6 kijkers, maar ze moeten tegelijk ook schokken, want anders krijgen ze geen aandacht. Daar leven ze voor, en daar leven ze vàn. Er zijn er veel meer die slachtoffer spelen, maar alleen de professionele slachtoffertjes hebben de feeling om precies te zien hoe ze het moeten spelen. Als ik wil zien wat mensen nog willen geloven, kijk ik naar de professionele slachtoffertjes, want die hebben dat dóór.

Die professionele slachtoffertjes komen deze dagen met lossere manieren van praten, minder voorzichtig, en met meer van de dingen openbaar die ze normaal alleen aan hun gelovigen vertellen. Ze zien dat er meer wordt geloofd, en ze zien ook dat het een verschuiving is die geen golfbeweging is. Ze willen niet later gepakt kunnen worden met wat ze eerder zeiden. Ook al hebben Maria Mosterd en Maria Genova wel laten zien dat het risico daarmee erg meevalt. Ze weten dat er meer wordt geloofd.

Het is gewoon een nachtmerrie. Ik droom weleens dat ik iets mis zie gaan, en dat ik schreeuw zo hard als ik kan, maar dat niemand me kan horen, en alles gewoon fout blijft gaan. Zo voel ik me nu. Er wordt door bijna héél Nederland geloofd in een waan, een ziek denkbeeld over hoe prostitutie zit, en hoeveel en wat er gebeurt. En die waan wordt niet eens meer kritisch bekeken door de rechters, die vroeger veel van de onzinzaken eruitgooiden, maar nu gewoon meewerken.

Er zijn steeds meer mensen die gewoon accepteren dat je de waan maar moet geloven. Je hoort zelfs van vrouwen uit het vak dat die geloven dat het zo zit, terwijl ze zèlf nooit zoiets hebben gezien of gemerkt, maar omdat ze het zovaak hóren, en dan moet er toch wel wat waarheid inzitten! De hoerenpraatjes over misstanden worden serieus genomen, maar de andere hoerenfabeltjes zijn dan weer gewoon geruchten.

Ik krijg e-mail van vrouwen uit het vak die me aanraden om niet meer te vertellen dat het niet op grote schaal bestaat, want dan denken mensen dat ik gek ben. Ze vinden dat ik maar mee moet, want dan word ik misschien als gesprekspartner geaccepteerd, want mijn plannen vinden ze wel goed. Ik vind dat van de gekken! We moeten vèchten tegen die gekte, die hysterische heksenjacht, want die maakt ons kapot!

Maar ik moet kiezen waar ik vecht. Ik word al jaren weggespoeld door het nieuws, er komt zo véél onzin uit de TV, krant en radio. Ik ben geen Renate van der Zee die wordt betaald voor haar hatelijkheden. Ik ben op de allereerste plaats mijzelf, op de tweede plaats hoer, en pas op de zoveelste plaats daarachter komt blogster. En deze strijd heb ik maar vantevoren een beetje besloten, gaat me nietteveel tijd kosten.

Waarom ik dat koos, is omdat het niets gaat uithalen. Ik kan me boos maken, en dat doe ik ook, maar ik ga niet proberen om iets in Utrecht voorelkaar te krijgen. Ik wil alleen wel dat de landelijke politiek niet kijkt naar het succesverhaal Utrecht, zonderdat iemand ook laat zien dat het helemaal geen succesverhaal is. Het klinkt heel hard, maar zo moet ik het doen.

Ook al had ik er elke dag een stukje over geschreven, het had niets uitgemaakt. Je bent namelijk met gemeentes bezig. De gemeenten in Nederland zijn de minst transparante en meest corrupte bestuurslaag. Achterkamertjespolitiek is alom een kwestie van beleid, en aan het hoofd zit een onverkozen burgemeester, aangesteld op merites van partijtrouw, veelal als beloning voor partijpolitieke dienstbaarheid, die in de praktijk geen rekenschap hoeft af te leggen voor zijn daden.

De landelijke pers toont alleen bij grove excessen aandacht voor gemeentelijk beleid, behalve in geval van persfestiviteiten van grote steden, en locaal nieuws wordt door de Nederlander nauwelijks gevolgd, hetgeen in de hand wordt gewerkt door het feit dat locale nieuwsbronnen worden gezien, helaas vaak terecht, als de zwakke broeders in de journalistiek. Dit resulteert in ondoorzichtige totstandkoming van beleid en regelgeving, waar door de verantwoordelijken naar believen over kan worden voorgelicht.

Waar de transparantie van het landelijk wetgevingsapparaat nog potentiëel leidt tot een dénouement van werkelijke overwegingen achter bestuurlijke ontwikkelingen, is het inwaarts gerichte karakter van de gemeentelijke besturen ongecontroleerd. De mogelijkheid zowel beleid als perceptie van het beleid excessief te manipuleren wordt gretig gebruikt om verder politiek gewin te behalen. Te vaak resulteert dit in een opritsjnik als burgemeester. Utrecht is hier een somber voorbeeld van.

En wat had ik dan kunnen doen? De meiden hebben een eerlijke poging gedaan te laten zien dat het goed zit. Ze laten dan lekker even de rest van Nederland vallen doordat ze doen alsof het alléén in Utrecht goedzit, maar ze zijn al positiever dan het nieuws wat je van de rest van Nederland hoort. En ik gun ze ook best dat ze lekker kunnen werken. Ze doen het goed, moet ik dan zeggen dat het niet gaat helpen?

Maar het is iets anders om er tijd aan te gaan besteden. Ik ben gevraagd om mee te helpen met de publiciteitscampagne, en daar heb ik dus voor gepast. Dat had ik beter gedaan door het te zeggen, maar eigenlijk hield ik het de hele tijd voor mezelf open dat ik wel een handje kon helpen hier en daar. Het werd iets dat gewoon onderaan mijn lijstje met prioriteiten stond, en daardoor kwam het er niet van. Dat was nietzo netjes, sorry daarvoor.

Maar Wolfsen heeft zich netjes aan zijn patroontje gehouden. Hij blijft zeggen dat hij positief staat tegenover dingen, zodat de persoorlog niet escaleert, en dan trekt hij pas op het allerlaatste moment de meiden onderuit. Dat gaat hij ook doen met wat er nu nog op de plank ligt. Als je reageert omdat je hem niet vertrouwt, lijk je paranoia, en als je pas reageert als het al gebeurd is, doe je er niets meer aan. Dat is het probleem.

Ik zal een paar voorspellingen doen, en dan zie je wel waarom ik er nietzoveel werk van wil maken. Die coöperatie, die denk ik niet dat die komt. Vroeger hebben we zovaak geprobeerd om dat soort dingen te doen, maar dat ging nooit omdat er één iemand de exploitant moet zijn voor de overheid, die ze de schuld kunnen geven van misstanden. Als de meiden het samen doen, en ze geven signalen van mensenhandel, en dat kan niet anders, dan staat het zo stom als ze de meiden zelf moeten afstraffen.

Bovendien doen ze liever geen zaken met de meiden. Coöperaties hebben meiden die komen en gaan, zeggen ze dan, maar dan leggen ze niet uit waarom het in andere businesses geen probleem is maar bij ons wel. Meestal komt er dan een los verhaaltje over mensenhandel. Het is gewoon dat ze niet willen dat ze moeilijk moeten doen. Als er één boef is die al die meisjes bijelkaarhoudt, hebben ze dat liever dan dat ze moeten gaan praten met de meisjes apart. Ze willen het doen netzoals Sjaban deed.

Misschien komt hij erdoor, als pilot project. Dat denk ik niet, want de gemeente wil geen bankgarantie geven, en ook de banken geen douw geven dat ze ons als echte mensen moeten behandelen, dus geld komt er niet. Die bankgarantie geven ze wel aan andere privéprojecten waarvan ze vinden dat ze die voor Utrecht moeten hebben, dus verhalen over dat het een uitzondering is kloppen gewoon niet. De uitzondering is dat ze voor gedupeerde mensen van gemeentebeleid helemaal geen tegemoetkoming doen.

Als die er dus komt, kom je daar ook signalen van mensenhandel tegen, want dat is onvermijdelijk. Niet omdat er mensenhandel is, maar omdat het bijna onmogelijk is om geen signalen van mensenhandel te geven aan een zedenrechercheur die ze kosten wat kost wil zien. En dan komt er weer een zie-je-wel-verhaaltje over dat de branche een boeltje blijft, dat de meiden weerloos zijn tegen mensenhandel, en dat de coöperatie mensenhandel niet buiten de deur kan houden. Of dat het een dekmantel is voor mensenhandelaren ofzo.

Die EDIT: beveiliger die wel wil gaan exploiteren, daar ken ik niemand. Daar weet ik het fijne dus niet van. Ik weet wel bijna zeker dat hij eerlijk is en graag goed wil werken. Ze zullen hem wel van achter naar voor doorgelicht hebben op zoek naar mensen met slecht levensgedrag of strafbladen, maar zo'n beveiliger heeft dat natuurlijk wel op de rit. Ze kùnnen hem dus niets maken, en dan doen ze bij de gemeente graag alsof ze hem niets wìllen kunnen maken.

Maar hij kan ook niets doen tegen de zedenrechercheur die dingen wil zien. Ze kunnen hem minder makkelijk de schuld geven als er nergens grauwe randjes aan zijn mensen zitten, maar ze kunnen hem wel netzomakkelijk de schuld geven dat zijn meisjes signalen van mensenhandel geven. Hij krijgt hetzelfde gezeik, dat geef ik je op een briefje. En dat komt wel als hij niet afhaakt, of als de gemeente niet kan zòrgen dat hij afhaakt. Als ze hem duidelijk maken dat hij zijn hele bedrijf gedag kan zeggen als ze hem naaien, zal hij wel na gaan denken. En zelfs als hij doorzet krijgen ze hem ook wel. De gemeente heeft de tijd.

Wolfsen wil de boel dicht. Net als in Amsterdam zal het wel weer met vastgoed te maken hebben. Er is niet veel projectontwikkeling, alleen buitenkansjes verkopen nog, en de gemeentes hadden dat altijd als melkkoetje. Misschien ben ik wel achterdochtig als ik dat denk, maar misschien ben ik juist wel realistisch. In ieder geval vind ik het een minder eng idee dat het oplichting is voor geld, dan dat ze ècht zo gek zijn als ze doen alsof.

Maar het ergste, en waardoor ik toch weer ga schrijven, is dat ze doen alsof ze de hoererij nu de kans hebben gegeven om een schone branche te worden, en dat de branche het heeft verneukt. Ze gaven de business de verantwoordelijkheid om de overheid niet zich dingen in hun hoofd te laten halen. Voor de waandenkbeelden zijn wij hoeren nu weer verantwoordelijk gehouden. Terwijl wij de allerminste kans hebben om er iets aan te doen, want niemand luistert naar ons. Ik vind het pervers.

Hier hebben jullie mijn stukje over de toestanden in Utrecht dan. Denk je echt dat ik iets ermee verbeter?

EDIT: We zien toch waar het heengaat. De gemeentes gaan wel doen wat de Eerste Kamer niet kon slikken.