Waar zijn we met de WRP?

Nou dat de pers er zo'n boeltje van maakt, en helemaal niet goed aangeeft wie nou wat zegt, moet ik natuurlijk wel even wat dingen duidelijkmaken. Ik begrijp wel dat de meeste van jullie er nietzo mee bezig zijn als ik, dus inplaatsvan mijn verslagen van het debat helemaal te volgen, denk ik dat je beter even een goeie samenvatting kan krijgen hoe het nou zit met die WRP en waar we zijn. Dit stukje gaat vooral over het debat dinsdag, maar ik leg eerst even uit wat daarvoor nou gebeurde.

In 2000 werd de bordeelwet verwijderd. Dat heeft nogal wat èchte resultaten gehad, maar in het nieuws ging het juist de andere kant op. Daar schreef Puttana al een heel goed stukje over, dat kan je hier lezen. Helaas heeft de pers daar niets van begrepen. Die zijn de laatste jaren alleen maar meer in de greep gekomen van de verbiedertjes.

Er kwam een hype over mensenhandel. Een hele lange tijd hebben we moeten leven met dat er in de media alleen werd geluisterd naar heksenjagers als Henk Werson, casual sekshaters als Myrthe Hilkens en Renate van der Zee, hersenspoelende moraalridders als Linda van Goch en Anita de Wit, en beroepsleugenaars als Patricia Perquin, Maria Mosterd, Maria Genova en hun verkoopsters van indianenverhalen.

Vanaf het begin van het legaliseren, eigenlijk ervoor al gewoon, werd er al gepraat over wetten die de prostitutie moesten gaan regelen. De legalisering, die was gemaakt om met vergunningen de prostituees weg te kunnen regelen, had niet gewerkt tegen de dingen waarvan ze later waren gaan zeggen dat die de reden waren voor de legalisatie. De aftrap kwam in 2008, toen de regering begon met de Kaderwet Prostitutie.

De Kaderwet Prostitutie is later de Wet Regulering Prostitutie en Bestrijding van Misstanden Seksbranche gaan heten. Dat korten we af naar WRP. Zogenaamd is die wet bedoeld om de misstanden in de branche te bestrijden, doordat de overheid ons gericht kan gaan helpen en mensenhandel beter kan gaan bestrijden, zodat we een schone en normale branche worden. Maar dat klopt natuurlijk helemaal niet.

Om te beginnen heeft de overheid geen idee waar ze mee bezig zijn. We proberen al jaren om de overheid te vertellen hoe het nou ècht allemaal werkt, maar ze luisteren alleen naar hun eigen gepraat. Er zijn problemen in onze branche, maar die komen vooral dóór de overheid, en niet door die niet-bestaande pooiernetwerken. Een groepje losse contacten van vier mannetjes ofzo is geen netwerk.

Hier stond eerst een verhaal van tien paragraafjes waar ik dingen uitleg die allang uitgelegd zijn, over hoe de overheid het erger maakt, en de misdaad en de mensenhandel bijna niet meer een probleem zijn, en hoe we eigenlijk geen vriendjes mogen hebben omdat die gevaar lopen om een mensenhandelaar genoemd te worden. Je kan in de rest van mijn blog wel bijelkaarvinden wat er allemaal misgaat door de overheid. Mijn zoekfunctie linksboven werkt heel goed.

De WRP zit zo inelkaar:

• De meisjes moeten allemaal geregistreerd worden, en hun Burgerservicenummer, dus het Sofinummer, gaat in een grote lijst
•  Iedereen moet een vergunning, in heel Nederland
•  De klanten zijn strafbaar als ze naar een meisje gaan dat niet in de hoerenlijst staat.

Dit is zo door de Tweede Kamer gekomen. Voordat het doorging naar de Eerste Kamer was hij nòg repressiever, maar gelukkig is er wat van het ergste eruit verwijderd om hem makkelijker te slikken te maken. Als je de verslagen leest van wat ze daarover hebben besproken, dan zie je dat alleen GroenLinks en D66 een beetje kritisch zijn geweest, de rest was wel mee met de minister.

Hier heb ik ook weer een heleboel paragraafjes verwijderd, waar ik weereens op het wetsvoorstel losging, maar dat heb ik al in mijn eerste en tweede brieven naar de Eerste Kamer uitgelegd. Als je de achtergrond nog niet weet, kan je die het best lezen, anders wordt het weer veelteveel.

De Eerste Kamer heeft het onderwerp veel serieuzer aangepakt. Die stellen tenminste echt vragen. Die hebben vanaf het begin al heel raar opgekeken van de niet-samenhang van de regels en de dingen die ze volgens de minister zouden moeten doen. Het wetsvoorstel is al in de Tweede Kamer in stukken gebroken, en heeft geen enkel nut meer, maar zou ons nog steeds veel gevaar en problemen brengen.

Het begon met uitstel, maar toen hebben ze het grondig aangepakt, met eerst een expertmeeting. Daar kwamen allemaal mensen hun kant van het verhaal doen, en het nivo vond ik erg laag. Maar gelukkig vonden de kamerleden dat zelf ook, want die hebben veel uitgezocht, veel meer dan wat ze van die zogenaamde experts hoorden. En er werden hele kritische vragen gesteld, die de minister maar weinig antwoord kon geven.

Tijdens de eerste plenaire vergadering op 30 oktober 2012 hebben alle fracties in de kamer, op CU, SGP en PVV na, flinke bezwaren voor de minister neergelegd, omdat de wet juridisch een boeltje is, geen reden van bestaan heeft omdat hij het niet gaat doen, en alleen maar averechts gaat werken. Zo'n slechte wet, daar moesten ze toch meer van overtuigd worden. De minister heeft toen niet eens antwoord op de vragen gegeven, omdat hij vond dat hij zich moest gaan herbezinnen. De wet werd aangehouden.

De tijd ging voorbij, en ook de beloftes over wanneer hij zou komen vertellen wat hij met die wet verder wou gaan doen, maar in maart begon het opeens met brieven en oproepen van de minister om haast te gaan maken! De minister schreef brieven met antwoorden op de vragen van de kamer, maar die antwoorden waren onduidelijk, en zeiden vooral dat het wel goed zou komen. Hij heeft veel ook niet beantwoord.

Aan het wetsvoorstel heeft hij helemaal niets veranderd. Het voorstel wat in oktober door bijna alle fracties werd afgekeurd, is nu eind mei weer precies hetzelfde. De minister is dus niet tegemoetgekomen aan de twijfels van de kamer, en nu was wat hij nog kon doen de kamer overtuigen dat het tòch een goede wet was, en al hun twijfels niet kloppen. Dat is nogal wat.

Met de brieven kwam ook een media-offensief los. Een razzia, brieven en optredens van Dettmeijer, Comensha, en het OM in de pers. De pers deed natuurlijk netjes mee. Onverwacht kwam echter aan het licht dat Patricia Perquin, het boegbeeld van Asscher en van der Laan, die erg vooraan staan in de pers over de prostitutie, een oplichtster was. Dat heeft het mediaoffensief een beetje opengebroken, en ook wat kritische stemmen kon je horen.

De zitting van 28 mei 2013 was dan ook heel spannend, want dit moest worden dat de minister de kamer overtuigde terwijl hij ze eigenlijk voor sukkels uitmaakte. Jullie hebben het gewoon niet begrepen, deze wet is wèl goed, jullie twijfels slaan nergens op. Dat is wat hij zó moest brengen, dat de Kamer het tòch zou accepteren. Eigenlijk verwacht je dan vuurwerk.

Bouche, mijn trouwe hulp die me bijstaat met alle wettelijke en bestuurlijke toestanden, zag het heel anders. Je hebt volgens haar geen half jaar nodig om een lullig briefje te schrijven dat je goed hebt nagedacht en dat het ècht wel goed zit. Je kan wel een half jaar zitten spinnen om in achterkamertjes de Kamerleden onder druk te zetten of aan jouw kant te onderhandelen. Volgens haar was daar iets geregeld.

Op de zitting bleek ze wel gelijk te hebben. De eerste termijn, waarin de fracties hun bezwaren en vragen kenbaar maakten, liet zien dat alle fracties dezelfde mening hadden als vorige keer, want het voorstel was immers niet veranderd, behalve coalitiepartijen VVD en PvdA. Die lieten opeens een hele andere kant zien. Wat Bouche had voorspeld is dus uitgekomen.

De vragen en bezwaren die werden gebracht door de fracties waren sterk en duidelijk. Vooral de bijdrages van mevrouw Quik-Schuijt, recht voor zijn raap, mevrouw Scholten, die met prachtige argumenten kwam waar ik nog niet eens aan gedàcht had, mevrouw Strik, nietzo sterk als mevrouw de Boer in oktober omdat ze nietzo ingevoerd leek, maar wel vol passie, en meneer de Lange, die nog wel het meeste begreep van hoe het veld werkt, en zich onpolitiek duidelijk opstelde.

Mevrouw Duthler van de VVD, die vorige keer toch zware kritiek had, en de minister streng had vermaand, was nu vooral bezig aan te geven welke kleine geruststellinkjes van de minister ze zou accepteren om haar grote bezwaren van een half jaar eerder op te geven. En de vervanger voor het PvdA, Witteveen, wist van toeten noch blazen. Hij kwam met de afgezaagde verhaaltjes uit de pers, die allang kapotgekritiseerd zijn, alsof hij mee wou doen met de grote kinderen. Een aanfluiting.

Ze kunnen ook niet doen alsof ze nooit van iets anders gehoord hebben. Ik heb ze zelf brieven persoonlijk geschreven, en van wie ik kon vinden wat hun mail was mail gestuurd, waarin ik een boel uitleg, zodat ze er in ieder geval van wéten. En ik ben niet de enige. Er zijn meer meiden en organisaties die sturen, dat heb ik ook wel gehoord. Ik heb voor de zitting maar één antwoord gekregen, van Nanneke Quik-Schuijt, en ná de vergadering nog drie knip-plak antwoordjes van mensen die daar zes dagen over deden.

Waar we vooral op hadden gewacht, was het antwoord van de minister. Hij had zeven maanden gehad om zich voor te bereiden, en nu moest hij de Kamer aan zijn kant krijgen. Vantevoren was de vraag hoe hij dat zou doen, zou hij met nieuwe informatie komen, zou hij met morele argumenten komen, zou hij de bezwaren ontkrachten door te proberen ze in een ander daglicht te zetten?

Het was een anticlimax. De minister murmelde als een dronkelap, en zijn verhaal klonk alsof hij alleen maar tijd wou rekken. Hij gaf nergens echt antwoord op, en cirkelde na het noemen van elke vraag terug naar dat hij, Asscher, Dettmeijer en de grote steden zo graag wouden dat de wet er kwam, omdat ze er mooie dingen mee konden doen. Alle bij-effecten waar grote zorgen over waren, zou hij voorkomen, daar moesten we hem maar op vertrouwen.

Dankbaar grijpt hij een kul-argument aan van Witteveen, dat deze wet maar een tussenstation is, en dat er iets moet worden gedaan, dus dat het dan niet belangrijk is dat deze schadelijke wet niet gaat werken. Heel terecht leggen kamerleden aan de minister uit dat een wet niet zomaar een gebaar mag zijn. De minister murmelt maar door, en kan met niets nieuws komen. Het wordt een klucht.

Na een korte periode van beleefd luisteren begon er een stortvloed van interpellaties. Een handvol waren van mevrouw Duthler, die meer leken alsof ze de minister een zetje de goede kant op wou geven, maar de meeste waren snijdende vragen die al vanaf het begin lieten zien dat de antwoorden van de minister gebakken lucht waren. Het debat werd een steeds verwarder uitziende minister die verder probeerde te komen met zijn verhaal ondanks de kritiek die elk standpunt wat hij probeerde te verkopen doorprikte.

De minister sprak zich telkens tegen. Het register was waterdicht, en kon nergens voor gebruikt worden. Later zegt hij dat het gebruikt kan worden voor gericht toezicht. De vergunningenplicht zorgt voor uniform vergunningbeleid, maar later was het wel belangrijk dat de gemeentes zelf hun eigen vergunningenbeleid kunnen bepalen. De registratie is alleen voor het contactmoment, verder nergens voor, maar het zou wel misdaden uit het verborgene halen. Hij gaf toe dat cijfers onmogelijk te bewijzen zijn, en er heel veel verwarring is, maar hij gebruikte "de cijfers" wel om te zeggen dat we de wet moeten. Of je een vergunning krijgt is niet afhankelijk van dwang of verdenking, maar dan zei hij ook wel dat de ongeregistreerde meiden veel waarschijnlijker gedwongen zijn. De registratie moet omdat we zonder dwang niet naar een intake komen, maar hij geeft aan dat die intake vooral het nut heeft dat we dan misschien wel vervolgafspraken gaan maken uit vrije wil. Niemand kan gebruik maken van de gegevens uit het register, maar de politie kan gebruik maken van gegevens uit het register. Nou ja, alles wat ik heb meegekregen staat hier al.

De wet is belangrijk, vindt hij, en een sterk middel. Maar het is ook een tussenstation, onderweg naar iets wat wèl werkt. Hij wil wel gaan luisteren naar de hoeren, als de wet er eenmaal ìs. Hij verwacht dat de hoeren dankbaar meewerken met contact met de verplichte ambtenaar, en bereikbaar en open worden. Hij vindt het helemaal geen probleem voor de hoeren om geregistreerd te zijn. En hij noemt zijn tégenstanders naïef!

Aan het eind had ik bijna medelijden met hem. Hij leek wel op een jongen die dronken op een schoolfeestje is betrapt. hij had het niet meer zo bijelkaar, zelfs zijn zinnen werden zo rommelig dat hij moeilijk te begrijpen werd, en er was niets overgebleven van zijn wetsvoorstel. Opeens, terwijl hij er vertwijfeld uitzag, gooide hij de vergewisplicht overboord, waarvan hij eerder had gezegd dat het het belangrijke sluitstuk van zijn wet was.

De Kamer reageerde bijna geschokt. Deze draai zag niemand aankomen. Als ook nog blijkt dat de minister het wel in de wet wil hebben, maar dat ze hem maar moeten geloven als hij zegt dat hij dat stuk van de wet niet gaat gebruiken, werd daar wel nog even flink aan de rem getrokken. Dat willen ze officiëel uit de wet hebben gehaald, met een novelle. De chaos wordt dan helemaal compleet, en er komt een pauze, waar de fracties overleg gaan hebben.

Na de pauze werd de minister naar huis gestuurd zodat de Kamer wat tijd heeft er nogeens goed over na te denken, en om zijn beloftes over de vergewisplicht netjes met een novelle te verwerken. De vergadering had dus een open eind, heel frustrerend, maar het is nou eenmaal zo. Er komt dus nog een nieuwe termijn, en dan moeten we maar weer zien wat er gaat gebeuren.

Na de vergadering was het even nadenken voor mij. Ik vond het griezelig om te zien hoe de PvdA en de VVD veranderd waren. Ik vond het ook héél griezelig om te zien dat je dat in de pers nèrgens leest! Alleen de Lange van de OSF, en mevrouw Scholten van D66 zetten heel duidelijk het verschil neer tussen mensenhandel, gedwongen prostitutie, en gewone prostitutie. De VVD, PvdA, SGP, CU, CDA en de PVV mengden dat toch heel erg. De SP en GroenLinks zagen het wel denk ik, maar die gingen er toch veel minder opin.

Het is nog steeds niet afgelopen. Het blijft griezelen, want de pers is sterk, en luistert nog steeds vooral naar de verkeerde mensen. Maar ik ben wel blij met de verstandige dingen die ik óók hoor. En in de Eerste Kamer zitten nog wel wat verstandige mensen. Dat is maar goed ook.

Ik denk eigenlijk dat deze wetten zullen blijven komen tot er een wet is die ons regelt, of het nou eerlijk is of niet. Ik denk niet dat ze ons met rust zullen laten. Maar misschien ben ik wel te wanhopig geworden.