Patricia Perquin in de Telegraaf

Weer een stukje over Patricia Perquin, ik ben het zelf ook zat maar het moet gezegd worden. Als ik het niet doe, doet niemand het volgens mij. Het is belangrijk dat ik eropinga.

Ik heb tegenwoordig een "tag" voor al mijn stukjes over Patricia Perquin, dus dat kunnen jullie makkelijker nazoeken. Het wordt anders voor nieuwe mensen zo onoverzichtelijk.

De Telegraaf is één van die kranten die ik niet graag lees. Hij staat vol met sensatie, en ik kan me zo rotergeren aan die toon. Ze weten precies wat de mensen willen horen, en welke toon ze moeten aanslaan om Henk en Ingrid lekker boos te krijgen. Maar ze zijn wel heel gelikt met het nieuws bezig, en ze komen soms met dingen aan die je in andere kranten pas later ziet.

Ik ben geen Telegraaf-lezer, maar ik kijk hem wel regelmatig in. Het is een krant met een dubbele bodem, en dat fascineert me wel. Je krijgt het gevoel dat ze helemaal niet echt zo dom zijn als dat ze doen alsof, maar dat ze dat alleen maar zo opschrijven om je te manipuleren op de manier die je wil. Als hoer kan ik daar best wel respect voor hebben. Dat doe ik ook namelijk.

Dit weekend hebben ze een interview met Patricia Perquin eringezet, en eigenlijk hoopte ik dat ze wel wat sensatie konden scoren door haar te ontmaskeren zoals Peter R. de Vries dat deed met Maria Mosterd. Natuurlijk was dat weer valse hoop.

Ik ga het hele stuk hier niet citeren, dat wordt te lang en ik denk dat ik dan de Telegraaf ook achter me heenkrijg. Dus ik pak er alleen een paar stukjes uit. De rest is toch alleen maar reclame voor haar boek, ze wordt gulzig uitgebeft door de kritiekloze journaliste Marjolein Schipper.

„Verschillende aanbevelingen uit mijn boek zijn al opgenomen in de onlangs verschenen prostitutienota. Zoals een verbod op dubbele shifts en meer controle op de kamerverhuurders. Andere zaken worden nu onderzocht. Zo is burgemeester Van der Laan heel erg voor mijn idee om prostituees die willen stoppen een jaar lang met financiële ondersteuning in hun eigen huis te laten wonen. Hij wil daar een lans voor breken tijdens de behandeling van de nota in oktober.”

„Het lijkt duur, maar is een maatregel die zichzelf terugbetaalt. Ze verplichten zich dan namelijk wel om maatschappelijke en eventuele psychische hulp toe te laten en indien nodig zich te laten omscholen, of werkervaring op te doen in de vorm van vrijwilligerswerk. Nu is het alternatief vaak nog een opvangcentrum zonder hulpverlening, reden dat veel vrouwen in het vak blijven. Het miljoenen kostende uitstapprogramma is in mijn ogen veel te vrijblijvend en dus een wassen neus.”

Daar moet je eens goed over nadenken, wat daar nou staat.

Wat voor reden heb je om een stopster een jaar lang financiëel te helpen in haar eigen huis te blijven wonen? Ik vind dat maar een rare zaak. Mensen uit de problemen helpen begrijp ik goed, maar als er echte problemen zijn met geld is er altijd de Bijstand, netzoals voor alle andere mensen. Maar als je ècht gelooft, zoals van der Laan zegt, dat de meiden opgesloten worden in erbarmelijke omstandigheden door hun gemene mensenhandelaren, dan is het toch raar om dat hun eigen huis te noemen? Of krijgen ze dan zomaar een eigen huis? Vreemd hè?

De uitstap moet ook minder vrijblijvend worden. Je bent verplicht om helemaal mee te gaan met de maatschappelijkwerkmallemolen. Dan zie je opeens een lokkertje, thuis niets hoeven doen, en de valstrik, je mag niet met je werk door. De gemeente heeft er best geld voor over om te zorgen dat vrouwen niet de hoer spelen, ook al zouden ze dat wèl willen.

Op internetfora ritselde het van de geruchten: bestond deze Patricia wel echt? Waren het geen ghostwriters? Dikte ze de verhalen niet heel erg aan en waren ze niet enorm opgeklopt? Zevenhonderd euro verdienen op een dag, dat kon nooit.

Dat is alles wat ze schrijft. Als ze niets had geschreven, dacht ik gewoon dat ze niet had gezocht. Maar ze is op Hookers geweest, dat kan ik hier wel lezen. En als ze Google heeft gebruikt, heeft ze in ieder geval de linkjes naar mijn blogje ook gezien. Maar dit is het enige, de redenen om het niet te geloven worden zó afgebeeld, als een zielig hoopje losse dingetjes. En Patricia hoeft nergens op te antwoorden.

En zevenhonderd op een dag is best te doen lieve schat, maar niet gemiddeld.

In het boek is meer dan duidelijk dat Perquin geen hoge pet op heeft van de huidige Wallenwoordvoerders, zoals bijvoorbeeld Metje Blaak. „Het moet niet over de vrouwen gaan, je moet vóór ze gaan. Ik heb veel kritiek geleverd op de hulpverlening en wil nu proberen een deel van de oplossing te zijn. Ik ga daarom een jaar lang één dag per week voor het Prostitutiecentrum van de gemeente Amsterdam werken. Bestuurders en beleidsmakers informeren, maar ook lezingen houden voor ambtenaren en anderen die iets met de prostitutie te maken hebben. Ze kunnen wel van alles zitten te bedenken vanachter een bureau, maar het is ook aardig als ze een snuifje praktijk meekrijgen. Ik wil zo graag dat er zaken veranderen, dat de omstandigheden voor de vrouwen er beter op worden en dat ze, als ze er willen uitstappen, ook echt alle steun krijgen.”

Ik begrijp nog steeds niet waarom Patricia zo moet vitten op Metje en Mariska, maar het zal wel geen goeie reden hebben. Die twee hebben jarenlang kritische geluiden laten horen, en laten zien dat ze goed doorhebben hoe het gaat. De gemeente heeft ze altijd links laten liggen. Nu komt Patricia met haar bij elkaar gelogen boek, en ze wordt met open armen binnen gehaald. Het gif gaat er diep in zo.

Ik heb horen vertellen dat ze al een besloten ontmoeting heeft gehad met wethouders, die met rode oortjes oplikten wat ze te melden had. Ze heeft geen schaamte, en de wethouders hebben geen kritisch bot in hun lijf.