Ongesteld

Mijn oma noemde het altijd de vloek, en die was er blij om dat ze ervanaf was. Voor mij is dat nog wel even weg, voordat het zover is. Ik heb een haat-liefde verhouding met ongesteldheid. Het is een natuurlijk iets van mijn lijf, maar het is wel lastig met werk, sport en sociale leven. Ik heb wel het fijne gevoel dat mijn lijf het nog doet, maar na de eerste uurtjes ben ik daar wel overheen.

Ik was laat met ongesteld worden, en toen ik "het" voor de eerste keer was toen ik dertien was, voelde ik me apetrots. Ik heb er niet zoveel over gepraat op school, want ik deed al sinds mijn elfde alsof ik elke maand ongesteld werd. Toen ik echt ongesteld werd, had ik er erge buikpijn van, en ik was erg onregelmatig. Ik kon zó twee weken achter elkaar ongesteld zijn. Ik was er ziek van.

Omdat ik last had van mijn menstruatie, ben ik op mijn veertiende aan de pil gegaan. Mijn moeder heeft me toen een aantal keer streng toegesproken. Dat ik aan de pil "mocht", betekende niet dat ik dan maar mocht vrijen, want ik had hem niet als voorbehoedsmiddel! Ik schaamde me rot als ze daarover begon, en ik probeerde altijd weg te komen uit die situatie. Mijn moeder vatte dat helemaal verkeerd op, die dacht dat ik aan het flikflooien was en het daarom niet wou horen.

Ik heb hem een jaar geslikt ofzo, maar het ging me tegenstaan, en ik ging er weer vanaf. Ik had het idee, dat ik anders bekeken werd door mijn moeder, en dat zat me heel erg dwars. Daarna was mijn menstruatie gelukkig normaal geworden, en ik had het dus niet echt meer nódig. Behalve toen ik een vriendje kreeg, maar ik dacht er helemaal niet aan dat ik een voorbehoedsmiddel nodighad. Ik vertrouwde wel op condooms.

Condooms bleken ècht niet genoeg te beschermen, dus dan maar weer aan de pil. Dat was een veilig gevoel, en ik heb dat best wel een jaartje volgehouden. Ook al ben ik met sommige dingen best wel slordig, ik vond het nooit moeilijk om de pil altijd te onthouden. Ik nam hem gewoon met mijn ochtendkoffie, en dat ging gewoon goed.

Toen ik uit huis ging, heb ik een poosje in een feministische omgeving gezeten. Ik kreeg het idee daar, dat die hormonen in mijn lijf me teveel veranderden. Als je daarover gaat nadenken, dan slik je niet lekker meer. Een poosje heb ik toen geen voorbehoedsmiddel gebruikt, behalve soms condooms. Dat ging natuurlijk niet goed. Ik heb toen wel een spiraaltje laten zetten, om een voorbehoedsmiddel te kunnen hebben. Ik zag helemaal geen reden meer voor een pil, omdat ik geen zware ongesteldheid meer had. Dat spiraaltje beviel toen wel, maar ik bleef menstrueren.

Toen ik aan het werk ging als prostituee, en het serieus ging doen, heb ik het spiraaltje weg laten halen, en ben ik aan de pil gegaan. Op die manier kon ik doorslikken, zodat ik geen bloeding had. Dat was fijner werken. Je moet wel even wennen dat er niets meer gebeurd, maar het is ook wel fijn. Af en toe kreeg ik het op mijn heupen, en was ik bang dat het niet meer zou terugkomen. Dan stopte ik een week, en werd ik weer ongesteld. Dat stelde me dan wel gerust, maar het is een vies boeltje.

Sinds nieuwjaar heb ik weer een spiraaltje, maar dit is een hormonen spiraal. Die deed eerst niets, maar nu merk ik dat mijn ongesteldheid korter en lichter word. Ik moet erop rekenen dat ik misschien gewoon niet meer ongesteld word, volgens mijn huisarts. Dat lijkt me wel prettig. Ik heb me nog afgevraagd of ik niet een te droge doos zou krijgen, omdat ik niet meer baarmoederslijm aanmaak, maar dat werkt niet zo. Ik word nog steeds even nat.

De eerste keer geen pil meer toen ik het spiraaltje had was best eng. Er ging telkens een schok door me heen als ik opeens bedacht dat ik mijn pil nog niet had genomen. Het voelde heel onveilig, ik voelde me kwetsbaar en onbeschermd. Gelukkig had ik een tijdje vrij genomen om weer goed te worden voor het werk, maar toen ik weer begon vond ik het wel eng.

Ik ben best blij met dat spiraaltje, maar ik kan niet opaan van wanneer ik ongesteld word. Ik probeer om mijn klanten zoveel mogelijk te plannen als ik niet bloed, maar dat kan ik nu niet meer zeker weten. Ik gokte dat ik een week ongesteld zou zijn, en die week had ik niet veel klanten gepland. Ik had iedereen geprobeerd door te schuiven naar de volgende week, die zat dus helemaal stampvol. Wat denk je? Ik werd een week te laat ongesteld!

Ook al ben ik ongesteld, ik kan best werken. Je spoelt met een vaginale douche, en je stopt een sponsje in, en de meeste mannen merken het helemaal niet. Ik gebruik water, geen lactacyd. Dat spul gebruikte ik wel toen ik nog maar net met de prostitutie bezig was, maar het is echt smerig spul, waar ik last van krijg. De reden dat ik toch liever niet dan mijn klanten plan, is dat ik er tijdens mijn ongesteldheid minder plezier in heb. Ik zit liever op de bank met de Elle.

Er zijn mannen die geilen op ongestelde vrouwen. Je hebt echt mannen die overal op geilen. Die klanten heb ik ook weleens hun zin gegeven, maar ik word een beetje onpasselijk van dat geklieder. Als ze zeggen dat een echte zeeman ook de rode zee bevaart, dan vind ik dat alleen maar onsmakelijk. Ik ben er normaal niet vies van, maar ik vind het niet samen te laten gaan met seks. Dat is dus een dienst die ik niet meer verleen.

Van jongsafaan heb ik tampons gebruikt, maar toen ik op grote schaal ging prostitueren, gingen die dingetjes steeds meer in de weg zitten. Ik heb eerst kleinere geprobeerd, maar ik gebruik nu maandverband. Het is viezer, want het zit tegen je aan, maar ik word gek van die tampons. Ik voel ze "smelten" nu als ik bijvoorbeeld loop. Ik vind dat een vies gevoel. Met zo'n maandverband krijg ik wel een rauwe schaamlip, maar het voelt minder vies.

Mijn spiraaltje bevalt me prima, als mijn ongesteldheid helemaal ophoud lijkt me dat wel fijn. Ik denk dat ik nog steeds weleens zal afvragen of het nog wel werkt, maar een spiraaltje haal je er niet eventjes uit. Ik zal me dus wel moeten vermannen. Het werkt ook fijn, want je lichaam is wel je instrument.