Mijn mentor

Toen ik net begon, deed ik escort. Dat is alleen een hoop werk, en een hoop risico, als je net begint. Je moet het heel goed regelen, anders is het de moeite niet waard. Daar was ik al snel achter, toen ik door een paar fakers goed was gefaket. Ik heb huilend op een station in Brussel gestaan, toen ik daarheen was gelokt door een man die ik nu niet eens een eerste mailtje terug zou sturen. Ik wou het meer gaan doen zoals ik het wou, en niet achter een man aan moeten reizen.

Escort heeft ook zijn goeie kanten, maar niet voor de hele tijd. Ik ging eigenlijk zonder na te denken naar de ramen, en ik kon meteen al beginnen. Toen was dat heel makkelijk, ik hoefde alleen vooruit te betalen en ik kon meteen gaan zitten. Ik was natuurlijk nog zo groen als gras, en ik heb alle fouten gemaakt die ik kon maken. Ik heb daar collegaatjes leren kennen, dat was erg leuk, maar ze hebben me nooit tips gegeven. Ik leerde maar heel erg langzaam.

Het werk achter het raam is niets voor mij, het is te oppervlakkig. Ik heb meer tijd nodig om mijn illusie te maken, bij de ramen is het even snel erover. Ik ging me steeds ongemakkelijker voelen als ik te koop zat in het raam. Ik heb het dus ook snel weer opgegeven. Als ik terugkijk was ik best goed, als ik bezig was stonden er mannen buiten mijn raam te wachten.

Ik ging bij clubs kijken, en ik had snel al een plekje gevonden. Daar moest ik maar luisteren naar H, een vrouw die het al langer deed. Die zou me wegwijs maken. Zij werd meteen mijn mentor, want daarnaar was ik al lang op zoek. Ik twijfelde geen moment aan wat ze zei, ik geloofde alles. Ze was heel moederlijk, en ze stelde me goed op mijn gemak. Ik had echt wat aan haar, dacht ik.

H is een vrouw die ooit begonnen is doordat ze schulden had. Ze ging daarom via haar man klanten regelen, en al heel snel ging dat lekker. Toen kreeg ze gedonder met de belastingen, en ze heeft van raam naar raam gezworven, tot ze bij die ene club kwam. Daar heeft ze gesetteld. Ik denk dat ze er nog steeds werkt. Ze is niet iemand die graag dingen verandert.

Ze heeft een hele andere stijl dan ik. Voor haar is het belangrijkste dat alles makkelijk gaat. Dat woord, makkelijk, gebruikte ze bij elke tip. Ze doet het werk niet voor het plezier, maar omdat het makkelijk verdienen is. Ze heeft heel veel truukjes om niet teveel op het werk te hoeven letten. Ze vertelde me bijvoorbeeld, dat een man je veel beter beoordeeld als je pijpt zonder condoom. Dat deed ze omdat ze dan minder werk aan hem had.

Eigenlijk loopt ze gewoon de kantjes eraf. Ze heeft vaste klanten, ik snap ook niet hoe. Ze doet alleen het minimum, en de rest doet ze met tegenzin. Ze heeft een vaste routine, en die herhaald ze de hele dag. Ik zou van de frustratie en de verveling mijn haar uittrekken, maar zij vind het goed. Het kan haar niet schelen of een man groot of klein is, of dat hij goed of slecht kan naaien, zolang hij betaald en haar geen pijn doet. Ze heeft geen liefde voor haar werk.

Helaas geloofde ik wat ze zei over SOA. Ze had er wel de mond vol van, maar ze kreeg zelf ook gewoon SOA. Ze had allebei de soorten herpes onder de leden. Soms zag ik haar met een uitbraak, dan werkte ze gewoon door. Nu zou ik dat verschrikkelijk onverantwoord vinden, maar toen vond ik het cool van haar. Ze heeft me ook verteld dat wratjes niets zijn om je zorgen over te maken, en dat ze voor altijd bij je blijven. Dat is ook allebei niet waar. Over SOA moet ik nog maar een apart stukje schrijven.

Ze is geen slecht mens, en ze bedoelde alles goed wat ze me adviseerde. Het probleem was van mij, want ik nam alles meteen over hoe zij het deed. Ik was nog niet volwassen genoeg, ik vond het wel makkelijk om een mentor te hebben. Ze was graag mijn mentor, ze droeg me een warm hart toe. Af en toe was ze net een schooljuf.

Er was maar één ding waar ze haar best voor deed met haar werk, dat was slank blijven. Ze had grote siliconenborsten, die ik lelijk vond maar die de mannen wel aantrokken. Voor de rest zat ze een beetje aan de bar, sigaretjes roken. Ik vond dat ze veel dronk, misschien had ze een drankprobleem. Ze was nooit ècht dronken.

Als ze een klant voor meer tijd kon laten betalen dan hij kon, vond ze dat goed van zichzelf. Ze schepte er soms over op. Dat was dan weer makkelijk verdiend. Ik heb het ook weleens gedaan, maar dan voelde ik me achteraf wel reuze schuldig. Ik vond de klanten namelijk wel sympathiek, en zij niet. Voor haar hadden ze bijna niet eens een gezicht. Ze gaf er echt niet om.

Door haar kreeg ik wel het idee dat ik het kon. Ze had me een routine gegeven, waar ik op terugviel als het nodig was. Daardoor had ik meer zelfvertrouwen. Het was helemaal de verkeerde manier, maar dat begreep ik nog niet.

Ik denk dat ze daar nog werkt. Ze was een voorbeeld volgens de man die de club bestuurde, en ze konden goed opschieten. Ik ben daar weggegaan. Ik was nog niet volwassen genoeg, en ik kwam soms niet op mijn werk, en soms kreeg ik ruzie. Meestal ging dat over dat ik de kamers niet opruimde, of over geld.

H drukte geld achterover. Daar was ze best trots over, en dat scheelde een slok op een borrel. Ik ging dat ook doen, maar ik was er niet zo handig mee als zij. De baas kwam er dus een paar keer achter, en dan heb je ruzie. Ik was bang om de tent uitgezet te worden, maar dat gebeurde niet zomaar. Ik denk achteraf dat hij gewoon te weinig meisjes had.

Ik zou nu niets meer te bepraten hebben met H, en ik kan van haar ook niets meer leren. Ik vind haar nog steeds lief, ook al vind ik het niet goed wat ze me leerde. Van W kan ik veel betere dingen leren, en ik heb van mezelf heel veel geleerd. In de clubs was ik me niet aan het ontwikkelen, ik was daar bezig om tevreden te zijn. Dat ging toch niet lekker, en op een dag besloot ik om volwassen te worden. Misschien was dat zonder H eerder gebeurd. Je weet het maar nooit.

EDIT: Ik zou nu het niet meer zomaar zeggen, dat ze begonnen was omdat ze schulden had. Ze leefde op grotere voet dan er geld binnenkwam, dus moest ze wat bij gaan verdienen. Dat is eigenlijk hoe het zat. Zo zei ze het zelf alleen niet, en ik nam haar woorden over.